マルタを読む（164）

Naĝis kaj bruis la loĝantaro de la granda urbo sur la vasta trotuaro de la belega strato, kaj kune kun ĝi naĝis en la spacon miloblaj fluoj da homaj pensoj, kaj meze de ili volviĝis la silenta, humila, unutona penso de la pala virino, kiu malgaje marŝis tra la amasoj. 

　美しい通りの広い歩道をこの大都市の住民たちはさまよい、騒いでいた。そしてその空間を住民たちと共に人々の数千倍もの考えが漂っていた。その真ん中には群衆の間を寂しく歩いている青ざめた女性の静かな慎ましい単調な考えが渦巻いていた。

--- Kvin spesdekoj kaj tri... estas ok. kaj unu... estas naŭ... naŭ deprenite de dudek estas dek-unu... 

　…5０スペーソと30、合わせて80。さらに10、それで90…200から90を引いて110…

Kia bagatelama, malalta, seka estis tiu ĉi penso!  Ĝi rampis sur la tero, dum la vintra ĉielo brilis per la plej pura lazuro, ĝi rigidiĝis en la malvarmo de la ciferoj, dum ĉe la alproksimiĝado de la nova jaro la homaro bolis de deziroj, sentoj, esperoj... 

　なんて取るに足りない低い、乾燥した考えであろう！　それは地面を這っている、一方では冬の空が最も澄んだ青に輝いている。それは冷たい数字の中で硬直している。一方では新年が近づいてきて人々は欲求と感覚と希望に沸いている。

Jes; tia spirita akto en la inferno de homa estaĵo estis efektive tre proza kaj malalta, ĝi estis spesa kaj groŝa kalkulo de malriĉeco... 

　そう、そのような人間の地獄の精神的な幕は実際のところ非常に散文的で低いものである。それは貧困さの少額の計算である。

Tamen ne ĉiam la pensoj de Marta rampis tiel malalte; estis iam tempo, kiam ŝi ankaŭ levadis siajn okulojn al la lazuro, kun frapanta koro kaj kun rideto de espero salutadis la aperantan novan jaron.  Ŝi levis la palpebrojn kaj rigardis ĉirkaŭen.  En ŝiaj okuloj, en kiuj oni komence povis vidi nur malĝojon, kaŭzitan de la komparado kaj kombinado de la bagatelaĵaj ciferoj, ekbrilis nun lumo de sentoj, leviĝantaj en la brusto.  Ĝi estis komence sopiro, poste plendo, fine malpacienca ribelo de spirito, kiun premas ia fatala neceso, kun kiu la spirito tamen ĝis nun ne faris ankoraŭ konstantan interligon.  La enprofundiĝintaj okuloj de Marta ekbrilis per varmegaj flamoj, io en ŝi leviĝis, ekkriis dolore, ekĝemis maltrankvile, ekribelis per la ĝis nun ankoraŭ ne tute elĉerpita energio de la volo.  Ŝi haltis momenton, levis la kapon kaj murmuris per tremantaj lipoj: 

　しかしマルタの思考はそのように低いところを常に這っていたわけではなかった。かつては彼女が青空に向けて自分の目をあげていた時が、やってくる新年に踊る心と希望の微笑みをもって挨拶をしていた時があった。彼女はまぶたをあげて周りを見渡した。取るにたりない数字の比較や組み合わせによって引き起こされた悲しみだけが見てとれる彼女の目の中に、今や胸に湧き起こる明るい感覚が輝き始めていた。それは初めは切望であったが、のちに不平となり、最後には精神の堪えきれない怒りの反抗になった。その精神を今に至るも安定した結びつきができていない運命的な必要が押さえつけていた。マルタの深く沈んだ目は熱い炎で輝いた。彼女の中で何かが立ち上がり、苦しげに叫び、不安にうめき、未だ完全には消耗されていない意志の熱意で反抗しようとしていた。彼女は少しだけ立ち止まり、頭を上げて震える唇でつぶやいた：

--- Ne! tiel daŭri ne povas! tiel ĉiam esti ne devas! 

　いいえ、こんなふうに続くはずがない！　いつもこんなふうであってはいけない！

マルタを読む（163）

--- Dudek spesdekoj en tago... spesmilo kaj dudek spesdekoj en semajno... kvin spesdekoj ĉiutage al la kortistedzino por la gardado de Janjo, dum mi sidas ĉe sinjorino Szwejc... sep kaj duono da spesdekoj la pano kaj lakto por la infano... sep kaj duono da spesdekoj la tagmanĝo... por ĉiu dimanĉo restas jam nenio... 

　日に200スペーソ…　週に1000スペーソと200スペーソ…　私がシュヴァイク夫人のところにいる間ヤーニョを見てもらうために庭師の奥さんに毎日50スペーソ…、子供のためにパンとミルクが75スペーソ…　そして昼食に70スペーソ…　日曜日にはもう何も残っていない…

Tiaj estis la pensoj de Marta, kiam ŝi iris malrapide kaj kun klinita kapo sur la trotuaro de la strato Krakowskie Przedmiescie. 

　クラクフスキエ・プシェドミエシチェ通りの歩道をゆっくりと頭を下げて歩いていたときのマルタの考えはこのようなものだった。

--- Por du monatoj por la loĝejo mi ŝuldas sep spesmilojn... al la butiko mi ŝuldas tri spesmilojn... por la vendita pelto mi ricevis dek-kvin... restas kvin... Janjo necesege bezonas ŝuojn, miaj ankaŭ jam disŝiriĝas... lignon mi nepre bezonas aĉeti... al la infano ĉiam estas malvarme... 

　２ヶ月分の家賃に7000スペーソが溜まっている…　あの店に3000スペーソの借りがある…　毛皮の外套を売って150スペーソをもらった…　50スペーソが残っている…　ヤーニョにはどうしても新しい靴がいる、私の靴ももう破れている…　薪も是非買わなければいけない…　子供にはいつも寒いから…

Finante la lastan penson, Marta ektusis per seka, mallonga sed turmenta tuso.  Pasis monato depost la tago, en kiu ŝi la unuan fojon sidiĝis kiel laboristino en la laborejo de sinjorino Szwejc; en la daŭro de ĉi tiu tempo ŝi tre ŝanĝiĝis.  Tra la diafana blankeco de ŝia vizaĝo en diversaj lokoj montriĝis flavaj strioj; mallumaj arkoj aperis sub la okuloj, kiuj kaviĝis kaj vastiĝis; meze de la ĉarmege bela frunto troviĝis sulko.  La nigra vesto de Marta, pura, sed bruniĝinta de uzado, aspektis bonorda, sed malnova; sur la kapo de Marta ne troviĝis ĉapelo, kaj sur la ŝultroj ne troviĝis peltaĵo.  Nigra lana tuko kovris ŝiajn harojn, ĉirkaŭante per dikaj faldoj la palan frunton kaj la kaviĝintajn vangojn. 

　マルタはこの最後の考えに辿り着いてから乾いた短い苦しい咳をした。彼女がシュヴァイク夫人の仕事場で初めて働いた日から１ヶ月が経っていた。この間に彼女はとても変わってしまった。透き通るような白い顔のあちこちに黄色い線が現れ、落ち窪んで大きくなった目の下には暗い弧ができていた。魅力的な美しい額の真ん中に皺が寄っていた。マルタの黒い服は清潔だったが使い古して茶色がかかり、きちんとしてはいたが古びていた。マルタの頭には帽子があったが肩に毛皮はなかった。黒いウールの布が彼女の髪を覆い、厚い折り目で青白い額と落ち窪んだ頬を巻いていた。

マルタを読む（162）

Varsovio ĝojis, bruis, brilis.  Estis tago festa.  Apenaŭ antaŭ kelke da tagoj estingiĝis la helegaj lumoj, ekbruligitaj inter la verdaj branĉoj de la kristnaskaj abioj, kaj en la aero kvazaŭ tremis kaj saltis ĝoje la gamoj de la ridado de la infanoj kaj la bruaj interparoloj de la feliĉaj familioj, kolektiĝintaj ĉirkaŭ la feste aranĝitaj tabloj.  En la venonta tago estis venonta en la mondon mistera gasto: nova jaro.  La internoj de la domoj kaj la ekspoziciaj fenestroj de la magazenoj aspektis tre bele.  La stratojn kovris dika tavolo da neĝo rigidiĝinta de frosto kaj brilanta per milionoj da fajreretoj sub la radioj de la suno, kiu hele lumis sur la serena ĉielo. 

　ワルシャワは喜びにあふれ、騒がしく、輝いていた。お祭りの日だったのだ。ほんの数日前に、クリスマスのモミの緑の枝の間に灯されていた明るい火が消えたばかりだった。そして空中には子供たちの宝石のような笑い声と祭りのために整えられたテーブルの周りに集まった幸せな家族の賑やかな会話ががまるで嬉しさに震えて跳ねているかのようだった。翌日にはこの世に新年という不思議な客がやってこようとしていた。家々の中や商店の飾り窓はとても美しく見えていた。通りは凍って硬くなった雪の層に覆われ、晴れた空に明るく輝く太陽の光のもとで幾百万の光の粒で輝いていた。

Svarmoj da glitveturiloj flugis en diversaj direktoj, amasoj da pasantoj moviĝis sur la trotuaroj.  Kiom da kapoj estis en tiu diverskolora movoplena amasego, tiom estis da diversaj pensfadenoj, kiuj mistere etendiĝadis en la spaco kaj nevideble postkuradis en la mondo proksimajn kaj malproksimajn, altajn kaj malaltajn objektojn.  Amo, avideco, adorado, malamo, timoj, esperoj, plej diversaj interesoj kaj pasioj, plej diversaj deziroj kaj celadoj volviĝadis kaj kruciĝadis en la miloj da kapoj de la grandurba loĝantaro, kiu iris, veturis, kuris tien, kien ĝin* pelis grandaj celoj de la vivo aŭ malgrandaj celetoj de la tago.  Meze de ĉi tiu bruo mistera kaj perceptebla por nenia korpa orelo, meze de ĉi tiu pensa svarmaĵo, sur kiu, kvazaŭ sur ferdeko, disvolviĝadis la movo de vortoj kaj faroj de miloj da homoj, mallaŭte, de neniu esplorate nek divenate, disvolviĝadis la pensfadeno en humila, de neniu rimarkata virina kapo. 

　　　*ĝi=loĝantaro

　たくさんの橇がいろんな方向に走り、歩道には大勢の人が歩いていた。そのさまざまな色彩の激しく動き回る群れの中にある頭の数だけ、それだけの数の考えの筋があった。それはこの世界の空間に不思議に伸び広がって目には見ないままに遠くて近い高くて低い目的を追っていた。愛、渇望、崇拝、憎しみ、恐れ、希望、様々な興味と情熱、様々な要求と目的追求などがこの大都市の住民たちの数千の頭の中で渦巻き交わっていた。住民たちは人生の大きな目的や日常の小さな目的が駆り立てるところへ歩き、走り、乗り物で走った。この肉体の耳には感じ取ることのできない不思議な騒音の真ん中で、このあたかも甲板の上で数千の人々の言葉と行動が繰り広げられているかの如き膨大な考えの集まりの真ん中で誰にも認められず知られもせずに誰にも気づかれない慎ましい女性の頭の中で考えの糸が静かに展開していた。

　　　La foto en Ĉinio

マルタを読む（161）

Pardonu!  Renkontinte en la mondo Martan, mi rigardis ĉirkaŭen, mi serĉis, sed nenie en la proksimo mi trovis ian romanan heroon.  Ne trovinte lin, mi volis la historion de la virino mallongigi, kunpremi kaj fermi en epizodo, --- sed mi ne povis, ĉar mi konsciis, ke ĝi estas inda* apartan tutaĵon; fine mi intencis impliki ĝin en interplekton da intrigoj, en kronon da epizodoj, --- mi tamen tion ne faris, ĉar ŝajnis al mi, ke la historio aspektos plej konvene, se ĝi iros en la mondon sola. 

　* inda が対格の単語を従える用法がある。

　許したまえ！　この世でマルタに出会って、私は周囲を見渡して、探したのだが、しかし近くには小説のなんらかのヒーローを見つけることができなかったのだ。それを見つけることができなくて、私はこの女の物語を短くしようとしたのだ。圧縮して一つの挿話に押し込んでしまおうと。しかし私はそのようには出来なかった。なぜなら私はそれを一つの話全体とするのがふさわしいと思ったからである。結局私はそれを筋書きの組み合わせに、一連の挿話に巻き込もうとした。しかし私はそうしなかった。なぜならこの物語は単独で世に出ればそれが最も相応しく見えるであろうと思えたからである。

Pardonu la simplecon de la rimedoj, kiujn mi uzas, por prezenti al vi unu el la plej plendegindaj aperoj de la nuntempa socia stato, kaj sekvu min pluen sur la vojo, sur kiu marŝas la malgaja figuro de malriĉa virino, kiu eble estas inda pli bonan sorton ol tiu, al kiu submetis ŝin... kio?  La nomon de tiu ĉi "kio", kiu premas la kapojn kvazaŭ fatala malbeno, implikas la piedojn kaj frakasas la korojn de multo da homaj estaĵoj, vi legos en la historio de Marta. 

　今時点の社会状況の最も告発すべきことの一つをあなたに示すために私が使う方法の単純さを許してほしい。そしてこの貧しい女性の沈んだ姿が進んでいく道の上で私に引き続きついてきてほしい。彼女はおそらく、彼女を服従させた人よりもより良い運命にふさわしい。何か？　この何かというのは、運命的な災であるかの如く頭を押さえつけ、足をもつれさせ、多くの人間たちの心を破壊する。それは何かという事をマルタの話の中にあなたは読むであろう。

　　　La foto en Ĉinio

マルタを読む（160）

Kiam Marta, pasiginte en tiu loko tutan tagon, iris hejmen, ŝi apenaŭ povis teni sin sur la piedoj. 

　マルタがこの場所で一日中を過ごして家に帰った時、ほとんど立っていられないほどだった。

Nenio tamen ŝin lacigis, eĉ nenio nova ŝin malĝojigis.  Sed sento de teruro ŝin penetris ĝis la profundo de la brusto kaj de la cerbo. 

　とはいえ、何も彼女を疲れさせたものはなかったし、彼女を新たに悲しませたものもなかった。しかし恐怖の感覚が彼女の胸と頭の奥に深く染み込んでいた。

Subtilgustaj legantoj kaj antaŭ ĉio vi, sentemaj kaj impresavidaj legantinoj, ĉu vi pardonos al mi ĉi tiun mian rakonton, kiu tute ne enhavas misteran nodon de intrigo kaj interesan vidaĵon de du koroj trapikitaj de flamaj sagoj? 

　敏感な読者、そして何よりもあなた、感じやすく感動を求める読者よ、あなたは筋書きの不思議な絡まりもなく、炎のような矢に貫かれた２つの心の興味深い光景もない私のこの物語を大目に見てくれるだろうか。

Ĉiun aperon, kiu servas kiel objekto por rakonto, oni povas trakti diversmaniere.  La historio de la malfeliĉa Marta anstataŭ disvolviĝi antaŭ viaj okuloj en formo de unuspeca kaj unukolora fadeno, certe povus esti ornamita, beligita per multo da kruciĝantaj sentoj, frapantaj kontrastoj, tondrosimilaj okazaĵoj; ĝi povus esti implikita en kronon da epizodoj, el kiuj ĉiu aparte donus al ĝi belecon, ĉarmon aŭ terurecon, aŭ la historio mem povus esti prezentita epizode, kiel plenigo de ia pli efekta kaj interesega tutaĵo, kiel paralelaĵo aldonita al la historio de du geamantoj feliĉaj aŭ malfeliĉegaj, idiliaj aŭ heroaj, favorataj de la sorto aŭ persekutataj de ĝi. 

　この話の対象として現れるすべての事は様々な方法で取り扱うことができる。不幸なマルタの物語は、あなたの目の前で、ある種の単色の筋として展開される代わりに多くの交錯する感覚や強い印象を与える対比、雷鳴にも似た事件などで飾られ、美化されることも確かにできるであろう、それはそれぞれが美しさや魅力や恐ろしさを与えるたくさんの挿話でもつれさせることもできる、あるいはこの物語自体が幸せなあるいは不幸せな、牧歌的なあるいは英雄的な、運命に気に入られたあるいは苦しめられた二人の恋人たちの物語に付け加えられた別の物語として、より印象的で興味深い全体を完全にする挿話として示されることもできるであろう。

マルタを読む（159）

Ŝi parolis pri tio, ke en aliaj laborejoj la laboristinoj perdas la sanon super la maŝinoj, kiuj, kiel oni scias, forkonsumas la fortojn kaj kaŭzas diversajn difektojn de la korpo, kaj ke ŝi forrifuzis ĉiujn profitojn, kiujn ŝi povus akiri per enkonduko de maŝinoj en sian laborejon, sole por ne ŝarĝi sian konsciencon per la peko de ruinigado de la sano de proksimuloj.  Ĉar la konscienco estas la plej grava afero, ĉio alia estas vanta monserĉado.  Ŝi metas al siaj laboristinoj nur unu postulon: nome, ke iliaj moroj estu senmakulaj.  Sed en ĉi tiu rilato ŝi estas absolute necedema: unue pro tio, ke ŝi ne volas, ke ŝia laborejo havu karakteron neĉastan, due ĉar ŝi timas perdi la klientaron el la honorindaj sferoj kaj sekve enfali en mizeron kune kun siaj infanoj kaj genepoj.

　彼女の話したのは次のようなことである。他の作業場の女工たちはミシンを使うために健康を損ないます。ミシンは、知られているように、力を使い尽くして体に様々な損傷を引き起こします。そして彼女は自分の作業場に機械を導入することで得られるすべての利益を、自分の近しい人々の健康を破壊する罪によって良心の呵責を負わないためにだけ拒絶するのだと言います。なぜなら良心というものは最も大事なものであり、他の全ては空虚な金儲けだからです。彼女は自分の女工たちにただ一つのことを要求した。それは彼女たちの日常が汚れなきことである。この点に関して彼女は全く厳格であった。それによって、第一に彼女の仕事場が無節操な氣風にならないように、第二に上流の客たちを失って自分の子供たちや孫たちと共に惨めな境遇に落ちることのないように望んだのである。

La laboristinoj aŭskultadis tiujn parolojn en profunda silento. Supozeble inter ili ne estis eĉ unu, kiu kredus la vortojn de sinjorino Szwejc; supozeble ili ĉiuj sciis, ke ili estas ekspluatataj, kaj tamen ili aŭskultis kaj humile silentis.  Ili sciis, ke ekster la muroj de tiu ĉambro, en kiu ili nun troviĝas, por neniu el ili ekzistas io krom tombo aŭ marĉo. 

　女工たちはこのような話を黙りこくって聞いていた。おそらく、彼女たちの一人としてシュヴァイク夫人の言葉を信じてはいなかった、おそらく彼女たちは皆自分達が搾り取られていることを知っていたのだが、慎ましく黙って聞いていた。彼女たちは自分達がいるこの部屋の外には彼女たちにとっては墓場か泥沼以外の何もないことを知っていたのである。

De tempo al tempo sinjorino Szwejc aŭ ŝia filino forlasadis la laborejon, elirante el ĝi per pordo kondukanta en la profundon de la domo.  Tiam tra la malfermata pordo penetradis al la oreloj de la laboristinoj la sonoj de bonega fortepiano, sur kiu oni jen ludis lerte kaj sperte, jen lernis ludi.  Oni povis ankaŭ vidi tra tiu pordo vicon da ĉambroj kun luksaj mebloj; tie brilis vaksita pargeto kaj larĝaj speguloj, la punca damasko de la mebloj pikis la lacajn okulojn de la laboristinoj.  Tial unuj el ili malgaje ridetis, aliaj malĝoje rigardis antaŭen, aliaj kolere palpebrumis.  Doloro, envio, kolero, tranĉis tiam dudek virinajn brustojn.  Je la tria horo oni eklumigadis grandajn lampojn ĉe la plafono kaj la laboristinoj laboradis ĉe arta lumo, ĝis la mura horloĝo en la loĝejo de sinjorino Szwejc sonos la naŭan horon. 

　時々シュヴァイク夫人やその娘が建物の奥に続くドアから作業場を出ていくことがあった。その時には開かれたドアから女工たちの耳に美しいピアノの音が聞こえてきた。そのピアノで誰かが巧みに弾いているか、あるいは練習していたのだ。開かれたドアからはまた豪華な家具のある部屋が並んでいるのが見えた。そこにはワックスのかかった寄せ木張り、大きな鏡、家具の真紅色の緞子などが疲れ切った女工たちの目を刺激した。それなので女工たちのあるものは陰気に笑い、あるものは悲しく前を見つめ、あるものは怒りの目配せをした。苦痛、羨望、怒りが女性たちの20の胸を切り裂いた。３時には天井に大きなランプが灯されて、女工たちはその人工の光のもとでシュヴァイク夫人の住居の壁時計が９時を告げるまで働き続けた。

マルタを読む（158）

Kiam sinjorino Szwejc kaj ŝia filino staris ĉe la granda nigra tablo, en la laborejo regis ŝajne absoluta silento, kaj la solaj aŭdeblaj sonoj estis la akra sonado de la grandegaj tondiloj, kiuj preskaŭ senĉese estis movataj de la spertaj manoj. 

　シュヴァイク夫人とその娘が大きな黒い机のところに立っているときには完全な沈黙が仕事場を支配しているようで、聞こえる音は巧みな手によって絶えず動いている大きなハサミの立てる鋭い音だけであった。

Sed tiu silento estis nur ŝajna; krom la sola reganta sonado tie estis multo da sonoj aliaj, neklaraj, interrompataj, sed tamen formantaj brueton senĉesan kaj nelaŭte ondantan, de tempo al tempo eksplodantan kvazaŭ malpacience kaj poste denove mallaŭtiĝantan kaj perdiĝantan en la silento.  Tiu brueto konsistis el la susurado de pli ol kvardek moviĝantaj manoj, el la spirado de dudek brustoj, el tusado seka kaj mallonga aŭ forta kaj daŭra, el la murmurado de apenaŭ moviĝantaj buŝoj, el mallaŭtaj kaj rapide silentigataj ekridoj.  La laboristinoj, kiuj sidis en la profundo de la laborejo, tusis; la laboristinoj, kiuj okupis la lokojn ĉe la fenestroj, murmuretis kaj ekridadis.  Sinjorino Szwejc de tempo al tempo levadis la kapon kaj tra la okulvitroj ĵetadis atentan rigardon tra la tuta ĉambro.  Ŝiaj okuloj penetreme brilis tra la dikaj vitroj: ŝi observadis la laboradon.  De tempo al tempo ŝi metadis la tondilon sur la tablon kaj per tirata miela voĉo komencadis longan parolon. 

　しかしその沈黙は見せかけに過ぎなかった。支配的なその音の他に、そこにはたくさんの他の音があった。それはぼんやりしていて、途切れ途切れの、しかし絶えず波打つ囁きのような、時々耐えきれなくなって爆発しては再び静かになり沈黙の中に消えていくのであった。その音は働いている40以上の手の動きや20の胸の呼吸、乾いた短い咳や強くて続く咳、ほとんど唇を動かさない呟き、低い素早く静かになる笑いなどであった。仕事場の奥に座っている女工たちが咳をし、窓際に座っている女工たちはつぶやいたり笑ったりしている。シュヴァイク夫人は時々頭を上げてメガネ越しに部屋の隅々に注意深い視線を投げかけた。彼女の目は分厚い眼鏡を通して射るように輝き女工たちの仕事を観察していた。時々彼女はハサミを机の上に置き、甘い誘い込むような声で長い話を始めるのだった。

マルタを読む（157）

　今回の長い段落は日本語にするのが非常に難しかったので、少々おかしな文になっているところもあるが、私の力ではこんなものである。

Iliaj vestoj estis disŝiritaj, makulitaj de la strata koto; iliaj haroj, tre supraĵe kombitaj, kunvolvitaj sur la malantaŭo de la kapo en formo de bulo, pendis senorde sur la malgrasaj koloj, kaj nur de tempo al tempo ia tola, sed tre pura kaj blanka kolumo, aŭ ia edziĝa ringo, brilanta sur la fingro kaj kontrastanta kun la tuta mizera eksteraĵo, rememorigadis iajn antaŭajn kutimojn, iajn korajn sentojn kaj ligojn, kiuj fornaĝis en neatingeblan malproksimon sur tro rapidema ondo de senrevena pasinteco.  Tio estis estaĵoj, kiuj, jam lacigitaj de la mallonga pasita vojo, senfortigitaj kore kaj mense, kun malsana korpo kaj agonianta spirito, trenis sian malluman, pezan kaj senesperan ekzistadon, obstine kovrante sian vunditan internon per silento kvazaŭ per la lasta vesto, kiun la sorto lasis al ili.  Tamen ne ili, ne tiuj senfortiĝintaj korpoj kaj morte malgajaj spiritoj prezentis en la laborejo de sinjorino Szwejc la plej korpremantan vidaĵon.  Pli proksime al la fenestroj, simile al kaptitaj birdoj, kiuj inter la kradoj serĉas la lumon de la tago, prenis al si lokon laboristinoj pli junaj, eble ne per siaj jaroj de vivo, sed per siaj jaroj de suferado, kun pli granda vigleco de karaktero, kun obstinaj deziroj en la brusto, kun rideto, kiu, subpremata kaj retenata, tamen ne volis morti en la koro nek sur la buŝo.  Iliaj vizaĝoj estis palaj kaj malgrasaj, iliaj vestoj estis tre malriĉaj.  Sed sub la palaj fruntoj tie brilis okuloj, kiuj preskaŭ ĉiuminute leviĝadis de super la laboro, serĉadis per la rigardo la rigardon de la kamaradinoj; iufoje tiuj okuloj estis petolemaj, pli ofte insultemaj kaj malicaj, aŭ ankoraŭ malpacience sin tiregantaj ien, ekster la malsekajn mallumajn murojn de la ĉambro.  De tempo al tempo inter la kaviĝintaj, preskaŭ ĉiutage pli flaviĝantaj vangoj aperadis ridetoj, kiuj per sia esprimo similis la esprimon de la rigardoj: petolemaj, sarkasmaj, sopiraj aŭ revemaj.  Tie estis kapoj belege kovritaj de abundaj harligoj, inter kiuj iufoje per roza aŭ blua koloro brilis ia rubandeto, kokardo aŭ simple peceto da ŝtofo; iufoje laĉo da koloraj koraletoj ĉirkaŭis la kolon, kvazaŭ spitante la truojn kaj flikojn de la talivesto, al kiu ĝi devis servi kiel ornamo.  Kaj ĉiuj tiuj rigardoj, ridetoj kaj ornamoj prezentis pli dolorigan kaj pli enigman vidaĵon ol la silentado, senforteco kaj sensenteco de la aliaj laboristinoj.  Oni povis vidi en ili obstinan bataladon de la sentoj kaj deziroj kontraŭ la premantaj kondiĉoj de la ekzistado, de revado pri lukso kontraŭ la profunda mizero.  Tie fariĝis jam falo pasiva, ĉi tie ŝajne minacis ĉiumomente falo aktiva.  Tiuj mizerulinoj estis jam proksimaj al la fino de la tera migrado, ĉi tiuj proksimiĝadis al la komenco de vivo krima.  Antaŭ tiuj estis malfermiĝanta la tombo, antaŭ ĉi tiuj --- morala marĉo. 

　彼女たちの衣服は破れていて、道路の泥で汚れていた。簡単に櫛を入れて頭の後ろに丸く束ねられた髪は痩せた首筋にだらしなくかかっている。そして、布だが非常に清潔で真っ白な襟だとか、指に光って彼女たちの惨めな様子とは対照的な結婚指輪だとかが、ただ時々かつての習慣や感情、社会との結びつきを思い起こさせるのだった。それらは二度と返らない過去のあまりにも早い波によってはるか手の届かないところへ去ってしまったのである。それは、通ってきた短い道によって心も知能も疲れ果てた人たちであった。彼女らは運命が彼らに残した最後の衣服であるが如き沈黙によって傷ついた内面を覆いながら、病んだ体と苦悶する精神とをもって自らの暗くて重く希望のない生活を引きずっていた。しかし、シュヴァイク夫人の仕事場で最も心を締め付けるような光景を示しているのは彼女たちとその弱り切った体と死のように沈んだ心だけではなかった。窓にもっと近くに、籠の格子の間に陽の光を探している捕らえられた小鳥の様に若い女工たちが席を占めていた。その若さというのは、おそらく年齢ではなく活発な性格と胸に不屈の望みを抱いて微笑みを抑え込まれながらも心の中でも唇の上でも消えることのない微笑みを持ちながら苦しんだ年数の若さである。彼女たちの顔は青白く痩せ衰えていて彼女たちの衣服は非常に貧しかった。しかし青白い額の下にはほとんど毎分の様に仕事から視線を上げて仲間たちの視線を探す目が輝いていた。時にはそれらの目は悪戯っぽく、もっとしばしば非難がましく意地悪に、さらには苛立つ様に部屋のじめじめした暗い壁の外のどこかへ視線を飛ばすのであった。毎日のように黄色くなっていくくぼんだ頬にはときどき悪戯、皮肉、憧れ、夢想など、視線と同じことを表す微笑みが現れた。多くの房で美しく飾られた頭にはピンクや青のリボンや飾り結び、あるいは単なる布切れが輝いていることもあった。時には色の綺麗な一連のサンゴが、それが飾られていたにちがいないブラウスの孔や継ぎはぎにも関わらず首に巻かれていた。そしてこれら全ての視線、微笑み、飾り物は他の女工たちの沈黙や無力・無感覚よりもより痛ましくより不思議な光景を示していた。人はそれらの中に生きることを圧迫する条件に対する感覚と要求の、深い惨めさに対する贅沢への夢想の不屈のたたかいを見ることができる。そこではすでに控えめな転落が起こっており、ここでは劇的な転落がおそらく絶えず彼女たちを脅している。これらの哀れな人々はこの世の遍歴の最後に近づいている。彼女たちは罪を犯す生活の始まりに近づいている。彼女たちの前には墓が開いており、彼女たちの前には道徳的な沼がある。

マルタを読む（156）

Per brua, senorda kaj malgaja amaso novaj, ĝis nun ne konataj pensoj atakis la kapon de la juna virino, kiu sidis en la granda, malluma kaj neseka ĉambro de la strato Freta super peco da tolo, kiun ŝi kudris diligente, levante kaj mallevante la manon en harmonia takto kun la dudek manoj, kiuj leviĝadis kaj malleviĝadis ĉirkaŭ ŝi. 

　今までにはなかった考えが、騒がしい混乱して沈んだ新しい集まりとしてこの若い女性の頭を襲った。彼女はフレタ街の大きな暗い湿っぽい部屋で布切れに向かって座っていた。彼女は自分の周りで上げたり下げたりしている20本の手と調子を合わせて自分の手を上げ下げしながらその布を熱心に縫っていた。

Veninte ĉi tien la unuan fojon kiel laboristino, Marta pli atente ol la pasintan tagon ekzamenis per la rigardo la grandanombran anaron de siaj samlaborulinoj kaj samsortulinoj. 

　女工として初めてここにきて、マルタは前日よりももっと注意深く自分の同僚たち、同じ運命の人々の集まりを眺め、観察した。

Granda estis ŝia miro, kiam ŝi rimarkis, ke la pli granda parto de tiu anaro konsistas el virinoj, kies delikataj vizaĝoj, elastaj talioj kaj blankaj manoj montras devenon el alia socia sfero ol tiu, en kiun ili enfalis: la mateno de ilia vivo tute ne estis simila al ĝia tagmezo kaj vespero.  Cetere tie estis virinoj de diversaj aĝoj, de diversa eksteraĵo kaj videble ankaŭ de diversaj karakteroj. 

　多くの女工たちの上品な顔つきや柔らかい腰つき、白い手などによって彼女たちが落ち込んだとは違う階層の出であることを示しているのに気付いた時、彼女の驚きは大きかった。彼らの人生の朝は、その昼や夕方とは全く似てはいなかった。さらにそこにはさまざまな年齢の、さまざまな外観の、そしてまた見るからにさまざまな性格の女性たちがいた。

Unuj el ili sidis sur la seĝoj silente kaj senmove, esceptinte la manojn, kiuj moviĝadis senĉese.  Iliaj kapoj, kiuj en la daŭro de tutaj horoj estis klinitaj super la laboro, en la momento de ĉesado leviĝadis kun videbla pezeco, ĉe la elirado el la laborejo iliaj piedoj treniĝadis malrapide, kaj la senbrilaj pupiloj, preskaŭ ĉiam kovritaj de la ruĝrandaj palpebroj, ne ekflamadis eĉ per unu fajrero, eĉ per unu radio; ne tuŝis ilin eĉ la vido de la tagmeza suno, kiu origis la movoplenajn stratojn de la urbo, nek la sonado de la liberaj homaj voĉoj, kiuj ĉirkaŭis ilin per bruo plena de vivo, kiam ili mutaj kaj sensentaj eliris en la mondon de Dio el sia malgaja laborejo. 

　彼らのうちの何人かは黙って椅子に座って絶え間なく手だけをを動かしていた。仕事をしている間、彼らの頭は項垂れていて、短い休憩時には見るからに重くあげられる。仕事場から出て行く時には彼らはゆっくりと足を引きずり、輝きのない目はほとんどいつも赤く縁取られた瞼に覆われ、一つの火花、一つの光さえも発しなかった。彼らは自分達の陰気な仕事場から神の世界に出て行く時、街のごった返している街路を金色に染める真昼の日光を見ても、彼らを取り巻く活気に満ちた人々の自由な声を聞いても何も感じなかった。

マルタを読む（155）

Tio estis ŝtupo, sur kiu sidis ĉiuspecaj mallertuloj, defendantaj sin kontraŭ malsatmorto. 

それは餓死から逃れようとするあらゆる種類の不器用人たちが座っている階層である。

Tio estis ŝtupo, sur kiun malleviĝis nur tiuj, al kiuj mankis fortoj por teniĝi sur ŝtupoj pli altaj. 

それはより高い階層に留まる力を持たない人々のみが落ち込む階層である。

Tio estis ŝtupo kuŝanta en profundo, kie regas senĉesa mallumo, laboro enuiga, laciga, ne permesanta libere ekspiri, donanta sekan panon al la korpo, tenanta la spiriton sur fera ĉeno de eterna kaj neniam sufiĉe kontentigata bezono de la korpo. 

それは深い底に沈んでいる階層である。そこでは絶え間ない暗闇、退屈で疲れる仕事が支配し、自由に息をすることも許されず、永遠にそして決して十分には満足させられない要求の鉄の鎖の上に精神を保つ肉体に乾いたパンが与えられる。

Tio estis ŝtupo, sur kiu araneoj ŝpinis densan araneaĵon kaj ĉirkaŭvolvis la muŝojn, kiuj memvole al ili alflugis, ŝtupo, sur kiu regis ekspluatado kaj premis la kapojn, kiuj kliniĝis humile kun la konscio de sia propra senkapableco. 

それは蜘蛛が巣を濃密に張り、自分から飛び込んできたハエたちを巻き込む階層であり、搾取が支配し、自らの無能を意識して卑屈にうなだれる頭を押さえつける階層である。

Neniam, nek en la tagoj de bonstato, nek en la momento de la mizeriĝo, nek en la tempo, kiam ŝi provis diversajn vojojn kaj de ĉiuj devis retiriĝi post kelkaj faritaj pasoj, neniam Marta prezentis al si, ke ŝiaj fortoj estas tiel malgrandaj, ŝia sciado tiel limita, ke malleviĝo al tiel malaltaj sferoj estu ŝia sorto. 

マルタは幸せだった日々にも、惨めになったその時にも、さまざまな道を試し、数歩踏み出した後にそのすべての道から引き返さねばならなかった時にも、自分の力がこんなに小さく、知識がこんなに限られていて、自分の運命がこれほど低い領域に落ち込むとは決して思ってはいなかった。

Tiun ĉi sorton ŝi akceptis kun febra rapidado kaj kun plena kaj decida preteco, kaj tamen ĝi estis por ŝi surprizo: kvankam la pasintaj tagoj povis ŝin prepari al tia sorto, ĝi tamen estis surprizo. 

この運命をマルタは夢中に素早くそして完全で決定的な覚悟を持って受け入れたのだが、それは彼女にとって驚きであった。過去の日々が彼女にそのような運命を準備させたのではあったが、しかしそれは驚きであった。

マルタを読む（154）

Pala, enpensa, kun profunda sulko sur la frunto kaj kun fermita buŝo, Marta sidiĝis hodiaŭ ĉe la malgranda fenestro, per vitrecaj okuloj ŝi rigardis la tegmentojn de la ĉirkaŭantaj domoj, kaj per oreloj nekapablaj distingi ian sonon ŝi aŭskultis la bruadon de la granda urbo. 

　青ざめて額に深い皺を寄せ、口をつぐんで考えに沈んだマルタは今日は小さな窓のところに座り、ガラスのような目で周りの家々の屋根を眺め、大都市の騒音を聞いていたが何らかの音を聞き分けることはできなかった。

La malgranda cifero de la promesita laborenspezo ne timigis ŝin; pasis ankoraŭ tro malmulte da tempo de tiu tago, kiam ŝi komencis ligadi kaj flikadi la rimedojn por vivo simile al putranta ĉifono, kiu disŝiriĝas kaj disfalas en la mano; ŝi estis ankoraŭ tro nesperta en la bagatelaĵa kalkulado de la malriĉuloj kaj tro nekompetenta pri tiu svarmo da ĉiutagaj detalaĵoj, el kiuj ĉiu estas pli malgranda ol la plej malgranda muŝo kaj tamen falas kiel ŝtona ŝarĝo sur la ŝultrojn de malriĉulo; tial ŝi ne povis tuj kompari la estontan laborenspezon kun la estontaj bezonoj kaj klare rimarki la nesufiĉecon de la unua, la pezon de la lastaj. 

　約束された労賃の少額さを彼女は恐れてはいなかった。あたかも手の中で引きちぎられ崩壊する腐ったボロ布のように生活手段ををつなぎ合わせ繕い始めた日からまだそれほど経ってはいなかった。彼女はまだ貧者の些細な計算にはあまりにも経験がなかったし、日常の細かい支出の集積には不慣れだった。それらの一つ一つは最も小さなハエよりも小さいが、貧しい者の肩には石のような重荷になるのである。それなので彼女はこれからの収入をこれからの必要とすぐに比べることができなかったし、その収入の不十分さと必要の重さにはっきりと気づくことができなかったのである。

Ŝi ne sciis ankoraŭ precize, ĉu ŝi povos kune kun sia infano vivi per dudek spesdekoj en tago; cetere tiu ĉi malgranda cifero de hodiaŭ estis granda en komparo kun la cifero de hieraŭ, kiu prezentis nulon. Sed kvankam en la lernejo de la praktiko de vivo kaj en la malgaja anaro, kiu vagas tra la mondo sub la standardo de mizero, Marta estis novulino, kvankam novulino jam multe suferinta, ŝi tamen posedis sufiĉan dozon da prudento kaj da klereco, por kompreni la malaltecon de tiu ŝtupo de homa laborado, sur kiun ŝi malleviĝis, sur kiu ŝi haltis sen ia eĉ plej malgranda espero leviĝi iam sur pli altan.

　一日に200スペーソで子供と一緒に暮らしていけるのかどうか、彼女はまだはっきりとは知らなかった。さらには今日の小さな数字は０であった昨日の数字に比べれば大きかった。しかし、生活の実用学校において、貧窮の旗のもとにこの世をうろつき回っている人々の中で、マルタは新米、それもすでに大いに苦しんできた新米であったが、彼女が落ち込み、そこから這い上がる僅かな望みもなく留まった労働階層が最下層であることを理解するだけの分別と教養を持っていた。

マルタを読む（153）

--- Sinjorino Swicka ne laboros por tia prezo, ŝi diris decide, kaj ridante ŝi aldonis: --- dudek spesdekoj por dek horoj da laborado, tio estas du spesdekoj por horo...  Tio certe estas ŝerco. 

　スィツカさんはそれでは不承知です、彼女ははっきりと言い、笑いながら付け加えた―10時間の仕事に200スペーソ、1時間あたり20スペーソですね・・・冗談でしょう。

Ŝi turnis sin al Marta kaj diris: 

　彼女はマルタに向かって言った。

--- Ni iru, sinjorino, ien aliloken.

行きましょう、奥様、どこか他のところへ。

Klaro jam direktis sin al la pordo, sed Marta ne sekvis ŝin.  Ŝi staris momenton kvazaŭ alforĝita al la loko, poste ŝi subite levis la kapon kaj diris: 

　クララはもうドアに向かっていたが、マルタは彼女について行かなかった。マルタは少しの間その場に釘付けにされたかのように立っていた、そのあと突然頭を上げて言った：

--- Mi konsentas pri viaj kondiĉoj, sinjorinoj.  Mi kudrados po dek horoj ĉiutage por dudek spesdekoj.

　みなさん、私はその条件でいいですわ。私は1日に10時間、200スペーソで縫い仕事をします。

Klaro volis ankoraŭ ion diri, sed Marta ne lasis ŝin paroli. --- Jam tiel mi decidis, --- ŝi diris, kaj ŝi aldonis pli mallaŭte: --- vi diris ja mem antaŭ unu horo, ke pli bone estas havi ion, ol nenion. 

　クララはまだ何か言おうとしたが、マルタはそれを言わせずに言った、もうそう決めました。そして声を落として付け加えた。１時間前にあなた自身言いましたね、何もないよりは何かあった方がマシだと。

La interkonsento estis farita.  De la sekvonta tago Marta devis komenci la profesion de kudristino en la laborejo de sinjorino Szwejc.  Fine do, post longa serĉado, post penoj vane faritaj, post humiliĝoj ankaŭ vane suferitaj, post senfrukta sinpuŝado sur multaj vojoj kaj post almozula frapado ĉe multaj pordoj, Marta trovis laboron, povon de laborenspezado, tiun fundamenton, sur kiu estis konstruota ŝia ekzistado kaj la ekzistado de ŝia infano.  Kaj tamen kiam, lacigita de la longa irado en la urbo, ŝi revenis en sian ĉambreton, ŝi ne ridetis tiel, kiel en tiu tago de la feliĉa reveno el la informa oficejo, ŝi ne malfermis la brakojn antaŭ la infano, kiu kuris al ŝi renkonte, kaj ne diris al ĝi kun larmoj en la okuloj kaj kun rideto sur la buŝo: danku Dion! 

　合意はなされた。翌日からマルタはシュヴァイク夫人の仕事場で縫い子としての仕事を始めなければならなかった。長い間探し回った後で、虚しい努力の後で、屈辱の虚しい苦しみの後で、あちらこちらへ無駄に歩き回った後で、たくさんの戸口を乞食のように叩いた後で、マルタはついに仕事を、その上に彼女と彼女の子供の生活を築く基礎である収入を見つけたのだった。しかし、長く街をさまよって疲れ切った彼女が自分の部屋に戻った時、紹介所から帰ってきたあの日のようには微笑んでいなかった。彼女は駆け寄ってきた子供に手を広げることもせず、目に涙を溜め、口元に微笑みを湛えながら、神に感謝を！　と言うこともなかった。

マルタを読む（152）

Sinjorino Szwejc interplektis la manojn sur la brusto kaj klinis la kapon.

シュヴァイク夫人は胸の上で腕を組み、そして頭をかしげた。

--- La amo al proksimulo, --- ŝi komencis mallaŭte kaj malrapide, --- la amo al proksimulo ne permesas rifuzi laboron al persono... 

　近しき人への愛⎯彼女は小声で、ゆっくりと話し始めた⎯親しい方ですからその方に仕事をお断りするわけには行きませんね・・・。

Klaro faris senpaciencan movon.

　クララはジリジリして体を動かした。

--- Mia sinjorino Szwejc, --- ŝi diris, --- la amo al proksimulo estas ĉi tie tute ne ĝustloka.  Sinjorino Swicka proponas al vi sian laboron, por kiu vi al ŝi pagados, jen estas la tuta afero.  Tio estas tiel same, kiel kiam homo venas en magazenon, prenas komercaĵon kaj metas por ĝi monon sur la tablon.  Por kio paroli pri amo al proksimulo? 

　シュヴァイクさん⎯彼女は言った⎯親しいということはここでは適切ではありません。スィツカさんはあなたに賃仕事をお願いしているのです。それが全てです。それは人がお店に来て商品を取って代価をテーブルに置くのと同じことです。何のために親しい仲と言うのですか？

Sinjorino Szwejc mallaŭte eksopirĝemis. 

　シュヴァイク夫人は低く深いため息をついた。

--- Kara fraŭlino Klaro, --- ŝi diris, --- vi scias bone, kiel mi zorgas pri la sano de miaj laborantinoj, kaj antaŭ ĉio pri ilia moraleco... 

　クララさん―-彼女は言った―-ご存知のように私は私の女工達の健康や、とりわけ彼女達の品行にとても気をつけています。

Ĉe la lasta vorto ŝia longa kaj sulkoplena vizaĝo kovriĝis efektive per esprimo malmola kaj severa. 

　そう言いながら、彼女の長い皺だらけの顔は実際に硬い厳しい表情を示した。

Klaro ekridetis. 

　クララは笑い出した。

--- Ĉio ĉi tio ne estas mia afero.  Mi volus nur aŭdi fine, ĉu vi akceptas sinjorinon Swicka en vian laborejon aŭ ne? 

　そんなことは私には関係ありません。私はあなたがスィツカさんをあなたの職場に受け入れるかどうかだけを聞きたいのです。

--- Kion do mi povas fari, kion mi povas fari? kvankam efektive mi havas jam tiom da laborantinoj, ke eĉ la laboro ne sufiĉas... 

　私に何ができるのでしょう？　実際、女工たちはもう十分たくさんいるのに仕事はそんなにはないので・・・。

--- Do, kun kiaj kondiĉoj? --- vive atakis Klaro. 

　じゃあどんな条件で？クララは元気に追求した。

--- Nu, kun la samaj kondiĉoj, kun kiuj laboras ĉiuj ĉi tiuj sinjorinoj, dudek spesdekoj por tago, dek laboraj horoj en la tago. 

　じゃあ、ここで働いている人たちと同じ条件で、日に10時間働いて200スペーソですね。

Klaro malkonsente ekskuis la kapon. 

　クララは不満そうに頭を振った。

マルタを読む（151）

--- Mi tre dankas sinjorinon... kiel? sinjorinon Swicka, ke ŝi ekpensis pri mia modesta laborejo, sed... mi havas jam tiom da laborantinoj, ke mi ne scias, ĉu mi povos... 

　私、このご婦人にとても感謝いたします。なぜって？　スィツカさんが私のささやかな仕事場で働きたいと・・・でも、もうたくさんの方がおりまして雇えるかどうかわからないので・・・。

Marta volis ion diri, sed Klaro ektiris facile la manikon de ŝia supervesto kaj rapide antaŭhaltigis ŝian parolon. 

　マルタは何か言おうとしたが、クララは彼女の上着の袖を軽く引いて、素早くその言葉を止めた。

--- Mia sinjorino Szwejc, --- ŝi diris kun la energio de persono tute sendependa kaj parte sentanta sian superecon, --- por kio vane perdi vortojn?  Tion saman vi diris al Eminjo, kiam ŝi la unuan fojon venis ĉi tien, kaj tamen vi sin akceptis... la tuta afero konsistas en tio, ke oni konsentu akcepti la plej malgrandan pagon, ĉu ne vere? 

　シュヴァイクさん、彼女は完全に自立した、自分の優越さを部分的に感じている人の元気さで言った。何のために無駄なことを言われるのですか？同じことをあなたはエミリーさんが初めてここに来たときに彼女に言いましたが、あなたは彼女を受け入れました。全ては、最も安い給料を受け入れさせるためでしょう、違いますか？

Sinjorino Szwejc ekridetis. 

　シュヴァイク夫人は笑い出した。

--- Fraŭlino Klaro ĉiam havas vivan temperamenton, --- ŝi diris kun senŝanĝa dolĉeco, --- vi komparas la pagon, kiun ricevas la laborantinoj ĉe sinjorino N., kun tiu pago, kiun povas doni nia malriĉa laborejo, kaj ŝajnas al vi, ke ni pagas tro malmulte... 

　クララさんはいつも元気ですこと、彼女は変わらぬ優しさで言った。あなたはNさんのところで仕事をしている人たちが受け取っている給料と比較して私たちのところではあまりに少ないようにみえるのでしょう・・・

--- Pri tio, ŝajnas al mi, kara sinjorino Szwejc, scias mi mem, --- interrompis Klaro; --- mi volus nur, ke vi kiel eble plej rapide diru, ĉu sinjorino Swicka trovos ĉi tie por si laboron, ĉar alie ni iros al ia alia loko... 

　それについては、シュヴァイクさん、私自身わかっています。クララは遮った。私はただ、スィツカさんがここで仕事をできるかどうかを早く言ってほしいのです。もし仕事がなければ、他のところにいかなければなりませんので・・・。

マルタを読む（150）

Aŭdinte sian dufoje vokitan nomon, unu el la virinoj, kiu sidis sola kaj en ombro, levis la kapon.  Videble ŝi estis tiel okupita de sia laboro aŭ tiel absorbita de siaj pensoj, ke ŝi nenion vidis, kio fariĝadis ĉirkaŭ ŝi.  Nun ŝi ekrigardis antaŭen per nebulitaj okuloj kaj ekvidis Klaron.  Ŝi tamen ne desaltis de la seĝo kaj ne alkuris al la kuzino.  Ŝi leviĝis malrapide, metis sian laboron sur la tablon kaj malrapide faris kelke da paŝoj. 

　２回呼ばれた自分の名前を聞いて、独りで暗い中に座っていた一人の女性が頭を上げた。どうやら彼女は自分の仕事に集中していたのか、あるいは考え込んでいたのか、周りで何が起こっているのか何も見ていないようだった。やっと彼女はぼんやりした目で前を見てクララに気づいた。彼女はしかし、椅子から立ち上がりもせず従姉妹に駆け寄りもしなかった。彼女はゆっくりと立ち上がり、テーブルに仕事を置いてゆっくりと数歩歩いた。

--- Ha! ĝi estas vi, Klaro! --- ŝi diris, kaj ŝi etendis al la venintino la manon blankan, tre malgrasan, kun fingroj multe pikitaj de kudrilo. 

　ああ、貴女でしたか、クララさん！　彼女はそう言って、針跡が指にいっぱい残っているやせ細った白い手を訪問者に差し伸べた。

Nun ŝi per sia tuta figuro elŝoviĝis en la lumon, fluantan tra la fenestro, kaj Marta, ĵetinte rigardon sur ŝin, rekonis en ŝi tiun junan knabinon, kiun ŝi renkontis sur la ŝtuparo de la informa oficejo en tiu tago, kiam ŝi iris tien la unuan fojon.  Emilio havis sur si eĉ la saman veston kiel tiam, sed dum la tri pasintaj monatoj la vesto pli eluziĝis, en diversaj lokoj ĝi vidigis riparojn kaj flikojn, kaj la vizaĝo de la juna knabino fariĝis pala kaj malgrasa.  Ŝiaj vestoj kaj eksteraĵo montris samtempe, ke la vivo tro frue komencis kaj rapide efektivigis sur ŝi la teruran procedon de detruado. 

　彼女は窓から差し込む光の中にその姿を現した。彼女を見て、マルタは自分があの日初めて紹介所を訪れた時に階段で出会った若い娘だと知った。エミリーはあの時と同じ衣服を着ていたが、この3ヶ月の間にその衣服は着古され、あちこちに繕った跡があった。そして、あの若い娘の顔は青白く痩せてしまっていた。彼女の衣服や外見は同時に生活の崩壊があまりに早い時期に始まり、急速に進んでいったことを示していた。

La du kuzinoj donis al si reciproke la manojn, ilia intersalutiĝo estis mallonga kaj silenta.  Emilio reiris al sia ĵus forlasita loko, Klaro turnis sin al la estrino de la laborejo. 

　２人の従姉妹はお互いの手を取り合った。彼女たちのあいさつは短くて無言であった。エミリーは自分の仕事場に戻り、クララはこの仕事場の女主人に向かった。

--- Sinjorino Szwejc! --- ŝi diris, --- mi prezentas al vi sinjorinon Marta Swicka, kiu deziras trovi ĉe vi laboron. 

　シュヴァイクさん。彼女は言った。マルタ・スィツカさんを紹介します。貴女のところで仕事をしたいと言っておられます。

Sinjorino Szwejc jam de kelke da minutoj rigardis Martan, sed la esprimon de ŝiaj okuloj oni ne povis vidi, ĉar ili estis kovritaj per okulvitroj.  Tamen ŝia voĉo sonis tre afable, dolĉe, preskaŭ ame, kiam ŝi respondis al la vortoj de Klaro: 

　シュヴァイク夫人はもう数分前からマルタを見ていたが、彼女の目が何を表しているのかをそのメガネ越しに見ることはできなかった。しかし、彼女がクララに答える声はとても親切で優しく、ほとんど愛情がこもっているほどだった。