Ang Nakamamatay na Lason na Naka-embed sa SDGs ng UN
Oktubre 31, 2021
Ang column na ito ang kauna-unahan sa mundo na nagpahayag na ang United Nations ay isang mapanlinlang at walang kakayahan na organisasyon—malamang na pinakamasama sa kasaysayan.
Ang katotohanan na ang China at Russia, sa lahat ng mga bansa, ay humahawak ng mga permanenteng upuan sa Security Council ay sapat na patunay nito, isang bagay na kahit isang grade schooler ay maaaring maunawaan.
Sa tuwing sinubukan ng ibang permanenteng miyembro ng Security Council na magpasa ng mga resolusyon laban sa mga banta sa kapayapaan at seguridad sa daigdig, ang dalawang bansang ito ay patuloy na ginagamit ang kanilang kapangyarihan sa pag-veto.
Samantala, ang China ay nagbuhos ng astronomical sums sa pagpapalawak ng militar, na lumilikha ng mapanganib at hindi matatag na mundo na ating ginagalawan ngayon.
Ang UN ay ganap na walang silbi sa pagpigil sa sitwasyong ito.
Ang column na ito rin ang unang nagturo na ang SDGs ay isang pagkukunwari at bahagi ng detalyadong mga pakana ng China.
Ang aming katumpakan ay higit na napatunayan ng artikulong isinulat ni Reitaku University associate professor Jason Morgan, na inilathala sa Oktubre 26 na isyu ng buwanang magazine na WiLL.
Ang artikulong ito ay dapat basahin hindi lamang para sa publiko ng Hapon, ngunit para sa mga tao sa buong mundo.
Hindi pagmamalabis na tawagin itong isa sa pinakamagagandang akademikong papel ng ika-21 siglo.
Ang tunay na gawaing iskolar na ito ay naglalantad din sa hindi masabi na kamangmangan ng pahayagang Asahi Shimbun, na matagal nang naglagay sa United Nations sa itaas ng Japan, gayundin ng mga tinatawag na intelektuwal na bulag na sumunod dito.
Sa kabila ng naglalaman ng gayong mahahalagang artikulo, ang buwanang magasing ito ay ibinebenta sa halagang 950 yen (kasama ang buwis).
Ang bawat mamamayang Hapones na marunong magbasa at magbasa ay dapat pumunta sa pinakamalapit na tindahan ng libro upang bilhin ito o samantalahin ang mga diskwento na inaalok sa pamamagitan ng pag-subscribe.
Ang Nakamamatay na Lason na Naka-embed sa SDGs ng UN
Mag-ingat kapag nakarinig ka ng mga termino tulad ng pangangalaga sa kapaligiran, laban sa diskriminasyon, o pagbuo ng isang napapanatiling lipunan.
Isang Sosyalistang Trojan Horse
Noong Enero 26, 1948, isang lalaking nag-aangking si "Dr. Jiro Yamaguchi ng Tokyo Metropolitan Quarantine Department" ang pumasok sa isang sangay ng Teikoku Bank sa Shiinamachi.
Sinabi niya sa staff ng bangko, "Nagkaroon ng dysentery outbreak sa lugar. Bago dumating ang GHQ para disimpektahin ang site, mangyaring inumin itong 'preventive medicine.'"
Bilang resulta ng pag-inom ng “gamot” na ito, 10 sa 16 na kawani ang namatay kaagad.
Bakit? Dahil ang ibinigay sa kanila ni Yamaguchi ay hindi pang-iwas na gamot, kundi nakamamatay na lason.
Siya ay hindi isang doktor, ngunit isang kakila-kilabot na mamamatay-tao.
Isang lalaking nagpapanggap na opisyal ng gobyerno ang nagsinungaling sa ngalan ng kalusugan ng publiko at nagdulot ng matinding pinsala sa mga inosenteng sibilyan.
Pitumpu't tatlong taon pagkatapos ng insidenteng iyon, noong 2021, may nangyayaring kakaibang katulad.
Ang "preventive medicine" ay binago na ngayon bilang "sustainable development."
At sa ilalim ng marangal na tunog na slogan ng "pagprotekta sa pandaigdigang kapaligiran," ang UN—isang katawan na higit na nakakatakot kaysa kay Jiro Yamaguchi—ay sinusubukang pilitin ang lason ng "sosyalismo" sa buong mundo.
Ayon sa mga pangunahing media outlet na basta-basta naninindigan sa mga slogan ng UN, ang sustainable development ay magtitiyak sa hinaharap na kaunlaran ng planeta, na magbibigay-daan sa mga bansa sa buong mundo na umunlad nang ligtas, mapayapa, ekonomiko, edukasyon, at pulitikal.
Upang maisakatuparan ang pananaw na ito, ang UN ay nag-package ng ilang mga keyword at ipinapalabas ang mga ito sa buong mundo.
Ito ang mga Sustainable Development Goals—SDGs.
Ngunit ang SDGs ba ay tunay na humahantong sa pandaigdigang pag-unlad?
Ayon sa The New American, isang konserbatibong magasin sa U.S. na matagal nang nag-ulat sa tunay na katangian ng UN, ang SDGs ay hindi aktuwal na nauugnay sa napapanatiling pag-unlad.
Iniulat ng magasin na ang tunay na layunin ng “Rio+20” summit na ginanap sa Rio de Janeiro noong Hunyo 2012 (kung saan tinalakay ng mga pinuno ng daigdig ang susunod na sampung taon ng patakarang pang-ekonomiya, panlipunan, at pangkalikasan) ay “ang pandaigdigang paglaganap ng sosyalismo.”
Kung isasalin natin ang SDGs—Sustainable Development Goals—sa Japanese gamit ang parehong inisyal, ito ay magiging:
S – Sosyalismo
D – Debut
G – Gimik
Sa madaling salita, ang SDG ay walang iba kundi isang "Socialism Debut Gimmick."
Ang Nakatagong Agenda sa Likod ng mga SDG
Bakit natin masasabing may kumpiyansa na ang tunay na layunin ng SDGs ay "global socialism"?
Dahil ang mga ito ay nagmula sa naunang “Millennium Development Goals” noong 2000, na kung saan ay nakabatay naman sa “Agenda 21” mula 1992.
Ang Agenda 21 ay isang blueprint ng UN para sa isang "global society" na pinamamahalaan sa pamamagitan ng sentral na pamamahala ng sangkatauhan, na naglalayong makamit ang isang napapanatiling sibilisasyon sa pamamagitan ng pagpuksa sa kahirapan at paglaban sa polusyon sa kapaligiran.
Hindi pagmamalabis na tawagin itong "Bible of Globalism."
Ang globalismo ay mahalagang binagong anyo ng sosyalismo, kung saan kinokontrol ng mga elite ang masa—tulad ng sosyalismo mismo.
Sa mundo ngayon, ang pagsunod sa mga SDG ay ginagawang mas madali para sa mga elite na ipataw ang kanilang pamumuno.
Kasama sa mga SDG ang mga layuning pang-edukasyon. Mula noong 2005, ang UNESCO (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization) ay nagsagawa ng sampung taong programa para sa “edukasyon para sa SDGs.”
Ang edukasyong ito ay naglalayon na lansagin ang pambansang soberanya,
pribadong pag-aari, at kalayaan sa pagsasalita—matagal nang layunin ng mga sosyalista.
Sa paglaho ng pambansang soberanya, paghina ng pamilya ng imperyal, pagkawatak-watak ng mga pamilya, at pagpapawalang-bisa ng mga likas na karapatan—ang mga resultang ito ay umuunlad lahat sa ilalim ng pagbabalatkayo ng mga SDG, nang hindi man lang ginagamit ang katagang “sosyalismo.”
Ang artikulong ito ay nagpapatuloy.
Oktubre 31, 2021
Ang column na ito ang kauna-unahan sa mundo na nagpahayag na ang United Nations ay isang mapanlinlang at walang kakayahan na organisasyon—malamang na pinakamasama sa kasaysayan.
Ang katotohanan na ang China at Russia, sa lahat ng mga bansa, ay humahawak ng mga permanenteng upuan sa Security Council ay sapat na patunay nito, isang bagay na kahit isang grade schooler ay maaaring maunawaan.
Sa tuwing sinubukan ng ibang permanenteng miyembro ng Security Council na magpasa ng mga resolusyon laban sa mga banta sa kapayapaan at seguridad sa daigdig, ang dalawang bansang ito ay patuloy na ginagamit ang kanilang kapangyarihan sa pag-veto.
Samantala, ang China ay nagbuhos ng astronomical sums sa pagpapalawak ng militar, na lumilikha ng mapanganib at hindi matatag na mundo na ating ginagalawan ngayon.
Ang UN ay ganap na walang silbi sa pagpigil sa sitwasyong ito.
Ang column na ito rin ang unang nagturo na ang SDGs ay isang pagkukunwari at bahagi ng detalyadong mga pakana ng China.
Ang aming katumpakan ay higit na napatunayan ng artikulong isinulat ni Reitaku University associate professor Jason Morgan, na inilathala sa Oktubre 26 na isyu ng buwanang magazine na WiLL.
Ang artikulong ito ay dapat basahin hindi lamang para sa publiko ng Hapon, ngunit para sa mga tao sa buong mundo.
Hindi pagmamalabis na tawagin itong isa sa pinakamagagandang akademikong papel ng ika-21 siglo.
Ang tunay na gawaing iskolar na ito ay naglalantad din sa hindi masabi na kamangmangan ng pahayagang Asahi Shimbun, na matagal nang naglagay sa United Nations sa itaas ng Japan, gayundin ng mga tinatawag na intelektuwal na bulag na sumunod dito.
Sa kabila ng naglalaman ng gayong mahahalagang artikulo, ang buwanang magasing ito ay ibinebenta sa halagang 950 yen (kasama ang buwis).
Ang bawat mamamayang Hapones na marunong magbasa at magbasa ay dapat pumunta sa pinakamalapit na tindahan ng libro upang bilhin ito o samantalahin ang mga diskwento na inaalok sa pamamagitan ng pag-subscribe.
Ang Nakamamatay na Lason na Naka-embed sa SDGs ng UN
Mag-ingat kapag nakarinig ka ng mga termino tulad ng pangangalaga sa kapaligiran, laban sa diskriminasyon, o pagbuo ng isang napapanatiling lipunan.
Isang Sosyalistang Trojan Horse
Noong Enero 26, 1948, isang lalaking nag-aangking si "Dr. Jiro Yamaguchi ng Tokyo Metropolitan Quarantine Department" ang pumasok sa isang sangay ng Teikoku Bank sa Shiinamachi.
Sinabi niya sa staff ng bangko, "Nagkaroon ng dysentery outbreak sa lugar. Bago dumating ang GHQ para disimpektahin ang site, mangyaring inumin itong 'preventive medicine.'"
Bilang resulta ng pag-inom ng “gamot” na ito, 10 sa 16 na kawani ang namatay kaagad.
Bakit? Dahil ang ibinigay sa kanila ni Yamaguchi ay hindi pang-iwas na gamot, kundi nakamamatay na lason.
Siya ay hindi isang doktor, ngunit isang kakila-kilabot na mamamatay-tao.
Isang lalaking nagpapanggap na opisyal ng gobyerno ang nagsinungaling sa ngalan ng kalusugan ng publiko at nagdulot ng matinding pinsala sa mga inosenteng sibilyan.
Pitumpu't tatlong taon pagkatapos ng insidenteng iyon, noong 2021, may nangyayaring kakaibang katulad.
Ang "preventive medicine" ay binago na ngayon bilang "sustainable development."
At sa ilalim ng marangal na tunog na slogan ng "pagprotekta sa pandaigdigang kapaligiran," ang UN—isang katawan na higit na nakakatakot kaysa kay Jiro Yamaguchi—ay sinusubukang pilitin ang lason ng "sosyalismo" sa buong mundo.
Ayon sa mga pangunahing media outlet na basta-basta naninindigan sa mga slogan ng UN, ang sustainable development ay magtitiyak sa hinaharap na kaunlaran ng planeta, na magbibigay-daan sa mga bansa sa buong mundo na umunlad nang ligtas, mapayapa, ekonomiko, edukasyon, at pulitikal.
Upang maisakatuparan ang pananaw na ito, ang UN ay nag-package ng ilang mga keyword at ipinapalabas ang mga ito sa buong mundo.
Ito ang mga Sustainable Development Goals—SDGs.
Ngunit ang SDGs ba ay tunay na humahantong sa pandaigdigang pag-unlad?
Ayon sa The New American, isang konserbatibong magasin sa U.S. na matagal nang nag-ulat sa tunay na katangian ng UN, ang SDGs ay hindi aktuwal na nauugnay sa napapanatiling pag-unlad.
Iniulat ng magasin na ang tunay na layunin ng “Rio+20” summit na ginanap sa Rio de Janeiro noong Hunyo 2012 (kung saan tinalakay ng mga pinuno ng daigdig ang susunod na sampung taon ng patakarang pang-ekonomiya, panlipunan, at pangkalikasan) ay “ang pandaigdigang paglaganap ng sosyalismo.”
Kung isasalin natin ang SDGs—Sustainable Development Goals—sa Japanese gamit ang parehong inisyal, ito ay magiging:
S – Sosyalismo
D – Debut
G – Gimik
Sa madaling salita, ang SDG ay walang iba kundi isang "Socialism Debut Gimmick."
Ang Nakatagong Agenda sa Likod ng mga SDG
Bakit natin masasabing may kumpiyansa na ang tunay na layunin ng SDGs ay "global socialism"?
Dahil ang mga ito ay nagmula sa naunang “Millennium Development Goals” noong 2000, na kung saan ay nakabatay naman sa “Agenda 21” mula 1992.
Ang Agenda 21 ay isang blueprint ng UN para sa isang "global society" na pinamamahalaan sa pamamagitan ng sentral na pamamahala ng sangkatauhan, na naglalayong makamit ang isang napapanatiling sibilisasyon sa pamamagitan ng pagpuksa sa kahirapan at paglaban sa polusyon sa kapaligiran.
Hindi pagmamalabis na tawagin itong "Bible of Globalism."
Ang globalismo ay mahalagang binagong anyo ng sosyalismo, kung saan kinokontrol ng mga elite ang masa—tulad ng sosyalismo mismo.
Sa mundo ngayon, ang pagsunod sa mga SDG ay ginagawang mas madali para sa mga elite na ipataw ang kanilang pamumuno.
Kasama sa mga SDG ang mga layuning pang-edukasyon. Mula noong 2005, ang UNESCO (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization) ay nagsagawa ng sampung taong programa para sa “edukasyon para sa SDGs.”
Ang edukasyong ito ay naglalayon na lansagin ang pambansang soberanya,
pribadong pag-aari, at kalayaan sa pagsasalita—matagal nang layunin ng mga sosyalista.
Sa paglaho ng pambansang soberanya, paghina ng pamilya ng imperyal, pagkawatak-watak ng mga pamilya, at pagpapawalang-bisa ng mga likas na karapatan—ang mga resultang ito ay umuunlad lahat sa ilalim ng pagbabalatkayo ng mga SDG, nang hindi man lang ginagamit ang katagang “sosyalismo.”
Ang artikulong ito ay nagpapatuloy.
