Ŝia voĉo kun ĉiu vorto estis pli malforta kaj pli mallaŭta, por momento ŝi silentiĝis. Subite ŝi denove levis la kapon, la interplektitajn manojn ŝi etendis antaŭen kaj ekspiris profunde kelke da fojoj.
彼女の声は一言一言に弱く低くなっていき、少しの間黙っていた。突然彼女は再び頭を上げ組んだ手を前に伸ばし、何度か深く息をした。
--- Donu al mi ian laboron, sinjoro... montru la vojon... instruu min, kion mi devas fari! ...
仕事をさせていただけないでしょうか、私は何をするべきなのか道を示してください、私を導いてください…
La libristo ŝajnis efektive iom mirigita. En la daŭro de momento li rigardis la virinon, kiu staris antaŭ li, per rigardo atenta, preskaŭ esplora. Sed la bela kaj juna vizaĝo de Marta tute ne prezentis malfacile solveblan enigmon. Mizero, maltrankvileco, vanaj deziroj kaj varmega petegado skribis sur ĝi signojn tre facile legeblajn. La prudentaj grizaj okuloj de la libristo, kiuj komence rigardis esplore kaj eĉ iom severe, iom post iom moliĝis kaj fine en malgaja meditado kovriĝis per la palpebroj. En la daŭro de momento inter tiuj du homoj regis silento. La libristo la unua ĝin interrompis.
書籍店主は少々驚いたようだった。しばらくの間彼は自分の前に立っている女性を注意深くほとんど探るように眺めた。しかしマルタの美しい若い顔には容易に解決できるような謎は示されていなかった。惨めさ、不安、満たされない望み、切実な願いがその表情にたやすく読み取れた。書店主の賢明な灰色の目は、最初は探るように少々厳しく見ていたが少しずつ柔らかくなりついには悲しく考え込んで瞼で覆われてしまった。しばらくの間二人の間に沈黙が支配し、書店主が最初にそれを破った。
--- Sekve, --- li diris kun iom da ŝanceliĝado en la voĉo, --- sinjoro Swicki mortante lasis post si nenian havon?
ということは、彼は声をいくらか動揺させながら言った。スィツカさんがお亡くなりになった時に財産を残されなかったのですか？
--- Nenian, --- mallaŭte respondis Marta.
全く、マルタは低く答えた。
--- Vi havis infanon...
お子さんがいましたね。
--- Mi havas malgrandan filinon.
小さな女の子がいます。
--- Kaj nenian okupon vi ĝis nun povis trovi por vi?
そして貴方は今まで全くお仕事がなかったのですか？
--- Ion mi trovis... mi okupas min per kudrado, por kiu mi ricevas dudek spesdekojn por tago...
少しだけ…縫い物の仕事で日に200スペーソをいただいております。
--- Dudek spesdekojn por tago! --- ekkriis la libristo, --- por du personoj! Tio estas ja plena mizerego!
日に200スペーソ！ 書店主は声を上げた。200スペーソ！ それでは全く大変でしょう！
