Ang sumusunod ay mula sa seksyon ng pagsusuri ng libro ng Sankei Shimbun ngayon.
Ito ay isang kathang-isip na nagmula sa Japan.
ni Ju Ik-jong (Bungei Shunju, 2,420 yen).
Ang pangwakas na konklusyon ng Anti-Japan Tribalism ay ang "isyu sa kababaihan ng aliw."
Ang may-akda, na nag-aral ng kasaysayan ng ekonomiya sa South Korea, ay empirikal na nagsaliksik ng napakaraming data upang patunayan na ang karamihan sa mga isyu sa comfort women, kabilang ang sapilitang pagpapatapon, ay fiction at distortion.
Ang aklat ay isang makabuluhang gawain ng higit sa 480 mga pahina, kabilang ang index, ngunit sa pagitan ng mga linya, ang isang tao ay maaaring makaramdam ng matinding damdamin ng may-akda na parang nagsasabing, "Iyon lang ba talaga ang mayroon?"
Ang mga argumento ng mga pumuna sa Japan sa isyung ito ay labis na palpak, at ang aklat na ito, batay sa mga katotohanan, ay ang "panghuling konklusyon."
Nagkataon lang na ang isyu ng comfort women ay dinala mula noong 1980s.
Gayunpaman, ipinapakita ng aklat na ito na ang lumiliit na bilang ng mga tao na may direktang karanasan sa mga babaeng aliw, mga tauhan man ng militar, opisyal ng gobyerno, o mga kontratista, ay lumikha ng isang lugar ng pag-aanak para sa propaganda.
Naalala ko rin na ang isyu ng comfort women ay nilikha ng panig ng Hapon, gaya ng sinabi ni Tsutomu Nishioka, na madalas na binanggit sa aklat na ito, noong nakaraan.
Narinig ko na ang katagang "comfort women" ay likha ng manunulat na si Kako Senda.
Ang terminong "kaaliw na babae" ay umiral, ngunit ang "militar na aliw na babae" ay wala.
Ang mga ito, ang terminong "sex slavery" at ang "comfort women hunting" na patotoo ni Seiji Yoshida, lahat ay nagmula sa Japan, kung iisipin.
Sa South Korea, ang partido ng oposisyon at ang iba pa ay nagsisikap na magpatibay ng isang batas upang harangin kahit na ang empirical na pananaliksik sa isyu ng comfort women.
Naniniwala rin ang karamihan ng pangkalahatang publiko na totoo ang sapilitang pagpapatapon ng mga aliw na babae.
Sa ganoong sitwasyon, ang pag-angkin tulad ng nasa aklat na ito ay tiyak na napakahirap, at ang mga pagsisikap ng may-akda na ituloy ito ay karapat-dapat na igalang.
Sa kabilang banda, naramdaman ko na dapat nating tandaan na ang ating mga "kaaway" ay nagsisikap na lumikha ng isa pang goalpost.
Kung paanong ang "forced deportation of comfort women" ay pinag-uusapan, gayundin ang "forced labor" theory na nakapalibot sa mga isla ng Gunkanjima at ang "gold mine sa Sado Island," na hinahanap para sa UNESCO World Heritage registration.
Para sa mga makakaliwang pwersa sa Japan at South Korea, anumang paksa ay sapat na upang salakayin ang Japan at lumala ang relasyon ng Japan-Korea.
Matapos basahin ang aklat na ito, naalala ko ang pangangailangang maging mas mapagbantay.
Sinuri ni Kazuhiro Araki
2024/6/29 sa Osaka
