W Japonii jest takie powiedzenie, że głupiec musi umrzeć, żeby zostać wyleczony.
Jest to artykuł, który powinni przeczytać wszyscy ludzie, którzy myślą, że nie są idiotami, czyli wszyscy żyjący w XXI wieku z dokładną inteligencją.
Nad tłumaczeniem tej publikacji na język angielski spędziłem znacznie więcej czasu niż zwykle.
Wszyscy mędrcy świata powinni po cichu zrozumieć powód tego.
Dzieje się tak dlatego, że artykuł ten jest jednym z arcydzieł Masayuki Takayamy, który jest także jednym z najlepszych pisarzy powojennego świata.
Dzieje się tak także dlatego, że jest przepełniony jego nieskończonym szacunkiem dla zmarłego profesora Shoichi Watanabe, jednego z najwybitniejszych i autentycznych uczonych powojennego świata.
„Ostatnie wykłady Shoichi Watabe o historii świata” to lektura obowiązkowa nie tylko dla Japończyków, ale i dla ludzi na całym świecie.
Doktor Watanabe wykonał nieśmiertelną pracę, będąc jedną z pierwszych, która zdała sobie z tego sprawę i stworzyła historię Japonii, która przyniesie jej korzyść.
18 maja 2019 r
Poniższa książka jest lekturą obowiązkową dla wszystkich obywateli Japonii i ludzi na całym świecie.
Wprowadzenie Po co dialog na temat historii świata – Masayuki Takayama
Krótki raport o zniszczeniu Azji przez Japonię”.
Kiedy w 1992 roku przeprowadziłem się do Stanów Zjednoczonych jako szef biura w Los Angeles i zacząłem codziennie rano czytać każdą gazetę w USA, najbardziej zaskoczyło mnie to, że zawsze dochodziło do obelg wobec Japonii.
Nawet w krótkim artykule redakcyjnym, liczącym około 40 linijek, jeśli pojawia się słowo „Korea”, zawsze następuje po nim przecinek i wyjaśnienie: „Korea, kiedyś kolonizowana przez Japonię.
Od czasu negocjacji między USA a Koreą Północną w 1994 r., podczas których omawiano zamrożenie rozwoju broni nuklearnej, wielokrotnie pojawiały się doniesienia o głodzie na północy, by następnie spotkać się z większą liczbą doniesień o „głodzie w Korei Północnej po skolonizowaniu Japonii.
Ta wiadomość tak mnie uraziła, że zadzwoniłem do redakcji amerykańskiej gazety.
Protestowałem, twierdząc, że kiedykolwiek wspominają o Filipinach, powinni zawsze pisać: „Kiedyś Stany Zjednoczone zajęły Filipiny i zabiły 400 000 ludzi”.
Inną rzeczą, która mnie uraziła, było to, że ilekroć amerykańska gazeta wspomina Azję Południowo-Wschodnią, zawsze wstawia frazę „Azja Południowo-Wschodnia, kiedy Japonia okupowała i dokonywała okrucieństw”.
Na każdym kroku cytują Japonię.
Do lat 90. była to częsta praktyka.
Ostatnio praktyka uległa zmianie i stało się to corocznym wydarzeniem przypominającym ludziom o „japońskich okrucieństwach” jako wiadomościach pochodzących lokalnie.
Co sezon bez przerwy w amerykańskich gazetach lokalni reporterzy piszą z Pekinu o masakrze w Nankinie, Marszu Śmierci w Bataanie i masakrze w Manili z Manili.
Ich najnowszą ulubioną jest Jednostka 731. Na przykład w dzienniku „The New York Times” redaktor ds. spraw zagranicznych Jonathan Teperman napisał: „Japonia umocniła swoją pozycję w Korei i północnych Chinach poprzez brutalny ich wyzysk. Symbolem tego jest Jednostka 731 i kraje sąsiadujące przypomina się o tej brutalności na każdym kroku.”
Impulsem było to, że samolot Blue Impulse, którym Abe jeździł próbnie w kokpicie, miał numer samolotu 731.
To był po prostu wymuszony zwrot akcji, żeby zrobić zamieszanie wokół czegoś tak prostego.
Zanim Obama odwiedził Hiroszimę, wyemitowali obszerny cykl reportaży na temat japońskich okrucieństw.
Krótko mówiąc, 70 lat po zakończeniu II wojny światowej amerykańskie media w dalszym ciągu utrzymują, że „Japonia również dokonała tak strasznych rzeczy”, aby bombardowania atomowe i nalot na Tokio nie były postrzegane jako popełnione okrucieństwa przez USA
Z drugiej strony pobili Japończyków w oparciu o ich świadomość historyczną, pozostawiając ich przygnębionych i niezdolnych do ponownego wstania.
W Japonii za takie powojenne pranie mózgów odpowiedzialni byli leworęczni intelektualiści i Asahi Shimbun.
Doktor Shoichi Watanabe jest czołową postacią, która od ponad 40 lat, począwszy od początku lat 70., nieustępliwie walczy o odkrycie ich grzechów głównych i przywrócenie im prawidłowego spojrzenia na historię.
Po raz pierwszy publikuję dialog pomiędzy doktorem Watanabe a mną.
Na około pięć miesięcy przed jego śmiercią miałem okazję odbyć z nim długą rozmowę na temat prawidłowej oceny Japonii w kontekście historii świata.
Omówiliśmy pogląd na historię świata „najpierw Japonia” w punkcie zwrotnym w historii ery Trumpa.
Profesor Watanabe jako pierwszy przestrzegł przed autodeprecjonującym podejściem do etykietowania ostatniej wojny jako wojny napastniczej, nazywając ją „historycznym poglądem na proces tokijski”.
O tym, że jego poczucie kryzysu było słuszne, świadczy napomnienie Jiang Zemina, aby „powtórzyć kwestię historyczną Japonii”.
Asahi i Katsuichi Honda ożywili fałszywą historię Batesa, która podczas procesu w Tokio opowiedziała, że w Nanjing zginęło 300 000 ludzi, i przyjęli kłamstwa Seiji Yoshidy tak, jakby były prawdziwe, w wyniku czego Chiny i Korea Południowa wykorzystały je w swoich dyplomatycznych działaniach strategie. To był sposób.
Niekorzystne skutki zajęcia przez Chiny i Koreę Południową wspólnego frontu w sprawie kobiet do towarzystwa i poboru do wojska mają inny wymiar niż krajowe kontrowersje dotyczące samobiczowania.
JakProfesor Watanabe cytuje Kazutomo Wakasę w rozdziale 3. Lekcja płynąca z porażki Hiszpanii w wojnie historycznej jest znacząca.
W przeszłości Wielka Brytania, Francja, Holandia i Portugalia zbudowały znaczące imperia kolonialne, podobnie jak Hiszpania.
Hiszpania, posiadająca rozległe kolonie w Ameryce Środkowej, Ameryce Południowej, na Karaibach, na Pacyfiku i w Afryce, została pokonana w wojnie historycznej za pomocą jednej, cienkiej broszury „Krótki raport o zniszczeniu Indii” (Iwanami Bunko) .
W 1542 roku Las Casas, syn duchownego, który na swojej plantacji wykorzystywał Indian jako zniewolonych ludzi, przedstawił królowi fabularyzowany raport na temat okrucieństwa innych hiszpańskich kolonistów, częściowo w celu odpokutowania za swoje grzechy.
Kiedy w 1552 roku wydrukowano tę książkę i rozpowszechniono ją w całym świecie zachodnim, Hiszpania spotkała się z falą krytyki.
Inne imperia kolonialne cieszyły się.
Wszystkie złe stały się hiszpańskie, a liczba kolonii gwałtownie spadła.
Stany Zjednoczone wykorzystały spadek władzy Hiszpanii i zamknęły Amerykę Środkową i Południową oraz Karaiby na swoim własnym „podwórku”.
Jak widać, Stanom Zjednoczonym i Wielkiej Brytanii udało się przejąć władzę nad światem, ponieważ umiejętnie ponownie wykorzystali książkę Las Casasa i roztrzaskali świadomość narodową i dumę Hiszpanii.
Przed II wojną światową generał Franco, który nienawidził Stanów Zjednoczonych, próbował doradzać Hitlerowi w sprawie niemieckiego programu nuklearnego, ale Hitler nie zwrócił na to uwagi i zapytał: „Co Hiszpanie mają na ten temat do powiedzenia?
Po imperium, jakim kiedyś było, nie ma śladu, a inne kraje go nie traktują.
Utraciwszy prawo do wypowiadania się jako naród, Hiszpanie stali się zamknięci w sobie i pogrążeni w letargu, a kraj stał się tak rozpustny, że wskaźniki przestępczości są wysokie. Mówi się, że za każdą przecznicę, którą przejdziesz, zostaniesz okradziony dwa razy.
To strach przed utratą prestiżu narodowego.
Z czasem „zwięzły raport o zniszczeniu Azji przez Japonię” zostanie spisany przez szatański spisek USA, Chin i Korei Południowej.
Jeśli w ten sposób spojrzymy na historię świata, zobaczymy, że zbrodnia popełniona przez Asahi była znacznie większa, niż wyobrażali sobie Japończycy.
Profesor Watanabe, jeden z pierwszych, który zdał sobie z tego sprawę i stworzył historię Japonii, która przyniesie jej korzyść, dokonał nieśmiertelnego dzieła.
Ten artykuł jest kontynuowany.
