Het volgende komt uit de Sankei Shimbun van vandaag.
Professor Ramseyer over de kwestie "troostmeisjes = seksslaven".
Beïnvloed door Yoshida's getuigenis en Asahi's rapport
Professor Mark Ramseyer van de Harvard Universiteit in de VS heeft in een academisch artikel aangetoond dat vrouwen die tijdens de oorlog troostvrouwen waren, geen ‘seksslaven’ waren, maar een contract van dienstbaarheid hadden bij het trooststation, dat een voorschot en een werkperiode omvatte. reageerde op een interview door de Sankei Shimbun.
Ramseyer wees op de invloed van Yoshida Seiji, die valse getuigenissen aflegde dat vrouwen in Korea met geweld werden ontvoerd, en de Asahi Shimbun, die herhaaldelijk verslag uitbracht over Yoshida's beweringen, als achtergrond voor de kwestie van troostmeisjes.
Ramseyer is geselecteerd als ontvanger van de "Japan Studies Award" voor 2024, die is ingesteld door de particuliere denktank "Institute for National Fundamentals" (voorzitter Yoshiko Sakurai) ter ere van uitmuntende Japanse studies door buitenlanders, en zal de prijsuitreiking bijwonen. in Tokio op de 11e.
Professor Ramseyer is in Zuid-Korea en de VS onderworpen aan persoonlijke aanvallen die neerkomen op vervolging.
Toch wees hij erop dat Amerikaanse onderzoekers uit de Japanse geschiedenis die een kritische campagne lanceerden, niet vermeldden dat Yoshida's getuigenis verzonnen was en zeiden: "Ik weet niet of ze het niet weten of dat ze het opzettelijk niet hebben vermeld."
Hij was van mening dat om de huidige situatie te veranderen waarin theorieën over gedwongen ontvoering en seksuele slavernij met betrekking tot troostvrouwen nog steeds wijdverbreid zijn over de hele wereld, "onderzoekers (hun artikelen) in het Engels moeten schrijven."
(Takahiro Harakawa)
Comfort Women-uitgave 'Communiceer in het Engels'.
Gedetailleerd verslag van een interview met professor Ramseyer
De belangrijkste uitwisselingen met professor Mark Ramseyer van de Harvard University zijn als volgt: (Harakawa Takao)
- Hij betoogde empirisch dat troostvrouwen contracten hadden die hen in staat stelden te stoppen nadat hun contractperiode was afgelopen of hun voorschot was terugbetaald.
“De vrouwen waren bang dat prostitutie slecht was voor hun reputatie en dat het gevaarlijk was om dicht bij een slagveld te zijn. Ze maakten zich ook zorgen of ze wel goed betaald zouden worden. Als de lonen niet werden betaald, konden ze in de bordelen van Tokio naar de politie stappen. , maar in Zuidoost-Azië was het niet zo eenvoudig om het probleem op te lossen, tenzij de lonen hoog waren, en ze zouden in de problemen komen als ze niet later betaald zouden worden, dus tekenden ze een voorschotcontract voor contractarbeid. "
- Het was, om zo te zeggen, een slagveldversie van het voormalige openbare prostitutiesysteem.
"Ja, het was een versie van het oude openbare prostitutiesysteem in oorlogsgebied. Het is vergelijkbaar, maar een beetje anders. Omdat de omstandigheden gevaarlijker waren dan werken als openbare prostituee in Tokio, zou de contractperiode in Tokio zes jaar zijn, maar in In Birma zou het bijvoorbeeld eerder twee jaar duren. Ik denk dat het Japanse leger, goed of slecht, het troostvrouwensysteem heeft gecreëerd als een verlengstuk van het openbare prostitutiesysteem om te voorkomen dat soldaten geslachtsziekten oplopen.'
- Maar er was geen sprake van gedwongen ontvoering.
"Ik denk dat ik dat duidelijk kan zeggen."
-Waarom werden troostvrouwen een probleem?
"Een Koreaanse onderzoeker heeft hier onderzoek naar gedaan en er waren vóór 1990 vrijwel geen krantenartikelen over troostmeisjes in Korea. De Koreaanse versie van het boek van Yoshida Seiji (die valselijk getuigde dat troostvrouwen met geweld van het eiland Jeju in Korea werden weggevoerd) werd in 1989 gepubliceerd. Er is een verband met Yoshida's boek."
- Was de actieve berichtgeving door Asahi Shimbun over Yoshida's verzonnen verhaal ook een factor?
'Dat denk ik wel. Natuurlijk. Dat klopt precies.'
-De argumenten van Amerikaanse onderzoekers uit de Japanse geschiedenis die de anti-Ramseyer-campagne lanceerden, lijken slordig te zijn geweest.
Ze hebben niet eens de essentiële Japanse documenten gelezen of onderzocht die zijn geschreven door [historicus] Ikuhiko Hata. Ze vermeldden niet dat het verhaal van Yoshida een verzinsel was, of dat enkele van de voormalige troostmeisjes die beweerden met geweld naar Japan te zijn gebracht, in een verpleeghuis woonden waar een Zuid-Koreaanse vrouw betrokken was die vermeende banden had met Noord-Korea.'
-Om de situatie te veranderen waarin veel mensen in het Westen geloven in de theorie van ‘troostmeisjes = seksslaven’
"Onderzoekers moeten in het Engels schrijven. Het is onze verantwoordelijkheid."
2024/7/8 in Himezi
