マルタを読む（250）

Ne, ekzistis nenio krom la kuseno, sur kiu ripozis la kapo de la malsana infano, krom la lana tuko, sub kiu spiris ĝia raŭka brusto, kaj du ĉemizetoj kaj malnovaj infanaj vestetoj, por kiuj neniu donos eĉ tiom, kiom oni devas pagi por fasko da ligno.  La virino senforte mallevis la manojn. 

　否、病気の子供が頭を休めている枕とその下で子供の胸が荒れた呼吸をしている羊毛の布以外には何もない、2枚の小さなシャツと子供の服には一束の薪を買うほどのお金さえ誰も払ってくれないだろう。女性は力なく手を下ろした。

--- Kion do mi faros ? --- ŝi diris al si mem, --- kion mi povas fari? ŝi mortu! mi kuŝiĝos apud ŝi, kaj mi mortos kune kun ŝi! 

　私は何をしようか？　彼女は自分自身に言った。私は何ができるだろうか？　この子は死なせよう！　私はその傍に横になって一緒に死ぬだろう！

Subite la infano ĵetiĝis sur la litaĵo kaj malforte ekkriis.  En tiu ekkrio sonis kvazaŭ rido de ĝojo kaj neklara ĝemo de doloro. 

　突然子供が寝床の上で身を投げ出して弱々しく叫んだ。その叫び声にはあたかも喜んでいるような笑い声と苦痛による不明瞭なうめき声とが響いていた。

--- Patro! --- ekkriis la infano, eltirante en la aeron ambaŭ maldikajn kaj varmegajn manojn.  --- Patro! patro! 

　お父さん！　子供はやせ細った熱い両手を空中に伸ばして叫んだ。

Ho, Dio! la mortiga varmego alportis antaŭ la okulojn de la infano la bildon de ĝia patro; ĝi ridetis al li, plende ekĝemis antaŭ li kaj petegis lin pri savo! 

　おお、何ということか！　死をもたらすような高熱が子供の目の前にその父親の姿を現したのだ。子供は父親に笑いかけ、彼の前で訴えるようにうめき、助けてほしいと懇願しているのだ。

Marta levis la ĝis nun klinitan kapon; el ŝiaj okuloj, ĝis nun sekaj kaj nebulitaj, kun subita fortego ekverŝiĝis larmoj.  Ŝi interfingrigis la manojn kaj fiksis sian nebulitan rigardon sur la vizaĝo de la infano. 

　マルタはそれまで項垂れていた頭を上げた。それまで乾いて茫然としていた目から突然強く涙が溢れた。彼女は両手の指を組み合わせ、ぼんやりした視線で子供の顔を見つめた。

--- Vi vokas la patron, --- ŝi elĝemis el la malfacile spiranta brusto, --- li certe povus alporti al vi savon!  Li laborenspezus por vi antaŭe por varmo kaj nutro, nun por medikamentoj... 

　あなたはお父さんを呼ぶのね、彼女は苦しく息をしている胸からうめき出すように言った。お父さんはきっとあなたを助けて下さるでしょう！　以前にはあなたの暖房と食事のために、今は薬のために働いて下さるでしょう…

Dum momento ŝi staris kaj meditis.  Subite ŝi ĵetiĝis al la litaĵo kaj haltis super ĝi. 

　すこの間彼女は立って考え込んだ。突然彼女は寝床に身を投げてそこで動きを止めた。

--- Ha ! --- ŝi ekkriis, --- mi ankaŭ ne lasos vin sen savo!  La patro laborus por vi... la patrino... iros peti almozojn! 

　ああ、彼女は叫んだ。私もあなたを助けないではおかない！　お父さんはあなたのために働く、お母さんは…   物乞いに行く！

Flama ruĝo kovris ŝiajn flaviĝintajn vangojn, en la okuloj ekbrilis fajro de forta decido. 

　彼女の黄色くなった頬に火のような赤みが差しその目には強い決意の火が燃え始めていた。

Ŝi ĵetis sur la kapon la nigran tukon kaj kuris malsupren al la loĝejo de la kortisto*.  Tie antaŭ fajro, ĉe kiu kuiriĝis manĝaĵo, sidis virino en granda kufo kaj kun malelegantaj ŝuoj.  Marta haltis antaŭ ŝi, malfacile spirante de kurado. 

　　　*kortisto: 「庭師」と訳していましたが、「門番」に変更します。

　彼女は頭に黒い布を投げかけて門番の家に向かって階段を駆け降りた。そこでは料理をしている火の前で大きな頭巾をかぶって品のない靴を履いた女が座っていた。マルタは息を切らしながら彼女の前に駆け寄った。

マルタを読む（249）

Marta denove staris muta kaj senmova ĉe la pieda parto de la litaĵo.  La kuracisto turnis sin al ŝi: 

　マルタは再び寝床の足元で黙って身じろぎもせずに立っていた。医者は彼女の方に向かった。

--- Ne perdu la esperon, sinjorino, --- li diris milde, --- la infano povas resaniĝi, sed precipe hodiaŭ, morgaŭ ŝi bezonas apartan prizorgadon.  Hodiaŭ ĉi tie estas denove tro malvarme.  La temperaturo devas esti almenaŭ ses gradojn pli alta.  Kaj la medikamenton, kiun mi preskribis, alportu kiel eble plej baldaŭ kaj donadu ĝin al la infano dum la tuta nokto sen ĉeso.  Ĝi estas eble tro multekosta, sed ĝi estas nun la sola... 

　希望を無くさないでください、奥さん。彼は優しく言った。お子さんは回復しますが、しかし今日明日はとりわけの看病が必要です。ここはまたとても寒いです。少なくとも６度は高くしなければなりません。そして私の処方した薬をできるだけ早く買い求めて夜の間絶え間なく飲ませなければなりません。それは多分高価ですが、今はそれだけが…

Li foriris.  Marta staris en la mezo de la ĉambro kun manoj krucigitaj sur la brusto, kun rigardo fiksita sur la planko. 

　彼は立ち去った。マルタは部屋の真ん中に立って胸で腕を組み床をじっと見つめていた。

Plialtigi la temperaturon de la ĉambro! per kio? aĉeti medikamenton!  Per kio? 

　部屋の温度を高くする！　どうやって？　薬を買う！　何で？

Ŝi ne havis jam en la poŝo eĉ unu spesdekon.  En la unua tago de la malsano de la infano ŝi posedis kvar spesmilojn kaj kelke da spescentoj; tiun trezoron forglutis la kameno, en kiu ĉiutage brulis fajro, kaj la apoteka retorto, al kiu Marta sin turnadis kelke da fojoj en ĉiu tago. 

　彼女のポケットには10スペーソすらもうなかった。子供の病気の最初の日には彼女は4,000スペーソと数百スペーソを持っていた。その大切なお金は毎日火を焚いた暖炉と毎日何度も頼みに行った薬屋の蒸留機が飲み込んでしまった。

Ŝi nun jam ne ŝiradis siajn harojn, ne ĵetiĝadis sur la plankon kaj ne batadis sian bruston kun senlima humileco.  Ŝi estis apenaŭ ombro de la antaŭa Marta.  Ŝia malgrasiĝinta kaj flaviĝinta vizaĝo ricevis trajtojn de suferado, kiu, fariĝinte la normala stato de ŝia spirito, penetrinte la plej malgrandajn fibrojn de ŝia korpo, bolis en ŝia brusto kaj kapo surde kaj mute, sed senĉese.  La bluiĝintaj lipoj de la virino estis forte kunpremitaj, kiel ĉe persono, kiu kutimis retenadi malantaŭ la interfermitaj dentoj ĝemojn kaj kriojn, ŝiaj senbrilaj pupiloj nebulite rigardadis ĉirkaŭen. 

　彼女は今自分の髪をむしることも床に身を投げることもなく自らへの際限のない卑下で胸を叩くこともしなかった。彼女には以前のマルタの影がわずかに残っていた。彼女の痩せこけて黄色くなった顔には苦悩が刻み込まれていた。その苦悩は彼女の精神が正常な状態になって、彼女の体の最も小さな繊維にまで染み込んで彼女の胸と頭の中で口も聞かず聞こえもせずしかし絶え間なく沸き立っていた。女性の青くなった唇は閉じられた歯の後ろにうめきと叫びを常に押さえ込んでいる人のように強く結ばれていた。彼女の光のない瞳はぼんやりと辺りを見回した。

Eble ekzistas ankoraŭ io por vendi? 

　まだ何か売るものがあるだろうか？

マルタを読む（248）

Li diris ankoraŭ kelke da vortoj kaj levis de la planko la ĉapelon.  La virino prenis ion el la poŝo kaj silente etendis al li la manon kun mono en la manplato.  La kuracisto ankoraŭ unu fojon ĵetis rapidan rigardon ĉirkaŭen kaj ne etendis sian manon. 

　彼はさらに二言三言話して床から帽子を取り上げた。女性はポケットから何かを取り出して、彼に向かってお金を持った手を黙って差し出した。医者はもう一度素早くあたりを見回した。そして自分の手は伸ばさなかった。

--- Lasu! --- li diris jam ĉe la sojlo, --- lasu!  La infano estas malforta kaj kadukiĝinta.  La malsano estos longedaŭra kaj postulos kredeble multe da medikamentoj.  Morgaŭ mi venos. 

　かまいませんよ、彼はもう入り口にいて言った。かまいません、子供は弱くて衰弱しています。その病気は長く続くでしょうしきっとたくさんの薬が必要です。また明日来ます。

Li foriris.  La vidvino genuiĝis antaŭ la malalta litaĵo kaj alpremis sian bruston al la brusto de la infano. 

　彼は去っていった。未亡人は低い寝床の前でひざまづき子供の胸を自分の胸に押し付けた。

--- Ho, mia infano! mia sola infano! --- ŝi murmuretis, --- pardonu vian patrinon, pardonu!  Mi ne kapablis liveri al vi varmon kaj nutron, mi elmetis vin al malvarmo kaj malsato!  Vi estas malforta, kadukiĝinta... vi estas malsana... ho, mia infano... 

　おお、私の子よ、ただ一人の子よ！　彼女は呟いた。ごめんね、お母さんを許して！　私はあなたに温かさも食べ物もあげられない、私はあなたを寒さとひもじさに晒している！　あなたは弱くて衰弱している…  あなたは病気…  おお、私の子供！

Senforte ŝi malsuprenŝoviĝis de la litaĵo, frapis la frunton je la planko, enigis la manojn en la harojn. 

　力無く彼女は寝床から滑り落ちて額を床に打ち付けて髪をかきむしった。

Ho, kiel mi estas malnobla, kanajla, krima! 

　おお、なんて私は卑劣で悪者で罪深いのだろう！

Post unu horo la medikamento, alportita el la urbo, staris jam apud la malsana infano; tuj post la tagiĝo kaj post la malfermiĝo de la butikoj abunda fajro brulis sur la kameno, plenigante la ĉambron per vigliga varmo. 

　１時間後、街から持ってきた薬が既に病んだ子供の傍に置かれていた。夜が明けるとすぐに、そして店が開いた後、暖炉には十分な火が燃えて部屋を活気づけていた。

La vortoj de la kuracisto montriĝis veraj.  La malsano de Janjo daŭris longe.  La kuracisto, kiu ripetadis siajn vizitojn ĉiutage, venis jam la dekan fojon.  La infano havis ankoraŭ grandan varmegon; ĝia malfacila kaj ronka spirado sonadis super la planko simile al grincado de segilo. 

　医者の言葉は本当だった。ヤーニョの病気は長く続いた。医者は毎日の訪問をくりかえしもう10回も来ていた。子供はまだ高熱が続き、その苦しくて荒い呼吸がノコギリの軋む音のように床の上で響いていた。

マルタを読む（247）

En la krepuska mallumo ŝi ne povis klare vidi la vizaĝon de la filineto.  Ŝi eklumigis la malgrandan lampon kaj, portante la kvarjaran knabineton en la brakoj kiel suĉinfanon, elmetis ŝian kapon al la lumo.  Sur la vangoj de la infano troviĝis ruĝaj makuloj de varmego, la larĝaj pupiloj rigardis kun profunda, kvankam muta plendo.  Ŝi ektusis denove kaj senforte klinis la pezan kapeton sur la brakon de la patrino. 

　夕暮れの中で彼女は子供の顔をはっきりと見ることはできなかった。彼女は小さなランプを灯して4歳の子供をまるで乳飲み子のように抱いてその頭を光に向けた。頬には熱による赤い斑点が現れ、大きく開かれた瞳には深い沈黙の苦しみが映っていた。彼女は再び咳をして母親の腕にその重い頭を寄せかけた。

En la mezo de la nokto per la ŝtuparo de la alta domo kuris malsupren virino kun nigra tuko sur la kapo.  Preskaŭ absoluta mallumo regis ĉirkaŭ ŝi, kaj tamen ŝi ne ŝanceliĝis kiel antaŭ kelke da horoj, ne puŝiĝis je la krutaj ŝtupoj kaj ne haltis dum la irado por reakiri spiron.  Oni povus diri, ke ŝi havis flugilojn ĉe la brakoj, kaj tio tute ne estus senesenca metaforo.  Ŝin portis efektive kaj preskaŭ levis super la teron doloro kaj timego. 

　真夜中に高い建物から頭に黒い布を被った女性が階段を駆け降りた。彼女の周囲はほとんど真っ暗だったが、数時間前のようにはふらつくこともなく急な階段で倒れ込むことも無く、息を継ぐために立ち止まることもなかった。彼女が腕のところに羽を持っていたといえるかもしれない、それは全く意味のない例えではなかったであろう。苦痛と恐れが彼女をほとんど地上よりも高く飛ばしていたのだ。

Post malpli ol duonhoro ŝi revenis, sed ne sola.  Ŝin akompanis viro ankoraŭ juna, havanta sur si elegantan ĉapelon kaj bonhavecan pelton.  Ili eniris en la ĉambron kaj ambaŭ aliris al la litaĵo, kiu kuŝis sur la planko.  La infano kun vizaĝo ruĝa de varmego ĵetiĝadis sur ĝi kun preskaŭ senĉesa tusado kaj neklaraj plendoj. 

　30分もたたないうちに彼女は戻ってきたが一人ではなかった。彼女についてきたのは優雅な帽子を被り上質なコートを着た若い男だった。彼らは部屋に入って床に敷かれた寝床へ行った。熱で顔を赤くした子供は絶え間ない咳とぼんやりした苦しみで身悶えしていた。

La kuracisto rigardis ĉirkaŭen, kredeble serĉante seĝon.  Ne trovinte ĝin, li stariĝis unugenue sur la planko.  La virino staris ĉe la pieda parto de la litaĵo, muta kaj senmova, kun malĝoja fajro en la okuloj. 

　医者は辺りを見回した。椅子を探したに違いなかった。椅子がなかったので彼は片膝を床についた。女性は寝床の足元に黙って静かに立っていた。その目は悲しみに光っていた。

--- Kiel malvarme estas ĉi tie! --- diris la viro, leviĝante. 

　ここはなんて寒いんでしょう！　男は立ち上がりながら言った。

La virino nenion respondis. 

　女性は何も答えなかった。

--- Sur kio do mi skribos? 

　何に書きましょうか？

Sur la fenestro staris boteleto kun inko, kuŝis papero kaj folio da papero.  La kuracisto fleksiĝinte skribis recepton. 

　窓にインク瓶と紙と紙切れがあった。医者は身をかがめて処方箋を書いた。

--- La infano havas brulumon de la spira kanalo, tiel nomatan bronkiton.  Varmigu la ĉambron kaj donadu akurate la medikamenton. 

　子供さんは呼吸の通り道に炎症ができています。気管支炎と言います。部屋を暖めて時間通りに薬を飲ませてください。

マルタを読む（246）

Marta kuŝis sur la malmola litaĵo, en ŝtona senmoveco, sen ia penso en la kapo, sen ia alia sento krom morta laciĝo.  Laboro ĝustmaniere entreprenata kaj juste rekompencata estas la plej efika, eble la sola efika higiena rimedo kontraŭ malsanoj de la korpo kaj spirito.  Sed nenio tiel rapide kaj ĝisfunde ruinigas la fortojn fizikajn kaj moralajn, kiel ĵetiĝado sur diversajn vojojn de laboro, febra serĉado kaj netrovado. 

　マルタは石のように動かず頭の中には何の考えも浮かばず、死ぬほどの疲労以外には何も感じないで、硬い寝具に寝ていた。適切に計画され正当に報いられる仕事が、病んだ体と精神を癒すのに最も有効であり、おそらくは唯一有効である。しかし仕事のさまざまな道に身を投げ、熱心に探し、見つけることのできないほど肉体的、精神的な力を徹底的に破壊するものはない。

Marta nun vidis antaŭ si jam nenian vojon.  Estas vero, ke ekzistis unu, ĉiam malfermita por ŝi, sed ĉi tiu vojo kondukus ŝin tien, al tiu loĝejo ĉe la strato Krolewska, kaj devigus ŝin diri al tiu virino kun la velkinta frunto kaj disliberigitaj haroj: mi revenas! vi diris la veron! mi ne estas homo, mi estas objekto!  Sed en la brusto de la juna virino ekzistis instinktoj, sentoj, rememoroj, kiuj forturnis ŝin de tiu vojo, kiuj faris ĝin nepensebla por ŝi.  Tial ŝi efektive ne pensis pri ĝi, tiel same kiel ŝi en ĉi tiu momento pensis pri nenio.  Subite ŝi ekaŭdis kvazaŭ en dormo ronkan, nehaltigeblan tusadon.  Ĉi tiuj sonoj tremige ŝin ekskuis kaj rapidege eligis ŝin el la ŝtona senmoveco.  Rapide ŝi leviĝis sur la litaĵo kaj sidiĝis rektiĝinte. 

　マルタは今、自分の前に全く道を見ることができなかった。彼女の前に常に開かれている道が一つあることは事実であったが、しかしその道は彼女をクロレウスカ通りのあの住居に導き、あの衰えた額と乱れた髪の女性に、私は帰ってきました！あなたは正しかった！私は人間ではありません！私は物です！と彼女に言わせる道であった。しかしこの若い女性の胸にはその道から目を背けさせそれを考えないようにする本能と感覚、記憶があった。それなので、今この瞬間にも彼女は何も考えていないように、実際に彼女はその道を考えなかった。突然彼女は眠りの中で荒い、止められないような咳を聞いた。その音が彼女を震い上がらせ彼女を急速に石のように動かない状態から引き戻した。素早く彼女は寝具の上に座り直した。

--- Ĉu tio estis vi, kiu tusis, Janjo? 

　咳をしたのはあなたなの、ヤーニョ？

--- Mi, panjo! 

　ええ、お母さん！

La voĉo de la patrino estis tremanta kaj obtuza, la voĉo de la infano estis mallaŭta kaj ronka. 

　母親の声は震えて鈍かった。子供の声は小さくて荒かった。

Rapide ŝi prenis la infanon sur la brakojn kaj sidigis ĝin sur siaj genuoj.  Per la manplato ŝi ektuŝis la frunton, kiu estis varmega, ŝi almetis la manon al la brusto, en kiu la infana koreto batadis per forto spasma kaj disŝiranta. 

　急いで彼女は子供を抱き上げ自分の膝の上に座らせた。手のひらを子供の額に当てたがそれはとても熱かった。彼女は手を胸に置いた、その中では子供の心臓が痙攣するような、引きちぎれるような強さで脈打っていた。

--- Ho, mia Dio! --- ekĝemegis la virino, --- nur ne tion! ĉion, kion vi volas, nur ne tion! 

　おお、神よ！　女性はうめいた。これだけはいけません！　お望みならどんなことでも結構です！　これだけはお許しください！

マルタを読む（245）

Forlasinte la magazenon de la juvelisto, Marta ne ploris, ne plirapidigis kaj ne malplirapidigis siajn paŝojn.  Sen larmoj, sen rideto kaj sen sopirĝemo ŝi iris rekte al sia loĝejo per paŝoj egalaj kaj sammezuraj.  Antaŭ unu horo ŝi pensis, ke, ricevinte monon por la vendita ringo, ŝi aĉetos ankoraŭ hodiaŭ lignon, por pli bone varmigi la ĉambron por la nokto, kaj manĝmaterialojn, por pretigi fortigan manĝaĵon al la infano.  Ŝi tamen ne plenumis tiujn siajn intencojn, ŝi ne iris en butikon de manĝmaterialoj; oni povus diri, ke aŭ ŝi forgesis ĉion en la mondo, aŭ ŝi ne havis forton, por iri pluen, aŭ kuraĝon, por iri al alia loko krom tiu alte troviĝanta, nuda kaj malvarma nestaĉo, kiu estis ŝia loĝejo.  Ĝis tiu tago ĉiufoje, kiam ŝi estis revenanta hejmen, ŝi ĉiam rapide kuradis sur la ŝtuparo, sed nun ŝi iris sur ĝi malrapide, kelkfoje ŝi puŝiĝis je kruta ŝtupo, ne vidante ĝin en la komenciĝanta krepusko, aŭ vidante nenion antaŭ si.  Muta kaj malvarma kiel tombo ŝi eniris en la ĉambron, ĵetis nur preterflugantan rigardon sur la knabineton, kiu kunpremiĝinte sidis antaŭ la kameno, ne ekparolis al ŝi, deprenis de la kapo la tukon kaj aliris al la litaĵo, kuŝanta sur la planko.  Ŝiaj okuloj vitrece rigardis en la spacon.  Socia elpelindulino! ŝi murmuretis, ĵetiĝis sur la plankon kaj kuŝiĝis senmova, kun vizaĝo kaŝita en la kuseno, kun manoj interplektitaj super la kapo.  Janjo aliris, aŭ pli vere alrampis al la loko, sur kiu kuŝis ŝia silentanta patrino, sidiĝis ĉe la pieda parto de la litaĵo, per la maldikaj malvarmotremantaj brakoj ĉirkaŭis siajn levitajn genuojn kaj apogis sur ili la videble tre pezan kapeton. 

　宝石商の店を出て、マルタは泣くこともなく足を早くも遅くもしなかった。涙は流さず、微笑むこともなく、そしてため息をつくこともなく彼女は同じ歩調で真っ直ぐに部屋に戻った。１時間前に彼女は指輪を売ったお金で夜に部屋をより温めるための薪と食料とを今日も買おうと考えていた。しかし彼女はその自分の心づもりを果たそうとせず、食料品の店には行かなかった。彼女はこの世の全てを忘れてしまったのか、あるいは自分の住処である高所の、空っぽの冷たいねぐら以外の場所に行く力や気力も持っていなかったと言えるであろう。この日までは、彼女が家に戻ってきた時にはいつも階段を急いで駆け上がったのだが、しかし今はゆっくりと上がっていき、夕暮れてきた中で急な段を見る事もなく、あるいは自分の前を何も見ないで、何度も倒れ込んだ。彼女は墓場のように静かで寒い部屋に入って暖炉の前で縮こまって座っている少女にチラリと視線だけを飛ばしただけで話しかけもせずに頭から頭巾を取り、床の上の寝具の方に行った。彼女の目はガラスのように空間を見つめていた。社会から放逐されるべき女！　彼女は呟いて床の上に身を投げ出してクッションに顔を隠して手を頭の上で組んで横になり微動もしなかった。ヤーニョは自分の母親が黙って横になっている所へ行った、あるいはより正しくは這っていった。寝具の足元に座り、やせ細って寒さで震える腕で折り上げた自分の膝を抱え、見るからに重い小さな頭をその上で支えた。

Profunda silento regis en la ĉambro; nur ekster la fenestro, malalte, sur vasta spaco bruis la granda urbo, sendante obtuzajn, ondantajn eĥojn de sia bruo al tiu loko, kie, ŝajne forlasitaj de Dio kaj de la homoj, rigidiĝis en mizero kaj malrapide agoniis virino kaj infano. 

　深い沈黙が部屋を支配した。ただ窓の外の下方の広い空間に大都会の騒音が鈍い波打つような反響を神からも人々からも見捨てられ、女性と子供が硬ばり、緩慢に苦悶しているこの場所に送っていた。

マルタを読む（244）

Kial tiuj homoj ridetis kaj mokis?  Estus malfacile respondi pri tio, aŭ pli vere oni povus multe paroli pri tio.  Sed la juvelisto en tiu ridado videble trovis konfirmon de siaj timoj kaj malinklinoj.  Per ambaŭ manoj li faris esprimplenan geston kaj, rigardante Martan, li ekkriis: 

　なぜこれらの人たちは苦笑したり嘲るのであろうか？　この問いに答えるのは困難である、あるいはそれについては大いに話すことができるというのが本当である。しかし宝石商はその笑いの中に自らの恐れと後ろ向きの気持とを明らかに確認したのであった。

--- Sed, kara sinjorino! vi, kara sinjorino, estas virino! 

　しかし、奥様、あなた、奥様、女性です！

Ĉi tiu ekkrio estis tute bonkora.  En ĝi sonis eĉ bedaŭro de industriisto, kiu pro motivoj, kiuj lin tute ne tuŝas, perdas bonan negocon. 

　その叫びは全く親切なものだった。その声には自分には無関係な理由のために良い取引を失う経営者としての残念な思いさえ含まれていた。

Marta ekridetis. 

　マルタは微笑んだ。

--- Mi estas virino, --- ŝi diris, --- jes, tio estas vero.  Kio do sekvas el tio?  Mi scias desegni modelojn... 

　私は女です。彼女は言った。そうです、それは本当です。それが何だというのでしょうか？　私は型のデッサンが出来るのです。

--- Nu jes, jes! --- ekkriis la juvelisto, frotante siajn harojn kaj sidiĝante inter siaj helpantoj, --- sed vidu, sinjorino, tio estus afero nova, tute nova... mi konfesas, mi ne tre amas ĉiujn novaĵojn!...  Kiel vi vidas, ĉe mi ĉi tie laboras junaj homoj... la mondo estas kalumniema... vi komprenas?... 

　ええ、そうです、そうです。宝石商は髪をなでて助手たちの間に座りながら言った。しかしご覧なさい、それは新しいことなのです、全く新しい。白状しますが、私は新しいことが好きではないのです！　あなたにもお分かりでしょうが、ここでは、私のところでは若い人たちが働いています…  世間というものは陰口を叩きたがるものです。お分かりいただけるでしょうか？

--- Mi komprenas, --- interrompis Marta, --- kaj mi dankas vin por la klarigoj, kiuj ne estas novaĵo por mi.  Ĉu vi aĉetas mian ringon? 

　分かります。マルタは遮った。ご説明に感謝します。そのことは私にとっては新しいことではありません。私の指輪は買っていただけますか？

--- Mi aĉetas, kara sinjorino, mi aĉetas... 

　買います、奥様、買いますとも。

Li rapide leviĝis de la seĝo, kuris al alia tablo, elŝovis tirkeston kaj staris super ĝi enpense dum momento. 

　彼は急いで椅子から立ち上がり、他の机のところに走り、引き出しを開けてそこで少しの間考え込んだ。

--- Jen estas la mono, --- li diris, donante al la virino du monpaperetojn. 

　さあ、お金でございます。彼は女性に2枚の小さな紙幣を渡しながら言った。

Marta klinis salute la kapon kaj direktis sin al la pordo.  Estante jam ĉe la sojlo, ŝi returnis sin al la juvelisto. 

　マルタは少し頭を下げて挨拶をしてドアに向かった。出口のところで彼女は宝石商に向かって振り向いた。

--- Vi diris al mi, ke mia ringo valoras tri kaj duonon da spesmiloj, sed vi donis al mi kvar.  Mi sekve ricevis duonon da spesmilo tro multe. 

　貴方は私の指輪が3,500スペーソの値打があるとおっしゃいましたが、4,000くださいました。ですので500スペーソ多すぎます。

--- Sed, kara sinjorino, --- elbalbutis la juvelisto, --- mi opiniis... mi pensis... mi volis... vi, kara sinjorino, desegnis por mi modelon... 

　ですが奥様、宝石商は口ごもった。私は思いました…  考えまして、貴方、奥様、私のために型を描いていただきましたのでそうしたいと…

--- Mi komprenas, --- interrompis Marta, --- kaj mi dankas vin! 

　分かりました！　マルタが遮った。ありがとうございます！

Kioman fojon, depost la tempo, kiam ŝi komencis trenadi sian mizeron kaj urĝajn bezonojn de unuj homaj pordoj al aliaj, ŝi anstataŭ dezirata laboro ricevis almozon! 

　彼女が惨めさと切迫した必要とにかられてある人の戸口から他の戸口へと身を引きづり歩きはじめた時から望んだ仕事の代わりに施しを受けたことが何度あっただろうか！

マルタを読む（243）

--- Kiom vi pagas al ĉi tiu sinjoro? --- interrompis lin Marta. 

　この方にいくら払っておられますか？　マルタが遮った。

La juvelisto diris la sumon, kiun li ĉiutage pagas al la frizita junulo. 

　宝石商がこの縮れ髪の若者に毎日払っている金額を言った。

--- Mi akceptos la duonon de tiu pago --- diris la virino.  Nun la juvelisto jam per ambaŭ manplatoj ekfrotis siajn harojn. 

　私はその半分で結構です。女性は言った。宝石商はもう両手の掌で頭を撫でていた。

--- Aj! aj! --- li ekkriis, irante de unu tablo al la dua, --- malfacilan problemon vi enbatis en mian kapon.  Pasante li ekrigardis la modelon de braceleto, desegnitan de Marta. 

　いやいや、机から別の机へと歩きながら彼は叫んだ。難しい問題をあなたは私の頭に叩き込みなさる。通り過ぎながら彼はマルタの描いたブレスレットの型を見た。

--- Bela! mi ne povas nei; tre bela! 

　美しい！　否定しようもない、とても美しい！

--- Aj! aj! --- li ripetis, kaj liaj spritaj okuloj maltrankvile vagis ĉirkaŭen.  Videble li batalis kun si mem, aŭ eble batalis en li la deziro havi bonan kaj tre malkaran laborantinon kaj la timo enkonduki en la laborejon ian ĝis nun ne ekzistintan novaĵon. 

　いやいや、彼は繰り返した。彼の知的な目は不安そうに周りに漂った。明らかに彼は自分自身と戦っていた。あるいは、おそらく彼の中では優秀な、そしてとても安い労働者を雇うという欲求と今までは存在しなかった新しいことを仕事場に持ち込むことへの恐れとが戦っていた。

Li stariĝis en la mezo de la magazeno kaj, rigardante siajn helpantojn, diris per demanda tono: 

　彼は助手たちを眺めながら店の真ん中に立って、問うように言った。

--- Ha? kio? 

　はあ、どうしようか？

Verŝajne ĉi tiujn lakonajn demandojn li faris al si mem, sed kvazaŭ kun videbla respondo li renkontiĝis okulo kontraŭ okulo kun la kvar vizaĝoj de la laborantoj, sidantaj ĉe la tablo.  Sur tiuj vizaĝoj oni povis vidi iom da miro, sed multe pli da moko.  Kaj la junulo kun la frizitaj haroj ekridis preskaŭ laŭte, kvazaŭ intencante doni plenan liberecon al sia ridado, li salte foriĝis en la apudan ĉambron. 

　明らかにこの簡単な質問を彼は自分自身に言ったのだが、彼の目は机の前に座って働いている４人の顔のあたかも答えるかのような目と会った。それらの顔には少しばかりの驚きと、もっと大きく嘲の色が見てとれた。そして縮れ髪の若い男が堰を切ったようにほとんど大声で笑いはじめ、隣の部屋へ飛び込んだ。

マルタを読む（242）

--- Bele! oni ne povas nei! tre bele! --- diris la juvelisto, klinante la kapon al ambaŭ flankoj kaj rigardante la desegnaĵon kun mieno de kontentigita kompetentulo.  --- Bele! tre bele! --- li ripetis post momento, sed nun jam iom konfuzita.  --- Viaj desegnaĵoj, sinjorino, povus esti por mi tre utilaj, sed... sed... ---  Li eksilentis, kaj, videble embarasata pri bonforma esprimo de sia penso, li ekfrotis per la manplato siajn densajn grizitajn harojn. 

　美しい！　否定しようもなく美しい！　宝石商は言った。満足した専門家の表情で頭を両側に傾け、そのデザインを見ながら言った。美しい！　とても美しい！　しばらくして彼は繰り返したが、少し困惑していた。あなたのデザインは、奥様、私にはとても役に立ちますが、しかし… 彼は黙った、そして明らかに、自分の考えをどううまく表現しようかと困っていた。彼は自分の濃い白髪頭を掌で撫ではじめた。

La juna homo, kiu staris ĉe la pordo, daŭrige ridetis.

　ドアのところに立っていた若い男は笑い続けていた。

--- Ho, mia Dio! --- li diris levante la ŝultrojn, --- se vi hezitas akcepti ĉi tiun sinjorinon kiel deseg... kiel mi tion esprimu... nu, kiel desegnistinon... 

　おお、旦那様！　彼は肩を上げながら言った。もしあなたがこのご婦人を雇うのを躊躇っておられるのなら、デッサン…  どう言いましょうか、ああ、デッサン女職人としてですね、

Dekkvinjara knabo, kiu sidis ĉe la tablo, eksplodis per rido.  La juna homo kun la frizitaj haroj diris plue: 

　机のところに座っていた15歳の少年が吹き出した。縮れ髪の若い男は話し続けた。

--- Se vi hezitas plenumi la postulon de ĉi tiu sinjorino pro konsidereco rilate min, mi petas, faru al vi nenian embarason.  Vi scias ja, ke ankaŭ sen tio mi laboros ĉe vi jam ne pli ol kelke da semajnoj, ĉar mi havas la certecon, ke en tiu tempo mi ricevos oficon en la oficejo de la arĥitekturisto de la urbo Varsovio...  Li parolis tion kun iom da ironio kaj kun plena nezorgeco.  Oni povis vidi en li homon, por kiu la magazeno de la juvelisto estis nur stacio sur la vojo al lokoj pli altaj kaj pli profitaj. 

　もしあなたが私のことを考えてこのご婦人の願いを受け入れるのに躊躇っておられるなら遠慮しないでください。私はそれでなくても、もう数週間以上はあなたのもとで働けないことはご存知でしょう。私はその頃にはワルシャワ市の建築家の事務所の職員になることが決まっていますから。彼は幾らかの皮肉をこめて全く気楽な調子でそう言った。

--- Jes, jes, --- diris la juvelisto, --- mi scias, ke vi baldaŭ min forlasos... sed mi tamen ja ne povas... 

　そうです、そうです。宝石商は言った。あなたが間も無くここを去ることはわかっています… 　だけど、私にはどうも…

マルタを読む（241）

Elparolante ĉi tiujn vortojn kun ia febra rapidado, ŝi aliris al la longforma tablo kaj sidiĝis sur la loko, kiun ĵus forlasis la juvelista desegnisto.  La junaj homoj, kiuj laboris ĉe la tablo, forŝoviĝis iom kun siaj seĝoj, interrompis sian laboradon kaj rigardis la inter ili sidiĝantan virinon kun miro kaj samtempe kun ironio.  Sen ironio, sed ankaŭ kun granda miro ŝin rigardis la juvelisto.  Ŝi nenion atentis, nenion vidis.  Ŝi kaptis krajonon kaj komencis desegni sur folieto da papero, kiun ŝi trovis ĝuste antaŭ si.  Absoluta silento regis en la magazeno.  Sur la klinita vizaĝo de la virino aperis ruĝeto, ŝia brusto spiris malrapide kaj profunde, la mano per firma movado, sen la eĉ plej malgranda tremado aperigis sur la papero delikatajn, mallongajn aŭ retuŝitajn konturojn. 

　熱っぽい早口でそう言って彼女は長机のところに行き、宝石のデッサン職人が去ったばかりのところに座った。机で仕事をしていた若い人たちは自分の椅子を彼女から少し離して仕事の手を休めて驚きと同時に皮肉をこめて彼らの間に座っている女性を眺めた。宝石商は皮肉はこめずに、しかし大いに驚いて彼女を見つめた。彼女は何も注意を払わず、何も見なかった。彼女は鉛筆をとってちょうど目の前にあった紙片にデザインを描きはじめた。店内は静まり返った。女性の傾けた顔には赤みが差し、胸はゆっくりとそして深く息をしていた。しっかりした動きで少しも震えることなく彼女の手は繊細で短い、あるいは修正された輪郭を紙の上に現した。

La desegnisto, kiu antaŭ momento estis elirinta en la apudan ĉambron, revenis en la magazenon, sed, vidante, ke lia loko estas okupita, li haltis sur la sojlo.  Tio estis viro, havanta la aĝon de ĉirkaŭ dudek tri jaroj, peneme vestita, kun frizitaj haroj kaj glatigitaj lipharetoj.  Li metis la manojn en la poŝojn, apogis sin senzorgece al angulo de muro kaj kun rideto sur la lipoj per la okuloj interŝanĝadis kun la kolegoj signojn de interkompreniĝo. 

　少し前に隣の部屋に行っていたデッサン職人が店に戻ってきたが、彼の場所が塞がれているのを見て敷居の上で立ち止まった。それは23歳くらいの男できちんとした服装で髪を縮れさせ口髭を綺麗に撫でつけていた。彼は両手をポケットに入れて、無頓着な様子で壁の隅に寄りかかり、微笑みを浮かべて仲間たちと目配せをしあっていた。

--- Sed, kara sinjorino... --- komencis la iom malpacienciĝinta juvelisto. 

　しかし、奥さま…  少し我慢できなくなった宝石商が話しはじめた。

--- Tuj, tuj --- respondis Marta, ne turnante la okulojn for de sia laboro. 

　もうすぐです。マルタは仕事から目を離さずに答えた。

Post momento ŝi leviĝis kaj donis al la juvelisto la folieton, sur kiu ŝi estis desegninta. 

　少し経って彼女は立ち上がり自分がデザインを書いた紙片を宝石商に渡した。

--- Jen estas modelo por braceleto, --- ŝi diris. 

　腕輪の型です。彼女は言った。

La juvelisto tre atente rigardis la desegnaĵon.  La modelo estis farita tre bele.  Ĝi konsistis el krono da larĝaj belformaj folioj interbukitaj per ronda glata krampo, kiun volveĉirkaŭis nur du torditaj trunketoj. 

　宝石商は注意深くそのデザイン絵を見た。その型絵はとても良く描けていた。それはただ２本の捻れた細い木の幹に巻き付いている丸い滑らかな留め金で締められた広くて美しい葉の王冠であった。

La braceleto pretigita laŭ ĉi tiu modelo havus en si samtempe du ĉefajn bonajn ecojn de tiaspecaj objektoj: simplecon kaj elegantecon. 

　この型によってしつらえた腕輪はこういう種類の商品の２つの主な良い特性、すなわち単純さと優美さとを同時に持つであろう。

マルタを読む（240）

--- Kaj sendube ankaŭ viaj lernantoj... 

　そして、間違いなくあなたの弟子たち…

Marta profunde penetrigis sian brilantan rigardon en la vizaĝon de la antaŭ ŝi staranta homo. 

　マルタは輝く目で自分の前に立っている人の顔を強く見つめた。

--- Ĉu vi ne povas, sinjoro, akcepti min kiel vian lernantinon kaj helpantinon? 

　あなた、私をあなたの弟子、助手として受け入れることはできませんか？

La malgrandaj okuloj de la juvelisto larĝe malfermiĝis. 

　宝石商の小さな目が大きく開かれた。

--- Vin, sinjorino! vin! --- li elbalbutis, --- kiel do... kial... sed ja... 

　あなたを、奥さん！　あなたを！　彼は口ごもった、どういうことで… なぜ… しかしまったく…

--- Jes, min, --- ripetis la virino per senŝanceliĝa voĉo.  Mi havas nun neniajn rimedojn por vivi... mi vidas, ke la juvelista laboro enhavas en si nenion, kio superus miajn fortojn, kontraŭe, ŝajnas al mi, ke mi ĝin plenumus bone, ĉar por tio oni bezonas bonan guston kaj mi iam havis la eblon ellabori tion en mi... estas vero, ke komence vi devus min instrui, sed ĉi tio ne daŭrus longe... mi garantias al vi, ke mi laborus tre diligente kaj kompreneme... cetere mi akceptus pagon la plej malgrandan, kian ajn... kian ajn... 

　そうです。私を。　女性は躊躇することなく言った。私は今生活するためのどんな手段も持っておりません。私は宝石職人の仕事には私のできないことは何もないと見ました。反対に、私はそれをうまくやれると思います。なぜならその仕事には良い美的感覚が必要ですが、私はそれを身につけることができました。初めは教えていただかねばなりませんが、それは長くはないでしょう…　私がとても熱心に、理解力を持って働くことをあなたの保証します… 　その他、私はどれほどやすい給料でも構いません、どれほど少なくても…

La juvelisto ĉesis miregi.  Li jam komprenis, kion bezonas la virino, kiu alportis al li por vendi la edziĝan ringon.  Lia malalta frunto tamen tre videble sulkiĝis, liaj viglaj okuloj montris konfuzitecon. 

　宝石商の驚きは止まった。彼はもう結婚指輪を売るためにやってきたこの女性が何を必要としているのか理解した。彼の低い額には明らかに皺がより、彼の活発な目には困惑が現れていた。

--- Vidu, sinjorina moŝto, --- li komencis, --- por diri la veron, mi en mia magazeno lernantojn ne havas; ĉi tiuj sinjoroj estas jam preparitaj, instruitaj... 

　ご覧ください、奥様、　彼は話しはじめた。本当のところ、私の店には弟子はおりません。これらの方達はすでに一人前であり、学び終わっているのです。

Marta ekrigardis al la tablo, ĉe kiu sidis la laborantoj.  Unu el ili, tiu kiu desegnis, ĵus leviĝis kaj eliris en la apudan ĉambron. 

　マルタは働いている人たちがいる机に目を向けた。彼らのうちの一人、デザインをしていた一人が立ち上がって隣の部屋へ行った。

--- Mi scias desegni, --- diris Marta, --- tio estas, ŝi korektis sin rapide, --- mi scias la desegnadon en sufiĉa grado, por povi pretigi por juvelistaj laboraĵoj la necesajn modelojn. 

　私はデッサンができます…　マルタは言った。それは、彼女は素早く訂正した。私は宝石職人の仕事に必要な型を用意するために十分なほどのデザインを描くことができます。

マルタを読む（239）

Dirante ĉi tion, li staris jam malantaŭ tablo kovrita de vitritaj skatoloj kun oraj objektoj kaj ĵetis la ringon sur negrandan kupran pesilon.  La du metaloj interfrapiĝinte donis sonon puran kaj daŭran. 

　そう言いながら彼は金の物が入ったガラスの箱で覆われた机の後ろに立って大きくはない銅の秤にその指輪を投げ入れた。ふたつの金属がぶつかり合って綺麗な音が鳴り響いた。

--- Bona oro, --- diris la juvelisto. 

　良い金です。宝石商が言った。

Marta forturnis la vizaĝon for de la balanciĝanta pesileto.  Ŝian rigardon forte okupis nun vidaĵo, kiun ŝi ĝis nun tute ne atentis.  Tio estis vidaĵo tre simpla.  Ĉe ambaŭ flankoj de longforma tablo sidis kvin junaj homoj, havantaj la aĝon de 15 ĝis 25 jaroj, kun delikataj instrumentoj en la manoj.  Unuj el ili facetis kaj poluris multekostajn ŝtonojn de diversa grandeco; aliaj fandigis oron ĉe malgrandaj flamoj super feraj tripiedoj; unu desegnis modelojn de ĉenetoj, braceletoj, broĉoj, ringoj, kovriloj por poŝhorloĝoj kaj aliaj similaj multekostaj objektoj.  Marta streĉe rigardis laŭvice ĉiun el la paroj da manoj, kiuj moviĝadis ĉe la longforma tablo.  Ŝiaj okuloj, antaŭe tute senvivaj, komencis flami per forta fajro.  Oni povis vidi en ili febran scivolecon, preskaŭ avidecon.  Dum la kelke da minutoj de ĉi tiu rigardado ŝi rimarkis pli da detaloj de la juvelista arto kaj komprenis ĝian esencon kaj naturon pli bone, ol iu alia, troviĝanta en aliaj cirkonstancoj, povus rimarki kaj kompreni en la daŭro de multe da horoj. 

　マルタは揺れている秤から顔を逸らした。彼女の視線は今まで全く注意していなかった光景に向けられていた。長い机の両側に15歳から25歳の５人の若い人が手に精巧な道具を持って座っていた。ある者は様々な大きさの高価な宝石をカットし、磨いていた。またある者は鉄の三脚台の上の小さな炎のところで金を溶かしていた。一人が鎖や腕輪、ブローチ、指輪、懐中時計の蓋といった高価な物のひな型を描いていた。丸太は長机のところで動いている手を順番にじっと見ていった。初めは死んだようだった彼女の目が強い火で光りはじめた。その目には熱い好奇心が、ほとんど渇望が見えていた。数分間見ている間に彼女は宝石技術の詳細について気づき、その要点と本質を他の人たちが異なる状況において長時間の間に気づき理解するよりもよりよく理解した。

--- Mi petas vin, sinjorina moŝto, --- diris la juvelisto el malantaŭ la tablo, --- la ringo de via moŝto valoras tri kaj duonon da spesmiloj. 

　お願いですが奥様、宝石商が机の後ろから言った。あなた様の指輪は３,500スペーソの値打ちがあります。

Aŭdinte ĉi tiun voĉon, Marta forturnis la vizaĝon for de la laborantoj kaj rapide aliris al la tablo, ĉe kiu staris la juvelisto. 

　この言葉を聞いてマルタは仕事をしている人たちから顔を逸らせて宝石商の立っている机に急いで行った。

--- Sinjoro! --- ŝi diris, --- ĉi tiuj sinjoroj estas ja viaj helpantoj? 

　ご主人！　彼女は言った。この方達はあなたの助手ですか？

--- Jes, sinjorino, --- respondis la juvelisto, kiun la neatendita demando iom mirigis. 

　そうです、奥さん、宝石商は思いがけない質問に少し驚きながら言った。

マルタを読む（238）

Dum momento estis nenia respondo.  Marta staris en la mezo de la magazeno kun okuloj direktitaj al la planko.  Ŝia vizaĝo, pala kiel marmoro, estis rigida kaj streĉita.  Oni povus diri, ke ŝi estas finanta interparoladon kun sia propra interno kaj ŝi intencas nun diri la lastan vorton de tiu interparolado, vorton, esprimontan ian tre malfacile atingitan decidon. 

　少しの間は何も答えず、マルタは視線を床に落として店の真ん中に立っていた。彼女の顔は大理石のように白く緊張してこわばっていた。彼女が自分自身の内面との会話を終えようとしていて、今はとても難しい決意を表す言葉をその会話の最後の言葉として言おうとしていると人は言うことができよう。

--- Kia do objekto ĝi estas? --- denove demandis la juvelisto kaj ĵetis iom malpaciencan rigardon sur sian interrompitan laboron. 

　それはどのようなな物でございますか？

--- Edziĝa ringo, --- respondis la virino. 

　結婚指輪です、女性は答えた。

--- Edziĝa ringo! --- malrapide ripetis la juvelisto. 

　結婚指輪！　宝石商はゆっくりと繰り返した。

--- Edziĝa ringo, --- mallaŭte murmuretis la helpantoj de la juvelisto, levante la kapojn. 

　結婚指輪、宝石商の助手たちが頭を上げながら小さくつぶやいた。

--- Edziĝa ringo, --- diris Marta ankoraŭ unu fojon, elŝovis el sub la maleleganta tuko la malvarman manon kaj detiris de la maldika fingro oran ringon.  Samtempe ŝiaj piedoj ekŝanceliĝis, kaj simile al persono baldaŭ svenonta ŝi per senkonscia movo serĉis ion, sur kio ŝi povus sin apogi. 

　結婚指輪です、マルタはもう一度言って粗末な布の下から冷たい手を出して、痩せた指から金の指輪を引き抜いた。同時に彼女の足が気絶しようとしている人ようにぐらつき始めて、彼女は無意識的な動きで自分を支えられる何かを探した。

--- Sidiĝu, sinjorino, sidiĝu! --- ekkriis la juvelisto, de kies lipoj tute malaperis la bonkora rideto.  Unu el la helpantoj de la juvelisto alŝovis al la virino tabureton.  Sed Marta ne sidiĝis.  Ŝi travivis unu el la plej malfacilaj, eble la plej malfacilan momenton el ĉiuj, el kiu konsistis ŝia irado sur la vojoj de malriĉeco.  Kiam ŝi estis detiranta de la fingro la oran ringon, ŝajnis al ŝi, ke ankoraŭ unu fojon kaj por ĉiam ŝi disiĝas de la sola homo, kiun ŝi amis sur la tero, de la feliĉa, neforgesebla pasinteco.  Ŝia koro konvulsie kunpremiĝis, bruo aperis en ŝia kapo. 

　お座りください、奥様、お座りください！　宝石商は叫んだ。彼の唇から人の良さそうな微笑が全く消えた。宝石商の助手の一人が女性に腰掛けを押しやった。しかしマルタは座らなかった。彼女は貧しさの道を進んできた全ての瞬間のうちで最も困難な時々の一つを、おそらく最も困難な瞬間を耐えたのである。

Sed tiun momenton ŝi jam travivis.  Per forto de la volo ŝi rekaptis la forglitantan memkonscion kaj donis al la juvelisto la ringon. 

　しかしその瞬間を彼女は経験してしまった。強い意志で彼女は滑り去ろうとする意識を掴み直して指輪を宝石商に渡した。

--- Ĉu tio ĉi estas nepre necesa? mia Dio, ĉu ĝi estas nepre necesa? --- demandis la juvelisto per tono de kompato. 

　どうしても売らなければならないのですか？　おお、どうしてもなのですか？　宝石商は同情の口ぶりで尋ねた。

--- Nepre necesa, --- respondis la virino mallonge kaj seke. 

　どうしても必要なのです。女性は短く、端的に言った。

--- Ha! se vi tion deziras; estas jam pli bone, ke vi vendos ĉi tiun objekton al mi, ol se vi vendus ĝin al iu alia.  Vi ricevos almenaŭ ĝian plenan valoron. 

　ああ！　あなたがそう望まれるのなら、それを他の誰かに売るよりは私に売るのがようございます。あなたは少なくともその値打ちの分だけは受け取れます。

マルタを読む（237）

Marta per apenaŭ rimarkebla movo klinis la kapon kaj eliris el la laborejo.  Malfermante la pordon, ŝi aŭdis post si brueton, konsistantan el tre mallaŭta flustrado kaj ankoraŭ pli mallaŭta ridado.  Ŝi komprenis, ke ŝi estas objekto de moko aŭ de senutila kompato de pli ol dudek personoj, kaj ŝi denove eksentis flamon en la brusto kaj sur la frunto.  Sed kiam ŝi troviĝis sur la strato, ŝin ekregis tuj unu sola, ekskluziva penso: --- Mi ne povas ja reveni tiel kun malplenaj manoj!  Mi devas hodiaŭ nepre pli varmigi la ĉambron kaj morgaŭ pretigi por la infano ian viandan manĝon... alie... ĝi malsaniĝos...  Dum momento ŝi iris tiamaniere, kvazaŭ ŝi ne scius bone, kien ŝi iras, ŝi direktiĝadis dekstren kaj maldekstren, haltadis meze de la trotuaro kun klinita kapo: ŝi meditadis.  Poste jam kun pli granda certeco kaj en pli rekta direkto ŝi komencis iri laŭlonge de la strato Dluga.  Irante, ŝi atente rigardadis la fenestrajn ekspoziciojn de la magazenoj.  Antaŭ unu el ili ŝi haltis.  Tio estis magazeno de juvelisto, ne tre vasta kaj ne tre eleganta.  Videble tian serĉis la juna virino, ĉar post momenta pripenso ŝi malfermis la vitran pordon, kiu troviĝis super kelke da ŝtupetoj.  La eksteraĵo de la magazeno ŝin trompis.  La magazeno ne estis tiel modesta, kiel ĝi aspektis.  Kontraŭe, en sufiĉe vasta ĉambro troviĝis granda kvanto da objektoj el oro kaj multekostaj ŝtonoj.  Sed la efektiva riĉeco kaŭze de nelerta elmontrado aŭ eble eĉ intence ne prezentiĝis publike al la pasantoj.  Ke la ekstera simpleco de la magazeno estis bazita sur la propra intenco de ĝia posedanto, tion oni povis supozi preskaŭ kun certeco, vidante, kiel en la mezo de siaj helpantoj kaj verŝajne lernantoj li laboris propramane.  Li estis homo nealta, ruĝvanga, grizeta, kun bonkora rideto kaj granda spriteco en la malgrandaj brunaj okuloj.  Ekvidinte la enirantan virinon, li leviĝis kaj demandis ĝentile, kion ŝi deziras. 

　マルタはほとんどわからないほどの動きで頭を下げて仕事場から出て行った。ドアを閉めながらマルタは後ろに低いざわめきを聞いた。それはとても低い囁き声とさらに低い笑い声だった。彼女は自分が20人以上の嘲笑と無意味な同情の的になっていることを理解した。そして彼女は胸と額に再び炎を感じた。しかし彼女が通りに出た時にはすぐにただひとつの、どうにもならない考えが彼女を支配していた。私は何も持たないで帰ることはできない！　私は今日は部屋を暖めなくてはならないし明日には子供に何かお肉の食事を準備しなければならない、そうしないとあの子は病気になってしまう。しばらくの間彼女は自分がどこに向かっているのかわからないように歩いていた。彼女は右に左に向かい、歩道の真ん中で頭を下げて立ち止まったりした。彼女は考えた。そのあと、より確信をもって方向を定めてドルガ通りを歩いて行った。歩きながら彼女は商店のショーウィンドウを注意深く眺めていたが、その一つの前で足を止めた。それはそれほど広くもなく高級でもない宝石商の店だった。明らかにこの若い女性はそんな店を探していた。なぜなら少し考えて彼女はその数段の階段の上にあるガラスのドアを開けたから。彼女は店の外観に騙されていた。店は見た目ほどには質素ではなかった。逆にかなり広い部屋には金や高価な宝石の商品がたくさんあった。しかし、陳列方法がまずいのか、あるいは意識的にか、実際の豊富さが通りがかりのものには見えていなかった。店の外観の素朴さはその店主自身の意図に基づいているということを、その主人が助手や見るからに弟子であろう人たちの中で自ら働いているのを見れば、人はほぼ確信を持って想像できるであろう。彼は背は高くなくて頬が赤く白髪混じりで人の良さそうな微笑みと、小さな茶色の目には優れた知性を湛えていた。入ってきた女性を見て、彼は立ち上がり、彼女が何のために来たのか丁寧に尋ねた。

--- Mi petas pardonon, se mi ne bone trafis, --- diris Marta; --- mi pensis, ke eble vi aĉetos de mi ian oran objekton. 

　もし見当違いだったらごめんなさい、マルタは言った。私はおそらくあなたが私の金の物をお買いになると思いまして。

--- Kial do ne, sinjorina moŝto, kial do ne? --- respondis la juvelisto kun la spritaj brilantaj okuloj, --- kia do objekto ĝi estas? 

　もちろんです、奥様、もちろんお買いしますよ。宝石商は知的な輝く目で答えた。

マルタを読む（236）

--- Ho, mia sinjorino Swicka! --- ŝi komencis per dolĉa miela voĉo, --- mi ne koleras... kaj kio do, ho bona Dio, kio tre grava ĝi estas, aŭdi ian malĝentilaĵon... ricevi malagrablan vorton.  Nia Savinto ordonis ja, ke ni ripetadu matene kaj vespere: *kaj pardonu al ni ŝuldojn niajn, kiel ni ankaŭ pardonas!  Mi estus ribela kontraŭ la vorto de Dio, se mi kolerus sinjorinon Swicka... sed akcepti sinjorinon Swicka en mian laborejon mi ne povas, mi tre bedaŭras, sed mi efektive jam ne povas, ĉar sur la loko de sinjorino Swicka mi havas depost hieraŭ alian laboristinon... 

                                            *マタイによる福音書　6章14-15節

　おお、スウィツカさん！　彼女は甘い蜜のような声で話し始めた。私は怒ってはいません。そんなことは、何か失礼なことを聞いても、ひどい言葉を聞いてもなんでもありませんよ。神は私たちに朝晩繰り返すようにお命じなりました「われらに負債（おいめ）ある者をわれらがゆるすごとく、われらの負債をもゆるしたまえ」と。私がもしスウィツカさんに怒っていたら私は神の言葉に背くことになります。しかしスウィツカさんをこの仕事場に受け入れることは出来ません。とても残念ですが、しかし実際にもう出来ないのです。スウィツカさんの仕事には昨日から他の女工さんが来ていますので…。

Ĉe la lasta vorto ŝi montris per la tondilo junan virinon, kiu sidis sur la estinta loko de Marta. 

　そう言いながら彼女はハサミで以前のマルタの場所に座っている若い女性を指した。

--- Nia laborejo, dank'al Dio, havas plej bonan reputacion... krom tio ni ne uzas maŝinojn, kiuj tiel terure ruinigas la fortojn kaj difektas la sanon de la laborantoj.  Tial laboristinoj sin puŝas al ni, amase sin puŝas.  Estas vera interpuŝiĝo.  Ĉiun tagon du aŭ tri personoj venas al ni kun peto pri laboro.  Ne mankas, dank'al Dio, laboristinoj, ne mankas, kaj akcepti tro multe ni ne povas, ĉar mi kaj mia filino ne deziras ŝarĝi nin per laboro tro multe.  Sekve nun, kiam ni havas plenan nombron da laboristinoj, eĉ pli ol plenan nombron, loko por sinjorino Swicka... 

　私たちの仕事場はおかげさまでとても良い評判を持っています。それだけではなく、働く人の力を恐ろしく奪い健康を損なう機械を使いません。だから女工さんたちはみんなここに押しかけてきます。毎日２、３人の人がここに仕事を求めてやってきます。おかげさまで女工さんには不足しませんが、あまりに多勢を雇うことはできません。なぜなら私と娘はあまりに多くの仕事を背負いたくありませんから。したがって今は女工さんは充分います、十分すぎるほどです。スウィツカさんの場所は…

--- Tamen eble, panjo, troviĝus ankoraŭ laboro ankaŭ por sinjorino Swicka, flustris la malbela fraŭlino, kliniĝante al la patrino. 

　だけどたぶん、お母さん、まだスウィツカさんの仕事があるかもしれないわ、その醜い娘が母親の方に身を傾けてささやいた。

De kelke da minutoj ŝi rigardis Martan atente kaj scivole.  En ŝiaj malgrandaj kaj iom strabaj okuloj aperis io simila al kompato. 

　数分前から彼女はマルタを注意深く興味を持って眺めていた。彼女の小さな、いくらか薮睨みの目には同情に似た何かが現れていた。

Sed sinjorino Szwejc levis la ŝultrojn. 

　しかしシュヴァイク夫人は肩をすくめた。

--- Ne, --- ŝi diris, ni ne havas laboron, ni ne havas!  Por akcepti sinjorinon Swicka, kiu propravole nin forlasis, ni ne povas ja forigi la hieraŭ akceptitan fraŭlino Sofion.  Aŭdinte la lastajn vortojn, la virino, kiu sidis sur la estinta loko de Marta, levis la kapon de super la laboro kaj ekrigardis la estrinon de la kudrejo preskaŭ kun timego. 

　いいえ！　彼女は言った。ありませんよ！　自分から辞めていったスウィツカさんを雇うために昨日受け入れたソフィアさんをクビにすることは出来ません。その言葉を聞いて、マルタの以前の場所に座っていた女性が仕事から頭を上げてほとんど恐れるように縫製所の女主人を見た。

--- Vi min jam ne akceptos? --- demandis Marta, --- nenian esperon mi povas havi? 

　もう私は雇っていただけませんか？　マルタは訊いた。全く望みはないのですか？

--- Nenian, kara sinjorino Swicka, nenian!  Mi tre bedaŭras, sed la loko estas jam okupita... mi ne povas. 

　だめです。スウィツカさん、全くだめです！　とても残念ですが、あなたの場所はもう塞がっています。雇うことは出来ません。