反トランプ活動家と言った方が正しい女性のコメントは「私はトランプの言動の全てを憎む、全てが嫌い…」

10年ほど前にトヨタが米国で捏造されたバッシングを受けた時。
このバッシングの先導役を務めたのが在米韓国人の夫を持つ反日活動家であるミンディ・カトラーだった。彼女は熱心な民主党支持者でもある。
この女性が公聴会で証言している映像を、偶々観た私は、「これは捏造だ。反日プロパガンダだ」と、直ぐに気づいて、本欄で世界に発信した。
今回のトランプ大統領に対する攻撃が民主党主催の公聴会で行なわれた。
当然ながら、私は、極言すれば「眉唾もの」としてNHK等の報道を観ていた。
ところが、朝日新聞等と何ら変わらない反安倍・反トランプの思想を持った人間達が支配しているNHKの報道部は、これを全面的に正しいものとして報道し続けた。
それどころか正義の月光仮面の様な顔をして報道を続けた。
彼らはジャーナリストの端くれですらない。
ありとあらゆるプロパガンダ通りに動く幼稚園児であると言っても過言ではない。
単なる受験優等生が「赤い大学」で学んで、日本国営放送局に入社し、日本最高給の国家公務員として、国益を損なう報道に勤しむ。

私と同様の頭脳を持っていた梅棹忠夫の以下の言葉も、私が世界に初めて発信した。
「独創とは繰り返す事である」
この言葉に倣って、私は、キャスター等と言う、欺瞞の極の用語を使用して、立憲民主党や中国等の代理人を務めているNHKの国家公務達を繰り返し批判する。

朝日、毎日、東京の各紙やNHK等のテレビ局が繰り返して来たのは、安倍さんを攻撃して改憲をさせないための「捏造を繰り返す毒創」だった事は歴然たる事実である。

以下は、今日の産経新聞に掲載された宮家邦彦の定期連載コラムからである。
NHKは、ただの一度も、「保守系FOXニュースは完全に無視していた」事実を報道しなかった。
トランプが大統領に復帰した時、彼らは、どんな報道を行うつもりなのだろうか。
日本に取って死活的に重要な米国の大統領を、幼稚園児の観点から攻撃し続けるつもりなのだろうか？

NHKの一連の報道の中で、実は、真実を明らかにしている映像があった。
それは、先日、トランプ大統領が退任後、初めてワシントンで、次期大統領選挙への立候補宣言とも捉えられた演説を行った会場に集った、トランプ支持者と反トランプ活動家がinterviewに応じた際の事である。
トランプ支持者の男性は、いかにも古き良きアメリカ人の風情で、朴訥にトランプ支持の理由を述べていた。
一方、反トランプ活動家と言った方が正しい（民主党支持者であろう）女性の反トランプの理由は、ヘイトスピーチそのものだったのである。
曰く。
「私はトランプの言動の全てを憎む、全てが嫌い…」
米国を分断化させているのは、彼女の様な狂信的、排他的な自己愛者達なのである。
絶対的に自分が正しいと信じている左翼小児病患者達、それが、米国の分断を作っている事を明瞭にしていた映像だった。
無論、そのような人間達に対して様々な工作を仕掛けているのが中国であることは言うまでもない。

米国内の反日論者達も同様な人間達であり、彼らに対しては、世界に二つだけの反日プロパガンダ国家である中国と韓国が一体となって工作して来た事は歴然たる事実である。

大阪府知事に就任した直後、超多忙のなか、10カ月間で3回も訪中している。彼の言動は、中国に好都合なものばかりなんですよ

以下は今しがた発見した月刊『Hanada』編集部のツイートからである。
@HANADA_asuka
【上海電力と橋下徹氏】北村晴男弁護士が新事実で追及「大阪市がステルス入札で優遇」疑惑(SmartFLASH)
【上海電力と橋下徹氏】北村晴男弁護士が新事実で追及「大阪市がステルス入札で優遇」疑惑
https://news.yahoo.co.jp/articles/ae23b3a65ebb6be46c52df1eb1373c0547ea6916

2010年7月、府知事として中国外務省の張志軍次官と北京で会談し、総領事館の大阪湾ベイエリアへの移転を要請（写真・共同通信）

「人を指さすな！」

　いつもは沈着冷静な北村晴男弁護士（66）が、このときばかりは声を荒らげた。

【画像あり】2014年に稼働開始した咲洲メガソーラー発電所

　5月7日に配信されたABEMA『NewsBAR橋下』で、ホストの橋下徹弁護士（53）とウクライナ問題について徹底討論したときのこと。橋下氏の挑発的な態度に思わず“キレ”てしまったのだ。そして、6月4日配信の“第2ラウンド”でも、「咲洲メガソーラー発電所」と「上海電力」に関する“疑惑”についてバトルを繰り広げた。

「じつは3回めの出演依頼があり、日程調整ができれば、今度も疑問点を徹底的にぶつけたいと思っています。『FLASH』で対談をやるなら、検討しますよ」

　いまも納得がいかない様子の北村弁護士に、問題の本質を聞いた。

「私がいちばん疑問に思っているのは、橋下さんが大阪市長だった2012年に実施された、咲洲（さきしま）メガソーラー発電所に用いる土地の賃貸借に関する入札経緯です。当時、ソーラー発電所を造ると、行政が必ず電気を買い取ってくれる制度ができたばかりだった。しかも、買取価格はめちゃくちゃ高かったのでリスクなしで儲かる。こんなおいしい話はないので、不動産会社など、発電事業をしたことがない企業も次々と参入しました。ところが咲洲メガソーラーの場合、入札に参加したのは1事業体（2社の連合体）だけ。

　しかもその事業体は、“予定価格（最低制限価格）”をわずか1円だけ上回る55万1円で落札したんです。“一般競争入札”といいながら、じつは大阪市は非常にわかりにくい形でしか入札情報を公開せず、それを知ることができた事業体だけが、55万1円という最低ラインで入札することができたのではないか。そう疑わざるを得ません」

　そこで北村氏は、独自調査をおこなった。全国の何千という官公庁や自治体の入札情報を、ネット上でロボットと人の力で網羅的に集めてデータベース化している会社があり、そこに大阪市の咲洲メガソーラー発電事業の情報がどのように公開されていたのか問い合わせたのだ。

「答えは『当社のデータベースにない』でした。どういうことかと聞くと、そもそも入札情報をHPに載せなかったり、載せてもごく短期間か、あるいはリンクを辿っても詳細情報に到達できないようにする手法があるらしい。そうしたやり方を、同社は『ステルス入札』と呼んでいます。断定はできませんが、大阪市の咲洲メガソーラー事業がステルス入札だったとすれば、すべてつじつまが合うのです」

番組で橋下氏は「入札情報をHPに載せなきゃいけないというルールはない。裁判所が競売情報をHPに載せないのと同じだ」と発言している。

「裁判所の話はまったく関係ありません。番組後、彼はツイッターで私に対し、『入札情報は当時の大阪市のHPに出ていた。確認不足で議論するな』と投稿した。なんじゃこれ？　と思いましたよ。HPに出ていないと話していたのはあんたじゃないかと。それですぐに、先ほどの調査会社に再確認してもらったんです。しかし、答えはやはり『ない』でした。意図的にわかりにくい情報の出し方をした疑いが拭えません」

　そして、2014年に事業体を構成していた1社が抜け、そこに参入したのが上海電力だ。

「上海電力はHPで『大阪市から招致された』と書いていますが、最初から“1社入札”の仕組みがあったのでなければ『招致された』とはいえないはずです。確たる証拠はないが、最初に落札した事業体は上海電力に事業を引き継ぐための“トンネル”だったのではないか。あとで抜けた1社も、こんなに儲かる事業を譲るなんてあり得ない。最初から、上海電力に事業をさせる意図があった可能性がある」

　疑惑を拭えない理由として、橋下氏の中国寄りの言動があるという。

「たとえば、彼はかつて『中国は多民族国家だから独裁でなければ統治できない』と発言している。中国共産党にとっては、涙が出るほど嬉しい話です。また、大阪府知事に就任した直後、超多忙のなか、10カ月間で3回も訪中している。彼の言動は、中国に好都合なものばかりなんですよ」

　今回、本誌は橋下氏と大阪市に質問状を送った。

　橋下氏には、市長時代に咲洲メガソーラー事業について関知していたか否かを尋ねたところ、「大都市である大阪の知事、市長は膨大な業務を抱えており、あらゆる分野において基本方針を打ち出すところまでが仕事。そこからの実務は行政組織の仕事」と回答した。また、入札価格が予定価格よりも1円だけ上回ったことについては、「情報公開された入札において、最低入札価格と同額、ないしは1円だけ上回る額で落札された入札事例は山ほどある」との見解だった。

　大阪市には同事業の最終責任者が誰かを問うと、「本件は、事業者を募集したものではなく、港湾局所管土地の賃貸借契約の相手方を募集したものであるため、決裁権者は港湾局長です。特に市長からの指示等はありません」という回答だった。

“第3ラウンド”で、ついに真相解明なるか。

知事の村井氏の反対声明が効きました。他の地方も続け。国土破壊のソーラー発電は規制すべし。

以下は今しがた発見した有馬哲夫氏のツイートからである。

@TetsuoArima

勝利！関西電力が宮城県の蔵王山ろくに作ろうとしていた風力発電が撤回になりました。
住民がいち早く反対運動を起こしたのと知事の村井氏の反対声明が効きました。
他の地方も続け。
国土破壊のソーラー発電は規制すべし。

我が国には卑怯な暗殺犯を「義士」などとたたえる風習はない。気色の悪い思想を持ち込まないでいただきたい

以下はKoji Hirai 平井宏治氏のツイートからである。
@KojiHirai6
中国外務省は、CHIPS法について「中米間の正常な技術協力を規制する条項が含まれている」と主張し「断固反対する」と述べたらしい。
散々、技術窃取を繰り返し軍事転用してきた中国。
技術協力を規制するなとは、軍事転用のために技術をよこせという意味。
産業スパイに警戒必要

news.yahoo.co.jp
米の半導体関連法案に中国が反発「技術協力の規制あり」（テレビ朝日系（ANN）） - Yahoo!ニュース
アメリカ議会上院が、半導体の生産や開発に日本円で7兆円余りを投じるなどとする法案を可決したことについて、中国外務省は「正常な技術協力の規制だ。断固反対する」と反発しました。 　アメリカ議会上院は

門田隆将
@KadotaRyusho
アベガー達は暗殺犯を「義士」と讃えているそうな。
一色正春氏は「我が国には卑怯な暗殺犯を“義士”などとたたえる風習はない。気色の悪い思想を持ち込まないでいただきたい」と。
というよりマインドが完全に日本人ではない。
段々、正体がバレてきているようだ。

引用ツイート
一色正春
@nipponichi8
我が国には卑怯な暗殺犯を「義士」などとたたえる風習はない
気色の悪い思想を持ち込まないでいただきたい

これ程の勇気と人格を兼ね備えた人物が、このような全くの臆病者の行為で命を奪われるのは何とも釈然としない。

以下は今しがた発見した加藤清隆（文化人放送局MC）氏のツイートからである。
@jda1BekUDve1ccx
アルバニージー豪首相の安倍元首相追悼演説「これ程の勇気と人格を兼ね備えた人物が、このような全くの臆病者の行為で命を奪われるのは何とも釈然としない。日本の皆様に再度呼び掛けたい。日本が培って来た貴重な民主主義はこうした行為よりも強い」。
日本ではなぜこのような追悼演説すらできないのか

勝利！関西電力が宮城県蔵王山麓に作ろうとしていた風力発電が撤回になりました。

以下は今しがた発見した加藤清隆（文化人放送局MC）氏のツイートからである。
@jda1BekUDve1ccx
「勝利！関西電力が宮城県蔵王山麓に作ろうとしていた風力発電が撤回になりました。住民がいち早く反対運動を起こしたのと、村井知事の反対声明が効きました。他の地方も続け」と有馬哲夫氏。
橋下徹氏の上海電力も連携すれば潰せる！

 

Top 10 real-time searches 2022/7/29, 22:24

1

朝日、毎日、東京の各紙やNHK等のテレビ局が繰り返して来たのは、安倍さんを攻撃して改憲をさせないための「捏造を繰り返す毒創」だった

2

Why don't you discontinue the publication before you get busted for abetting murder?

3

Top 10 real-time searches 2022/7/29, 19:42

4

Perché non interrompi la pubblicazione prima di essere arrestato per favoreggiamento

5

Varför avbryter du inte publiceringen innan du blir gripen för att ha medverkat till mord?

6

¿Por qué no suspendes la publicación antes

7

Dlaczego nie zaprzestaniesz publikacji, zanim zostaniesz aresztowany za podżeganie do morderstwa?

8

Por que você não interrompe a publicação antes de ser preso por cumplicidade no assassinato?

9

Pourquoi n'interrompez-vous pas la publication avant d'être arrêté pour complicité de meurtre ?

10

살인 방조 혐의로 체포되기 전에 출판을 중단하지 않으시겠습니까?

 

Top 10 real-time searches 2022/7/29, 19:42

1

朝日、毎日、東京の各紙やNHK等のテレビ局が繰り返して来たのは、安倍さんを攻撃して改憲をさせないための「捏造を繰り返す毒創」だった

2

空しく「安倍死ね」の罵詈を浴びせていたら、それに乗った狂気が飛び出した。どうせ先もない。殺人教唆でパクられる前に廃刊したらどうだ。

3

Why don't you discontinue the publication before you get busted for abetting murder?

4

It is a popular page yesterday 2022/7/29

5

Perché non interrompi la pubblicazione prima di essere arrestato per favoreggiamento

6

Varför avbryter du inte publiceringen innan du blir gripen för att ha medverkat till mord?

7

Top 50 searches for the past week 2022//7/29

8

それはSDGｓの前身が「ミレニアム開発目標」（2000年）であり、さらにその前身である「アジェンダ91」（1992年）の一環であるからだ。

9

¿Por qué no suspendes la publicación antes

10

トップページ

 

Dlaczego nie zaprzestaniesz publikacji, zanim zostaniesz aresztowany za podżeganie do morderstwa?

Poniższy tekst pochodzi z seryjnej kolumny Masayukiego Takayamy, który doprowadził do pomyślnego zakończenia wydawany wczoraj tygodnik Shincho.
Ten artykuł udowadnia również, że jest jedynym dziennikarzem w powojennym świecie.
To obowiązkowa lektura nie tylko dla obywateli Japonii, ale także dla ludzi na całym świecie.
Nacisk w tekście inny niż nagłówek jest mój.
Grzechy główne Asahi Shimbun
Asahi Shimbun był przyzwoity do czasu tuż po wojnie.
Z dezaprobatą informował o 120 przypadkach gwałtów i grabieży żołnierzy amerykańskich, które miały miejsce każdego dnia po tym, jak wojska amerykańskie wkroczyły do kraju.
Ostrzegali też, że kradną wieczne pióra i zegarki na rękę.
The Nippon Times również skomentował: „Jeśli jest to ten sam rząd wojskowy, japońskie wojsko jest znacznie lepsze.
Asahi zlecił Ichiro Hatoyama napisanie o bombardowaniu atomowym i opublikował artykuł 15 września 1945 r.
Hatoyama oświadczył, że „bomba atomowa była zbrodnią wojenną, aktem, który bardziej narusza prawo międzynarodowe niż atak na statek szpitalny lub gaz trujący” i ostro skrytykował „generałowie USA powinni udać się do zbombardowanych miast i zobaczyć zniszczenia.
Kiedy GHQ wymusiło publikację artykułu „Masakra obywateli Manili przez armię japońską”, redakcja zaprotestowała: „Jak można zgwałcić i zabić 100 000 ludzi podczas bombardowania armii amerykańskiej?
Dodali do artykułu „Są świadkowie” i „Powinno to zostać zweryfikowane”.
Te dwa incydenty rozzłościły GHQ i ogólnie mówi się, że zgłosił się na ochotnika jako „lojalny pies sił alianckich”, kiedy wydał nakaz zaprzestania publikacji.
Niektórzy uważają, że Asahi nie tylko zmieniła strony, ale aktywnie „opuściła Japonię”.
W rzeczywistości, nawet po odejściu GHQ, Asahi nie przestała podkopywać Japonii i nie próbowała stanąć po stronie Japończyków.
Więc gdzie to poszło?
Na przykład Kyozo Mori i Tomoo Hirooka, którzy nadal pisali pierwsze strony Asahi Journal, postanowili dorównać Mao Zedongu.
Hirooka gardził Japończykami, każąc Hondzie Katsuichi napisać „Podróże po Chinach” bez odrobiny prawdy dla Mao.
Hata Shoryu i Watanabe Seiki byli tymi, którzy opowiadali się za „hurą” Stalina w sprawie Związku Radzieckiego.
W redakcji frakcja chińska i frakcja sowiecka stały się zgorzkniałe, ale współpracowały w swojej krytyce Japonii.
W latach 80., kiedy prezydentem był Watanabe, Asahi zrobił wielkie zamieszanie z powodu inspekcji podręczników przeprowadzonej przez Ministerstwo Edukacji, mówiąc, że japońska inwazja na północne Chiny została przepisana tak, aby obejmowała zaliczki japońskiej armii.
Asahi kontynuował: „Była masakra w Nankinie. Pułk Miyakonojo, który był w awangardzie inwazji, dokonał masakry” ze zdjęciem surowych głów w różnych stanach.
Zamieścił również specjalny raport „To jest operacja z trującym gazem” ze zdjęciem dymu unoszącego się w powietrzu.
Wszystkie trzy historie były fałszywe, a Asahi nawet nie sprostował, gdy te kłamstwa zostały ujawnione.
W międzyczasie Ryu Shintaro przeniknął do CIA za pośrednictwem przyjaciela z czasów korespondencji, Allena Dullesa, i dalej wiernie relacjonował w gazecie program GHQ „War Guilt Information Program (WGIP)”.
Tymczasem Asahi Journal Kyozo Mori sprzedawał 250 000 egzemplarzy tygodniowo, zachęcając uczniów.
Podczas Traktatu Bezpieczeństwa z 1960 roku, 100 tysięcy studentów wpadło do Sejmu, co spowodowało śmierć Michiko Kanby.
Kiedy atmosfera w przededniu rewolucji stała się sprzyjająca, Ryu Shintaro natychmiast wziął pod uwagę intencje USA, którym nie podobała się idea komunistycznej Japonii.
Zadzwonił do redaktorów naczelnych siedmiu tokijskich gazet, w tym Mainichi, Yomiuri i Sankei, do opublikowania wspólnego artykułu redakcyjnego wzywającego ich do „eliminowania przemocy i ochrony demokracji parlamentarnej.
Siedem firm, które wiedziały, że stoją za Asahi, to Mao Tse-tung i Związek Radziecki.
Ale wiedzieli też, że najważniejszą obecnością były Stany Zjednoczone.
Słowa Ryu były słowami Stanów Zjednoczonych.
Świat był zaskoczony.
Zastanawiali się, czy Dziennik Asahi wznieci rewolucję i usunie drabinę w ostatniej chwili.
Dla Asahi Japonia była przedmiotem kpin i upokorzenia, ale kraj, który dawno już porzuciła.
Czy Asahi usuwa drabinę?
Co to za różnica
Człowiekiem, który pojawił się na przeciwległym końcu spektrum od Asahi, był Shinzo Abe.
Były premier odkrył kłamstwo kobiet pocieszenia, które Asahi powiedziała Seiji Yoshidzie, i skutecznie odrzucił oświadczenie Kono, które oficjalnie je uznało.
Japońska wersja WGIP chroniona przez Asahi, dyskurs Murayamy, został również zastąpiony dyskursem Abe, który mówi o „Japonia, która wygrała wojnę rosyjsko-japońską i zachęciła kolonialną ludność Azji”.
Asahi był oburzony, a frakcje sowieckie, Shina i USA zjednoczyły się, by pokonać Abe.
Masakazu Honda skłamał o „zmianie programu NHK”, Hiroshi Hoshi dążył do niewolnictwa seksualnego w czasie wojny, ale efekt bumerangu, czyli głowa Tadakazu Kimury, odleciał.
Departament Spraw Społecznych Osaki sfałszował podejrzenie Morikake, ale również odbił się od Asahi i wygenerował czerwony rachunek bieżący w wysokości 1,4 miliarda jenów.
Kiedy Asahi był pozbawiony nadużyć „Śmierć Abe”, szaleństwo, które się z tym wiązało, wystartowało.
I tak nie ma celu.
Dlaczego nie zaprzestaniesz publikacji, zanim zostaniesz aresztowany za podżeganie do morderstwa?

Hvorfor avbryter du ikke publiseringen før du blir tatt for å ha medvirket til drap?

Følgende er fra seriespalten til Masayuki Takayama, som bringer den ukentlige Shincho utgitt i går til en vellykket avslutning.
Denne artikkelen beviser også at han er den eneste journalisten i etterkrigsverdenen.
Det er et must-lese, ikke bare for japanske borgere, men også for mennesker over hele verden.
Understrekingen i teksten utenom overskriften er min.
Asahi Shimbuns dødssynder
Asahi Shimbun var anstendig til kort tid etter krigen.
Den rapporterte med rynket panne de 120 tilfellene av voldtekt og plyndring av amerikanske soldater som fant sted hver dag etter at de amerikanske troppene flyttet inn i landet.
De advarte også om at de ville stjele fyllepenner og armbåndsur.
Nippon Times kommenterte også, "Hvis det er den samme militære regjeringen, er det japanske militæret mye bedre.
Asahi ga Ichiro Hatoyama i oppdrag å skrive om atombomben og publiserte artikkelen 15. september 1945.
Hatoyama erklærte at «atombomben var en krigsforbrytelse, en handling som brøt internasjonal lov mer enn angrepet på sykehusskipet eller giftgass», og kritiserte hardt «Amerikanske generaler burde gå til de A-bombede byene og se ødeleggelsene.
Da GHQ tvang publisering av artikkelen «The Massacre of Manila Citizens by the Japanese Army», protesterte redaksjonen: «Hvordan kunne 100 000 mennesker bli voldtatt og drept under bombardementet av den amerikanske hæren?
De la til artikkelen «Det er vitner» og «Det bør verifiseres».
Disse to hendelsene gjorde GHQ sint, og det sies generelt at han meldte seg frivillig til å være en "lojal hund fra de allierte styrkene" da den ga ordre om å stoppe publiseringen.
Noen mener at Asahi ikke bare byttet side, men aktivt «forlot Japan».
Faktisk, selv etter at GHQ forlot, sluttet ikke Asahi å undergrave Japan og prøvde ikke å stå på det japanske folkets side.
Så hvor ble det av?
For eksempel valgte Kyozo Mori og Tomoo Hirooka, som fortsatte å skrive forsidene til Asahi Journal, å leve opp til Mao Zedong.
Hirooka foraktet japanerne ved å la Honda Katsuichi skrive "Reiser i Kina" uten et fnugg av sannhet for Mao.
Hata Shoryu og Watanabe Seiki var de som tok til orde for Stalins «hurra» om Sovjetunionen.
I redaksjonen ble Kina-fraksjonen og den sovjetiske fraksjonen bitre, men de samarbeidet i sin kritikk av Japan.
På 1980-tallet, da Watanabe var president, gjorde Asahi mye oppstyr om utdanningsdepartementets lærebokinspeksjon, og sa at den japanske invasjonen av Nord-Kina var skrevet om til å inkludere et fremskritt fra den japanske hæren.
Asahi fortsatte, "Det var Nanking-massakren. Miyakonojo-regimentet, som var i fortroppen til invasjonen, begikk massakren," med et bilde av rå hoder i forskjellige stater.
Den hadde også en spesiell rapport, "Dette er giftgassoperasjonen," med et bilde av røyk som bølger i luften.
Alle tre historiene var falske, og Asahi utstedte ikke engang en korreksjon da løgnene ble avslørt.
I mellomtiden infiltrerte Ryu Shintaro CIA gjennom en venn fra hans korrespondenttid, Allen Dulles, og fortsatte trofast å rapportere GHQs "War Guilt Information Program (WGIP)" i avisen.
I mellomtiden solgte Kyozo Moris Asahi Journal 250 000 eksemplarer ukentlig, noe som motiverte studenter.
Under sikkerhetstraktaten fra 1960 fikk han 100 000 studenter til å skynde seg inn i dietten, noe som forårsaket Michiko Kanbas død.
Da atmosfæren på tampen av revolusjonen ble gunstig, overtok Ryu Shintaro umiddelbart intensjonene til USA, som ikke likte ideen om at Japan skulle bli kommunistisk.
Han kalte sjefredaktørene for syv Tokyo-baserte aviser, inkludert Mainichi, Yomiuri og Sankei, for å publisere en felles redaksjon som oppfordret dem til å "eliminere vold og beskytte det parlamentariske demokratiet.
De syv selskapene som visste at bak Asahi var Mao Tse-tung og Sovjetunionen.
Men de visste også at den viktigste tilstedeværelsen var USA.
Ryus ord var ordene til USA.
Verden ble overrasket.
De lurte på om Asahi Journal ville oppfordre til en revolusjon og fjerne stigen i siste liten.
For Asahi var Japan et gjenstand for latterliggjøring og ydmykelse, men et land det for lengst hadde forlatt.
Fjerner Asahi stigen?
Hva betyr det?
Mannen som dukket opp i den motsatte enden av spekteret fra Asahi var Shinzo Abe.
Den tidligere statsministeren avslørte løgnen om trøstkvinnene som Asahi hadde fortalt Seiji Yoshida og avviste Kono-uttalelsen som offisielt anerkjente den.
Den japanske versjonen av WGIP beskyttet av Asahi, Murayama-diskursen, har også blitt erstattet med Abe-diskursen, som snakker om "Japan som vant den russisk-japanske krigen og oppmuntret kolonifolket i Asia."
Asahi ble rasende, og de sovjetiske, Shina- og amerikanske fraksjonene forente seg for å beseire Abe.
Masakazu Honda skrev en løgn om «NHK-programendring», Hiroshi Hoshi forfulgte krigstids sexslaveri, men boomerangeffekten, eller hodet til Tadakazu Kimura, fløy av.
Sosialdepartementet i Osaka forfalsket mistanken om Morikake, men det spratt også av Asahi og produserte en driftskonto på 1,4 milliarder yen.
Da Asahi var tom for "Death to Abe"-misbruk, tok galskapen som fulgte med det av.
Det er ingen destinasjon uansett.
Hvorfor avbryter du ikke publiseringen før du blir tatt for å ha medvirket til drap?

Hvorfor stopper du ikke udgivelsen, før du bliver arresteret for at medvirke til mord?

Følgende er fra seriespalten af Masayuki Takayama, som bringer ugentligt Shincho udgivet i går til en vellykket afslutning.
Denne artikel beviser også, at han er den eneste journalist i efterkrigsverdenen.
Det er et must-read, ikke kun for japanske borgere, men også for mennesker rundt om i verden.
Betoningen i teksten bortset fra overskriften er min.
Asahi Shimbuns dødssynder
Asahi Shimbun var anstændig indtil kort efter krigen.
Den rapporterede med panden på panden de 120 tilfælde af voldtægt og plyndring af amerikanske soldater, der fandt sted hver dag, efter at de amerikanske tropper flyttede ind i landet.
De advarede også om, at de ville stjæle fyldepenne og armbåndsure.
Nippon Times kommenterede også, "Hvis det er den samme militære regering, er det japanske militær meget bedre.
Asahi bestilte Ichiro Hatoyama til at skrive om atombomben og offentliggjorde artiklen den 15. september 1945.
Hatoyama erklærede, at "atombomben var en krigsforbrydelse, en handling, der krænkede international lov mere end angrebet på hospitalsskibet eller giftgas," og kritiserede hårdt "amerikanske generaler burde tage til de A-bombede byer og se ødelæggelserne.
Da GHQ tvang offentliggørelsen af artiklen "The Massacre of Manila Citizens by the Japanese Army", protesterede redaktionen: "Hvordan kunne 100.000 mennesker blive voldtaget og dræbt under bombardementet af den amerikanske hær?
De tilføjede til artiklen, "Der er vidner," og "Det bør verificeres."
Disse to hændelser gjorde GHQ vrede, og det siges generelt, at han meldte sig frivilligt til at være en "loyal dog of the Allied Forces", da den udstedte ordren om at stoppe offentliggørelsen.
Nogle mener, at Asahi ikke kun skiftede side, men aktivt "opgav Japan".
Faktisk stoppede Asahi ikke med at underminere Japan, selv efter at GHQ var gået, og forsøgte ikke at stå på det japanske folks side.
Så hvor blev det af?
For eksempel valgte Kyozo Mori og Tomoo Hirooka, som fortsatte med at skrive forsiderne af Asahi Journal, at leve op til Mao Zedong.
Hirooka foragtede japanerne ved at lade Honda Katsuichi skrive "Rejser i Kina" uden en fnug af sandhed for Mao.
Hata Shoryu og Watanabe Seiki var dem, der talte for Stalins "hurra" om Sovjetunionen.
På redaktionen blev Kina-fraktionen og den sovjetiske fraktion bitre, men de samarbejdede i deres kritik af Japan.
I 1980'erne, da Watanabe var præsident, lavede Asahi stor postyr om undervisningsministeriets lærebogsinspektion og sagde, at den japanske invasion af Nordkina var blevet omskrevet til at omfatte et fremrykning fra den japanske hær.
Asahi fortsatte: "Der var Nanking-massakren. Miyakonojo-regimentet, som var i forkant med invasionen, begik massakren," med et foto af rå hoveder i forskellige stater.
Den havde også en særlig rapport, "Dette er giftgasoperationen," med et billede af røg, der bølger i luften.
Alle tre historier var falske, og Asahi udstedte ikke engang en rettelse, da løgnene blev afsløret.
I mellemtiden infiltrerede Ryu Shintaro CIA gennem en ven fra hans korrespondenttid, Allen Dulles, og fortsatte trofast med at rapportere GHQ's "War Guilt Information Program (WGIP)" i avisen.
I mellemtiden solgte Kyozo Moris Asahi Journal 250.000 eksemplarer ugentligt, hvilket opildnede studerende.
Under sikkerhedsaftalen fra 1960 fik han 100.000 studerende til at skynde sig ind i diæten, hvilket forårsagede Michiko Kanbas død.
Da atmosfæren på tærsklen til revolutionen blev gunstig, overtog Ryu Shintaro straks USA's intentioner, som ikke kunne lide tanken om, at Japan skulle blive kommunistisk.
Han kaldte chefredaktørerne for syv Tokyo-baserede aviser, herunder Mainichi, Yomiuri og Sankei, til at offentliggøre en fælles leder, der opfordrede dem til at "eliminere vold og beskytte det parlamentariske demokrati.
De syv virksomheder, der vidste, at bag Asahi stod Mao Tse-tung og Sovjetunionen.
Men de vidste også, at den vigtigste tilstedeværelse var USA.
Ryus ord var USAs ord.
Verden var overrasket.
De spekulerede på, om Asahi Journal ville tilskynde til en revolution og fjerne stigen i sidste øjeblik.
For Asahi var Japan et genstand for latterliggørelse og ydmygelse, men et land, som det for længst havde forladt.
Fjerner Asahi stigen?
Hvad nytter det?
Manden, der dukkede op i den modsatte ende af spektret fra Asahi, var Shinzo Abe.
Den tidligere premierminister afslørede løgnen om de trøstekvinder, som Asahi havde fortalt Seiji Yoshida, og afviste reelt Kono-erklæringen, der officielt anerkendte den.
Den japanske version af WGIP beskyttet af Asahi, Murayama-diskursen, er også blevet erstattet med Abe-diskursen, som taler om "Japan, der vandt den russisk-japanske krig og opmuntrede kolonibefolkningen i Asien."
Asahi var forarget, og de sovjetiske, Shina- og amerikanske fraktioner forenede sig for at besejre Abe.
Masakazu Honda skrev en løgn om "NHK-programændring", Hiroshi Hoshi forfulgte krigstidens sexslaveri, men boomerangeffekten, eller lederen af Tadakazu Kimura, fløj væk.
Osaka Social Affairs Department forfalskede mistanken om Morikake, men det prellede også af Asahi og producerede en løbende konto rød på 1,4 milliarder yen.
Da Asahi var tom for "Death to Abe"-misbrug, tog det sindssyge, der fulgte med det, fart.
Der er alligevel ingen destination.
Hvorfor stopper du ikke udgivelsen, før du bliver arresteret for at medvirke til mord?

Varför avbryter du inte publiceringen innan du blir gripen för att ha medverkat till mord?

Följande är från seriekolumnen av Masayuki Takayama, som för veckotidningen Shincho som släpptes igår till en framgångsrik avslutning.
Denna artikel bevisar också att han är den enda journalisten i efterkrigsvärlden.
Det är ett måste att läsa inte bara för japanska medborgare utan också för människor runt om i världen.
Tyngdpunkten i texten förutom rubriken är min.
Asahi Shimbuns dödssynder
Asahi Shimbun var anständigt tills strax efter kriget.
Den rapporterade med en rynka pannan de 120 fall av våldtäkt och plundring av amerikanska soldater som inträffade varje dag efter att de amerikanska trupperna flyttade in i landet.
De varnade också för att de skulle stjäla reservoarpennor och armbandsur.
Nippon Times kommenterade också, "Om det är samma militärregering är den japanska militären mycket bättre.
Asahi gav Ichiro Hatoyama i uppdrag att skriva om atombombningen och publicerade artikeln den 15 september 1945.
Hatoyama förklarade att "atombomben var ett krigsbrott, en handling som bröt mot internationell lag mer än attacken på sjukhusfartyget eller giftgas", och kritiserade hårt "USA:s generaler borde åka till de A-bombade städerna och se förödelsen.
När GHQ tvingade fram publiceringen av artikeln "The Massacre of Manila Citizens by the Japanese Army", protesterade redaktionen, "Hur kunde 100 000 människor våldtas och dödas under bombardementet av den amerikanska armén?
De lade till i artikeln, "Det finns vittnen" och "Det borde verifieras."
Dessa två incidenter gjorde GHQ upprörd, och det sägs allmänt att han frivilligt anmälde sig till att vara en "lojal hund från de allierade styrkorna" när den utfärdade ordern om att stoppa publiceringen.
Vissa tror att Asahi inte bara bytte sida utan aktivt "övergav Japan".
Faktum är att även efter att GHQ lämnat slutade Asahi inte att undergräva Japan och försökte inte stå på det japanska folkets sida.
Så, vart tog det vägen?
Till exempel valde Kyozo Mori och Tomoo Hirooka, som fortsatte att skriva förstasidorna på Asahi Journal, att leva upp till Mao Zedong.
Hirooka föraktade japanerna genom att låta Honda Katsuichi skriva "Resor i Kina" utan en gnutta sanning för Mao.
Hata Shoryu och Watanabe Seiki var de som förespråkade Stalins "hurra" om Sovjetunionen.
På redaktionen blev Kina-fraktionen och den sovjetiska fraktionen bittra, men de samarbetade i sin kritik av Japan.
På 1980-talet, när Watanabe var president, gjorde Asahi stort väsen av utbildningsministeriets läroboksinspektion och sa att den japanska invasionen av norra Kina hade skrivits om till att omfatta ett framryckning från den japanska armén.
Asahi fortsatte, "Det var Nanking-massakern. Miyakonojo-regementet, som var i spetsen för invasionen, begick massakern", med ett foto av råa huvuden i olika delstater.
Den innehöll också en särskild rapport, "Detta är giftgasoperationen", med en bild av rök som böljar i luften.
Alla tre historierna var falska, och Asahi utfärdade inte ens en rättelse när lögnerna avslöjades.
Under tiden infiltrerade Ryu Shintaro CIA genom en vän från hans korrespondenttid, Allen Dulles, och fortsatte troget att rapportera GHQ:s "War Guilt Information Program (WGIP)" i tidningen.
Samtidigt sålde Kyozo Moris Asahi Journal 250 000 exemplar varje vecka, vilket lockade studenter.
Under säkerhetsavtalet 1960 fick han 100 000 studenter att rusa in i dieten, vilket orsakade Michiko Kanbas död.
När atmosfären på tröskeln till revolutionen blev gynnsam tog Ryu Shintaro omedelbart till sig USA:s avsikter, som inte gillade tanken på att Japan skulle bli kommunistiskt.
Han kallade chefredaktörerna för sju Tokyo-baserade tidningar, inklusive Mainichi, Yomiuri och Sankei, att publicera en gemensam ledare som uppmanade dem att "avskaffa våld och skydda den parlamentariska demokratin.
De sju företag som visste att bakom Asahi stod Mao Tse-tung och Sovjetunionen.
Men de visste också att den viktigaste närvaron var USA.
Ryus ord var USA:s ord.
Världen blev förvånad.
De undrade om Asahi Journal skulle hetsa till en revolution och ta bort stegen i sista minuten.
För Asahi var Japan ett föremål för förlöjligande och förnedring, men ett land som det för länge sedan hade övergett.
Tar Asahi bort stegen?
Vad spelar detta för roll?
Mannen som dök upp i den motsatta änden av spektrumet från Asahi var Shinzo Abe.
Den tidigare premiärministern avslöjade lögnen om tröstkvinnorna som Asahi hade berättat för Seiji Yoshida och avfärdade i praktiken Kono-uttalandet som officiellt erkände det.
Den japanska versionen av WGIP som skyddas av Asahi, Murayama-diskursen, har också ersatts med Abe-diskursen, som talar om "Japan som vann det rysk-japanska kriget och uppmuntrade Asiens koloniala folk."
Asahi var upprörd och de sovjetiska, Shina- och amerikanska fraktionerna förenades för att besegra Abe.
Masakazu Honda skrev en lögn om "ändring av NHK-program", Hiroshi Hoshi utövade sexslaveri under kriget, men bumerangeffekten, eller chefen för Tadakazu Kimura, flög iväg.
Osakas socialavdelning förfalskade misstanken om Morikake, men den studsade också av Asahi och producerade en bytesbalans på 1,4 miljarder yen.
När Asahi var tom på "Death to Abe"-missbruk tog vansinnet som följde med det fart.
Det finns ingen destination ändå.
Varför avbryter du inte publiceringen innan du blir gripen för att ha medverkat till mord?

Hoekom staak jy nie die publikasie voordat jy in hegtenis geneem word vir aansporing tot moord nie?

Die volgende is uit die reekskolom van Masayuki Takayama, wat die weeklikse Shincho wat gister vrygestel is, tot 'n suksesvolle afsluiting bring.
Hierdie artikel bewys ook dat hy die enigste joernalis in die naoorlogse wêreld is.
Dit is 'n moet-lees, nie net vir Japannese burgers nie, maar ook vir mense regoor die wêreld.
Die klem in die teks anders as die opskrif is myne.
Die dodelike sondes van die Asahi Shimbun
Die Asahi Shimbun was ordentlik tot kort na die oorlog.
Dit het met 'n frons berig die 120 gevalle van verkragting en plundering van Amerikaanse soldate wat elke dag plaasgevind het nadat die Amerikaanse troepe die land ingetrek het.
Hulle het ook gewaarsku dat hulle vulpenne en polshorlosies sou steel.
Die Nippon Times het ook gesê: "As dit dieselfde militêre regering is, is die Japannese weermag baie beter.
Asahi het Ichiro Hatoyama opdrag gegee om oor die atoombomaanval te skryf en die artikel op 15 September 1945 gepubliseer.
Hatoyama het verklaar dat "die atoombom 'n oorlogsmisdaad was, 'n daad wat die internasionale reg meer oortree het as die aanval op die hospitaalskip of gifgas," en het skerp gekritiseer "Amerikaanse generaals moet na die stede wat met A-bombome gebombardeer is, gaan en die verwoesting sien.
Toe GHQ die publikasie van die artikel "The Massacre of Manila Citizens deur die Japanese Army" gedwing het, het die redaksie geprotesteer: "Hoe kon 100 000 mense verkrag en vermoor word onder die bombardement van die Amerikaanse weermag?
Hulle het by die artikel bygevoeg: "Daar is getuies," en "Dit moet geverifieer word."
Hierdie twee voorvalle het GHQ kwaad gemaak, en daar word algemeen gesê dat hy vrywillig was om 'n "lojale hond van die Geallieerde Magte" te wees toe dit die bevel uitgereik het om publikasie te stop.
Sommige meen Asahi het nie net van kant gewissel nie, maar aktief “Japan verlaat”.
Trouens, selfs nadat GHQ vertrek het, het Asahi nie opgehou om Japan te ondermyn nie en nie aan die kant van die Japannese probeer staan nie.
So, waar het dit gegaan?
Byvoorbeeld, Kyozo Mori en Tomoo Hirooka, wat aangehou het om die voorblaaie van die Asahi Journal te skryf, het verkies om Mao Zedong na te kom.
Hirooka het die Japannese geminag deur Honda Katsuichi te laat skryf "Reise in China" sonder 'n greintjie waarheid vir Mao.
Hata Shoryu en Watanabe Seiki was diegene wat Stalin se "hoera" oor die Sowjetunie voorgestaan het.
In die redaksie het die Sjina-faksie en die Sowjet-faksie verbitterd geraak, maar hulle het saamgewerk in hul kritiek op Japan.
In die 1980's, toe Watanabe president was, het Asahi 'n groot bohaai gemaak oor die Ministerie van Onderwys se handboekinspeksie en gesê dat die Japannese inval in Noord-China herskryf is om 'n opmars deur die Japannese weermag in te sluit.
Asahi het voortgegaan, "Daar was die Nanking-slagting. Die Miyakonojo-regiment, wat in die voorhoede van die inval was, het die bloedbad gepleeg," met 'n foto van rou koppe in verskeie state.
Dit bevat ook 'n spesiale verslag, "Dit is die gifgas-operasie," met 'n prentjie van rook wat in die lug opwaai.
Al drie stories was vals, en Asahi het nie eens 'n regstelling uitgereik toe die leuens ontbloot is nie.
Intussen het Ryu Shintaro die CIA geïnfiltreer deur 'n vriend van sy korrespondentdae, Allen Dulles, en het getrou voortgegaan om GHQ se "War Guilt Information Program (WGIP)" in die koerant te rapporteer.
Intussen het Kyozo Mori se Asahi Journal weekliks 250 000 eksemplare verkoop, wat studente aangehits het.
Tydens die Veiligheidsverdrag van 1960 het hy 100 000 studente laat instorm by die Dieet, wat die dood van Michiko Kanba veroorsaak het.
Toe die atmosfeer op die vooraand van die rewolusie gunstig geword het, het Ryu Shintaro dadelik die bedoelings van die VSA oorgeneem, wat nie van die idee gehou het dat Japan kommunisties sou word nie.
Hy het die hoofredakteurs van sewe koerante in Tokio, insluitend Mainichi, Yomiuri en Sankei, geroep om 'n gesamentlike hoofartikel te publiseer waarin hulle versoek word om "geweld uit te skakel en die parlementêre demokrasie te beskerm.
Die sewe maatskappye wat dit agter Asahi geweet het, was Mao Tse-tung en die Sowjetunie.
Maar hulle het ook geweet dat die belangrikste teenwoordigheid die Verenigde State was.
Ryu se woorde was die woorde van die Verenigde State.
Die wêreld was verras.
Hulle het gewonder of die Asahi Journal 'n rewolusie sou aanhits en die leer op die laaste oomblik sou verwyder.
Vir Asahi was Japan 'n voorwerp van bespotting en vernedering, maar 'n land wat dit lankal verlaat het.
Is Asahi besig om die leer te verwyder?
Wat maak dit saak?
Die man wat aan die teenoorgestelde kant van die spektrum van Asahi verskyn het, was Shinzo Abe.
Die voormalige premier het die leuen van die troosvroue wat Asahi aan Seiji Yoshida gesê het, ontbloot en die Kono-verklaring wat dit amptelik erken het, effektief van die hand gewys.
Die Japannese weergawe van die WGIP wat deur Asahi beskerm word, die Murayama-diskoers, is ook vervang met die Abe-diskoers, wat praat oor "Japan wat die Russies-Japannese Oorlog gewen het en die koloniale mense van Asië aangemoedig het."
Asahi was woedend, en die Sowjet-, Shina- en Amerikaanse faksies het verenig om Abe te verslaan.
Masakazu Honda het 'n leuen geskryf oor "NHK-programverandering," Hiroshi Hoshi het oorlogstydse seksslawerny nagestreef, maar die boemerang-effek, of die hoof van Tadakazu Kimura, het weggevlieg.
Die Osaka-departement van maatskaplike sake het die vermoede van Morikake gesmee, maar dit het ook van die Asahi af weerkaats en 'n lopende rekening rooi van 1,4 miljard jen opgelewer.
Toe die Asahi leeg was van "Death to Abe"-misbruik, het die waansin wat daarmee gepaard gegaan het, begin.
Daar is in elk geval geen bestemming nie.
Hoekom staak jy nie die publikasie voordat jy in hegtenis geneem word vir aansporing tot moord nie?

살인 방조 혐의로 체포되기 전에 출판을 중단하지 않으시겠습니까?

다음은 어제 공개된 주간 신초를 성공적으로 마무리한 타카야마 마사유키의 연재 칼럼에서 가져온 것이다.
이 기사는 또한 그가 전후 세계에서 유일한 언론인임을 증명합니다.
일본 시민뿐만 아니라 전 세계 사람들이 꼭 읽어야 할 필독서입니다.
헤드라인 이외의 텍스트에서 강조점은 제 것입니다.
아사히신문의 대죄
아사히 신문은 전쟁 직후까지 괜찮았습니다.
미군이 입국한 후 매일 발생하는 미군 강간 및 약탈 사건이 120건씩 발생하고 있다.
그들은 또한 만년필과 손목시계를 훔치겠다고 경고했습니다.
닛폰타임즈 역시 "같은 군정이라면 일본군이 훨씬 낫다.
아사히는 1945년 9월 15일에 원자폭탄에 대한 글을 쓰도록 하토야마 이치로에게 의뢰했다.
하토야마는 "원폭은 병원선이나 독가스에 대한 공격보다 더 큰 국제법 위반 행위인 전쟁범죄"라며 "미 장군들은 피폭 도시에 가서 참상을 지켜봐야 한다"고 거세게 비판했다.
GHQ가 '일본군에 의한 마닐라 시민 학살'이라는 기사를 강제로 게재하자 편집국은 "미군 포격으로 어떻게 10만 명이 강간당하고 죽임을 당할 수 있었느냐"고 반발했다.
증인이 있다", "확인해야 한다"는 글을 덧붙였다.
이 두 사건은 GHQ를 화나게 했고, 일반적으로 출판중단 명령을 내렸을 때 그가 '연합군의 충성견'이 되기 위해 자원했다고 한다.
일부에서는 아사히가 편을 들었을 뿐만 아니라 적극적으로 "일본을 버렸다"고 생각합니다.
사실 아사히는 GHQ가 떠난 후에도 일본을 훼손하는 것을 멈추지 않았고 일본 국민의 편에 서려고 하지 않았다.
그래서, 그것은 어디로 갔습니까?
예를 들어, 아사히 저널의 첫 페이지를 계속 작성했던 모리 교조(Kyozo Mori)와 토무 히로오카(Tomoo Hirooka)는 마오쩌둥(Mao Zedong)에 부응하기로 선택했습니다.
히로오카는 혼다 카츠이치에게 마오를 위해 일말의 진실도 없이 "중국 여행"을 쓰게 함으로써 일본인을 멸시했다.
하타 쇼류와 와타나베 세이키는 소련에 대한 스탈린의 "만세"를 옹호한 사람들이었다.
편집국에서는 중국파와 소련파가 첨예하게 대립했지만 일본 비판에 협력했다.
1980년대 와타나베가 대통령이었을 때 아사히는 문부과학성의 교과서 검열에 대해 일본군의 북중국 침공이 일본군의 진격을 포함하도록 다시 쓰여졌다며 크게 소란을 피웠다.
아사히는 이어 "난징 대학살이 있었다. 침공의 선봉에 있던 미야코노조 연대가 학살을 저질렀다"고 여러 국가의 생머리 사진을 게재했다.
또 '이것은 독가스 작전'이라는 특집 기사와 함께 연기가 공중에 솟구치는 사진을 게재했다.
세 가지 이야기는 모두 거짓이었고, 아사히는 거짓이 드러났을 때 시정조차 하지 않았다.
한편 류신타로는 특파원 시절 친구 앨런 덜레스를 통해 CIA에 잠입해 GHQ의 '전쟁범죄정보프로그램(WGIP)'을 신문에 꾸준히 보도했다.
한편, 모리 교조의 아사히 저널은 매주 25만부가 팔려 학생들의 호기심을 자극했다.
1960년 안보조약에서 그는 10만 명의 학생을 국회로 몰아넣었고, 칸바 미치코가 사망했습니다.
혁명 전날 분위기가 우호적이 되자 류신타로는 곧바로 일본이 공산주의가 되는 것을 좋아하지 않는 미국의 의도를 받아들였다.
그는 마이니치(Mainichi), 요미우리(Yomiuri), 산케이(Sankei) 등 도쿄에 기반을 둔 7개 신문사의 편집장들에게 “폭력을 근절하고 의회 민주주의를 수호할 것을 촉구하는 공동 사설”을 발행하도록 요청했다.
아사히의 배후를 알고 있던 7개 기업은 마오쩌둥과 소련이었다.
그러나 그들은 또한 가장 중요한 존재가 미국이라는 것도 알고 있었습니다.
류현진의 말은 미국말이었다.
세상은 놀랐다.
그들은 아사히 저널이 마지막 순간에 혁명을 일으키고 사다리를 제거할지 궁금했습니다.
아사히에게 일본은 조롱과 굴욕의 대상이었지만 이미 버려진 나라였다.
Asahi가 사다리를 제거하고 있습니까?
그것은 무슨 상관이야?
아사히의 스펙트럼 반대편에 등장한 남자는 아베 신조였다.
전 총리는 아사히가 요시다 세이지에게 했던 위안부 피해자들의 거짓말을 폭로하고 이를 공식 인정한 고노 발언을 사실상 일축했다.
무라야마 담론인 아사히가 보호하는 WGIP의 일본어판도 '러일전쟁에서 승리하고 아시아의 식민 인민을 격려한 일본'을 말하는 아베 담론으로 대체됐다.
아사히는 분노했고 소련, 시나, 미국 파벌이 연합하여 아베를 물리쳤다.
혼다 마사카즈는 'NHK 프로그램 개변'에 대해 거짓말을 썼고, 호시 히로시는 전시 성노예를 추구했지만 부메랑 효과, 즉 기무라 다다카즈의 머리가 날아갔다.
오사카 사회부는 모리카케 의혹을 위조했지만 아사히에도 반격해 14억엔의 경상수지 적자를 냈다.
Asahi가 "Death to Abe" 학대의 공허함을 느꼈을 때, 그에 따른 광기가 날아갔습니다.
어쨌든 목적지는 없습니다.
살인 방조 혐의로 체포되기 전에 출판을 중단하지 않으시겠습니까?

你为什么不在因教唆谋杀而被逮捕之前停止出版？

以下是高山雅之的连载专栏，他为昨天发布的每周新潮画上了圆满的句号。
这篇文章也证明了他是战后世界唯一的记者。
它不仅是日本人的必读之书，也是全世界人民的必读之书。
除了标题之外，文本中的重点是我的。
朝日新闻的大罪
直到战后不久，朝日新闻都还不错。
它皱着眉头报道了美国军队进入该国后每天发生的120起强奸和抢劫美国士兵的案件。
他们还警告说，他们会偷钢笔和手表。
《日本时报》也评论说，“如果是同一个军政府，日本军队要好很多。
朝日委托鸠山一郎撰写有关原子弹爆炸的文章，并于 1945 年 9 月 15 日发表文章。
鸠山宣称“原子弹是战争罪，是一种比袭击医院船或毒气更违反国际法的行为”，并严厉批评“美国将军应该去被原子弹轰炸的城市看看破坏。
当GHQ强行发表《日军大屠杀马尼拉市民》一文时，编辑部提出抗议，“美军炮轰之下，怎么可能有10万人被奸杀？
他们在文章中添加了“有证人”和“应该核实”。
这两件事激怒了GHQ，外界普遍认为他是在下达停刊令时自愿成为“盟军忠犬”的。
一些人认为，朝日不仅改变了立场，而且还积极“放弃了日本”。
事实上，即使在GHQ离开之后，朝日也没有停止对日本的破坏，也没有试图站在日本人民一边。
那么，它去哪儿了？
例如，继续为《朝日杂志》撰写头版的森京三和广冈知夫选择不辜负毛泽东。
广冈鄙视日本人，让本田胜一写下《中国游记》，而对毛泽东没有一丝真实。
Hata Shoryu和Watanabe Seiki是主张斯大林对苏联“欢呼”的人。
编辑部里，中国派和苏派苦涩，但合作批评日本。
1980年代，渡边任社长时，朝日在文部省教科书检查上大做文章，称日军侵华华北已被改写为日军推进。
朝日接着说：“发生了南京大屠杀。作为入侵先锋的宫古城团实施了大屠杀，”并附有各个州的生头照片。
还刊登了《这就是毒气行动》的专题报道，画面中弥漫着浓烟滚滚。
这三个故事都是假的，当谎言被揭露时，朝日甚至没有做出更正。
与此同时，龙信太郎通过通讯员时代的朋友艾伦·杜勒斯（Allen Dulles）潜入中央情报局，并继续在报纸上忠实地报道GHQ的“战争内疚信息计划（WGIP）”。
与此同时，森京三的《朝日杂志》每周售出 250,000 份，激发了学生的兴趣。
1960年安保条约期间，他让10万学生涌入国会，导致神场美智子死亡。
当革命前夜的气氛变得有利时，柳信太郎立即接受了美国的意图，美国不喜欢日本成为共产主义的想法。
他呼吁东京的七家报纸的主编，包括每日新闻、读卖新闻和产经，发表联合社论，敦促他们“消除暴力，保护议会民主”。
知道朝日背后的七家公司是毛泽东和苏联。
但他们也知道，最重要的存在是美国。
Ryu的话是美国的话。
全世界都惊呆了。
他们想知道朝日杂志是否会煽动革命并在最后一刻拆除梯子。
对朝日来说，日本是一个被嘲笑和羞辱的对象，但却是一个早已被它抛弃的国家。
Asahi 正在拆除梯子吗？
有什么关系？
出现在朝日另一端的男人是安倍晋三。
这位前首相揭露了朝日告诉吉田征治的慰安妇的谎言，并有效地驳回了官方承认这一事实的河野声明。
日文版的受朝日保护的WGIP，村山话语，也被安倍话语所取代，其中谈到“日本赢得了日俄战争，鼓励了亚洲的殖民人民”。
朝日大怒，苏、支、美三派联合起来打败安倍。
本多正和写了一个关于“NHK节目变更”的谎言，星弘志追求战时的性奴役，但回旋镖效应，或者木村忠和的头颅，飞走了。
大阪社会事务部伪造了森岳的嫌疑，但也反弹了朝日，并产生了14亿日元的经常账户红色。
当朝日杂志没有“安倍之死”的辱骂时，随之而来的精神错乱就开始了。
反正没有目的地。
你为什么不在因教唆谋杀而被逮捕之前停止出版？