Poniżej zaczerpnięto z grudniowego wydania miesięcznika WiLL, w którym rozmawiają Masayuki Takayama, jedyny dziennikarz w powojennym świecie, z Eitaro Ogawą, jednym z najlepszych krytyków literackich wśród absolwentów Wydziału Artystycznego Uniwersytetu w Osace.
(Podkreślenie w tekście, z wyjątkiem tytułu, jest mój.）
Czerwona Wieża: choroba Rady Naukowej Japonii
Akademicki, ale antyjapoński w sercu
Reżim Uniwersytetu Tokijskiego
Ogawa
Tak, Japan Science Council symbolizuje „powojenny reżim”, z którym walczyliśmy.
Innymi słowy, „Reżim Uniwersytetu Tokijskiego.
Po pierwsze, najwyższa instytucja akademicka stała się bramą do sukcesu w krajowych egzaminach do służby cywilnej i egzaminach na prawnika.
Rząd/sądownictwo, lokalne uniwersytety, Japan Teachers Union, wydawnictwa podręcznikowe, wiodący autorytatywni wydawcy. Środki masowego przekazu: sieć wpływowych ludzi o lewicowych wartościach i ich podwładnych na Uniwersytecie Tokijskim jest tam przesiąknięta.
Akademicy byli od 75 lat zdominowani przez centralizm demokratyczny i zmonopolizowali strukturę władzy.
Nie można tego nazwać krajem bardzo zaawansowanym.
Myślałem, że nic się nie zmieni w Japonii, jeśli nie przyniesiemy skalpela do kliki Uniwersytetu Tokijskiego.
Jednak administracja Sugi bez wahania włożyła kulę w sedno sprawy.
Takayama
To musiało być niespodzianką dla ludzi, którzy zostali trafieni (śmiech).
Ogawa
Zastanawiałem się, jaka będzie reakcja i rzeczywiście zaczęli mówić, że to pogwałcenie wolności akademickiej.
Ale Rada Nauki zajmuje stanowisko specjalnego urzędnika państwowego powoływanego przez premiera.
Czy musimy zostać urzędnikami państwowymi, aby móc studiować?
Nie ma związku między wolnością akademicką a mianowaniem na urzędnika państwowego.
Takayama
Nie mają innej brokatowej flagi, którą mogliby pomachać. To kiepskie słowo (śmiech).
Ogawa
Nie powiedzą nic bez względu na wszystko: „Nie naruszaj naszych praw” (śmiech).
Takayama
Jak zauważył Yoshiko Sakurai w wydaniu tygodnika Shincho z 15 października, Rada Naukowa została utworzona w 1949 roku, podczas okupacji GHQ.
Podczas wojny japońscy uczeni, badacze i naukowcy byli „zmuszeni do współpracy z działaniami wojennymi”. Rada Naukowa jest pozycjonowana jako organizacja ekspercka, która czyni zalecenia polityczne niezależnymi od rządu.
Innymi słowy, została zorganizowana za zgodą GHQ.
Ogawa
Była to część polityki okupacyjnej.
Na dowód tego w 1950 r. Rada Naukowa wydała oświadczenie mówiące: „Nigdy nie będziemy śledzić badań naukowych w celach wojennych”, a następnie ponownie w 1967 r. „Oświadczenie o braku badań naukowych w celach wojskowych.
Takayama
„Karta Rady Naukowej Japonii” (uchwalona w 2008 r.) nie wspomina o niczym takim, ale mówi o „przyczynianiu się do harmonijnego i pokojowego rozwoju globalnego środowiska i społeczeństwa ludzkiego.
Tak więc wpływ GHQ, który zdemontował Japonię, rzekomo mówiąc ładne rzeczy, jest nadal głęboko zakorzeniony.
Ogawa
Co więcej, działając jako hamulec w badaniach wojennych i badaniach wojennych w Japonii, Rada Naukowa podpisała w 2015 r. memorandum o współpracy z Chińskim Stowarzyszeniem Naukowo-Technologicznym.
Rdzeniem nauki i technologii w Chinach są przecież badania wojskowe.
Nie możemy zaprzeczyć możliwości włączenia japońskich badań wiedzy do chińskich operacji wojskowych.
Takayama
To niezwykły podwójny standard.
Wiadomo, że Toshio Fukuda, profesor Uniwersytetu Meijo i autorytet w dziedzinie mikro-nano robotów i biomimetycznych systemów robotycznych oraz były członek, współpracował z chińskim projektem Tysiąc Człowieków.
Podobno kolejnych 14 członków jest zaangażowanych w Thousand Man Project.
Ogawa
Są zatrudniani za ogromne roczne pensje i trzymane w całkowitej tajemnicy.
Nie będzie przesadą stwierdzenie, że jest to przekonująca operacja szpiegowska.
Były przewodniczący Takashi Onishi mówi, że nie ma podstaw do zarzutów.
Jeśli tak jest, chciałbym, aby naukowcy wskazani jako podejrzani zostali dokładnie zbadani.
Takayama
W takiej chwili korespondent gazety z Pekinu powinien odważyć się przeprowadzić wywiady i ujawnić prawdę.
Ogawa
Jeśli to zrobią, zostaną złapani przez władze (śmiech).
Można powiedzieć, że niektórzy członkowie Rady Akademickiej byli jak awangarda Komunistycznej Partii Japonii.
Yoichiro Murakami, były członek i emerytowany profesor Uniwersytetu Tokijskiego, powiedział w wywiadzie: „Nadal byliśmy całkowicie zdominowani przez określoną partię polityczną”.
Tą partią była Japońska Partia Komunistyczna.
Ponadto mówi się, że jest kilku członków, którzy zajmując honorowe stanowiska w centrum narodowym, aktywnie współpracują z chińskim reżimem komunistycznym w celu osłabienia narodowej potęgi Japonii.
Już sam ten fakt jest aktem zdrady i poważną szkodą narodową.
Klątwa systemu GHQ
Takayama
Pierwszymi członkami Rady Naukowej Japonii, która rozpoczęła działalność za zgodą GHQ, był Toshiyoshi Miyazawa, profesor prawa na Uniwersytecie Tokijskim.
Miyazawa opowiadał się za „Teorią Sierpniowej Rewolucji” (teorią, według której przyjęcie Deklaracji Poczdamskiej w sierpniu 1945 r. spowodowało rewolucję w Japonii, przesuwając miejsce suwerenności z cesarza na lud, oraz że konstytucja Japonii została uchwalona przez lud , który został nowym suwerenem i przekazano im władzę konstytucyjną).
Jako konstytucjonalista generalnie twierdził, że MacArthur przepisał Konstytucję Cesarstwa Japonii i narzucił ją Japończykom. Powinien omówić Sekret jego narodzin.
Gdyby jednak to zrobił, zostałby natychmiast usunięty przez GHQ.
Chce więc schlebiać MacArthurowi, ówczesnemu autorytetowi, i udawać, że narzucona konstytucja jest poprawną konstytucją stworzoną we właściwej procedurze.
Ale nie mogą ukryć sprzeczności, że suwerenność cesarza stała się suwerennością suwerennego narodu, więc udają, że niewidzialna rewolucja zmieniła suwerenność w momencie akceptacji Poczdamu.
Jest to typowe dla prostytucji nauki.
Ogawa
Powojenna Japonia zaczęła się od „rewolucji w mózgu” głównego nurtu akademii, która była całkowicie zgodna z GHQ.
Takayama
Po pierwsze, różne problemy narodowe w dzisiejszej Japonii wynikają z nasion zasianych przez GHQ.
Na przykład jest to malejący przyrost naturalny.
GHQ ingerowała w wybory krajowe, by wybrać Shizue Kato i wykorzystała ją oraz Partię Socjalistyczną do uchwalenia ustawy o ochronie eugenicznej, zezwalającej na aborcję i sterylizację dziedzicznych „niezdolnych” dzieci.
Kiedy Kato była młoda, poznała w Nowym Jorku działaczkę społeczną Margaret Sanger, która powiedziała jej, że „kobiety mają prawo grać na równi z mężczyznami. Tylko kobiety nie powinny być zmuszane do ponoszenia ryzyka zajścia w ciążę.
*Nie ulega wątpliwości, że Ueno Chizuko reprezentuje następcę tego pomysłu.*
Po powrocie do Japonii zaczęła nawet apelować o „zapobieganie narodzinom wadliwego potomstwa.
GHQ zwróciło uwagę na Kato i uchwaliło ustawę o ochronie eugenicznej, aby celowo powstrzymać wzrost populacji Japonii.
Ogawa
W czasie 22. wyborów powszechnych do Izby Reprezentantów (1946), które odbyły się bezpośrednio po wojnie, interwencja GHQ była znaczna.
Takayama
Tokuda Kyuichi z Komunistycznej Partii Japonii i inni, którzy byli w więzieniu, dopóki wszyscy nie zostali zwolnieni z więzienia, ubiegali się o urząd na polecenie GHQ i zostali wybrani.
Ingerencja GHQ w wybory była tak znacząca, że każdy, kto się skarżył, został wydalony.
Kobietom pozwolono również ubiegać się o urząd i wybrano około 79 kobiet.
Te dzieci z GHQ zastanawiały się nad nową konstytucją, którą stworzyła GHQ.
Ponadto Shigeru Nanbara, rektor Uniwersytetu Tokijskiego i przedstawiciel prostytucji edukacyjnej, powiedział: „Jak stwierdzono w preambule konstytucji MacArthura, państwo robi złe rzeczy. Jeśli zrobi coś złego, powinno to otrzymać rekompensatę przez państwo.
W Stanach Zjednoczonych i innych krajach na całym świecie jest zdrowy rozsądek, że naród nie ponosi odpowiedzialności za szkody wyrządzone przez władze administracyjne. Jednak fundamentem nowej konstytucji jest to, że „rząd spowodował zniszczenia wojenne”. Preambuła mówi, że stoi w refleksji.
Innymi słowy, był to celowy środek nastawienia ludzi przeciwko państwu.
MacArthur stworzył także prawo związkowe.
Japonia jest jednym z niewielu krajów na świecie, w których kierownictwo i pracownicy współpracują ze sobą, aby wytwarzać dobre produkty, ale w Japonii tak nie jest.
Intencją było skłócenie pracowników i kierownictwa, a tym samym pogorszenie produktywności. Powiedział do Camille Gorges, ówczesnego szwajcarskiego ministra: „Zmusiłem ich do utworzenia związku, aby nie byli w stanie produkować solidnych, tanich japońskich zegarków.
Osłabiło to również siłę przemysłową Japonii.
Próbowali zredukować zdolność przemysłową Japonii do punktu, w którym mogła ona wytwarzać jedynie czajniki, wdrażając politykę „demontażu” (kwestia usuwania obiektów), w której wszystkie fabryki produkujące broń i samoloty zostały wyczyszczone.
W rzeczywistości Edwin Pauley, szef misji amerykańskiej, sporządził nawet ostateczne plany, ale gdy był w drodze, wybuchła wojna koreańska i potrzebowała siły przemysłowej Japonii, a Japonia odżyła.
Można powiedzieć, że uratowała nas skóra naszych zębów.
W moim dzieciństwie był program radiowy NHK „Farmer's Ikoi”.
Początkowo Japonia była krajem uprzemysłowionym, a jej dochody przemysłowe były znacznie większe niż dochody z rolnictwa.
Miał również wiodącą armię i marynarkę wojenną świata.
Jednak w „Farmer's Ikoi” opisali, że zbierają daikon (japońską rzodkiewkę), jakby to była narodowa siła Japonii.
Jest dokładnie jak Kartagina.
Po klęsce Cesarstwa Rzymskiego w wojnie Poeni cały handel został zablokowany, a poza figami nie było żadnych unikalnych produktów.
Właśnie to próbowało zrobić GHQ.
Ogawa
Jedną z rzeczy, które dostali w swoje ręce, było utworzenie Rady Naukowej.
Takayama
GHQ próbowała kontrolować nawet zawartość akademii.
Franklin D. Roosevelt chciał, aby Japończycy zostali ograniczeni do czterech wysp i zniszczeni.
Podwykonawcą Roosevelta była GHQ.
Nie będzie więc przesadą stwierdzenie, że prowadziła okupacyjną politykę GHQ w celu zniszczenia Japonii.
Ogawa
Mówi się, że do GHQ weszło również wielu sowieckich szpiegów.
Widać, że zamierzali całkowicie zmiażdżyć i zdemontować Japonię.
Tak samo jest ze środkami masowego przekazu.
GHQ przesłuchał także Asahiego i NHK, co całkowicie zmieniło ich ton głosu.
W szczególności Asahi otrzymał rozkaz zawieszenia operacji na dwa dni, kiedy opublikował wywiad z Ichiro Hatoyamą krytykujący bombardowanie atomowe w gazecie, a potem nagle stał się liderem krytyki watażków przywódców Cesarstwa Japonii.
Takayama
Asahi nie była w stanie oderwać się od powojennej historii stworzonej przez GHQ i można powiedzieć, że firma nadal utrzymuje w swojej głowie pogląd „historii wojny na Pacyfiku”.
„Historia wojny na Pacyfiku” to 10-częściowa seria artykułów propagandowych GHQ, które pojawiły się w gazetach w całej Japonii od 8 grudnia 1945 roku, opisując Dowództwo Sił Sojuszniczych.
Ten artykuł jest kontynuowany.
