Prowadzi do serca, które pragnie szczęścia osoby.

Poniższy tekst pochodzi z seryjnej kolumny Yoshiko Sakurai, która w tym tygodniu podsumowuje sukces tygodnika Shincho.
Ten artykuł udowadnia również, że jest skarbem narodowym w rozumieniu Saicho.
To lektura obowiązkowa nie tylko dla mieszkańców Japonii, ale także dla ludzi na całym świecie.
Czytanie noworoczne: „Historia narodowa cesarza
Poniżej znajduje się kontynuacja poprzedniego rozdziału.
Serce do szczęścia
Tsuneyasu Takeda „The Emperor's National History” (PHP) jest doskonałym podsumowaniem, na wielu przykładach, faktu, że historia Japonii to historia cesarza i ludzi pracujących razem.
Wiem, że wielu z was myśli o spędzeniu wakacji noworocznych w ciszy czytając w Wuhan Virus, ale chciałbym polecić wam przeczytanie tej ogromnej 668-stronicowej książki „The Emperor's National History.
Pan Takeda rozpoczyna swoją charakteryzację Japonii od wielkiej tajemnicy tego, jak powstał wszechświat.
W monoteistycznym chrześcijaństwie historia stworzenia zaczyna się od stwierdzenia: „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię.
Innymi słowy, wielki Bóg stworzył wszechświat.
Z kolei Kojiki, który opisuje pochodzenie narodu japońskiego, mówi, że najpierw istniała przestrzeń, a potem pojawili się bogowie.
Z kolei Kojiki, który opisuje pochodzenie narodu japońskiego, mówi, że najpierw była przestrzeń, a potem pojawili się bogowie.
W chrześcijańskim światopoglądzie silny, szlachetny, prawy i dobry jest wszechwiedzącym i wszechmocnym Bogiem, a będąc Mu posłusznym, ludzie są prowadzeni i zbawieni.
Dlatego porządek pierwszeństwa to „Bóg → człowiek → natura.
Z drugiej strony w Kojiki Bóg czasami się myli, czasami jest niespokojny, a czasami szuka rady u innych bogów.
Jest przeciwieństwem absolutnie sprawiedliwej i mądrej istoty religii monoteistycznych; jest raczej humanistycznym bogiem.
Dlatego też, według pana Takedy, światopogląd, który stanowi podstawę Kojiki, czyli cywilizacji japońskiej, jest w porządku „natura → bóg → człowiek.
Nie mam zamiaru mówić, co jest słuszne, ale uważam, że Kojiki, czyli japoński światopogląd, jest bardziej rozsądny, ponieważ jest to właściwa opatrzność, która jest źródłem życia i ludzi w naturze.
Można powiedzieć, że światopogląd Kojiki przedstawia korzenie japońskiej duchowości.
Mając to na uwadze, znalezienie bogów w górach, lasach, dużych skałach, morzu, a nawet każdym drzewie i trawie byłoby dla Japończyków czymś naturalnym.
Wrażliwość na odczuwanie natury jako miejsca, w którym mieszkają bogowie, trwa od prymitywnych czasów tego kraju do początków jego powstania.
Pan Takeda zwraca uwagę, że w Kojiki i Nihonshoki (Kroniki Japonii) rządzenie krajem na ziemi jest opisane jako „ujawnienie go” lub „pozwolenie na rządzenie nim.
Następnie wyjaśnia, że ​​panowanie cesarza nad krajem jest równoznaczne z wiedzą cesarza o jego sprawach.
To kwintesencja narodu japońskiego.
Nie chodzi o kontrolę, ale o wiedzę.
Znajomość tematu prowadzi do zrozumienia, empatii i uczucia.
Prowadzi do serca, które pragnie szczęścia osoby.
To modlitwa cesarza.
Pojawienie się kolejnych cesarzy, którzy zawsze modlili się za ludzi i narody, świadczy o tym, że „Japonia jest krajem znanym cesarzowi”, który przyciągnął Kojiki.
Ten artykuł jest kontynuowany.