マルタを読む（264・最終回）

Nun la ŝin pelanta amaso da homoj estis jam en la distance de ne malpli ol dekkelke da paŝoj de ŝi, kaj tia sama interspaco apartigis ŝin de la ruliĝanta grandega veturilo.  Sed la amaso kuris malpli rapide ol la veturilo, kiu ruliĝis tre rapide. 

　今や彼女を追っている群衆は数十歩もないほどに迫っていた。そして走ってくる巨大な乗り物と彼女の間も同じくらいの距離にあった。しかし群衆はとても早く走っている乗り物ほどには速くなかった。

Ŝi jam plu ne kuris.  Mankis jam al ŝi fortoj, aŭ si decidis en ia ajn maniero meti finon al tiu terura pelado.  Ŝi staris kun brusto turnita al tiu flanko, de kiu venis la omnibuso, sed la vizaĝon ŝi turnis al tiu flanko, de kiu kuris la homoj.  Nun en ŝiaj okuloj brilis lumo de konscia penso.  Oni povus pensi, ke ŝi faras elekton.  Kian elekton?  Sur unu flanko estas malhonoro, mokado, malliberejo, longaj, eble senfinaj turmentoj, sur la dua estas morto... morto terura, sed subita, fulma. 

　彼女はもう走っていなかった。彼女は疲れ果てていた、あるいはこの恐ろしい追跡をなんらかの方法で終わらせようと決意したのだった。彼女は胸を乗合馬車がくる方に向けて立っていたが顔は人々の走ってくる方に向けた。今彼女の目には自覚的な思考の光が輝いていた。彼女が選択をしようとしていると思えた。どんな選択なのか？　一方には不名誉、嘲り、牢獄、長い恐らくは終わりのない苦しみ、もう一方には死…恐ろしい、しかし突然の一瞬の死。

Kaj tamen la instinkto de memkonservo videble ne tute ŝin forlasis, la morto ŝajnis al ŝi pli terura ol la homoj, ĉar antaŭ momento ŝi deflankiĝis ja de tiu rekta linio, sur kiu kuris al ŝi la liberigonta morto. 

　しかしながら明らかに自己保存の本能が彼女を引き留めていた。彼女にとって死は人々よりも恐ろしかった。なぜならほんの少し前に彼女は自由にしてくれる死が走って来る真っ直ぐな線から飛び退いたではないか。

Jes, sed nun ŝi denove komencas retiriĝi al tiu linio; la homo kun la flava lado sur la brusto kurantaŭiĝis el la pelanta amaso, etendis la manon kaj ektuŝis la randon de ŝia tuko.  Ŝi eksaltis, stariĝis sur unu el la feraj reloj.  Kun vizaĝo levita al la malluma ĉielo ŝi etendis ambaŭ manojn supren.  Ŝia buŝo malfermiĝis kaj eligis neklaran ekkrion.  Ĉu ŝi ĵetis al la stelplena ĉielo suferplenan plendon, ĉu ŝi elĝemis vorton de pardono, ĉu eble la nomon de sia infano?  Neniu klare aŭdis.  La homo kun la flava lado sur la brusto, kiun en la unua momento surprizis la subita flankenĵetiĝo de la virino, denove alkuris al ŝi kaj kaptis ŝin je la rando de la tuko.  Per fulma movo ŝi forĵetis la tukon kaj lasis ĝin en la mano de la policisto, kaj mem ŝi falis sur la teron. 

　そうだ、しかし彼女は今またその線に戻ろうとしていた。金色のバッジを胸につけた人が追ってきた群衆から前に飛び出して腕を伸ばして彼女の衣服の端に手をかけた。彼女は跳び上がり、鉄の線路の一本の上に立った。暗い空に向けて顔を上げて彼女は両手を上に上げた。彼女の口が開いてはっきりしない叫び声を上げた。彼女は星でいっぱいの空に向かって苦しみに満ちた不平を言ったのか、許しを請うたのか、子供の名前を言ったのか、誰にもわからなかった。胸に金色のバッジを光らせた人は、最初の一瞬には彼女が突然飛び退いたのに驚いたが、再び駆け寄って彼女の衣服の端を掴んだ。電光の如き素早さで彼女は布を投げ出し、それを警官の手に残し、自身は地上に伏せた。

--Haltu! haltu! --eksonis terura krio el la maso. 

　止まれ！　止まれ！　群衆から恐ろしい叫びが上がった。

Sed la purpura okulo ne volis obei, ĝi ĉiam flugis antaŭen, kaj la hufoj de la ĉevaloj frapis sur la feraj reloj. 

　しかし紫色の目は従おうとはせず、前へ前へと飛び、馬のひずめは鉄のレールを叩いた。

--Haltu! haltu! --kriis la amaso senĉese kaj kun terura voĉo.  La veturigisto desaltis de sia sidejo, stariĝis, kuntiris per la mano la longajn kondukŝnurojn, kaj per voĉo raŭka de teruro li kriis al la ĉevaloj, ke ili haltu. 

　止まれ！　止まれ！　群衆は恐ろしい声で叫び続けた。御者は御者台から飛び降り、立ち上がって腕で長い引き綱を引き絞り、恐怖にしわがれた声で馬に向かって止まるようにと叫んだ。

Ili haltis, sed tiam, kiam peza rado kun malgranda frapo jam deŝoviĝis de la brusto de la tere kuŝanta virino. 

　馬は止まった。しかしその時には重い車輪が小さな衝撃と共に地上に横たわった女の胸を押しやっていた。

Kun tomba silento staris la amaso meze de la belega strato; la vizaĝoj, paliĝintaj de teruro, kaj la brustoj malfacile spirantaj de ekscitiĝo, kliniĝis super la malhela figuro, kiu simile al senmova makulo kuŝis sur la blanka neĝa sternaĵo.

　 墓場のような沈黙と共にこの美しい通りの真ん中に群衆は立っていた。恐ろしさで顔は青くなり、興奮で胸は息をするのも苦しく、白い雪の上に広がって動かないシミのような暗い姿の上に身を傾げた。

La rado de la grandega veturilo frakasis la bruston de Marta kaj elpelis el ĝi la vivon.  Ŝia vizaĝo restis netuŝita, kaj per la vitrecaj okuloj ŝi rigardis la stelplenan ĉielon. 

　巨大な乗り物の車輪がマルタの胸を砕き、そこから命を追い払った。彼女の顔には損傷がなく、ガラスのようなその目で彼女は星でいっぱいの空を見つめていた。＜終わり＞

マルタを読む（263）

Sed baldaŭ montriĝis, ke jam ne apartaj personoj iras al ŝi renkonte, sed iras kelke da personoj kune kaj okupas la tutan larĝon de la trotuaro; eviti ilin ne estas eble; troviĝinte antaŭ ili, ŝi certe estos kaptita de ili. 

　しかし間もなく彼女に向かっているのは個々の人々ではなく数人が一緒に歩道をいっぱいに広がっていることが明らかになってきた。彼らを避けることはできなかった。彼らの前にいて彼女が捕えられるのは確かだった。

Ŝi desaltis de la trotuaro; sur la mezo de la strato estas multe da radoj kaj da ĉevalaj hufoj, sed da homoj piedirantaj estas malpli, preskaŭ neniom. 

　彼女は歩道から飛び出した。通りの真ん中には車輪や馬の蹄が溢れていたが歩いている人は少なくほとんどいなかった。

Ŝi kuris meze de la strato, ŝi evitadis nun la radojn kaj ĉevalajn hufojn kun tia sama lerteco, kiel antaŭe la pasantojn.  Sed en tiu sama momento, kiam ŝi ĵetiĝis sur la mezon de la strato, tien ĵetiĝis post ŝi malluma amaso, konsistanta el ŝin pelantaj homoj.  Kiuj estis tiuj homoj?  En la fronto de la kuranta anaro brilis flavaj ladoj; post ili, kriante kaj ridante, kuris strataj buboj, kiuj ĉiam tre volonte partoprenas en ĉiu tumulta sceno; post la buboj iris iom malpli rapide diversaj senlaboruloj, por kiuj ĉia homa amasiĝo prezentas distraĵon. 

　彼女は通りの真ん中を走った。彼女はその前に通行人たちを避けた時と同じ巧みさで車輪や馬の蹄を避け続けた。しかし彼女が通りの真ん中に飛び出した時、彼女を追ってきた暗い人の群れもそこに飛び出したのだった。それらの人たちは誰だったのか？　走ってきた群衆の先頭には金色のバッジが光っていた。彼らの後ろには街のごろつきたちが叫んだり笑ったりしながら走っていた。彼らはあらゆる大騒ぎに好んで参加したがるのである。彼らの後にはいろんな失業者たちが少しゆっくりと歩いていた。失業者たちにはどんな集まりも気晴らしなのである。

La droŝkoj kaj kaleŝoj iom maldensiĝis.  La virino haltis meze de la strato kaj ekrigardis malantaŭen.  Kelkaj dekoj da paŝoj apartigis ŝin ankoraŭ de la nigra maso, kiu konsistis el homaj figuroj kaj kriis per voĉoj.  Ŝi staris nur kelke da sekundoj kaj ekkuris denove rekte antaŭen.  Tiam ankaŭ antaŭ ŝi aperis nigra maso, moviĝanta, tiel same kiel tiu, kiu estis malantaŭ ŝi, sed havanta alian formon, iom longa, alta, kun granda okulo en formo de supre lumanta purpura lanterno.  Sonorilo arĝentosona, klara kaj laŭta eksonis en la aero, sonis longe, akre, averte, la purpura okulo rapide ŝoviĝis antaŭen, pezaj radoj krakis obtuze, hufoj de ĉevaloj sonis metale, frapante la tere kuŝantajn ferajn relojn, sur kiuj ruliĝis la radoj. 

　車や馬車はいくらか少なくなった。女は道の真ん中に立ち止まって後ろを見た。黒い群衆から数十人が分かれていて口々に叫んでいる。彼女は数秒間だけ止まって、再び前方へ真っ直ぐに走り出した。その時彼女の前に後ろの人々と同じように動いている黒い塊が現れた。しかし幾らか形が違って、少し長くて高く、上方にに紫色の灯火の形の大きな目を持っていた。高く澄んだ警笛が空中に大きくはっきりと、長く鋭く響いた。紫の目は急速に迫ってきた。重い車輪が鈍い音を立て、馬の蹄が車輪が通る地上に敷かれた鉄のレールを叩いて金属的な音を立てた。

Tio estis grandega tramvoja omnibuso, tirata de kvar grandaj, fortaj ĉevaloj, plena de homoj, kun granda kvanto da pezegaj ŝarĝoj.

　それは巨きな鉄道馬車で四頭の大きくて強い馬に引かれ、満員の乗客と重い荷物を積んでいた。

La virino ne ĉesis kuri meze de la strato; malantaŭ kaj antaŭ ŝi kuris du nigraj masoj, unu kun krioj kaj mokoj, la dua kun necesanta sonorado, obtuza bruo kaj grandega purpura okulo; ambaŭ ŝoviĝis en rekta direkto al la virino, kiu kuris inter ili.  Se ŝi ne forsaltos flanken, unu aŭ la dua nepre ŝin englutos.  Ŝi deflankiĝis de la rekta linio, laŭ kiu ŝi kuris ĝis nun, haltis kaj ĵetis rigardon ĉirkaŭen. 

　女は通りの真ん中を走り続けた。彼女の後ろにも前にも黒いかたまりが走っていた。一方は叫び嘲り、もう一方は必要な警笛と鈍い響き、紫色の目を持って。両方ともその間を走っている女に向かって真っ直ぐに迫っていた。もし彼女が脇に飛ばなかったら、どちらかが彼女を飲み込んでしまうだろう。彼女は今まで走っていた真っ直ぐな線から逸れて、立ち止まって周りを見た。

マルタを読む（262）

La pordo de la magazeno fermiĝis, la juna sinjoro kun rideto riproĉis la komerciston, ke pro lia tiel malgranda perdo li faris al si tiom da klopodoj. 

　店の扉が閉まり、若い男が自分の些細な損失のためにそんなにしなくても良かったのにと商人を笑いながら咎めた。

La strato post kelke da sekundoj prezentis scenon bruan kaj tumultan. 

　数秒後には通りは大騒ぎになっていた。

Kiel fulmo tratranĉas la nubojn, tiel la nigre vestita virino rapide trapuŝiĝadis tra la amasoj da pasantoj, kurante blinde en la direkto al Nowy Swiat.  Kredeble ŝi ne sciis, kien ŝi kuras kaj kien ŝi devas kuri, ŝi estis senkonscia, duone freneza.  En ĉi tiu momento ŝi per la malgranda konscia resto de siaj pensoj eble bedaŭris, ke ŝi faris agon malhonoran, sed ŝi jam faris ĝin, kaj terura timo ŝin atakis.  Sub instigo de la instinkto de memkonservo ŝi kuris for de la homoj, kaj ili estis malantaŭ ŝi, antaŭ ŝi, ĉirkaŭ ŝi; kredeble ŝajnis al ŝi, ke kurado rapida, blinda, senpripensa alportos ŝin tien, kie ili ne estos... 

　稲妻が雲を切り裂くように黒い服を纏った女はたくさんの通行人の間を突き抜けてノヴィ・スヴィャート通りに向かって盲目的に走っていった。きっと彼女は自分がどこに向かっているのか、どこに向かわねばならないのかわかっていなかった。彼女は無意識で半狂乱だった。この瞬間、わずかに残った意識で自分が恥ずべき行為をしたことを悔いていたがしかし彼女はそれを既にやってしまったのだった、そして恐ろしい恐怖が彼女を襲っていた。自己保存の本能に突き動かされて彼女は人々から離れようと走った。人々は彼女の後ろにも前にも周りにもいた。彼女には、早く、盲目的に、何も考えずに走れば彼らのいないところに行けると思えた。

La kun ŝi renkontiĝantaj kaj de ŝi dispuŝataj pasantoj komence rigardis ŝin kun miro aŭ timo, eĉ forflankiĝis antaŭ ŝi, supozante, ke ŝi estas frenezulino aŭ ke ŝi havas ian urĝegan bezonon rapidi.  Sed baldaŭ sur la strato laŭte eksonis la vorto: kaptu! tuj post ĝi eksonis alia vorto: ŝtelistino! 

　彼女に出会い彼女に押しのけられた通行人たちは初めは驚きと恐れを持って彼女を見て、彼女が狂っているか、あるいは急な用事で急いでいると思って彼女の前から飛び退きさえした。しかし間も無く通りには捕まえろ！　という言葉が響き始め、続いて別な言葉、女泥棒！　が響き始めた。

Tiuj vortoj ne estis elparolitaj de unu voĉo, sed ruliĝis de tiu sama flanko, de kiu kuris la virino, transflugante el unu buŝo en alian, konstante kreskante, kaj akceptante ĉiam pli da forto.  La virino, kiu komencis jam perdi rapidecon en sia kurado kaj lacigite haltis por sekundo, ekaŭdis la ŝin pelantajn minacajn kriojn. 

　それらの言葉は一人の人から出たものではなかった。その女が走ってきた側から、一つの口から別の口へと移りながらどんどん大きくなり、さらに強くなっていった。既に早く走る力を失い始めていた女は疲れて一瞬立ち止まり、彼女を追いかけ威嚇してくる叫びを聞いた。

Samtempe aliĝis al ili ĉiam pli laŭta frapado de homaj piedoj, kiuj kuris sur la ŝtonoj de la trotuaro.  Terura tremo skuis ŝin de la kapo ĝis la piedoj, ŝi ekkuris pluen kun tia rapideco, kvazaŭ ŝi havus flugilojn ĉe la brakoj.  Ŝi efektive denove havis flugilojn, sed nun ili konsistis ne el doloro, sed el timo. 

　さらにそれに加えて、歩道の石の上を走ってくる人々の足音が加わり、大きくなっていった。恐ろしい震えが彼女の足から頭まで揺るがし、彼女は腕に羽があるかのような早さで走り出した。実際に再び彼女は羽を持っていた。しかしそれは今は苦痛ではなく恐怖によるものだった。

Subite ŝi eksentis, ke estas al ŝi malfacile kuri, ne tial, ke mankas al ŝi fortoj --la flugiloj de la timo ja preskaŭ portis ŝin super la tero --sed tial, ke homoj, irantaj en la kontraŭa direkto, komencis bari al ŝi la vojon, etendi la manojn, por kapti ŝian veston.  Ŝiaj flugiloj fariĝis jam ne sole rapidaj, sed ankaŭ elastaj! kaj ĵetadis ŝin en diversaj direktoj kun miriga elasteco kaj facileco de movoj; ŝi evitadis la manojn de la pasantoj, ŝi preterfrotadis ilin, sed tamen forkuradis. 

　突然彼女は走るのが難しいと感じ始めた。力がなくなったわけではなかった。恐怖の羽は彼女をほとんど飛ぶように運んでいた。反対方向からくる人々が彼女に立ち塞がろうとしていて彼女の衣服を捕まえようと手を伸ばしていたからであった。彼女の羽は今ではただ早いだけでなくしなやかになり、彼女は驚くほどしなやかで身軽ににさまざまな方向に跳んで、彼女の服を捕まえようと伸ばしてくる通行人たちの手を避けていた。

　　　La foto en Hindio

マルタを読む（261）

La juna sinjoro ankaŭ alproksimiĝis al la pordo. 

　若い男もまた扉に近づいた。

--Efektive, --li diris kun rideto, rigardante la marmoran plataĵon, --ŝi forŝtelis al mi trispesmilan papereton..  Nur unu tian mi havis, kaj nun ĝi tie ne estas... 

　確かに、彼は大理石の台を見ながら笑って言った。彼女は私の3000スペーソ札を盗ったんだ。一枚だけあったんだが今はそこにない…

--Ha! kanajla almozulino! --ekkriis la komercisto.  --Kiel? en mia magazeno oni ŝtelas? ĝuste antaŭ miaj okuloj; ha, la senhonta! 

　ええ！　横着な女乞食め！　商人が叫んだ。何だって私の店で盗みなんかするんだ！　それも私の目の前で！　はぁ！　恥知らずめ！

Li alkuris al la pordo kaj malfermis ĝin larĝe. 

　彼は扉まで走ってそれを広く開けた。

--Policisto! --li ekkriis laŭte, starante sur la sojlo, --policisto! 

　警察！　彼は出入り口で大声で叫んだ。警察！

--Kion vi deziras? --aŭdiĝis voĉo el la strato. 

何があったのか？　通りから声が聞こえた。

Flava lado ekbrilis sur la brusto de homo, kiu apelis sur la trotuaro sub la strio da lumo fluanta el la magazeno. 

　商店から流れ出る光の下、歩道に現れた人の胸に金色の金属が光った。

--Tien, --diris la komercisto, malfacile spirante de kolero kaj montrante per la fingro la straton, --tien kuris virino, kiu antaŭ minuto ŝtelis en mia magazeno tri spesmilojn! 

　そっちだ！　商人が怒りで息を詰まらせながら指で通りを示して言った。今私の店で3000スペーソを盗んだ女が走っていったんだ！

--Kaj en kiun flankon ŝi kuris? 

　どっちへいったのか？

--En tiun, --diris ia pasanto, kiu aŭdis la vortojn de la komercisto, haltis antaŭ la magazeno kaj montris en direkto al la strato Nowy Swiat.  --Mi ŝin renkontis, ŝi estis vestita nigra, ŝi kuris kiel rabia, nenion vidante antaŭ si, mi pensis, ke ŝi estas freneza! 

　そっちだ！　商人の言葉を聞いて店の前に立ち止まった通行人が言ってノヴィ・スヴィャート通りの方向を示した。私はその女に出会った、彼女は黒い服を着ていて盲滅法に猛烈な勢いで走っていった。気が狂っているんじゃないかと思ったよ。

--Oni devas ŝin kapti! --kriis la komercisto al la policisto. 

　捕まえるべきだ！　商人が警官に言った。

--Kompreneble, sinjoro! --diris la homo kun la flava lado, saltis antaŭen kaj kriis laŭte: 

　もちろんですよ！　金バッジをつけた人は言って、前に飛び出し、大声で叫んだ。

--He! homoj! kaptu! tien al Nowy Swiat kuris ŝtelistino! 

　おーい、みんな、捕まえろ！　ノヴィ・スヴィャート通りの方に女泥棒が逃げたぞ！

マルタを読む（261）

Kiaj pensoj moviĝadis en la kapo de la virino, kiam ŝi tiamaniere rigardis la fremdan riĉecon? estus malfacile esplori ilin ĉiujn, estus ankoraû pli malfacile ŝpini el ili ian ordan fadenon. Tio ne estis pensoj, tio estis ĥaoso; febra varmego de la korpo ĝin naskis, malkvieteco de la spirito ŝin fortigis. Post du sekundoj da tia rigardado Marta komencis tremi per la tuta korpo, ŝi mallevadis la palpebrojn kaj tuj ilin relevadis, eltiradis la manon el la faldoj de la tuko kaj tuj ĝin denove kaŝadis! videble ŝi batalis ankoraû kun si mem, sed ho ve! ne ekzistis por ŝi espero de venko! Ne ekzistis tia espero, ĉar ŝi ne havis jam sufiĉe da forto, ke ŝi povu kontraûstari al malhonoratento; ŝi ne havis jam sufiĉe da konscia pensado, ke ŝi povu kompreni la malhonorecon de la tento; ŝi ne havis jam konsciencon, kiu dronis en la maro da maldolĉo, kiu kolektiĝis en ŝia brusto; ŝi ne havis jam honton, kiun forpelis la malestimo, kiun ŝi sentis kontraû si mem, la longa vico da suferitaj humiliĝoj kaj la tiom multe da fojoj akceptita almozo…. Ne ekzistis por ŝi fine espero de venko, ĉar ŝi estis senkonscia, ĉar ŝian korpon bruligis varmego naskiĝinta de malsato, malvarmo, sendormeco, sed ankaû de malespero, kaj ŝian spiriton kaptis mallumaj furioj, elkoviĝintaj 　sur la fundo de ŝia ribeliĝinta interno.

　彼女がそんなふうに他人の豊かさを見つめていた時、この女性の頭の中ではどんな考えが動いていたのだろう？　それらの全てを解明することは困難であろうし、それらから何らかの秩序ある糸を紡ぐのはより困難であろう。それは考えではなかった。それは混乱だったのだ。体が熱に浮かされてそれを生み出したのであり、心の昂りが彼女を強くした。２秒間そのように見つめた後、彼女の全身が震え出し、彼女は瞼を落としては、すぐにまた上げ、衣服のひだから手を出してはすぐにまたそれを隠した。明らかに彼女は自分自身と戦っていた。しかし残念なことに彼女には勝利の希望はなかった。そのような希望はなかった、なぜなら、恥ずべき誘惑に打ち勝つための十分な力を彼女はすでに持っていなかったから。彼女はもう、その誘惑の恥ずべきことを理解するための自覚的な思考力を持っていなかった。良心を彼女はもう持っていなかった、それは胸に溜まった苦悩の海に溺れてしまっていた。彼女はもう羞恥心を持っていなかった。それを彼女が自分自身に感じていた嫌悪や長く続いた屈辱的な卑しめ、何度も受けた施しが追い払ってしまった。結局彼女に勝利の希望はなかった。なぜなら彼女は意識を失っており、ひもじさ、寒さ、不眠とさらに絶望とによって生まれた熱によって体を焼かれ、彼女の魂は叛逆する内面の奥底から孵った暗い復讐の神によって囚われていたからである。

Subite la virino faris rapidan geston per la mano; unu el la paperetoj malaperis de la marmora plataĵo, kaj samtempe la vitra pordo malfermiĝis kaj tuj denove fermiĝis kun laŭta krako. 

　突然その女性は素早く手を動かした。大理石の台から一枚の紙幣が消えた、それと同時にガラスの戸が開き、すぐに大きな音を立てて閉まった。

Aŭdinte tiun fortan kaj neatenditan krakon, la du personoj, kiuj en la profundo de la magazeno estis okupitaj de elektado de mitologiaj grupoj, returnis la vizaĝojn. 

　その思いがけない大きな音を聞いて店の奥で神話の群像を選んでいた２人の男が顔を振り向かせた。

--Kio tio estis? --demandis la aĉetanta sinjoro.  

　何だろう？　買い手の男が言った。

La komercisto kuris al la mezo de la magazeno. 

　商人が店の真ん中まで走った。

--Estas tiu virino. kiu tiel subite elkuris! --li ekkriis, --certe ŝi ion ŝtelis. 

　あの女だ。いきなり走り出した！　彼は叫んだ。きっと何か盗んだに違いない。

マルタを読む（260）

―Sekve, ― diris la aĉetanta sinjoro, ― kvardek kvin spesmilojn por la tapiŝo, sepdek-kvin por la korboj, tridek por la porcelana vazo kaj …

　だから、買い物をしている男が言った。絨毯に4万5000スペーソ、7万5000が籠で、3万が陶器の壺で…

Li elprenis monon, por pagi al la komercisto la ŝuldatan sumon subite li haltis.

彼は商人に払うためにお金を取り出したが急にやめた。

―Ha! ― li diris, ― mi preskaû povis forgesi! Vi intencis doni al mi ĉi tiun bronzan grupon kaj tiun jen …

　ああ！　彼は言った。忘れかけていた！　あなたはそのブロンズの一群をくれようとしていたんだ、だからそれを…

La komercisto alsaltis ridetante kaj serveme.

　商人は笑いながら甲斐甲斐しく跳んだ。

―Ĉu ĉi tiun? ― li demandis.

　これですか？　彼は尋ねた。

―Ne, tiun, Niobon kun la infanoj …

　イヤ、それだ。ニオボンとこどもたち…

―Niabon? ŝajnas al mi, ke vi deziris Kupidonon kun Vene-

ro?

　ニアボン？　クピードとビーナスがお望みのようでしたが？

―Povas esti; mi devas bone rigardi ilin ankoraû unu fojon. Per nezorgeca mano, kiu videble kutimis disĵetadi grandajn sumojn, li ĵetis la malfermitan monpaperujon sur la marmoran plataĵon de la subspegula tableto, kaj li iris post la komercisto en la profundon de la magazeno, kie sur palisandraj bretoj, sub vitraj kloŝoj, staris mitologiaj bronzaj kaj marmoraj grupaj statuetoj.

　そうかもしれない。もう一度じっくり見なければならない。明らかに多額の金を使い慣れている無頓着な手で彼は開いた札入れを店の大理石の鏡台の上に放り投げて商人の後を店の奥までついて行った。そこには紫檀の机の上のガラスの覆いの下にブロンズと大理石の神話上の小人形のグループが立っていた。

La monpaperujo nezorgece ĵetita malfermiĝis pli larĝe, sur la marmoran plataĵon elfalis el ĝi kelke da monpaperoj de diversa valoro.

　無造作に投げられた札入れはさらに大きく口を開けてしまった。大理石の台にはいろんな額面の札が札入れからこぼれ落ちた。

Tiujn monpaperojn rigardis la flamantaj okuloj de la virino, kiu staris ĉe la muro. Kiel kelkaj specoj de serpentoj per sia rigardo magie alforĝas la birdojn, tiel tiuj diverskoloraj paperetoj magie alforĝis al si la nigrajn profundajn pupilojn de la virino.

　それらのお札を壁際に立っていた女の萌えるような目が見つめた。ある種の蛇に見つめられた鳥が魔法のように釘付けにされてしまうように色とりどりのお札はその女の黒くて深い瞳を動けなくしていた。

マルタを読む（259）

La venena maldolĉeco, kiu de tiel longe guto post guto kolektiĝadis en brusto de Marta, leviĝis en ŝi nun per granda ondo, kaj kune kun ĝi elnaĝis la lampaĵoj de tentoj kaj la serpentoj de pasioj, kiuj antaŭe dormis profunde, poste iom post iom vekiĝis kaj nun estis tute vekintaj kaj furize ĵetiĝadis.

　長い間マルタの胸に一滴一滴溜まってきた毒の苦さが今や大波となって彼女の中で昇ってきてそれと共に今まで深く眠っていた誘惑の虫と激情の蛇がはいだし少しずつ目を覚まし、そして今や完全に目覚めて狂ったように暴れていた。

La juna sinjoro en la riĉa pelto elektadis tapiŝojn, arĝentajn korbojn, porcelanajn vazojn kaj marmorajn statuetojn. Li aĉetis multe, li pensis kredeble pri aranĝo de bela hejmo, en kiun li eble intencis enkonduki junan edzinon.

豪華な毛皮を着た若い紳士は絨毯、銀の籠、陶器の壺や大理石の像を選んでいた。彼はたくさんの買い物をした。おそらく若い妻を迎える美しい家庭を準備しようと考えているのに違いなかった。

Li kaj la mastro de la magazeno estis eble absorbitaj de sia komuna okupo kaj forgesis pri la virino, kiu en ŝtona senmoveco kaj tomba silento staris ĉe la muro. Ŝi ne forturnis la okulojn for de la mano de la aĉetanto, kiu tenis grandan dikan monpaperujon plenan de mono. Kial li havas tiom multe kaj mi havas nenion? ŝi pensis. Per kia rajto li rifuzis al mi almozon? al mi, kies infano agonias en malvarmo kaj sen savo, li, kiu tenas en la mano tiel grandan riĉecon? Li mensogis, kiam li diris, ke mi estas juna kaj sana! mi estas pli ol maljuna, ĉar mi transvivis min mem. Ĉu mi scias, kien forperdiĝis la antaûa Marta? Mi estas terure malsana, ĉar mi estas senforta kiel infano ... Kial do la homoj postulas, ke mi vivu per mia propra forto, se ili ne donis ĝin al mi? kial ili ne donis al mi forton, se ili nun ĝin postulas de mi? Li estas unu el miaj maljustagintoj, unu el miaj ŝuldantoj! li devas doni!

　彼も店の主人も自分達のことに夢中で、壁のところに石のように固まって墓場のように静かに立っている女のことを忘れていた。彼女は札がいっぱいに入った大きな分厚い札入れを持っている客の手から視線を離さなかった。なぜ彼はそんなにたくさん持っていて私は何も持っていないのだろう？　彼女は考えた。どんな権利で彼は私への施しを拒否したのか？　子供が寒さの中で助けもなく苦悶している私に、あんなに大きな富を手にしている彼が？　私が若くて健康だなどというのは嘘だ。私は自分自身を乗り越えてきたから老人以上なのだ。以前のマルタがどこに消えてしまったのか私が知っているだろうか？　私は恐ろしく病んでいる、なぜなら私は無力で、そして子供が…　なぜ彼らは私に力を与えないで私に自分自身の力で生きよというのか？　彼は私に不正な行為をした一人だ私に借りがある一人だ！　彼は与えなければならない！

La pensoj de tiu virino estis treege, senprudente malpravaj, kaj tamen samtempe kaj koncerne ŝin mem kiel neeviteblaj, kiel kompreneblaj ili estis! Ili estis bazitaj sur tiuj samaj maljustaĵoj, tiuj samaj sortoj, tiu sama senforteco unuflanke kaj respondeco kaj bezonoj duaflanke, kiuj naskis ĉiujn terurajn doktrinojn, kiuj de tempo al tempo eksplodas en la mondo per bruligado kaj mortigado, ĉiujn furiozajn pasiojn, kiuj, naskiĝinte pro manko de justeco, mem perdas la senton de justeco, naskiĝinte de malbonagoj, mem faras malbonagojn.

　この女性の考えは思慮のないひどく間違ったものである。しかしながら同時に彼女自身について言えばそれは避けられない理解できるものである。それは一面ではそれらの同じ不公正、同じ運命、同じ無力さに基づいていて、他面では責任と必要に基づいている。責任と必要がこの世で時々放火や殺戮によって爆発したあらゆる恐ろしい理論を生み出し、公正さの欠乏によってあらゆる凶暴な激情が生まれて公正さの感覚を失い、悪行によって生まれて自身悪行を行う。

マルタを読む（258）

Antaŭ kelke da monatoj, eĉ antaŭ kelke da semajnoj Marta eble komprenus ĉion, kio estis prava kaj vera en la al ŝi direktitaj vortoj de la viro.  Sed tiam, se ŝi stariĝus antaŭ li, ŝi petus laboron, nenion alian krom laboro; nun ŝi petegis almozon, nun en la eldiritaj vortoj ŝi aŭdis nenion krom moka maljustaĵo. 

　数ヶ月前なら、数週間前でさえも、彼女に投げられた男の言葉が正しくて真実であることをおそらく理解したであろう。その時には彼女が彼の前に立ったとしても仕事を頼んだだろうし、仕事以外には何も頼まなかったであろう。今彼女は施しを頼んだ。彼女は言われた言葉に嘲りの不公正を聞いたのだった。

La flama ruĝo, kiun ŝi havis sur la vizaĝo kaj sur la frunto, kiam ŝi etendis la manon, malaperis sen postesigno.  Meze de la morta paleco, kiu kovris ŝian vizaĝon, ŝiaj pupiloj, nigraj kaj profundaj kiel abismo, brulis kiel vulkanoj.  Kaj efektive vulkano eksplodis en ŝia brusto, kiu forte leviĝadis kaj malleviĝadis, vulkano de kolero, envio kaj... avideco. 

　彼女がその手を伸ばした時には顔や額が赤くなっていたが、それは跡形もなく消えていた。彼女の顔を覆っている死人のように青い顔の真ん中で彼女の黒く深淵のように深い瞳は火山のように燃えていた。そして実際に強く登ったり降ったりしていた彼女の胸の中で火山が爆発した。怒りと妬みと渇望の火山が。

De kolero, envio kaj avideco?  Ĉu ĝi povas esti, ke Marta, tiu infano de trankvila, ĉarma kampara domo, tiu iam estimata edzino, feliĉa patrino, tiu virta estaĵo, kiu eĉ pro savo de sia vivo ne volis plenumi laboron, por kiu ŝi ne sentis sin kapabla, tiu energia laborulino, kiu kun ŝvito sur la vizaĝo kaj kun doloro en la koro sur ĉiuj vojoj de la tero serĉadis honestan pecon da pano, tiu fiera animo, kiu iam etendis la manojn al Dio kun la petego, ke li gardu ŝin kontraŭ sorto de almozulo, --- fariĝis viktimo de tiuj kruelaj, inferaj sentoj, kondukantaj al malbonaj deziroj kaj agoj? 

　怒りと妬みと渇望？　マルタが、穏やかで魅惑的な田舎家の子供だったマルタ、かつては敬愛される妻であり幸せな母であったマルタ、自分の命を守るためでさえ自分ができると感じた仕事以外の仕事はしようとしなかった高潔なマルタ、顔に汗を浮かべ心に痛みを抱えても正直なパンの一片をあらゆる道で探し続けて精力的に働いたマルタ、物乞いの運命に対して自分を守ってくださいと神に手を伸ばした誇り高き魂、そのマルタがそれらの悪い望みと悪行に導くような恐ろしい地獄のような感覚の犠牲者になるなどありうるのだろうか？

Kaj tamen tiel povis esti: ho ve! ho ve! ne sole povis, sed eĉ devis, ĝi devis tiel fariĝi kaŭze de la neŝanĝebla, eterne logika kaj en sia logikeco al nenio cedanta homa naturo.  Ŝi ne estis senkorpa anĝelo, ŝi ne estis supertera idealo, kiun ne tuŝas kaj ne renverŝas la blovoj de la teraj ventegoj, ĉar tia idealo ne ekzistas sur la tero.  Ŝi estis homo, kaj se en la homa naturo ekzistas altaj pintoj, sur kiuj disvolviĝas prudento, virtoj, sinoferemeco, heroeco, ekzistas ankaŭ abismaj fundoj kun silente kaj kaŝite embuskantaj rampaĵoj de minacaj tentoj kaj mallumaj instinktoj.  Nenian homan estaĵon oni devas tiel morte turmenti, tiel terure skui, ke en ĝi povu ekmoviĝi tiu mistera fundo kun la tie silente embuskantaj ĝermoj de krimoj.  En la homa naturo ekzistas grandegaj potencoj, sed ekzistas ankaŭ senlima senpoveco.  Al ĉiu homa estaĵo oni devas doni kvanton da rajtoj kaj rimedoj precize proporcian al la kvanto da devoj kaj respondeco, kiuj pezas sur tiu estaĵo, ĉar alie ĝi ne plenumos kaj ne eltenos tion, kion plenumi kaj elteni ĝi ne povos. 

　しかしそのようにあり得たのだった。なんということか！　ただそのようにあり得ただけでなく、あらねばならなかったのだった。それはそのようにならねばならなかった。なぜなら不変の、永遠に必然的な、そしてその必然性において何ものにも譲らない人間の本性によるからである。彼女は肉体のない天使ではなく、地上の暴風が襲うことも倒すこともないこの世を超えた理想像でもない。そのような理想像は地上には存在しないからだ。彼女は人間である。そしてもし人間の本質の中にその周りで分別、美徳、献身性、英雄性が展開するような頂点があるとすれば、威嚇的な誘惑と暗い本能の虫が黙ってこっそりと待ち伏せている深淵の底も存在する。人はそのようにどんな人にも黙って待ち構えている罪の芽があるその不思議な底が動き出しうるほどに死ぬほど苦しめたり恐ろしく揺すぶってはならない。人の本質には巨大な力がある。しかしまた限りない無力さもある。全ての人には権利と、義務やその人に課せられた責任の量に見合った手段とが与えられなければならない。*そうしなければ果たすことも耐えることもできない義務や責任を、果たすことも耐えることもないからである。*

　　　*___*: この部分の訳はよくわからない。

マルタを読む（257）

--- Kion vi deziras, sinjorino? --- ripetis sian demandon la mastro; per longa rigardo li ekzamenis la malhelan figuron de la kapo ĝis la piedoj kaj severe diris plue: 

　何か御用ですか、奥さん？　主人は問いを繰り返した。彼は暗い姿を頭から足先まで長く見て吟味し、厳しく言葉を続けた。

--- Kial vi ne respondas? 

　なぜ黙っているのですか？

Ŝi daŭrigis rigardi la viron kun la riĉa pelto.  Oni povus diri, ke en ŝia brusto troviĝas ia kruela, ŝiranta mano kaj ŝia kapo estas en flamoj, ĉar ŝia spirado fariĝis ĉiam pli rapida kaj la vangoj kaj la frunto kovriĝis per malhela purpuro.  Subite ŝi eltiris la manon el la faldoj de la tuko kaj etendis ĝin iom antaŭen.  Ŝiaj bluiĝintaj lipoj, tremante malfermiĝis kaj fermiĝis kelke da fojoj. 

　彼女は豪華な毛皮を着た男を眺め続けた。人は彼女の胸の中に存在する恐ろしい手が引き裂き、頭は炎に包まれていると言えよう。なぜなら彼女の呼吸は次第に早くなり、頬と額は暗い紫に覆われていったから。突然彼女は手を服のひだから出しそれを少し前に伸ばした。彼女の青くなった唇は震えながら何度か開いたり閉じたりした。

--- Sinjoro! --- ŝi fine diris, --- bona sinjoro! donu ion por medikamento por mia malsana infano! 

　旦那様！　ついに彼女は言った。親切な旦那様！　私の病気の子供の薬を買うためにお恵みを下さいませ！

Ŝia malgrasa kaj malvarma mano tremis kiel folio de tremolo, en ŝia penetranta voĉo sonis jam tirataj kaj plendaj sonoj de almozulo. 

　彼女の痩せて冷たい手はポプラの葉のように震え、彼女の染み込むような声にはすでに物乞いの引きずるような訴えるような調子が響いていた。

La sinjoro en la riĉa pelto rigardis ŝin dum momento kaj iom levis la ŝultrojn. 

　豪華な毛皮を着た男は彼女を少しの間見つめて肩をすくめた。

--- Mia sinjorino! --- li diris seke; --- ĉu vi ne hontas peti almozojn; Vi estas juna kaj sana, vi povas labori! 

　奥さんじゃないですか！　彼は冷淡に言った。あなたは物乞いをして恥ずかしくないのですか、あなたは若いし健康です、働けるでしょう！

Dirinte tion, li turnis sin al la palisandra tablo, sur kiu kuŝis la tapiŝoj kaj staris la arĝentaj korboj. 

　そう言って彼は絨毯や銀の籠のある紫檀の机の方に向きを変えた。

La mastro de la magazeno kun rideto sur la lipoj disvolvis ankoraŭ unu tapiŝon.  Ili daŭrigis sian interrompitan interparoladon.  La malhela virina figuro daŭrigis stari ĉe la pordo, kvazaŭ ŝi estus sub la sorĉordono de ia minaca kaj nevenkebla forto.  Teruran aspekton havis en tiu momento ŝia vizaĝo.  La vortoj, kiujn ŝi aŭdis, estis guto tropleniganta tiun kalikon da venenaĵoj, el kiu ŝi trinkadis tiel longe.  Tiu guto falis en la profundon de ŝia brusto kun forto de narkotaĵo, kiu streĉas la nervojn, blindigas la penson, surdigas la konsciencon.  Vi povas labori!  Ĉu la homo, kiu eldiris tiujn vortojn, povis scii almenaŭ parte, kian signifon mokan, kruelan ili posedis koncerne tiun virinon, kiu morte lacigis la spiriton, ruinigis la fortojn de la korpo en vana provado labori? kiu perdis la estimon al si mem, sin mem egaligis al sentaŭga polvo tial, ke ŝi ne kapablis labori?  Tiu homo ne povis tion scii.  Lia ago koncerne tiun virinon ne povis esti rigardata kiel malbona atesto pri la kvanto da boneco kaj kompatemeco troviĝanta en lia koro.  Tre povas esti, ke li estis bona kaj kompatema, ke li malavare malfermus la manon antaŭ senforta kripleco, antaŭ kaduka maljuneco, antaŭ faliga malsaneco; sed la virino, kiu etendis al li almozpetantan manon, estis juna kaj havanta nenian fizikan kriplecon, malsano ne montriĝis sur ŝia eksteraĵo per signoj, kiujn ĉiuj povas vidi.  Sed pri ŝia morala kripleco, kiu alkondukis ŝin al li, pri la anima malsano, kiu de tiel longe bruligis ŝian bruston, ruinigante ĉiujn plej bonajn homajn sentojn, kiu okupis ŝian kapon, plenigante ĝin per ĉiam pli densa sufoka fumo de mallumaj venenaj pensoj, pri tio li ne sciis.  Li ne sciis, kaj tial li diris: vi estas juna kaj sana, vi povas labori!  Per tiuj vortoj li eldiris ion tute pravan, kaj tamen samtempe li senscie faris kruelan maljustaĵon. 

　店の主人は唇に微笑を浮かべてさらに一枚の絨毯を広げた。彼らは中断した会話を続けた。暗い女性の姿は、あたかも威嚇的で抗いようのない魔法の命令によるかのように扉のところに立ち続けていた。その時彼女の顔は恐ろしい形相をしていた。彼女が聞いた言葉は彼女が長く飲み続けた毒の杯を満たし続けたその一滴であった。その一滴は神経を張り詰めさせ、考える力を盲目にし、良心を黙らせる麻薬のような強さを持って彼女の胸深くに落ちた。あなたは働ける！　そんな言葉を言った人がそのような言葉が、働くための無駄な足掻きのために精神を死ぬほど疲れさせ体力を壊してしまい、働けないがゆえに自身への誇りを失い自分自身を役に立たないクズと同等視してしまったこの女性に対して如何に嘲りひどい意味を持っていたのかたとえ一部分でも知り得ようか。この人はそのことを知らなかった。彼のこの女性に対する行為は彼の心の中にある善良さと慈悲心の量についての悪い証しではなかった。彼が善良で慈悲深く、無力な障がいや高齢による衰弱や重症の病気の前に惜しみなくその手を開くことは十分にありうることである。しかし、彼に物乞いの手を差し出した女性は若くて、全く体に障がいも無く、その外見上は誰もがわかるような徴による病気も見えなかった。しかし彼女を彼の元に連れてきた精神的な歪みや彼女の胸を長い間燃やし続け彼女の頭にあった最も善良な人間的な感覚を全て破壊してその代わりに暗い毒のある考えの窒息させるような濃い煙で満たしてきた心の病については彼は何も知らなかった。彼は知らなかった、それだから彼は言ったのである：あなたは若くて健康だ、働けるじゃないか！　彼の言葉は全く正しかった、しかし同時に何も知らずに恐ろしく不公正なことを行ったのであった。

マルタを読む（256）

La almozpetanta virino iris pluen, rigida, muta, kun la malgranda monero en la konvulsie kunpremita mano.  Ŝi haltis denove.  Ne la pasantojn ŝi nun rigardis, sed ŝi direktis sian rigardon tra la travidan, vastan, hele lumitan fenestron.  Tio estis fenestro de magazeno, kiu ĉe la arta ĉirkaŭlumado havis aspekton de sorĉa palaco.  Interne ornamis ĝin marmoraj kolonoj, inter ili pendis luksaj purpuraj kurtenoj, belkoloraj tapiŝoj, pendantaj sur la muroj, karesis la rigardon per ruĝo de rozoj kaj verdo de herbo; antaŭ ili distingiĝis per blanka koloro skulptitaj figuroj de statuoj.  Sur bronzaj postamentoj orbrilantaj kandelabroj etendis siajn branĉformajn brakojn, staris arĝentaj vazoj kaj pokaloj, porcelanaj korboj kaj kristalaj kloŝoj, kovrantaj grupojn da marmoraj statuetoj.  Sed ne ĉiuj tiuj belaĵoj kaj riĉaĵoj turnis sur sin la atenton de la nigra flamanta okulo, kiu rigardis el la strato en la internon de la magazeno. 

　物乞いをする女性はこわばった体で黙って痙攣するように握りしめた手の中に小銭を持って歩き続けた。彼女は再び立ち止まった。彼女は今は通行人たちを見てはいなかったが明るく照らされた広い透明な窓に視線を向けていた。それは人工の灯りで縁取られて御伽の国の宮殿のように見える店の窓だった。内部は大理石の柱で飾られていて、それらの間には豪華な紫色のカーテンが下がっていた。壁にかかっている美しい装飾織物は赤いバラや緑の草によって見る人を楽しませていた。その前には彫像の姿がその白い色で際立っていた。青銅の台座の上には金色に輝く燭台がその枝のような腕を伸ばし、銀の壺や陶器の籠と杯があり、大理石の小像の一群がガラスの覆いの中にあった。しかし、それらのすべての美しいものが通りから内部を見つめている黒い燃える目の注意を引いたわけではなかった。

Antaŭ longa palisandra tablo, kiun simile al girlandoj da grandaj floroj kovris amasoj da ŝvelformaj kaj beldesegnaj tapiŝoj, staris du homoj.  Unu el ili estis vendanto, la dua estis aĉetanto.  Ili interparolis vigle, la vendanto havis vizaĝon gajan, la aĉetanto havis vizaĝon enpensiĝintan kaj iom embarasitan, kredeble de la elekto, kiun li devis fari inter la objektoj, el kiuj ĉiu estis majstraĵo de industrio kaj de bongusto. 

　長い紫檀のテーブルを膨らんだ形の美しいデザインの織物が大きな花輪のように覆っていて、その前に二人の人が立っていた。その一人は客で、もう一人は売り手だった。彼らは活発に話し合っていた。売り手は快活な顔をしていて、買い手は考え込んで、少し困った顔をしていた。おそらく全ての商品が見事な手腕で趣味よく作られていて、選ぶのに困っているのであろう。

La vitra pordo malrapide malfermiĝis, en la riĉan magazenon eniris virino kun larĝa blanka rubando malsupre de la nigra vesto, kun nigra granda tuko, kovranta la kapon kaj krucigita sur la brusto.  La flaviĝinta kaj sulkoplena frunto de tiu virino estis duone kovrita de senordiĝintaj, el sub la tuko elŝoviĝintaj haroj; sur la vangoj estis malhele ruĝaj makuloj, sed la lipoj estis blankaj preskaŭ kiel papero. 

　ガラス戸がゆっくり開いて、この立派な店に黒い大きな布で頭を覆い、それを胸のところに結んだ、黒い服の下に広くて白いリボンをつけた女が入ってきた。その女性の黄色い皺だらけの額を頭巾の下から乱れた髪が半分ほどを覆い、その頬には濃い赤い斑点が現れていたが唇はほとんど紙のように白かった。

Aŭdinte, ke la pordo malfermiĝas, ambaŭ viroj ekrigardis en la flankon de la eniranta virino.  Ŝi haltis ĉe la pordo, proksime de marmorkovrita tableto, kiu staris sub granda spegulo.  En tiun sanktejon de riĉeco ŝi enŝoviĝis kiel fantomo, kaj kiel fantomo ŝi staris ĉe la muro senmove kaj mute. 

　ドアが開くのを聞いて二人の男は入ってきた女性の方を見た。彼女はドアのところの大きな鏡の下にあった大理石の小机の近くで立ち止まった。

--- Kion vi deziras, sinjorino? --- demandis la mastro de la magazeno, elklinante iom la kapon kaj rigardante el malantaŭ bukedo da artefaritaj floroj la malhelan senmovan figuron. 

　何か御用ですか、奥さん？　店の主人が頭を少し下げて造花の束の後ろから、暗い不動の姿を見て尋ねた。

Sed ŝi ne rigardis lin.  Ŝi enpikis sian rigardon en la vizaĝon de la aĉetanta sinjoro, kiu, kun riĉa pelto nezorgece pendanta sur la ŝultroj, kun blanka mano kuŝanta sur belkolora tapiŝo, rigardis ŝin per senatenta okulo. 

　しかし彼女は彼を見ていなかった。彼女は買い手の顔を穴の開くように見つめていた。彼は豪華な毛皮を肩に無造作に掛け、美しい織物にその白い手を置いて彼女を無関心な目つきで見ていた。

マルタを読む（255）

Ŝia voĉo estis mallaŭta, sed ne timema.  Ŝi ne kapablis alagordi ĝin, eble ŝi eĉ ne provis alagordi ĝin al la tonoj de almozpetado.  Tial la irantaj sinjorinoj ne komprenis la signifon de ŝia ekkrio.  En rapideco ili preterpasis ŝin je kelke da paŝoj, sed poste ili haltis, kaj unu el ili, returnante la kapon, demandis: kio estas, sinjorino? ĉu ni ion perdis? 

　彼女の声は低かったが臆病ではなかった。彼女はその声を物乞いの調子に合わせることができなかったし合わせようともしなかった。それなので歩いていた女性たちは彼女の叫びの意味がわからなかった。彼女たちは急いでマルタの脇を数歩通り過ぎて立ち止まった。そのうちの一人が振り向いて訊いた。なんですの、奥さん。私たちが何か落としまして？

Nenia respondo sekvis, ĉar Marta direktiĝis al la kontraŭa flanko kaj iris pluen tiel rapide, kvazaŭ ŝi volus forkuri de tiuj virinoj kaj ankaŭ de tiu loko, sur kiu ŝi vokis ilin. 

　返事はなかった。マルタが反対方向に向かってその女性たちから、彼女たちに声をかけたその場所からも逃げようとするかのように走り出したからだった。

Ŝi malrapidigis siajn paŝojn, sur ŝiaj flaviĝintaj, velkintaj, kaviĝintaj vangoj aperis ruĝaj makuloj.  Tio estis sekvosignoj de varmego, kiu bruligis ŝian bruston.  En la pupiloj fulmetadis akraj briloj.  Tio estis rebrilo de tiu fajro de malesperaj pensoj, kiu atakis ŝian kapon. 

　彼女は足を緩めた。彼女の黄色くなり、痩せてくぼんだ頬に赤みが差した。それは彼女の胸を燃やす熱によるものであった。瞳には鋭い光が輝いていた。それは彼女の頭を襲った絶望の考えの火の反映であった。

Ŝi malrapidigis siajn paŝojn, ŝi haltis denove.  Sur la trotuaro iris viro iom klinita sub la pezo de bonhaveca pelto, kiu certe estis superflua por li.  Marta direktis penetrantan rigardon en la vizaĝon de la pasanto.  Ĝi estis bonkora, milda, ornamita de densaj neĝoblankaj lipharoj. 

　彼女は足を緩め、再び立ち止まった。歩道を贅沢な毛皮のコートを着て、その重さに少し身をかがめた男が歩いていた。その毛皮は彼には確かに過ぎるものだった。マルタはその男の顔をじって見つめた。それは親切そうな、優しい顔つきで雪のように白い口髭を生やしていた。

Ŝi elprenis denove la manon el la faldoj de sia tuko kaj, ne etendante ĝin, ŝi eldiris pli laŭte ol antaŭe: ---  Sinjoro! sinjoro! 

　彼女は再び自分の衣服のひだから手を出し、それを差し伸べることなく前よりも大きな声で言った。旦那様！　旦那様！

La viro estis jam preterironta, li tamen subite haltis, ekrigardis la virinan vizaĝon, lumitan de brilo de lampo el vasta fenestro, kaj komprenis, kion ŝi volas.  Li enŝovis la manon en la poŝon de la surtuto, elprenis el ĝi malgrandan monujon, videble serĉis ion inter la malgrandaj moneroj, trovis kion li serĉis, enpremis en la manon de la virino malgrandan moneron kaj foriris.  Marta ekrigardis la ricevitan donon kaj ekridis obtuze.  Ŝi elpetegis kvin spesdekojn. 

　男はもう通り過ぎようとしていたが突然立ち止まって、広いショーウィンドウからの光に照らされた女の顔を見て彼女が何を望んでいるのかを理解した。彼は外套のポケットに手を突っ込み、小さな財布を取り出した。明らかに小銭の中に何かを探していたが、探しものを見つけて女の手に小銭を押し付けて去っていった。マルタは与えられたものを見てぼんやりと笑った。彼女が求めて得たのは50スペーソだった。

La griza klinita pasanto havis kompateman manon.  Ĉu li povis scii, kiaj estis la bezonoj de la helpopetanta virino? kaj se li tion scius, ĉu li volus, ĉu li povus kontentigi ilin?  Kaj kiom da fojoj la almozpetanta virino devos etendi la manon, antaŭ ol el similaj donoj kolektiĝos la necesa sumo, por akiri nun por ŝi plej grandan riĉaĵon: faskon da ligno kaj boteleton da medikamento? 

　この白髪混じりの身を傾けた通行人は助けを求める女性の必要がどれほどだったのかは知らなかった。そしてもし彼がそれを知っていたとしてもそれに応えようとしたであろうか、あるいはできたであろうか？　そして、同じようなお恵みによって彼女にとって今や最大の富である一束の薪と一瓶の薬を得るために必要な金額を集めるためには物乞いの女性はその手をどれだけ差し延べねばならないのだろうか？

マルタを読む（254）

La flamaj flugiloj, kiujn ŝi antaŭ unu horo havis ĉe la brakoj, defalis, ŝi sentis sin denove morte laca.  Ŝi tamen iris; en la strioj da lumo, en la mallumo, antaŭ ŝi, super ŝi, apud ŝi, inter la steloj de la ĉielo kaj inter la homaj vizaĝoj sur la tero flugpendis kaj kun silenta plendo ŝin rigardis la vizaĝo de ŝia infano.  Ŝi iris; ĉar kiam ŝi vidis la homojn, en ŝia kapo nun la unuan fojon vekiĝis penso akuzanta.  Plenda sento kontraŭ la homoj ekbrulis en ŝia brusto per ĉiuj larmoj, kiuj antaŭe koaguliĝis, sed nun iom post iom aliformiĝis en brogantan bolaĵon.  La unuan fojon ŝi nun opiniis, ke la homoj estas kulpaj pri ŝia senlima mizero, ke ili devas porti la ŝarĝon de ŝia vivo kaj de la vivo de ŝia infano.  En ĉi tiu momento en ŝi plene estingiĝis la sento de persona respondeco.  Ŝi sentis sin malforta kiel infano, laca kaj kaduka kiel estaĵo agonianta. 

　マルタが１時間前にその腕に持っていた燃えるような翼はもう落ちてしまった。彼女は再び死ぬほどの疲れを感じていた。しかし彼女は歩いた。光の筋の中、暗闇の中、彼女の前にも上にも傍らにも空の星の間にも、地上の人々の顔の間にも、彼女の子供の顔が飛んでいて、黙って訴えるように彼女を見つめていた。彼女が人々の顔を見た時、彼女の心に初めて避難する考えが浮かんだので彼女は歩き続けた。人々に対する不平の感覚はかつて凝固した全ての涙によって、彼女の胸の中で燃えていたが、今は少し形を変えて熱く沸き立っていた。今初めて彼女は人々が彼女の限りない窮状に責任があり、彼らは彼女の生活と彼女の子供の生活の重荷を支えるべきだと思った。この瞬間に彼女の中から個人的な責任感が完全に消えたのだった。彼女は自分が子供のように弱く、生死の境にいるような疲れと衰えを感じた。

--- Tiuj fortaj, --- ŝi pensis, --- tiuj kapablaj, tiuj feliĉaj dividu tion, kion la mondo al ili donas, kun mi, al kiu la mondo nenion volis doni. 

　その力のある、彼女は思った。その能力のある、その幸な人たちよ、世間が彼らに与えたものを世間が何も与えようとしない私にも分け与えよ。

Kaj tamen ŝi ankoraŭ eĉ unu fojon ne etendis la manon. 

　しかしながら彼女はまだ一度も物乞いの手を差し出してはいなかった。

Ĉiufoje, kiam ŝi renkontiĝis kun ia facila, gracia, eleganta virina figuro, ŝi elprenis la manon el la faldoj de sia maleleganta tuko, sed ne etendis ĝin, malfermis la buŝon, sed nenion elparolis.  Ŝia senfortiĝinta voĉo timis la stratan bruon, en kiu ĝi devus droni neaŭdita, la manon frapadis ia nevidata forto kaj puŝadis ĝin malsupren. 

　彼女が身軽で優雅な気品のある女性の姿に出会うたびに彼女は自分の不恰好な服のひだから手を出した。しかしその手を差し出さずに口を開いたが、何も言わなかった。彼女の力を失った声は街の騒音を恐れ、聞かれることなくその中に飲み込まれていった。何か見えない力が彼女の手を叩き、後ろへと押しやった。

Ĉu tio estis ankoraŭ potenco de la honto? 

　それは恥ずかしさの力であろうか？

Kaj tamen ĝi tie ĝemegadis, la kompatinda malsana infano de la malriĉa virino, ĵetiĝadis sur sia malmola litaĵo, kaj per buŝo sekigita de varmego, per brusto raŭkiĝinta kaj mortanta ĝi vokadis la patron! 

　しかしそこでは貧しい女性の哀れな病んだ子供がひどくうめき、その硬い寝床で転がり、熱で乾いた口で、涸れて死にかかっている胸で父親を呼び続けていたのだ！

Du sinjorinoj en veluraj supervestoj, apogante sin reciproke unu al la alia, iris rapide kaj interparolis gaje.  Unu el ili estis juna kaj bela kiel anĝelo. 

　ビロードの上着を着た２人の女性がお互いに寄りかかりながらにぎやかに話をしながら急ぎ足で歩いていた。そのうちの一人は若くて天使のように美しかった。

Marta stariĝis antaŭ ili. 

　マルタは彼女たちの前に立った。

--- Sinjorino! --- ŝi ekkrietis, --- sinjorino! 

　奥さん！　彼女は叫んだ、奥さん！

マルタを読む（253）

Senĉesa bruo de radoj simile al senfina tondro kuris laŭ la mezo de la larĝa strato.  Sur la trotuaroj ondis miloj da homaj kapoj.  Estis tie tiel lume, preskaŭ kiel dum la tago, ĉar krom la tre densaj gasaj lanternoj multaj magazenaj fenestroj verŝis sur vastan spacon torentojn da lumo. 

　広い通りの真ん中を終わりのない雷鳴のような車輪の音が走っていた。歩道の上では数千人の頭が波打っていた。そこはとても短い間隔のガス灯の他に、広い空間にたくさんの店の窓から光が滝のように注がれて昼のように明るかった。

Sur la trotuaroj de la ĉefaj stratoj de Varsovio neniam estas tiel multe da homoj, kiel ĝuste en tiu tempo.  Ĉar ĝi estas la tempo kiel de la laboruloj, tiel ankaŭ de la mallaboruloj.  La laboruloj rapidas al ripozo aŭ al distriĝo, la mallaboruloj amas tiujn por ili tre konformajn elementojn: parolbruon, al kiuj ili sensence elmetas siajn orelojn, diversecon de vidaĵoj, kiujn ili rigardas kun malfermitaj buŝoj, brilan lumon, kiu karesas iliajn okulojn, kaj eble ankaŭ la mistera duonlumo de la vespero ilin allogas.  En tiu kuranta, rapidanta, babilbruanta amaso troviĝas sendube multe da kompatemaj animoj, sed tiuj animoj estas nun okupataj de io alia ol de kompatado.  Ilin kaptis la turnovento de la mondo, la finiĝado de la tago igis ilin rapidi; amuzoj, personaj aferoj, sentoj en tiu tempo de la tago vigligis la imagon, okupis la pensojn, donis celon al la rapidaj paŝoj.  Krom tio ĉe arta lumo malpli klare ol ĉe la taga lumo montriĝas la sulkoj sur la vizaĝo de suferanto, en senvivaj pupiloj ludas la radioj de la lampoj, imitante brilon de sano kaj vivo, la strata bruo faras neaŭdeblaj la voĉojn de elturmentitaj brustoj.  Kaj la kompatemaj animoj kaj manoj haltas plej precipe kaj plej longe tie, kie la skeleto de mizero plej laŭte sonas per siaj nudaj ostoj, plej terure rigardas per siaj kadavraj okuloj. 

　まさにこのときワルシャワの主な通りの歩道にはこれまでにないほどの人が溢れていた。なぜならこの時は働いている者たちの時間であり、働いていない者たちの時間でもあったから。働いている者たちは休息や気晴らしのために急いでいたし働いていない者たちは彼らにふさわしい事柄が大好きだった。すなわち、話し声に絶えず耳を傾け、さまざまな情景や目に飛び込んでくる明るい光をぽかんと眺め、そしておそらく夕方の神秘的な薄明かりも彼らを魅了した。この走って急いで、騒がしく話している人々の中には疑いなく多くの慈悲深い心があるだろうが、しかし今これらの心は慈悲よりも他のことにとらわれていた。彼らを捉えていたのは世の中の変化であり、１日の終わりが彼らを急がせる。個人的な事柄、１日のこの時間の感覚が想像力を掻き立て、考えを支配し、急ぐ足に目的を与える。それ以外にも人口の光のもとでは昼の光よりは苦悩する者の顔のしわは不明瞭に見え、生気のない瞳に映るランプの光は健康と生気の光に似せて、騒音は苦しみ尽くした胸の声を聞こえなくしていた。そして慈悲の心と手は惨めさの骸骨がその剥き出しの骨で最も大きく叫び、その死骸の目で最も恐ろしく見つめる場所で最も本質的に最も長く留まるのである。

Jam kvaronhoron Marta estis sur la strato Krakowskie Przedmiescie.  Kvaronhoron? jaron, jarcenton, de la komenco de la tempoj!

　マルタはすでに15分もクラクフスキエ・プシェドミエシチェ通りにいた。15分？　あの時の始まりから１年、100年！

Ŝi nun jam ne kuris, sed iris malrapide, rigida, muta, kun senmova vizaĝo kaj kun okuloj, kies vitreca rigardo vagadis sur la vizaĝoj de la pasantoj. 

　彼女は今は走ってはいなかった。こわばり、無言で顔も目も動かさず、ゆっくりと歩いていた。そのガラスのような視線は行き過ぎる人の顔から顔をさまよっていた。

マルタを読む（252）

--- Kion vi deziras, sinjorino? --- demandis la servistino. 

　何か御用でしょうか、奥さん、使用人が尋ねた。

--- Mi havas aferon al sinjorino Rudzinska. 

　ルズィンスカ様にお会いしたいのですが。

--- Ho! tiam eble venu morgaŭ.  Hodiaŭ miaj gesinjoroj havas sian semajnan vesperkunvenon; la gastoj ĵus kolektiĝis, mia sinjorino ne povas eliri el la salono... 

　ああ！　それなら明日おいでください。今日は旦那様ご夫婦は毎週の夕べの集いがありまして、お客さま方がお集まりになったところです。奥様は客間から出られませんので…

Marta eliris returne sur la ŝtuparon.  La servistino fermis post ŝi la pordon.  Malantaŭ ĉi tiu pordo loĝis efektive bona, sincere favorkora virino: sed ŝia kompatema mano ne povis en ĉi tiu momento malfermiĝi por Marta.  Kaj tio estis afero tute natura.  Kompatemaj manoj ĝenerale enhavas en si kruelan elementon de necerteco.  Ĉar la plej bona homo ne povas ĉiun momenton de sia vivo dediĉi al bonaj faroj.  Ne sole la neprokrasteblaj okupoj kaj la personaj zorgoj, sed eĉ la per si mem senkulpaj, iafoje eĉ devigaj sociaj amuziĝoj direktas la kompateman manon al aliaj celoj kaj faroj, ne permesante, ke ĝi en tiu momento estu apogo por homa mizero. 

　マルタは階段を戻っていった。彼女が行った後、使用人がドアを閉めた。そのドアの向こうには実際に善良で本当に親切な女性が住んでいた。しかしその慈悲深い手はこのときマルタのために開かれることは出来なかった。それは全く当然のことである。慈悲深い手というものは不確実という恐ろしい要素を持っているからである。最も善良な人も自分の生活の全ての瞬間を善行に捧げることはできない。後回しにはできない仕事や個人的な用事だけでなく、罪のない、ときには義務でさえある社会的な楽しみがその慈悲深い手をその瞬間には人の窮状を支えることを許さず、他の目的や行動に向けさせるのである。

Marta nun iris, aŭ pli vere kuris en direkto al la strato Krakowskie Przedmiescie.  Kredeble ŝi pensis pri la bonfarema libristo.  Sed apenaŭ ŝi haltis antaŭ la pordo de la librejo kaj ekrigardis tra la vitron, ŝi retiriĝis sur la trotuaron.  Ŝi vidis en la librejo kelkan nombron da personoj, kelke da elegante vestitaj sinjorinoj kaj du gajvizaĝajn sinjorojn, kiuj elektadis librojn por aĉeti. 

　マルタは今クラクフスキエ・プシェドミエシチェ通りに向かっていた、あるいはより正しくは走っていた。おそらく彼女は慈善家の書店主のことを考えていた。しかし、書店の扉の前に立ってガラス窓を通して見るや否や彼女は歩道を戻っていった。彼女は書店の中に本を選んでいる何人かの人たち、数人の洗練された服装の女性たちと二人の陽気な男たちを見たのだった。

Estis inter la sepa kaj oka horo vespere, sekve la tempo, kiam granda urbo ekstere kaj interne bolas per plej kapturna movado, brilas per plej riĉaj vestoj, preskaŭ ĝis senfineco multobligas en si la aperojn de civilizacio, kiuj ekregas en la internoj de la domoj kaj sur la strataj vojoj, sur grandajn spacojn verŝas abundan lumon, muzikon, amasojn, bruon.  La vivo vespera estas duono de la vivo, eble la pli granda duono por la loĝantaro de urbo, sur kies ĉielo dum multe da semajnoj la suno lumas ĉiutage apenaŭ kelke da horoj. 

　夕方の７時と８時の間だった。この時間には大都市の外でも内でも目の回るような忙しさに沸き立っており、贅沢な衣装で輝き、家々の中と街路を支配する文明は終わりなきまで増殖し続け、広い空間にはおびただしい光と音楽、群衆、騒音が溢れていた。

La strato Krakowskie Przedmiescie estis plena de movado, bolis per vivo kaj rapidado, kiun favoris la vetero de tiu vespero.  Malgrandpeca martmonata neĝo falis sur la ankoraŭ frostitan teron kaj purigis la ĉielon de la blanketaj nuboj.  Nun la ĉiela plafono etendita super la urbo estis alte profunda, malluma, stelplena. 

　クラクフスキエ・プシェドミエシチェ通りは人の動きに満ちていて、この夕方の気候も良くて足速に動き沸き立っていた。細かい３月の雪がまだ凍りついている地面に落ち、白っぽい雲の空を清めていた。今は街の上に広がった天空は深く暗くいっぱいの星であった。

マルタを読む(251）

--- Sinjorino! --- ŝi ekkriis, --- pro kompato... pro favorkoreco... 

　奥さん！　彼女は叫んだ。お願いです、お慈悲を！　

--- Certe monon! --- malafable murmuris la virino, --- mi ne havas, mi ne havas, de kie do mi povas ĝin havi... 

　きっとお金だね！　女は無愛想につぶやいた。ないよ、どこからそんなものを持ってくるというんだね…

--- Ne, ne, ne monon! mi iros ĝin akiri en la urbo! dume sidu iom ĉe mia malsana infano! 

　いいえ、お金じゃありません！　私はそれを売るために街に行きます！　その間、少し私の病気の子供のそばにいてやってください！

La virino faris malkontentan mienon, kvankam ne tiel koleran kiel antaŭe. 

　女はそれまでのようには怒っていなかったが、不満な顔つきをした。

--- Ĉu mi ie havas tempon, por sidi ĉe ŝia malsana infano... 

　私にはどこかに彼女の子供のそばに座っている時間があるとでも…

La patrino kliniĝis, kaptis la grandan, maldelikatan, malmolan manon de la virino kaj almetis ĝin al sia buŝo. 

　母親は身を屈めて女の大きくてがさつで硬い手をとって、それに自分の唇を押し付けた。

--- Pro kompato, sinjorino, pro favorkoreco sidu iom ĉe la infano... ĝi konstante volas trinki... ĝi ĵetiĝas kaj desaltas de la litaĵo, oni ne povas hodiaŭ lasi ĝin sola... 

　お願いですから、奥さん、お情けを持って少しの間子供のところに…  あの子はいつも水を飲みたがります。あの子は寝床で転げ回り身を投げ出してしまいます、今日は一人にしておけないのです…

Ŝi kisis tiun manon, kiu ankoraŭ antaŭ nelonge kruele batis ŝian infanon. 

　彼女はつい最近にも彼女の子供をひどく叩いたその手にキスをした。

--- Nu, nu, kion do ŝi faras! nu, mi iros, mi iros kaj iom sidos, nur ne vagu tro longe, ĉar post unu horo mia infano venos el la lernejo kaj mi devos doni al ĝi manĝi!... 

　さあさあ、子供が何だって、行ってやるよ、行って座っててやるよ。あまり長くうろつくんじゃないよ、１時間後には私の子供が学校から帰ってくるんだから、その子に食べさせなければならないんだからね。

La malluma figuro de la virino kuris en la krepusko tra la arkaĵan pordegejon de la domo. 

　　女性の暗い姿が夕暮れの中を建物の門のアーチから走り出して行った。

--- Mi iros... mi eltiros la manon... mi almozelpetos... murmuretis al si Marta.  Ŝi elkuris sur la straton, haltis, pripensis ankoraŭ dum momento kaj ekkuris en la direkto al la strato Swieto-Jerska.  Flamaj flugiloj, el kiuj unu estis doloro kaj la dua estis timo, denove portis ŝin kun mirinda rapideco.  Blinda, surda, ne sentante la puŝojn de la pasantoj, ne atentante iliajn insultojn kaj scivolajn rigardojn, ŝi simile al fulmo trapenetradis la amasojn da homoj, kiuj malhelpis ŝian iradon, kaj laŭlonge de la trotuaroj ŝi kuris rapidege al tiu loko, en kiu troviĝis unu el la kompatemaj manoj, kiujn ŝi estis renkontinta.  Fine ŝi troviĝis antaŭ la pordego, en kiun ŝi iam eniris kun ĝojo, espero, fiereco, ŝi ekspiris profunde, iris rapide laŭ la lumita ŝtuparo, kaj per tremanta mano ŝi tuŝis la butonon de elektra sonorilo.  La pordo malfermiĝis, juna, elegante vestita, vigla servistino aperis sur la sojlo, samtempe ondo da lumo falis en la okulojn de la veninta virino kaj ondo da bruo, konsistanta el homaj voĉoj, tuŝis ŝiajn orelojn.  La antaŭĉambro estis abunde lumita, malantaŭ la pordo kondukanta en la salonon bruis, babilis, ridis dekkelke, eble eĉ kelkdek homaj voĉoj. 

　私は行こう、手を引いて、施しを乞おう、丸太は独り言を言った。彼女は通りに出て立ち止まって少しの間考え込み、シュイエント・イェルスカ通りに向かって走り出した。一つは痛みともう一つは恐れの二つの燃えるような翼が彼女を再び驚くほどの速さで運んだ。何も見えず、何も聞こえず、通行人にぶつかっても何も感じず、彼らの罵りや好奇の目にも注意を払わず、稲妻の如く行手を塞ぐ群衆の間を走り抜けていった。そして彼女が慈悲深い手の一つがあったその場所へ全力で歩道を駆けて行った。ついに彼女はかつて彼女が喜びと希望と誇りを持って入った門の前にいた。彼女は深く息をして明るく照らされた階段を駆け上が理、震える手で呼び鈴を押した。ドアが開いて若い洗練された服装の元気な女性の使用人が入り口に現れ、同時に来訪者の目に揺れるような光が飛び込んできた。そして人々の揺れるような声が彼女の耳を打った。控えの部屋は輝くばかりに明るく、客間に通ずるドアの後ろでは重数人の、いや数十人とさえ言える人々の声が笑いさざめいていた。