Ang sumusunod ay mula sa aklat ni Masayuki Takayama na "America and China Lie Selfimportantly" na inilathala noong 2/15/2015.
Pinatutunayan din ng papel na ito na siya ang nag-iisang mamamahayag sa mundo pagkatapos ng digmaan.
Matagal nang panahon ang nakalipas, bumisita sa Japan ang isang matandang babaeng propesor ng Royal Ballet School of Monaco, na lubos na iginagalang ng mga prima ballerina sa buong mundo.
Sa oras na iyon, nagsalita siya tungkol sa kahalagahan ng pagkakaroon ng isang artista.
She said, "Mahalaga ang mga artista dahil sila lang ang makakapagbigay liwanag sa mga tinatago, lihim na katotohanan at ipahayag ang mga ito."
Walang tututol sa kanyang mga salita.
Hindi kalabisan na sabihin na si Masayuki Takayama ay hindi lamang ang isa at tanging mamamahayag sa mundo pagkatapos ng digmaan kundi ang nag-iisang artista sa mundo pagkatapos ng digmaan.
Sa kabilang banda, Ōe, ayaw kong magsalita ng masama tungkol sa namatay, ngunit (upang sundin ang halimbawa ni Masayuki Takayama sa ibaba), si Murakami at marami pang iba na tumatawag sa kanilang sarili na mga manunulat o iniisip ang kanilang sarili bilang mga artista ay hindi karapat-dapat sa pangalan. ng mga artista.
Nagpahayag lamang sila ng mga kasinungalingang nilikha ng Asahi Shimbun at ng iba sa halip na magbigay ng liwanag sa mga nakatagong katotohanan at sabihin sa kanila.
Ang kanilang pag-iral ay hindi limitado sa Japan ngunit pareho sa ibang mga bansa sa buong mundo.
Sa madaling salita, kakaunti lang ang tunay na artista.
Ang papel na ito ay isa pang mahusay na patunay na tama ako nang sabihin kong walang sinuman sa mundo ngayon ang karapat-dapat sa Nobel Prize sa Literatura kaysa kay Masayuki Takayama.
Ito ay dapat basahin hindi lamang para sa mga tao ng Japan kundi para sa mga tao sa buong mundo.
Bakit Namin Itinapon si Pangulong Fujimori
Kung hihilingin na pangalanan ang sampung mahuhusay na politiko ng Hapon, si Shigeru Yoshida ang mauuna sa listahan.
Dinurog ng U.S. ang Japan sa mga maramot nitong ideya.
Ang mga Koreano, na hindi pa natutong maging tao, ay tumalon at nagsimula ng digmaan.
Hiniling ng U.S. sa Japan na pangalagaan ito, ngunit hindi pinansin ni Yoshida ang kahilingan.
Tatlumpu't anim na libong Amerikano ang namatay, ngunit may natutunan ba ang U.S.?
Gusto ko ring isama si dating Peruvian President Alberto Sujimori sa listahan ng mga mahuhusay na pulitiko.
Ang Peru ay nagkaroon ng negatibong paglago ng ekonomiya, inflation na 7,600%, isang tax capture rate na 4%, at ang mga mamamatay-tao, winner-take-all na mga makakaliwang gerilya, si Senderol Minoso, na laganap sa mga lansangan.
Ang Kongreso, na dapat ay tumuligsa sa anomalyang ito, ay walang nagawa.
Ngunit kapag nagretiro siya sa Kongreso, tatanggap siya ng pensiyon na $5,000 sa isang buwan hanggang sa siya ay mamatay.
Pinatalsik ni Fujimori si Sendero Luminoso sa kanyang ikalawang taon sa panunungkulan, at sa isang "kudeta ng pangulo," inalis niya ang Senado, binawasan ang bilang ng mga puwesto sa Kamara ng mga Deputies mula 180 hanggang 120, at pinatigil ang mga pensiyon ng mga mambabatas.
Inayos din niya ang mga hindi nagtatrabahong sibil na tagapaglingkod.
Ang mga opisyal ng Ministri ng Edukasyon ay binawasan mula 3,500 hanggang 700, at ang mga paaralan ay itinayo ng isa kada linggo na may perang naipon.
Ang rate ng pagpapatala sa paaralan ay naging isa sa pinakamataas sa South America.
Ang buwis sa ari-arian ay ipinakilala sa unang pagkakataon sa Timog Amerika, at pinalitan ng mga kababaihan ang lahat ng opisyal ng customs.
Ang mga suhol ay hindi na epektibo, at ang mga bodega ng customs ay umapaw sa mga nasamsam na kontrabando.
Ang pananalapi ng Peru ay naging surplus sa unang bahagi ng kanyang unang termino, at ang inflation ay bumagsak sa isang numero.
Bagama't si Fujimori ay isang bilanggong pulitikal na ngayon sa Peru, ang kanyang pulitika ay lubos na pinahahalagahan para sa kanilang tulad-Hapon na pagiging maselan, pagkamakatuwiran, at pagiging mapagpasyahan.
Sa bagay na ito, maraming pulitiko sa kanyang sariling bansa, ang Japan, ang hindi tumatawa sa Peru.
Si Tetsuhisa Matsuzaki ng dating Democratic Party of Japan (DPJ), halimbawa, ay humawak sa dibdib ng isang opisyal ng pagtatanggol sa sarili at ipinagmamalaki ang kanyang "Ako ay isang miyembro ng Diet" na hangin.
Dinala din ni Kazuyoshi Nagashima ang kanyang bangka sa dalampasigan sa Hayama at ginawa ang gusto niya.
Si Kenji Kobayashi ng Aichi 7th Constituency ay nahuling gumagawa ng methamphetamine.
Sina Ai Aoki, Yumiko Himei, at Mieko Tanaka, lahat ng miyembro ng Ozawa Girls, ay nagdulot ng kaguluhan nang mapagkamalan nilang adultery ang kanilang mga aktibidad sa Diet.
Kahit na sa House of Councilors, ang upuan ng common sense, pumunta si Tomiko Okazaki sa South Korea na may badge ng kanyang konsehal at lumahok sa isang rally ng protesta laban sa katha ng Asahi Shimbun ng isang military comfort woman.
Sa ilang kadahilanan, lahat sila ay miyembro ng Democratic Party of Japan, ngunit ang mga taong ito na walang kinalaman sa layunin ng pulitika ay maaaring magsuot ng mga badge ng mga miyembro ng Diet dahil masyadong malawak ang gate sa Diet.
Anumang latak ay maaaring maging miyembro ng parlamento kung sila ay may pera.
Nang magpasya ang mga korte na ang pagkakaiba sa bilang ng mga boto ay labag sa konstitusyon, ang LDP ay nakalusot sa isang maliit na panlilinlang na bawasan ang bilang ng mga boto ng 0 hanggang 5 sa ngayon.
Ano ang mangyayari kung si Fujimori ang namumuno?
Sasabihin niya na ang mataas na kapulungan ay dapat magkaroon ng 94 na miyembro, dalawa mula sa bawat isa sa 47 prefecture, tulad ng Senado ng U.S.
Ang Kapulungan ng mga Kinatawan ay maaaring bawasan sa 200 miyembro, batay sa 435 na miyembro sa U.S. House of Representatives, na may populasyon na 300 milyon.
Kung gagawing ganito makitid ang House of Representatives, walang lugare para sa mga prinsesa, daldal na senador, at mga babaeng mukhang Korean spineless na lalaki.
Ang nakalimutang salitang "elected officials" ay talagang bubuhayin.
Nagkataon, walang sinuman sa mga miyembro ng Diet ang gumalaw para sa pagpapalaya kay Fujimori dahil napakakitid ng kanilang pag-iisip na ayaw nilang mangyari ang isang coup d'etat upang putulin ang kanyang pagiging miyembro sa Diet na mangyari sa Japan.
