2021年9月10日のブログ記事一覧(2ページ目)-文明のターンテーブルThe Turntable of Civilization

คุณบอกสไตล์โฮตี้ทูอิทมา 70 ปีแล้วว่าญี่ปุ่นควรปฏิบัติตามมาตรา 9

2021年09月10日 13時46分18秒 | 全般

ต่อไปนี้คือจากคอลัมน์ต่อเนื่องของมาซายูกิ ทาคายามะ ซึ่งนำเรื่อง Shincho รายสัปดาห์ที่เผยแพร่ในวันนี้มาสู่บทสรุปที่ประสบความสำเร็จ
บทความนี้ยังพิสูจน์ว่าเขาเป็นนักข่าวเพียงคนเดียวในโลกหลังสงคราม
เราต้องการกองทัพของเราเอง
ไม่มีประเทศไหน นับประสาคนญี่ปุ่นที่ชอบเห็นเพื่อนบ้านมั่นคงและเจริญรุ่งเรือง
ในศตวรรษที่ 19 สหรัฐอเมริกาได้แต่งตั้ง Joel Poinsett เป็นเอกอัครราชทูตประจำเม็กซิโก
ภารกิจของเขาคือส่งเสริมการกบฏและเริ่มสงครามกลางเมือง
แต่เมื่อเขากำลังจะทำเช่นนั้น มันก็เปิดโปงโครงเรื่อง
ใครก็ตามที่ช่วย Poinsett ถูกประหารชีวิตและเขาหนีไปเป็นกอง
ของที่ระลึกเป็นดอกไม้ป่าที่ใบไม้เปลี่ยนเป็นสีแดงในช่วงคริสต์มาส
มันได้รับความนิยมอย่างมากในสหรัฐอเมริกาจนได้รับการตั้งชื่อว่าเซ็ทตามเขา
ผู้รับช่วงต่อจากตำแหน่งเอกอัครราชทูตก็พยายามปลุกระดมให้เกิดความไม่สงบเช่นกัน
เอกอัครราชทูต เฮนรี วิลสัน ประสบความสำเร็จในการยุยงนายพล Huerta ให้ก่อรัฐประหารได้ไม่กี่ชั่วอายุคน
ประธานาธิบดีมาเดโรถูกสังหาร และส่งภรรยาและลูกๆ ของเขาไปประหารชีวิต
นางมาเดโระหันไปหารัฐมนตรีญี่ปุ่น คุมะอิจิ โฮริกุจิ ผู้ซึ่งปกป้องเธอและคนของเธอ
เมื่อกองทหารเข้าล้อมสถานกักกัน โฮริกุจิกางธงชาติญี่ปุ่นที่พื้นทางเข้าและตะโกน
"เตรียมทำสงครามกับญี่ปุ่น ปราบข้า เหยียบธง แล้วบุก!"
ด้วยความมุ่งมั่นแน่วแน่ของเขา กองทหารจึงถอยกลับ
Horiguchi พบกับ Huerta และได้รับการอนุมัติให้ส่งภรรยาและคนอื่น ๆ ไปที่โรงพยาบาล
ในเวลานั้น ญี่ปุ่นเป็นที่รู้จักในฐานะประเทศมหาอำนาจที่บดขยี้กองทัพรัสเซียที่แข็งแกร่งที่สุดและจมเรือประจัญบานหุ้มเกราะของรัสเซียทั้ง 12 ลำ ซึ่งถือว่าไม่สามารถจมได้
ว่ากันว่าสงครามเป็นรูปแบบของการเมืองที่ดำเนินการโดยวิธีการอื่น
การทูตไม่ได้มากไปกว่าการกระทำทางการเมืองที่ล้ำหน้า
Huerta ถูกกดดันจากวิญญาณของ Kumanichi และ "ญี่ปุ่นที่แข็งแกร่ง" อย่างเพียงพอซึ่งเขาสามารถเห็นได้ข้างหลังเขา
“ท่านผู้อาวุโส ข้าจะบ่นเรื่องอะไรได้”
อย่างไรก็ตาม กองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่นและกองทัพเรือ ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากนักการทูต ถูกทอดทิ้งโดยรัฐธรรมนูญของแมคอาเธอร์หลังสงคราม
สิ่งเดียวที่เหลือให้นักการทูตทำคือต้องมีกำลังใจ ถึงกระนั้น คิจูโร ชิเดฮาระ ซึ่งกลายเป็นนายกรัฐมนตรีของ GHQ ได้นำแนวความคิดใหม่มาใช้: "การทูตต้องนุ่มนวล"
เมื่อสหรัฐฯ ขอให้เขายุติการเป็นพันธมิตรแองโกล-ญี่ปุ่นในการประชุมวอชิงตัน เขาตอบโดยกล่าวว่าความร่วมมือระหว่างประเทศมีความสำคัญมากกว่าผลประโยชน์ของชาติ
"การทูตก็อย่างที่คนผิวขาวพูด อย่าทะเลาะกัน ยอมรับ" มันเป็นคำขวัญของเขา
ดังนั้น การทูตหลังสงครามจึงไม่ต้องการจิตวิญญาณอีกต่อไป
เห็นได้ชัดว่าการโจมตีสิงคโปร์โดยกองทัพแดงญี่ปุ่นและกองโจรปาเลสไตน์ PFLP หลังจากเหตุการณ์ Mishima Seppuku
เอกอัครราชทูต Tokichiro Uomoto พยายามปล่อยตัวตัวประกันให้กับอาชญากรที่ขว้างระเบิดและจับคนในท้องถิ่น 5 คนเป็นตัวประกัน
เขาได้รับแจ้งว่า
มีเหตุการณ์ Yodo-go มาก่อน
ยามามุระ ชินจิโร รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงคมนาคม เจรจากับกองทัพแดงของญี่ปุ่น ซึ่งจี้เครื่องบินเจแปนแอร์ไลน์ และเสนอให้เข้าแทนที่ผู้โดยสาร
เขาบินไปเกาหลีเหนือและทำหน้าที่รับผิดชอบอันยิ่งใหญ่ของเขาให้สำเร็จ และทำให้ตัวเองเป็นผู้ชาย
กองทัพแดงของญี่ปุ่นเสนอให้โอกาสนั้นแก่เขา
แต่อุโอโมโตะปฏิเสธ "มันจะเป็นการละเมิดการทูตที่นุ่มนวล"
เบื่อหน่ายกับทางตัน การปลด PFLP ออกโจมตีสถานทูตญี่ปุ่นในคูเวต
เอกอัครราชทูต Yoshitaka Ishikawa ซ่อนตัวอยู่ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าของพนักงานหญิง
เมื่อถูกพบตัว เขาก็เรียกงานรับใช้ที่บ้านทั้งน้ำตาเพื่อขอความช่วยเหลือ
สถานทูตญี่ปุ่นได้ย้ายไปอยู่ในเขตปลอดภัยก่อนที่สงครามอิรักจะเริ่มสูบบุหรี่
มีหลายครั้งที่นายโยริโกะ คาวากุจิ รัฐมนตรีต่างประเทศสั่งให้พวกเขากลับมา โดยกล่าวว่า "ยังเร็วเกินไป"
นักการทูตละทิ้งจิตวิญญาณและความมุ่งมั่นไปนานแล้ว
เมื่อวันก่อน Tenseijingo เขียนว่าหลังจากที่สถานทูตญี่ปุ่นในกรุงคาบูลถอนตัวก่อนกำหนด "เอกอัครราชทูตอังกฤษยังคงอยู่คนเดียวและยังคงลงนามวีซ่าทางออกสำหรับผู้ทำงานร่วมกันชาวอัฟกัน" และ "ในนาทีสุดท้ายเขากลับบ้านด้วยเครื่องบินทหารของอังกฤษ"
เขากล่าวต่อว่า "เป็นเรื่องที่เข้าใจยาก" ที่ญี่ปุ่นโดยไม่มีกองกำลังของตัวเอง หลบหนีโดยไม่ทิ้งเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นไว้ข้างหลัง
คุณพูดอย่างนั้นเหรอ? คุณเกลียดสงครามและเสียงรองเท้าบูททหาร
คุณบอกสไตล์โฮตี้ทูอิทมา 70 ปีแล้วว่าญี่ปุ่นควรปฏิบัติตามมาตรา 9
คุณเคยบอกว่าการทูตแบบนุ่มนวลนั้นโอเค และคุณเคยเขียนในหนังสือพิมพ์ว่าเราควรเป็นมิตรกับจีน เกาหลี ที่ซึ่งไม่มีอะไรเป็นไปได้เลย
การวิพากษ์วิจารณ์นักการทูตที่ทำอย่างนั้นตอนนี้เข้าใจยากกว่าไม่ใช่หรือ?
หมดยุคของ GHQ แล้ว
ทำไมคุณไม่บอกพวกเขาตรงๆ ว่าคุณต้องการกองทัพของคุณเอง และนักการทูตควรมีจิตวิญญาณบ้าง?

Lleva 70 años diciéndole al estilo hoity-toity que Japón debería cumplir con el artículo 9

2021年09月10日 13時44分22秒 | 全般

Lo siguiente es de la columna de serie de Masayuki Takayama, quien lleva el semanario Shincho publicado hoy a una conclusión exitosa.
Este artículo también demuestra que es el único periodista en el mundo de la posguerra.
Queremos nuestro propio ejército.
A ningún país, y mucho menos a los japoneses, le gusta que sus vecinos se vuelvan estables y prósperos.
En el siglo XIX, Estados Unidos nombró a Joel Poinsett como su embajador en México.
Su misión era fomentar la rebelión y comenzar una guerra civil.
Pero justo cuando estaba a punto de hacerlo, expuso la trama.
Cualquiera que ayudó a Poinsett fue ejecutado y escapó en un montón.
El recuerdo era una flor silvestre cuyas hojas se vuelven rojas en Navidad.
Se hizo tan popular en los EE. UU. Que recibió el nombre de poinsettia en su honor.
Su sucesor como embajador también trató de provocar disturbios civiles.
Unas generaciones después de él, el embajador Henry Wilson finalmente logró instigar al general Huerta a dar un golpe de estado.
El presidente, Madero, fue asesinado y envió a su esposa e hijos a la ejecución.
La Sra. Madero se volvió hacia el ministro japonés, Kumaichi Horiguchi, quien la protegió a ella y a sus hombres.
Cuando las tropas rodearon la legación, Horiguchi extendió una bandera japonesa en el piso de la entrada y gritó.
"¡Prepárense para ir a la guerra con Japón, derrotarme, pisar la bandera y asaltar!"
Atemorizados por su inconfundible determinación, las tropas se retiraron.
Horiguchi se reunió con Huerta y obtuvo su aprobación para enviar a su esposa y a otras personas al asilo.
En ese momento, Japón era conocido como un país poderoso que había aplastado al ejército ruso más fuerte y hundido los 12 acorazados blindados de Rusia, que se consideraban insumergibles.
Se dice que la guerra es una forma de política que se lleva a cabo por otros medios.
La diplomacia es nada menos que un acto político a la vanguardia.
Huerta estaba lo suficientemente presionado por el espíritu de Kumanichi y el "Japón fuerte" que podía ver detrás de él.
"Señor, ¿de qué me puedo quejar?"
Sin embargo, el Ejército y la Armada Imperial Japonesa, que se habían convertido en el respaldo de los diplomáticos, fueron abandonados por la Constitución MacArthur después de la guerra.
Lo único que les quedaba por hacer a los diplomáticos era animarse. Aún así, Kijuro Shidehara, quien se convirtió en primer ministro por GHQ, adoptó una nueva línea de pensamiento: "La diplomacia debe ser suave".
Cuando Estados Unidos le pidió que cortara la alianza anglo-japonesa en la Conferencia de Washington, respondió diciendo que la cooperación internacional era más importante que el interés nacional.
"La diplomacia es como dice el hombre blanco. No luches, concede". Era su lema.
Por lo tanto, la diplomacia de posguerra ya no requería espíritu.
Se hizo visible el ataque a Singapur por parte del Ejército Rojo japonés y la guerrilla palestina PFLP después del incidente de Mishima Seppuku.
El embajador Tokichiro Uomoto buscó liberar a los rehenes del criminal que lanzó una bomba y tomó como rehenes a cinco lugareños.
Se le dijo: "Entonces deberías tomar su lugar".
Hubo el incidente de Yodo-go antes.
Yamamura Shinjiro, viceministro de Transporte, negoció con el Ejército Rojo japonés, que había secuestrado un avión de Japan Airlines, y se ofreció a ocupar el lugar de los pasajeros.
Voló a Corea del Norte y cumplió con su gran responsabilidad y se hizo un hombre.
El Ejército Rojo japonés se ofreció a darle esa oportunidad.
Pero Uomoto se negó. "Sería una violación de la diplomacia blanda".
Harto del estancamiento, un destacamento del FPLP atacó la embajada japonesa en Kuwait.
El embajador Yoshitaka Ishikawa se escondió en el vestuario de una empleada.
Cuando lo encontraron, llamó a su ministerio del hogar llorando y suplicando ayuda.
La embajada japonesa se trasladó a una zona segura antes de que la guerra de Irak incluso comenzara a humear.
Incluso hubo un momento en que la ministra de Relaciones Exteriores, Yoriko Kawaguchi, los hizo regresar, diciendo que "era demasiado pronto".
Los diplomáticos habían abandonado hacía mucho tiempo su espíritu y determinación.
El otro día, Tenseijingo escribió que luego de que la embajada japonesa en Kabul se retirara temprano, "el embajador británico se quedó solo y continuó firmando visas de salida para colaboradores afganos" y "en el último minuto, regresó a casa en un avión militar británico".
Continúa: "Es incomprensible" que Japón, sin sus propias tropas, haya huido sin dejar atrás a su personal local.
¿Dices eso? Odias la guerra y el sonido de las botas militares.
Lleva 70 años diciéndole al estilo hoity-toity que Japón debería cumplir con el artículo 9.
Ha estado diciendo que la diplomacia suave está bien y ha estado escribiendo en el periódico que deberíamos ser amistosos con China, Corea, donde nada puede ser.
¿No es más incomprensible criticar a los diplomáticos que han hecho precisamente eso ahora?
La era del GHQ ha terminado.
¿Por qué no les dice claramente que quiere su propio ejército y que los diplomáticos deben tener algo de espíritu?

Du har berättat för hoity-toity-stil i 70 år att Japan ska följa artikel 9

2021年09月10日 13時42分14秒 | 全般

Följande är från Masayuki Takayamas seriekolumn, som tar veckoviset Shincho som släpptes idag till ett lyckat avslut.
Denna artikel bevisar också att han är den enda journalisten i efterkrigstiden.
Vi vill ha vår egen armé.
Inget land, än mindre japanerna, gillar att se sina grannar bli stabila och välmående.
På 1800 -talet utsåg USA Joel Poinsett till sin ambassadör i Mexiko.
Hans uppdrag var att främja uppror och starta ett inbördeskrig.
Men precis när han skulle göra det avslöjade det handlingen.
Alla som hjälpte Poinsett avrättades, och han flydde i en hög.
Souveniren var en vildblomma vars blad blir röda vid juletid.
Det blev så populärt i USA att det fick namnet julstjärnan efter honom.
Hans efterträdare som ambassadör försökte också framkalla civil oro.
Några generationer efter honom lyckades ambassadör Henry Wilson äntligen uppmana general Huerta att genomföra en statskupp.
Presidenten, Madero, dödades, och det skickade hans fru och barn till avrättning.
Fru Madero vände sig till den japanska ministern Kumaichi Horiguchi, som skyddade henne och hennes män.
När trupperna omringade legationen spred Horiguchi en japansk flagga på entrégolvet och skrek.
"Förbered dig för att gå i krig med Japan, besegra mig, kliva på flaggan och bryt dig in!"
Trupperna drog sig tillbaka genom sin omisskännliga beslutsamhet.
Horiguchi träffade Huerta och fick hans godkännande att skicka sin fru och andra till asyl.
Vid den tiden var Japan känt som ett mäktigt land som hade krossat den starkaste ryska armén och sjunkit alla 12 av Rysslands pansarstridsfartyg, som ansågs osänkbara.
Det sägs att krig är en form av politik som bedrivs på andra sätt.
Diplomati är inget annat än en politisk handling i framkant.
Huerta var tillräckligt pressad av Kumanichis anda och det "starka Japan" som han kunde se bakom sig.
"Senor, vad kan jag klaga på?"
Emellertid övergavs den kejserliga japanska armén och flottan, som hade blivit stöd för diplomater, av MacArthur -konstitutionen efter kriget.
Det enda diplomaterna behövde göra var att vara pigg. Ändå antog Kijuro Shidehara, som blev premiärminister av GHQ, en ny tankegång: "Diplomati måste vara mjuk."
När USA bad honom att stänga av den anglo-japanska alliansen vid Washington-konferensen, svarade han med att säga att internationellt samarbete var viktigare än det nationella intresset.
"Diplomati är som den vita mannen säger. Kämpa inte, erkänn." Det var hans motto.
Efterkrigstidens diplomati krävde således inte längre anda.
Det blev synligt var attacken mot Singapore av den japanska röda armén och den palestinska gerillan PFLP efter Mishima Seppuku -incidenten.
Ambassadör Tokichiro Uomoto försökte släppa gisslan till brottslingen som kastade en bomb och tog fem lokalbor som gisslan.
Han fick höra: "Då ska du ta deras plats."
Det var Yodo-go-incidenten tidigare.
Yamamura Shinjiro, transportminister, förhandlade med den japanska röda armén, som hade kapat ett Japan Airlines -plan, och erbjöd sig att ta passagerarnas plats.
Han flög till Nordkorea och fullföljde sitt stora ansvar och gjorde sig till en man.
Den japanska röda armén erbjöd sig att ge honom den möjligheten.
Men Uomoto vägrade. "Det skulle vara ett brott mot mjuk diplomati."
Trött på dödläget attackerade en avdelning från PFLP den japanska ambassaden i Kuwait.
Ambassadör Yoshitaka Ishikawa gömde sig i omklädningsrummet för en kvinnlig anställd.
När han hittades ringde han hemtjänsten med tårar och bad om hjälp.
Den japanska ambassaden flyttade till en säker zon innan Irak -kriget ens hade börjat röka.
Det fanns till och med en tid då utrikesminister Yoriko Kawaguchi fick dem att återvända och sa: "det var för tidigt."
Diplomaterna hade för länge sedan övergivit sin anda och beslutsamhet.
Häromdagen skrev Tenseijingo att efter att den japanska ambassaden i Kabul tidigt drog sig tillbaka "var den brittiska ambassadören ensam och fortsatte att skriva på utresevisum för afghanska samarbetspartners" och "i sista minuten återvände han hem med ett brittiskt militärplan".
Han fortsätter, "Det är obegripligt" att Japan, utan egna trupper, flydde utan att lämna sin lokala personal bakom sig.
Säger du det? Du hatar krig och ljudet av militära stövlar.
Du har berättat för hoity-toity-stil i 70 år att Japan ska följa artikel 9.
Du har sagt att mjuk diplomati är okej, och du har skrivit i tidningen att vi ska vara vänliga mot Kina, Korea, där ingenting kan vara.
Är det inte mer obegripligt att kritisera diplomater som har gjort just det nu?
GHQ -eran är över.
Varför säger du inte helt klart till dig att du vill ha din egen armé och att diplomater ska ha lite anda?

U zegt al 70 jaar in hoity-toity-stijl dat Japan moet voldoen aan artikel 9

2021年09月10日 13時39分10秒 | 全般

Het volgende komt uit de seriële column van Masayuki Takayama, die het vandaag uitgebrachte wekelijkse Shincho tot een goed einde brengt.
Dit artikel bewijst ook dat hij de enige echte journalist in de naoorlogse wereld is.
We willen ons eigen leger.
Geen enkel land, laat staan de Japanners, ziet graag dat zijn buren stabiel en welvarend worden.
In de 19e eeuw benoemde de Verenigde Staten Joel Poinsett als ambassadeur in Mexico.
Zijn missie was om rebellie aan te wakkeren en een burgeroorlog te beginnen.
Maar net toen hij op het punt stond dat te doen, onthulde het de plot.
Iedereen die Poinsett hielp werd geëxecuteerd en hij ontsnapte op een hoop.
Het souvenir was een wilde bloem waarvan de bladeren rond de kerst rood kleuren.
Het werd zo populair in de VS dat het de kerstster naar hem werd genoemd.
Zijn opvolger als ambassadeur probeerde ook burgerlijke onrust te veroorzaken.
Een paar generaties na hem slaagde ambassadeur Henry Wilson er uiteindelijk in om generaal Huerta ertoe aan te zetten een staatsgreep te plegen.
De president, Madero, werd vermoord en stuurde zijn vrouw en kinderen naar de executie.
Mevrouw Madero wendde zich tot de Japanse minister, Kumaichi Horiguchi, die haar en haar mannen beschermde.
Toen de troepen het gezantschap omsingelden, spreidde Horiguchi een Japanse vlag uit op de ingangsvloer en schreeuwde.
"Bereid je voor op oorlog met Japan, versla me, stap op de vlag en breek in!"
Geschrokken door zijn onmiskenbare vastberadenheid trokken de troepen zich terug.
Horiguchi ontmoette Huerta en kreeg zijn goedkeuring om zijn vrouw en anderen naar het asiel te sturen.
In die tijd stond Japan bekend als een machtig land dat het sterkste Russische leger had verpletterd en alle 12 gepantserde slagschepen van Rusland, die als onzinkbaar werden beschouwd, tot zinken had gebracht.
Er wordt gezegd dat oorlog een vorm van politiek is die met andere middelen wordt gevoerd.
Diplomatie is niets minder dan een politieke daad op het scherpst van de snede.
Huerta werd voldoende onder druk gezet door de geest van Kumanichi en het 'sterke Japan' dat hij achter zich kon zien.
'Senor, waar kan ik over klagen?'
Het keizerlijke Japanse leger en de marine, die de steun van diplomaten waren geworden, werden echter na de oorlog in de steek gelaten door de MacArthur-grondwet.
Het enige wat diplomaten nog moesten doen, was levenslustig zijn. Toch nam Kijuro Shidehara, die premier werd door het GHQ, een nieuwe manier van denken aan: "Diplomacy moet zacht zijn."
Toen de VS hem vroegen om de Anglo-Japanse alliantie te verbreken tijdens de Conferentie van Washington, antwoordde hij door te zeggen dat internationale samenwerking belangrijker was dan het nationale belang.
'Diplomatie is zoals de blanke zegt. Vecht niet, geef toe.' Het was zijn motto.
De naoorlogse diplomatie vereiste dus geen geest meer.
Zichtbaar werd de aanval op Singapore door het Japanse Rode Leger en de Palestijnse guerrilla PFLP na het Mishima Seppuku-incident.
Ambassadeur Tokichiro Uomoto probeerde de gijzelaars vrij te laten voor de crimineel die een bom gooide en vijf lokale bewoners gijzelde.
Hij kreeg te horen: "Dan moet u hun plaats innemen."
Er was eerder het Yodo-go-incident.
Yamamura Shinjiro, vice-minister van Transport, onderhandelde met het Japanse Rode Leger, dat een vliegtuig van Japan Airlines had gekaapt, en bood aan de plaats van de passagiers in te nemen.
Hij vloog naar Noord-Korea en vervulde zijn grote verantwoordelijkheid, en maakte een man van zichzelf.
Het Japanse Rode Leger bood aan hem die kans te geven.
Maar Uomoto weigerde. "Het zou een schending zijn van zachte diplomatie."
Een detachement van de PFLP, die de patstelling beu was, viel de Japanse ambassade in Koeweit aan.
Ambassadeur Yoshitaka Ishikawa verstopte zich in de kleedkamer van een vrouwelijk personeelslid.
Toen hij werd gevonden, belde hij in tranen zijn ministerie van Binnenlandse Zaken en smeekte om hulp.
De Japanse ambassade verhuisde naar een veilige zone voordat de oorlog in Irak zelfs maar begon te roken.
Er was zelfs een tijd dat minister van Buitenlandse Zaken Yoriko Kawaguchi hen terugbracht met de woorden: "Het was te vroeg."
De diplomaten hadden hun geest en vastberadenheid allang opgegeven.
Onlangs schreef Tenseijingo dat nadat de Japanse ambassade in Kabul zich vroeg had teruggetrokken, "de Britse ambassadeur alleen bleef en doorging met het ondertekenen van uitreisvisa voor Afghaanse collaborateurs" en "op het laatste moment keerde hij terug naar huis met een Brits militair vliegtuig."
Hij vervolgt: "Het is onbegrijpelijk" dat Japan, zonder eigen troepen, is gevlucht zonder de lokale staf achter te laten.
Zeg je dat? Je haat oorlog en het geluid van militaire laarzen.
U zegt al 70 jaar in hoity-toity-stijl dat Japan zich moet houden aan artikel 9.
Je hebt gezegd dat zachte diplomatie oké is, en je hebt in de krant geschreven dat we vriendelijk moeten zijn tegen China, Korea, waar niets kan zijn.
Is het niet onbegrijpelijker om kritiek te leveren op diplomaten die nu precies dat hebben gedaan?
Het tijdperk van GHQ is voorbij.
Waarom vertel je ze niet ronduit dat je je eigen leger wilt en dat diplomaten wat moed moeten hebben?

Anda telah memberi tahu gaya hoity-toity selama 70 tahun bahwa Jepang harus mematuhi Pasal 9

2021年09月10日 13時38分31秒 | 全般

Berikut ini adalah dari kolom serial Masayuki Takayama, yang membawa Shincho mingguan yang dirilis hari ini dengan sukses.
Artikel ini juga membuktikan bahwa dia adalah satu-satunya jurnalis di dunia pascaperang.
Kami ingin tentara kami sendiri.
Tidak ada negara, apalagi Jepang, yang suka melihat tetangganya menjadi stabil dan makmur.
Pada abad ke-19, Amerika Serikat menunjuk Joel Poinsett sebagai duta besarnya untuk Meksiko.
Misinya adalah untuk mendorong pemberontakan dan memulai perang saudara.
Tapi tepat ketika dia akan melakukannya, itu mengungkap plotnya.
Siapa pun yang membantu Poinsett dieksekusi, dan dia melarikan diri.
Suvenirnya adalah bunga liar yang daunnya berubah menjadi merah sekitar waktu Natal.
Ini menjadi sangat populer di AS sehingga dinamai poinsettia menurut namanya.
Penggantinya sebagai duta besar juga mencoba memicu kerusuhan sipil.
Beberapa generasi setelahnya, Duta Besar Henry Wilson akhirnya berhasil menghasut Jenderal Huerta untuk melakukan kudeta.
Presiden, Madero, terbunuh, dan mengirim istri dan anak-anaknya ke eksekusi.
Nyonya Madero menoleh ke menteri Jepang, Kumaichi Horiguchi, yang melindungi dia dan anak buahnya.
Ketika pasukan mengepung kedutaan, Horiguchi mengibarkan bendera Jepang di lantai pintu masuk dan berteriak.
"Bersiaplah untuk berperang dengan Jepang, kalahkan aku, injak bendera, dan menerobos!"
Takut dengan tekadnya yang tidak salah lagi, pasukan mundur.
Horiguchi bertemu dengan Huerta dan mendapat persetujuannya untuk mengirim istri dan orang lain ke rumah sakit jiwa.
Pada saat itu, Jepang dikenal sebagai negara perkasa yang telah menghancurkan tentara Rusia terkuat dan menenggelamkan semua 12 kapal perang lapis baja Rusia, yang dianggap tidak dapat tenggelam.
Dikatakan bahwa perang adalah bentuk politik yang dilakukan dengan cara lain.
Diplomasi tidak lain adalah tindakan politik di ujung tombaknya.
Huerta cukup tertekan oleh semangat Kumanichi dan "Jepang yang kuat" yang bisa dilihatnya di belakangnya.
"Senor, apa yang bisa saya keluhkan?"
Namun, Angkatan Darat dan Angkatan Laut Kekaisaran Jepang, yang telah menjadi dukungan para diplomat, ditinggalkan oleh Konstitusi MacArthur setelah perang.
Satu-satunya hal yang tersisa bagi para diplomat untuk dilakukan adalah bersemangat. Namun, Kijuro Shidehara, yang menjadi perdana menteri oleh GHQ, mengadopsi pemikiran baru: "Diplomasi harus lembut."
Ketika AS memintanya untuk memutuskan aliansi Inggris-Jepang di Konferensi Washington, dia menjawab dengan mengatakan bahwa kerja sama internasional lebih penting daripada kepentingan nasional.
"Diplomasi seperti yang dikatakan orang kulit putih. Jangan melawan, akui." Itu adalah Mottonya.
Dengan demikian, Diplomasi pascaperang tidak lagi membutuhkan semangat.
Yang terlihat adalah serangan ke Singapura oleh Tentara Merah Jepang dan gerilya Palestina PFLP setelah insiden Mishima Seppuku.
Duta Besar Tokichiro Uomoto berusaha membebaskan para sandera dari penjahat yang melemparkan bom dan menyandera lima penduduk setempat.
Dia diberitahu, "Kalau begitu kamu harus menggantikan mereka."
Ada insiden Yodo-go sebelumnya.
Yamamura Shinjiro, Wakil Menteri Transportasi, bernegosiasi dengan Tentara Merah Jepang, yang telah membajak sebuah pesawat Japan Airlines, dan menawarkan untuk menggantikan posisi para penumpang.
Dia terbang ke Korea Utara dan memenuhi tanggung jawabnya yang besar, dan menjadikan dirinya sendiri.
Tentara Merah Jepang menawarkan untuk memberinya kesempatan itu.
Tapi Uomoto menolak. "Itu akan menjadi pelanggaran Diplomasi lunak."
Muak dengan kebuntuan, detasemen PFLP menyerang kedutaan Jepang di Kuwait.
Duta Besar Yoshitaka Ishikawa bersembunyi di ruang ganti seorang anggota staf wanita.
Ketika dia ditemukan, dia menelepon kementerian dalam negerinya sambil menangis, memohon bantuan.
Kedutaan Jepang pindah ke zona aman bahkan sebelum perang Irak mulai berasap.
Bahkan ada saat ketika Menteri Luar Negeri Yoriko Kawaguchi membuat mereka kembali, dengan mengatakan, "itu terlalu cepat."
Para diplomat telah lama meninggalkan semangat dan tekad mereka.
Suatu hari, Tenseijingo menulis bahwa setelah kedutaan Jepang di Kabul mundur lebih awal, "duta besar Inggris tetap sendirian dan terus menandatangani visa keluar untuk kolaborator Afghanistan" dan "pada menit terakhir, dia kembali ke rumah dengan pesawat militer Inggris."
Dia melanjutkan, "Tidak dapat dipahami" bahwa Jepang, tanpa pasukannya sendiri, melarikan diri tanpa meninggalkan staf lokalnya.
Apakah Anda mengatakan itu? Anda membenci perang dan suara sepatu bot militer.
Anda telah memberi tahu gaya hoity-toity selama 70 tahun bahwa Jepang harus mematuhi Pasal 9.
Anda telah mengatakan bahwa Diplomasi lunak tidak apa-apa, dan Anda telah menulis di koran bahwa kita harus bersahabat dengan China, Korea, di mana tidak ada yang bisa.
Bukankah lebih tidak masuk akal untuk mengkritik diplomat yang telah melakukan hal itu sekarang?
Era GHQ sudah berakhir.
Mengapa Anda tidak memberi tahu mereka dengan jelas bahwa Anda menginginkan tentara Anda sendiri dan bahwa para diplomat harus memiliki semangat?

لقد كنت تخبر أسلوب الدعابة لمدة 70 عامًا أن اليابان يجب أن تمتثل للمادة 9

2021年09月10日 13時36分18秒 | 全般

ما يلي هو من العمود التسلسلي لماسايوكي تاكاياما ، الذي يأتي بأسبوع شينشو الذي صدر اليوم إلى خاتمة ناجحة.
يثبت هذا المقال أيضًا أنه الصحفي الوحيد في عالم ما بعد الحرب.
نريد جيشنا الخاص.
لا توجد دولة ، ناهيك عن اليابانيين ، تحب أن ترى جيرانها مستقرين ومزدهرون.
في القرن التاسع عشر ، عينت الولايات المتحدة جويل بوينسيت سفيراً لها في المكسيك.
كانت مهمته تعزيز التمرد وبدء حرب أهلية.
ولكن فقط عندما كان على وشك القيام بذلك ، كشف عن المؤامرة.
تم إعدام أي شخص ساعد Poinsett ، وهرب في كومة.
كان التذكار عبارة عن زهرة برية تتحول أوراقها إلى اللون الأحمر في وقت عيد الميلاد.
أصبح شائعًا جدًا في الولايات المتحدة حيث أطلق عليه اسم البونسيتة من بعده.
كما حاول خليفته كسفير إثارة الاضطرابات المدنية.
بعد عدة أجيال ، نجح السفير هنري ويلسون أخيرًا في تحريض الجنرال هويرتا على القيام بانقلاب.
قتل الرئيس ماديرو وأرسلت زوجته وأولاده للإعدام.
التفتت السيدة ماديرو إلى الوزير الياباني ، كومايتشي هوريغوتشي ، الذي قام بحمايتها وحماية رجالها.
عندما حاصرت القوات المفوضية ، نشر هوريغوتشي العلم الياباني على أرضية المدخل وصرخ.
"استعدوا للدخول في حرب مع اليابان ، اهزموني ، قف على العلم ، واقتحموا المكان!"
تراجعت القوات بسبب إصراره الذي لا لبس فيه.
التقى هوريغوتشي بهويرتا وحصل على موافقته على إرسال زوجته وآخرين إلى اللجوء.
في ذلك الوقت ، كانت اليابان تُعرف بأنها دولة قوية سحقت أقوى جيش روسي وأغرقت جميع البوارج الروسية المدرعة الاثنتي عشرة ، والتي كانت تعتبر غير قابلة للإغراق.
يقال إن الحرب هي شكل من أشكال السياسة يتم إدارتها بوسائل أخرى.
الدبلوماسية ليست أقل من عمل سياسي في طليعة.
لقد تعرض هويرتا لضغوط كافية من روح كومانيشي و "اليابان القوية" التي يمكن أن يراها خلفه.
"سينور ، ما الذي يمكنني أن أشتكي منه؟"
ومع ذلك ، تم التخلي عن الجيش والبحرية الإمبراطورية اليابانية ، التي أصبحت دعم الدبلوماسيين ، بموجب دستور ماك آرثر بعد الحرب.
الشيء الوحيد المتبقي للدبلوماسيين هو أن يكونوا مفعمين بالحيوية. ومع ذلك ، تبنى كيجورو شيديهارا ، الذي أصبح رئيسًا للوزراء من قبل GHQ ، خطًا جديدًا في التفكير: "الدبلوماسية يجب أن تكون ناعمة".
عندما طلبت منه الولايات المتحدة قطع التحالف الأنجلو-ياباني في مؤتمر واشنطن ، رد بالقول إن التعاون الدولي أهم من المصلحة الوطنية.
"الدبلوماسية كما يقول الرجل الأبيض. لا تقاتل ، تنازل". كان شعاره.
وهكذا ، لم تعد دبلوماسية ما بعد الحرب بحاجة إلى روح.
أصبح واضحًا الهجوم على سنغافورة من قبل الجيش الأحمر الياباني والجبهة الشعبية لتحرير فلسطين بعد حادثة ميشيما سيبوكو.
سعى السفير توكيشيرو أوموتو إلى إطلاق سراح الرهائن للمجرم الذي ألقى قنبلة وأخذ خمسة من السكان المحليين كرهائن.
قيل له: إذن عليك أن تأخذ مكانهم.
كانت هناك حادثة Yodo-go من قبل.
تفاوض يامامورا شينجيرو ، نائب وزير النقل ، مع الجيش الأحمر الياباني ، الذي خطف طائرة تابعة للخطوط الجوية اليابانية ، وعرض أخذ مكان الركاب.
لقد سافر إلى كوريا الشمالية وقام بمسؤولياته الكبيرة ، وصنع من نفسه رجلاً.
عرض الجيش الأحمر الياباني منحه تلك الفرصة.
لكن أوموتو رفض. "سيكون انتهاكا للدبلوماسية الناعمة".
ضاقوا ذرعا بالمأزق ، هاجمت مفرزة من الجبهة الشعبية لتحرير فلسطين السفارة اليابانية في الكويت.
اختبأ السفير يوشيتاكا إيشيكاوا في غرفة تغيير الملابس لموظف.
عندما تم العثور عليه ، اتصل بوزارة منزله بالبكاء ، متوسلاً للمساعدة.
انتقلت السفارة اليابانية إلى منطقة آمنة قبل أن تبدأ حرب العراق بالتدخين.
حتى أنه كان هناك وقت أعادتهما فيه وزيرة الخارجية يوريكو كاواجوتشي قائلة: "لقد كان الوقت مبكرًا للغاية".
لقد تخلى الدبلوماسيون منذ فترة طويلة عن روحهم وتصميمهم.
في اليوم الآخر ، كتب تينسيجينغو أنه بعد انسحاب السفارة اليابانية في كابول مبكرًا ، "ظل السفير البريطاني وحيدًا واستمر في توقيع تأشيرات خروج للمتعاونين الأفغان" و "في اللحظة الأخيرة ، عاد إلى منزله على متن طائرة عسكرية بريطانية".
ويتابع قائلاً: "من غير المفهوم" أن اليابان ، بدون قواتها الخاصة ، هربت دون ترك موظفيها المحليين ورائهم.
هل تقول ذلك؟ أنت تكره الحرب وصوت الأحذية العسكرية.
لقد كنت تخبر أسلوبًا مرحًا لمدة 70 عامًا أن اليابان يجب أن تمتثل للمادة 9.
لقد كنت تقول إن الدبلوماسية الناعمة على ما يرام ، وكتبت في الصحيفة أنه يجب أن نكون ودودين مع الصين وكوريا ، حيث لا يوجد شيء يمكن أن يكون.
أليس من غير المفهوم انتقاد الدبلوماسيين الذين فعلوا ذلك بالضبط الآن؟
لقد انتهى عصر GHQ.
لماذا لا تخبرهم بوضوح أنك تريد جيشك وأن الدبلوماسيين يجب أن يتمتعوا ببعض الروح؟

U vertel al 70 jaar lank hoity-toity-styl dat Japan aan artikel 9 moet voldoen

2021年09月10日 13時34分28秒 | 全般

Die volgende is uit die reekskolom van Masayuki Takayama, wat die weeklikse Shincho wat vandag vrygestel is, tot 'n suksesvolle gevolgtrekking bring.
Hierdie artikel bewys ook dat hy die enigste joernalis in die naoorlogse wêreld is.
Ons wil ons eie weermag hê.
Geen land, wat nog te sê van die Japannese, hou daarvan om sy bure stabiel en voorspoedig te sien word nie.
In die 19de eeu het die Verenigde State Joel Poinsett aangestel as sy ambassadeur in Mexiko.
Sy missie was om rebellie te bevorder en 'n burgeroorlog te begin.
Maar net toe hy dit sou doen, het dit die plot blootgelê.
Enigiemand wat Poinsett gehelp het, is tereggestel, en hy het in 'n hoop ontsnap.
Die aandenking was 'n veldblom waarvan die blare rondom Kerstyd rooi word.
Dit het so gewild geword in die VSA dat dit die poinsettia na hom genoem is.
Sy opvolger as ambassadeur het ook probeer om burgerlike onrus te veroorsaak.
'N Paar geslagte na hom het ambassadeur Henry Wilson uiteindelik daarin geslaag om generaal Huerta aan te moedig om 'n staatsgreep te voer.
Die president, Madero, is dood, en dit het sy vrou en kinders tereggestel.
Mevrou Madero wend haar tot die Japannese minister, Kumaichi Horiguchi, wat haar en haar mans beskerm het.
Toe die troepe die legasie omsingel, het Horiguchi 'n Japannese vlag op die ingangsvloer uitgesprei en geskree.
"Berei voor om oorlog te voer met Japan, verslaan my, trap op die vlag en breek in!"
Deur sy onmiskenbare vasberadenheid het die troepe teruggetrek.
Horiguchi het Huerta ontmoet en sy toestemming gekry om sy vrou en ander na die asiel te stuur.
Destyds was Japan bekend as 'n magtige land wat die sterkste Russiese leër verpletter het en al 12 die gepantserde slagskepe van Rusland laat sink het, wat as oninkbaar beskou is.
Daar word gesê dat oorlog 'n vorm van politiek is wat op ander maniere gevoer word.
Diplomasie is niks minder nie as 'n politieke daad op sy voorpunt.
Huerta was onder genoeg druk deur die gees van Kumanichi en die 'sterk Japan' wat hy agter hom kon sien.
"Senor, waaroor kan ek kla?"
Die Imperial Japanese Army and Navy, wat die steun van diplomate geword het, is egter ná die oorlog deur die MacArthur -grondwet laat vaar.
Die enigste ding wat diplomate kon doen, was om geesdriftig te wees. Tog het Kijuro Shidehara, wat deur GHQ premier geword het, 'n nuwe denkrigting aangeneem: "Diplomasie moet sag wees."
Toe die VSA hom by die Washington-konferensie vra om die Anglo-Japannese alliansie af te sny, het hy geantwoord dat internasionale samewerking belangriker was as die nasionale belang.
"Diplomasie is soos die witman sê. Moenie baklei nie, gee toe." Dit was sy motto.
Na-oorlogse diplomasie het dus nie meer gees nodig nie.
Dit word sigbaar deur die aanval op Singapoer deur die Japannese Rooi Leër en die Palestynse guerrilla PFLP ná die Mishima Seppuku -voorval.
Ambassadeur Tokichiro Uomoto wou die gyselaars loslaat aan die misdadiger wat 'n bom gegooi het en vyf inwoners as gyselaar geneem het.
Hy het gesê: 'Dan moet u hul plek inneem.'
Daar was voorheen die Yodo-go-voorval.
Yamamura Shinjiro, vise -minister van vervoer, het onderhandel met die Japannese Rooi Leër, wat 'n Japan Airlines -vliegtuig gekaap het, en aangebied om die passasiers se plek in te neem.
Hy het na Noord -Korea gevlieg en sy groot verantwoordelikheid nagekom, en 'n man van homself gemaak.
Die Japannese Rooi Leër het aangebied om hom die geleentheid te gee.
Maar Uomoto het geweier. 'Dit sou 'n skending van sagte diplomasie wees.'
'N Afdeling van die PFLP het die Japannese ambassade in Koeweit aangeval, met 'n moedeloos aanval.
Ambassadeur Yoshitaka Ishikawa skuil in die kleedkamer van 'n vroulike personeellid.
Toe hy gevind word, bel hy sy huisbediening in trane en smeek om hulp.
Die Japannese ambassade het na 'n veilige gebied verhuis voordat die oorlog in Irak selfs begin rook het.
Daar was selfs 'n tyd toe Yoriko Kawaguchi, minister van buitelandse sake, hulle laat terugkeer en sê: "dit was te gou."
Die diplomate het lankal hul gees en vasberadenheid laat vaar.
Die ander dag het Tenseijingo geskryf dat nadat die Japanse ambassade in Kaboel hom vroeër onttrek het, "die Britse ambassadeur alleen gebly het en voortgegaan het om uitgangvisums vir Afgaanse medewerkers te teken" en "op die laaste oomblik het hy met 'n Britse militêre vliegtuig teruggekeer."
Hy gaan voort, 'Dit is onbegryplik' dat Japan, sonder sy eie troepe, gevlug het sonder om sy plaaslike personeel agter te laat.
Sê jy dit? Jy haat oorlog en die geluid van militêre stewels.
U vertel al 70 jaar lank hoity-toity-styl dat Japan aan artikel 9 moet voldoen.
U het gesê dat sagte diplomasie goed is, en u het in die koerant geskryf dat ons vriendelik moet wees teenoor China, Korea, waar niks kan wees nie.
Is dit nie meer onbegryplik om diplomate wat nou presies dit gedoen het, te kritiseer nie?
Die era van GHQ is verby.
Waarom sê u nie vir hulle duidelik dat u u eie leër wil hê nie en dat diplomate gees moet hê?

If it were not so, the U.S. would not be a scientific or intelligent nation at all.

2021年09月10日 11時34分51秒 | 全般

The Sankei Shimbun is one of the most decent newspapers today, but not all of its reporters are the best journalists in the business.
When Soviet espionage cases such as the Levchenko affair came to light, it also mentioned the names of Sankei employees.
For example, if the target is the media, it would be natural for those who conduct intelligence operations in the other country to cover all the major media.
However, the reporters who wrote about Ms. Takaichi's press conference yesterday should reflect hard on the fact that their article lacked the 5W1H, which is the basic principle for journalists.
Now that I have re-read yesterday's Sankei Shimbun on page 2 to write this article, I have just noticed that under the main headline, there was also an enormous paragraph that read, "Run for office announced, cautious about releasing treated water."
In the last part of the text, at the press conference on August 8, she said that the release of treated water from TEPCO's Fukushima Daiichi Nuclear Power Plant into the ocean "could spread harmful rumors. As long as there is that risk, we will not decide to release it.
When I read this, I had my doubts, thinking she was talking on the same level as Shinjiro Koizumi.

Yesterday, she appeared on the Internet program "Toranomon News," and viewers were able to learn that our fears were completely unfounded.
On the contrary, China and South Korea are the only two anti-Japanese countries globally, if not the only countries that continue to educate their people with Nazism in the name of anti-Japanese education and mass-produce Nazis.
As you know, I have repeatedly mentioned the horseshit of the international community and the United Nations, represented by Germany, which continues to neglect the fact that these two countries continue to educate their people with Nazism in the name of anti-Japanese education and continue to mass-produce Nazists.
What Ms. Takaichi, the former Minister of Internal Affairs and Communications, said yesterday must have been new to most Japanese people and me.
In other words, Japan's most important ally, the United States, is still not allowing imports of Fukushima products and products from the northern Kanto region and the rest of eastern Japan.
Ms. Takaichi said, "Like the people of Japan, I enjoy eating Fukushima products every day at the Diet cafeteria, etc., but our ally, the United States, is still restricting imports. We need to correct this first. As for the Dai-ichi plant, TEPCO and the engineers I checked with can put up a wall to block water from entering the site. They can also build a roof on the roof of the building to keep out the rainwater. The first thing we need to do is to get our allies, the U.S. and other import-restricted nations, to remove their import restrictions before the two years of oceanic release begins. That's what I'm going to do."
She told us the story of her time as Minister of Internal Affairs and Communications and made it clear that she was not saying that she would not release them.
After hearing her true story, I decided that Prime Minister Suga, who has decided to visit the U.S. to meet with President Biden at the end of this month, must make a resolute appeal to Biden to remove all restrictions on imports of Japanese products.
We don't need to examine the background of this foolishness on the part of our most important ally, the United States.
In other words, it is the result of the relentless anti-Japanese movement of Koreans and Chinese living in the U.S., who are far more numerous than Japanese.
If it were not so, the U.S. would not be a scientific or intelligent nation at all.

But Ms. Arimoto proved that she is the real deal by addressing the question in the first place.
[DHC] 2021/9/9 (Thu) Arimoto Ka, Taketa Tsuneyasu, Takaichi Sanae, Tagita Makiko [Toranomon News
https://tora8.tv/

This one revealed the lack of study and sloppiness of the people who call themselves reporters in the existing media.
You guys make a living as journalists, so work harder!

日本の最重要同盟国である米国が、未だに、福島産品のみならず北関東、東日本一帯の産品の輸入を許可していない

2021年09月10日 11時20分33秒 | 全般

産経新聞は、今、最も、まともな新聞であるが、全ての記者が、現役最高のジャーナリストであるわけではない事は言うまでもない。
ソビエトのスパイ事件であるレフチェンコ事件等が明るみに出た時には、産経新聞の社員の名前もあった。
相手国の情報工作を行う側は、例えば、対象がメディアなら主要なメディアは全て網羅するだろうからとうぜんだろうが。

だが、昨日、高市氏の出馬会見について書いた、記者達は、ジャーナリストにとっての基本である５W１Hを欠いている記事を発信した事を猛省しなければならない。
今、本稿を書くために昨日の産経新聞2ページを読み直してみれば、大見出しの下にも大きく、出馬表明、処理水放出には慎重、と記載されていたのには、今、気づいたのだが。
私は、本文中の最後の箇所、8日の会見では、東京電力福島第一原発の処理水の海洋放出について「風評被害を広げる可能性がある。そのリスクがある限り放出の決断はしない」と語ったことも保守層の疑念を招きかねない、これを読んで、正に疑念を感じたのである。
何や、小泉進次郎と同じレベルの事を言っているんかいな、と。

それが全くの杞憂であった事は、昨日、彼女が出演したインターネットである「虎ノ門ニュース」で、視聴者は完璧に知る事が出来た。
それどころか、中国、韓国、この世界に二つだけの反日国家、反日教育と言う名のナチズムで国民を教育し続けていて、ナチストを量産している国だけならまだしも。
この両国が反日教育と言う名のナチズムで国民を教育し続けていてナチストを量産し続けている事を放置し続けているドイツに代表される国際社会と国連の出鱈目さに、私が何度も言及している事は御存知の通りである。
総務大臣だった高市氏が昨日発言した内容は、私だけではなく、大半の日本国民にとって初耳だったはずである。
つまり、日本の最重要同盟国である米国が、未だに、福島産品のみならず北関東、東日本一帯の産品の輸入を許可していない。
高市氏は言う、「国民と同様に、私も国会食堂等で、福島産品を、毎日美味しく食べているのに、同盟国である米国が未だに輸入制限しているのですよ。これを正すのが先でしょう。…第一原発については、東電も、私が確認した技術者も、現場に水が入り込むのを遮断する壁を設置する事は出来る。建屋の屋上に屋根を作って雨水を防ぐ事も出来る。海洋放出を開始する2年後までに、同盟国である米国を始めとした輸入制限国家群に対して、輸入制限を外させる事が先でしょう。私は、それをします。」
彼女は、総務大臣だった時にあった経緯等も話しながら、放出をしないと言ってるわけではない事を、明瞭に語ったくれたのである。
彼女が語ってくれた実話を聞いた私は、今月末に、訪米してバイデン大統領と会う事を決定した菅首相は、バイデンに、日本産品の輸入制限の完全撤廃を、不退転の決意で申し入れ是正させなければならない。
最重要同盟国である米国が、こんな馬鹿な事をしている背景は、検証せずとも分かるはずなのだから。
即ち、全米に、日本人よりはるかに多くいる在米韓国人達や、中国人達の執拗な反日運動の結果である事は明白なのだから。
もし、そうでないとししたら、米国は、科学的な国家、知性ある国家とは、とても言えないのだから。

有本香さんは、本当の本物で在る事を、最初の質問に、その疑問を取り上げた事でも証明していたが。
【DHC】2021/9/9(木) 有本香×竹田恒泰×高市早苗×田北真樹子【虎ノ門ニュース】
https://tora8.tv/

この件が明らかにした事は、既存メディアの記者と称する人間達の不勉強さ、いい加減さだった。
ジャーナリストとして生計を立てているのだから、もっと、ちゃんと仕事をせんかい！

書いた記者達はジャーナリストにとっての基本である５W１Hを欠いている記事を発信した事を猛省しなければならない

2021年09月10日 10時57分13秒 | 全般

それが全くの杞憂であった事は、昨日、彼女が出演したインターネットである「虎ノ門ニュース」で、視聴者は完璧に知る事が出来た。
有本香さんは、本当の本物で在る事を、最初の質問に、その疑問を取り上げた事でも証明していたが。
【DHC】2021/9/9(木) 有本香×竹田恒泰×高市早苗×田北真樹子【虎ノ門ニュース】
https://tora8.tv/

I was also amazed at the amount of reading my friend had done.

2021年09月10日 10時31分32秒 | 全般

The following is a rough draft.
One of my leading reader friends is a woman, but yesterday she read the chapter I wrote about Chizuko Ueno and called me.
"She's from the Zenkyōtō (All-Campus Joint Struggle Committees) generation when universities were like free sex."
So I had a point.
Moe Fukada, who has been remarkably active in the IT industry in business and speech, is a woman with an exceptionally brilliant mind who studied and graduated from Waseda.
A particular feature article on a conversation between her and an outstanding person of the same gender (Kumiko Takeuchi, I think) was published in a monthly magazine that is a must-read for the Japanese people and people worldwide.
Moe Fukada was probably a subscriber and a close reader of the Asahi Shimbun until a certain point in her life.
As a person of the same sex, she had a lot of respect for Chizuko Ueno (and her title as a professor at Tokyo University).
Whether she heard it in a lecture or read it in a book, Ms. Fukada had struggled for more than ten years to figure out how to understand a specific statement by Chizuko Ueno.
Why would she say something like that?
In front of a group of female students at the University of Tokyo, Chizuko Ueno said, "That's why you ladies are useless (unattractive). I used to have sex with men every day when I was a student at Kyoto University."
After more than ten years, Ms. Fukada finally broke free from Ueno's spell of this statement.
In other words, when she reached the age of maturity as a member of society, she realized that Ueno, who was a graduate of Kyoto University, had been mounting the female students of Tokyo University by saying, "That's why you ladies are useless (unattractive). I used to have sex with men every day when I was a student at Kyoto University."
In other words, Ms. Fukada finally realized the false image of Ueno that the Asahi Shimbun and others had created.

My friend at the beginning of this article is almost the same age as Ueno.
She said without hesitation, "She participated in the Zenkyoto. For the men who participated in the All-Communist struggle, women were public toilets..."
Indeed, Masayuki Takayama had written about that kind of reality.
My friend went on to say. "The gruesome violence within a (student) sect case led by a certain Nagata was, in reality, a battle for women as objects of sexual desire..."
"Ueno Chizuko wrote somewhere that there was discrimination against women even inside the barricades..." In other words, they were used as objects for men's sexual desires."
"I see."
I was also amazed at the amount of reading my friend had done.

彼女は全共闘世代で大学がフリーセックス状態の時の人間ですよ…それで、私も合点が行く事があった

2021年09月10日 10時13分28秒 | 全般

以下はラフの原稿である。
読書家の友人の内の一人は女性なのだが、昨日、私が上野千鶴子について書いた章を読んで、電話をくれた。
「彼女は全共闘世代で大学がフリーセックス状態の時の人間ですよ」
それで、私も合点が行く事があった。
IT業界でビジネスでも言論でも目覚ましい活躍をしている深田萌絵さんは、早稲田で学んで卒業した人間の中では顕著に優秀な頭脳を持った女性である。
彼女と同性の優れた人物（竹内久美子さんだったと思う）との対談特集記事が、日本国民のみならず世界中の人たちが必読の月刊誌に掲載された。
深田萌絵さんも、多分、ある時期までは、朝日新聞を購読、精読していたのだと思う。
彼女は同性として単純に、（おまけに東大教授の肩書だ）上野千鶴子に敬意を持っていた。
講演会で聴いたのか、著作で読んだのか、深田さんは10年以上も、上野千鶴子の、ある発言を、どう理解したら良いものか、苦しんでいた。
何故、彼女は、あんな事を言うんだろう？
上野千鶴子は、東大の女子学生達を前にして、「あんた達は、だから駄目なのよ（もてないのよ）、私なんか（京大の）学生時代は、毎日、男とsexしていた」
深田さんは10年以上も経って、やっと、上野の、この発言の呪文から抜け出せた。
つまり社会人としても成熟期にさしかかった彼女は、京大の卒業生である上野は、「あんた達は、だから駄目なのよ（もてないのよ）、私なんか（京大の）学生時代は、毎日、男とsexしていた」と言って、東大の女学生をマウンティングしていたのだ、という事に気が着いた。
つまり深田さんは、やっと、朝日新聞等が作り上げていた上野の虚像に気が着いたのである。

私の冒頭の友人の女性は、上野とは、ほぼ同年代である。
彼女は、事も無げに言った。「全共闘に参加していた男たちに取って、女は公衆便所だった…」
確かに、高山正之が、彼らの、そういった実態を書いていたな。
更に続けて友人は言った。「永田某が主導した陰惨な内ゲバ事件も、実態は、女の取り合いよ…」
「上野千鶴子は『バリケードの内側にも女性差別があった…』等と、どこかで書いているが、つまり男たちの性欲の処理の対象にされていたって事よ…」
「なるほど」
私は、友人の読書量の凄さにも感嘆した。

2021年9月
日	月	火	水	木	金	土
			1	2	3	4
5	6	7	8	9	10	11
12	13	14	15	16	17	18
19	20	21	22	23	24	25
26	27	28	29	30

日本の時間、世界の時間。 The time of Japan, the time of the world

文明のターンテーブル

プロフィール

ログイン

カレンダー

最新記事

検索

カテゴリー

バックナンバー

ブックマーク

goo blog おすすめ

goo blog お知らせ

日本の時間、世界の時間。
The time of Japan, the time of the world