像我一樣，這是世界上人們了解韓國的第一本書。

以下是真正的記者，韓國最好的專家之一室谷克己（Kasumi Murotani）的“反日常識”。
這不僅是日本人民的必讀書籍，也是全世界人民必讀的書。
像我一樣，這是世界上人們了解韓國的第一本書。
擁有邪惡和真實謊言的國家都在謊言自己的現實。
換句話說，他們將自己國家的實際情況保密。
朝日新聞社等報紙公司，NHK等電視媒體公司以及反對派政客，所謂的人權律師以及與韓國進行過溝通的公民團體繼續掩蓋了韓國的現實。
這本真實的書揭示了它。
以下是上一章的續篇。
收養經紀人為錢買嬰兒
``我們一直保持國家排名第四，但在2013年暫時跌至第15位...但在2014年又回到了第五位，並在去年上升到了第三位。''
儘管我們想知道是否要報告世界乒乓球國家的排名，但這是《朝鮮日報》（2016年5月6日）的標題：“被美國採納；韓國是僅次於埃塞俄比亞的第三大國家。
根據該報告，2015年美國收養了來自世界各地的5648名兒童，其中中國有2354名，埃塞俄比亞335名，韓國318名。
美國占韓國收養目的地的60-70％。
因此，如果韓國在2015年送來的收養兒童總數約為500，則大大低於據說每年增加2,000的時間。但是，中國的人口是韓國的二十倍以上。除了戰爭仍在繼續的埃塞俄比亞，韓國仍然是世界領先的嬰兒出口國。
也會有人抓住“出口”這個詞。
“這將是一個人，為什麼它說它是出口，等等？”
韓國有收養經紀人。
其中一些是宗教組織，另一些則具有“社會福利公司”的地位。
韓國報紙將這樣的組織稱為“收養機構”。
有人誤解它是一個政府組織，但是收養經紀人卻是其中的一部分。
為了換取備忘錄說“此後我將與這個孩子不再有關係”，他們以金錢從創作者那裡購買了一個嬰兒。
然後，與一個其親生父母不認識的孤兒取得戶口，並安排一個想要孩子並收取佣金的外國人。
確實是人流。
這是“嬰兒的出口”。
如果找不到外國申請人，別無選擇，只能以較低的佣金出售給國內申請人。
上面提到的《 Hankyoreh》報紙報導了被視為人權組織的韓國福利公司的首頁內容。
“美國家庭要為韓國兒童充電要付出的費用為17,215美元。韓國嬰兒是領養市場中最高的。
有傳言說它很聰明，在外國申請人中很受歡迎。註冊費，文書費，陪同費等是分開的。
順便說一句，本文的標題是“工業化採用”。從頭到尾都無法幫助的國家錯誤。”
韓國嬰兒出口是“工業”。
本文繼續。
*本章還證明慰安婦是謊言。 *

這不僅是日本人民的必讀書籍，也是全世界人民必讀的書。
像我一樣，這是世界上人們了解韓國的第一本書。
邪惡和謊言似是而非的國家都在謊言自己的現實。
換句話說，他們將自己國家的實際情況保密。
朝日新聞社等報紙公司，NHK等電視媒體公司以及反對派政客，所謂的人權律師以及與韓國進行過溝通的公民團體繼續掩蓋了韓國的現實。
這本真實的書揭示了它。
以下是上一章的續篇。
貧富懸殊
那麼，“出口原材料”的供應商是誰？
``在單親母親（未婚母親）的孩子中被海外收養的孩子中，增長最多的佔87％。
其餘的13％是由於離婚而難以養育子女的孩子。” （朝鮮日報11月12日25日）。
有《海牙國際收養公約》。
該條約旨在盡可能減少國際收養。
對於西方的富人來說，領養和撫養非白人嬰兒作為領養孩子似乎是一種特殊的身份象徵。
在某些情況下，亞洲的貧困孤兒和殘障者真正渴望接受並撫養他們，但要實踐他們。但是，在很多情況下，非白人收養者在白人社會中受到歧視。它似乎。
因此，《海牙公約》規定，原則上應在國內養育孤兒，並且如果不能在當地種植孤兒，則國際收養是“最後的選擇”。
自1980年代以來，韓國已發展成為一個更發達國家。
1996年，他加入了經濟合作與發展組織（OECD），這可以說是“富裕國家的集會”。
當然，韓國的貧富差距巨大。
有些因為貧窮而被拋棄。
似乎有更多被遺棄的孩子出生是因為他們是“不想要的孩子”，但是有一些家庭收養被收養的孩子。
孤兒院的任何運營費用至少可以從政府預算中支出。
由於韓國經濟規模龐大，例如“如果它在韓國無法籌集任何資金”，就不可能發生這種情況。
但是，韓國尚未加入該條約（實際上，日本尚未加入。基本背景與韓國不同，因為日本在發送和接受方面幾乎沒有國際收養結果）。
但是，一些韓國人認為他們是會員。
JoongAng Ilbo（2013年5月25日）發表了一篇虛假的報告，稱“韓國正在加入海牙國際收養條約”。
實際上，衛生和福利部長只是在海牙“簽署了該條約”。
換句話說，您只是確認您已收到文件。
韓國議會通過了一項批准書，但尚未批准。
根本沒有製定基本的國內法律。
儘管如此，韓國還是聯合國兒童權利委員會的主席，該委員會負責監督《海牙公約》的執行情況，
我對無恥的人感到厭惡。
本文繼續。

나처럼, 그것은 세계 사람들이 한국에 관해 아는 첫 번째 책입니다.

다음은 진정한 언론인이자 최고의 한국 전문가 중 한 명인 '일본인 부족에 대한 일반적인 지식'인 무로 타니 카츠미 (Katsumi Murotani)의 글입니다.
일본인뿐만 아니라 전 세계의 사람들을 위해 반드시 읽어야 할 책입니다.
나처럼, 그것은 세계 사람들이 한국에 관해 아는 첫 번째 책입니다.
사악하고 진실한 거짓말을하는 나라들은 그들 자신의 현실에 놓여 있습니다.
다시 말해, 그들은 국가의 실제 상황을 비밀로 유지합니다.
아사히 신문과 같은 신문사, NHK와 같은 TV 미디어 회사, 야당 정치인, 이른바 인권 변호사, 한국과 의사 소통을 한 시민 단체는 계속 한국의 현실을 숨기고 있습니다.
이 실제 책은 그것을 보여줍니다.
다음은 이전 장의 연속입니다.
돈을 위해 아기를 사는 입양 브로커
'우리는 국가별로 4 위를 유지했지만 2013 년에 일시적으로 15 위로 떨어졌지만 2014 년에는 5 위로, 5 위로 작년에는 3 위로 상승했습니다.'
우리는 세계 탁구 국가의 순위를보고할지 여부를 궁금해했지만이 내용은 조선 일보 (2016 년 5 월 6 일)에서 '미국 입양; 한국은 에티오피아 다음으로 큰 규모입니다. '
보고서에 따르면 미국은 2015 년 전 세계에서 5,648 명의 어린이를 입양했으며이 중 2,354 명이 중국에, 335 명이 에티오피아에, 318 명이 한국에있었습니다.
미국은 한국 입양 목적지의 60-70 %를 차지합니다.
따라서 2015 년 한국에 파견 된 총 입양아가 500 명 정도라면 매년 약 2,000 명씩 늘어난 것으로 추정되는 시간보다 훨씬 적었다. 그러나 중국의 인구는 한국의 20 배 이상입니다. 전쟁이 계속되는 에티오피아 외에도 한국은 세계 최고의 아기 수출국으로 남아 있습니다.
'수출'이라는 단어를 붙잡는 사람도있을 것입니다.
‘인간 일 텐데 왜 수출 등을하는 걸까요?’
한국에는 입양 중개인이 있습니다.
그들 중 일부는 종교 단체이고 다른 일부는 '사회 복지 법인'의 지위를 가지고 있습니다.
한국 신문은 '입양 기관'과 같은 조직을 씁니다.
일부 사람들은 그것이 정부 기관이라는 것을 오해하지만, 다루고있는 것은 입양 중개인입니다.
'이후에는이 아이와 아무 관계가 없을 것'이라는 각서와 교환하여 그들은 제작자로부터 돈으로 아기를 삽니다.
그런 다음 친부모가 모르는 고아에게 가족 등록을해서 자녀를 원하는 외국인을 준비하고 위탁하십시오.
실제로 인신 매매입니다.
'아기의 수출'입니다.
해외 지원자를 찾을 수없는 경우 낮은 수수료로 국내 지원자에게 판매 할 수밖에 없습니다.
위에서 언급 한 한겨레 신문은 인권 단체로 여겨지는 한국 복지법 인 홈페이지의 내용을보고하고있다.
'미국 가정은 한국 아이들을 재충전하기 위해 17,215 달러에 지불해야하는 비용이 있습니다. 한국 아기는 입양 시장에서 가장 높습니다.
외국 지원자 사이에서 똑똑하고 인기가 있다는 소문이 있습니다. 등록비, 서류 비, 에스코트 비용 등은 별도입니다. '
그건 그렇고,이 기사의 제목은 'Industrialized Adopted'입니다. 처음부터 끝까지 도움을 줄 국가 실수입니다. '
한국의 아기 수출은 '산업'입니다.
이 기사는 계속됩니다.
*이 장은 또한 위안부 여성이 거짓말임을 증명합니다. *

일본인뿐만 아니라 전 세계의 사람들을 위해 반드시 읽어야 할 책입니다.
나처럼, 그것은 세계 사람들이 한국에 관해 아는 첫 번째 책입니다.
심연의 악과 그럴듯한 거짓말을 한 나라들은 그들 자신의 현실에 놓여 있습니다.
다시 말해, 그들은 국가의 실제 상황을 비밀로 유지합니다.
아사히 신문과 같은 신문사, NHK와 같은 TV 미디어 회사, 야당 정치인, 이른바 인권 변호사, 한국과 의사 소통을 한 시민 단체는 계속 한국의 현실을 숨기고 있습니다.
이 실제 책은 그것을 보여줍니다.
다음은 이전 장의 연속입니다.
부자와 가난한 사이의 끔찍한 격차
그렇다면 '수출 원료'의 공급 업체는 누구입니까?
'독신 어머니 (성모) 자녀에게 해외로 입양 된 어린이들 중 1 명 증가는 87 %를 차지합니다.
나머지 13 %는 이혼으로 인해 육아가 어려워진 아이들입니다. ' (조선 일보 12 월 25 일, 11 월).
국제 입양에 관한 헤이그 협약이 있습니다.
이 조약은 국제 채택을 가능한 한 줄이려고합니다.
서부의 부유 한 사람들에게는 백인이 아닌 아기를 입양아로 입양하고 키우는 것이 특정한 지위 상징 인 것 같습니다.
아시아의 빈곤층 고아와 장애를 가진 사람들이 진정으로 잘 고양하기를 원하지만 실천하는 경우가있을 수 있습니다. 그러나 백인이 아닌 사람들이 백인 사회에서 차별에 노출되는 경우는 매우 많습니다. 보인다.
따라서 헤이그 협약은 고아를 국내에서 키우고 국제적으로 채택하는 것이 현지에서 성장할 수 없다면 최후의 수단이라고 주장합니다.
1980 년대 이후 한국은 선진국으로 발전했다.
1996 년, 그는 '부국의 모임'으로 묘사 될 수있는 경제 협력 개발기구 (OECD)에 합류했습니다.
물론 한국의 부자와 가난한 사이에는 엄청난 격차가 있습니다.
그리고 일부는 가난 때문에 버려졌습니다.
버려진 아이들은 '원치 않는 출생'으로 인해 태어 났지만 입양 된 아이들을 받아들이는 가정이 있습니다.
적어도 정부 예산으로 고아원의 운영 비용을 얼마든지 사용할 수 있습니다.
'한국에서 아무 것도 키울 수 없다면'경제 규모 때문에 일어날 수 없다.
그러나 한국은이 조약에 가입하지 않았다. (실제로 일본은 가입하지 않았다. 일본은 국제적 입양과 수용에 대한 국제 입양 결과가 거의 없기 때문에 본질적 배경이 한국과 다르다).
그러나 일부 한국인은 자신이 회원이라고 믿는다.
중앙 일보 (2013 년 5 월 25 일)는 '한국이 헤이그 국제 입양 조약에 가입하고있다'는 내용의 거짓 보도를 발표했다.
실제로 보건 복지부 장관은 헤이그에서 '조약'에 서명했다.
즉, 방금 문서를 받았음을 확인했습니다.
한국 의회는 비준 운동을 통과했지만 비준하지 않았다.
기본 국내법은 전혀 제정되지 않습니다.
그럼에도 불구하고 한국은 헤이그 협약의 이행을 감시 할 책임이있는 유엔 아동 권리위원회 의장을 역임했으며
나는 뻔뻔한 혐오에 빠졌다.
이 기사는 계속됩니다.

Seperti saya, ini adalah buku pertama yang diketahui orang di dunia mengenai Korea.

Berikut adalah dari Katsumi Murotani, seorang wartawan yang tulen dan salah seorang pakar Korea terbaik, 'Pengetahuan umum terhadap puak anti-Jepun.'
Ia adalah buku mesti dibaca bukan sahaja untuk orang Jepun tetapi juga untuk orang di seluruh dunia.
Seperti saya, ini adalah buku pertama yang diketahui orang di dunia mengenai Korea.
Negara-negara yang berbohong dan berbohong sebenarnya terletak pada realiti mereka sendiri.
Dalam erti kata lain, mereka menyimpan keadaan sebenar rahsia negara mereka.
Syarikat-syarikat akhbar seperti Asahi Shimbun, dll., Syarikat media TV seperti NHK, dan ahli politik pembangkang, yang dipanggil peguam hak asasi manusia, dan kumpulan warga yang telah berkomunikasi dengan Korea Selatan terus menyembunyikan realiti Korea Selatan.
Buku sebenar ini mendedahkannya.
Berikut adalah kesinambungan dari bab sebelumnya.
Broker angkat membeli bayi untuk wang
"Kami mengekalkan tempat keempat dengan negara, namun buat sementara waktu jatuh ke tempat ke-15 pada 2013 ... tetapi kembali ke kedudukan kelima pada 2014 dan ke-5, naik ke tempat ketiga tahun lalu.
Walaupun kami tertanya-tanya sama ada atau tidak untuk melaporkan pangkat oleh negara tenis meja dunia, ini adalah artikel dari Chosun Ilbo (6 Mei 2016) yang mengarahkan 'Penerapan ke Amerika Syarikat; Korea Selatan adalah yang ketiga terbesar selepas Ethiopia. '
Menurut laporan itu, AS menerima 5,648 kanak-kanak dari seluruh dunia pada tahun 2015, yang mana 2,354 adalah di China, 335 berada di Ethiopia, dan 318 berada di Korea.
Amerika Syarikat menyumbang 60-70% dari destinasi angkat Korea Selatan.
Oleh itu, jika jumlah anak angkat yang dihantar oleh Korea pada tahun 2015 adalah sekitar 500, ia jauh lebih rendah daripada masa yang dikatakan meningkat sebanyak kira-kira 2,000 setiap tahun. Walau bagaimanapun, penduduk China lebih daripada dua puluh kali dari Korea Selatan. Selain Ethiopia, di mana peperangan berterusan, Korea Selatan tetap menjadi pengeksport bayi terkemuka di dunia.
Akan ada orang yang menangkap perkataan 'ekspor,' juga.
'Ia akan menjadi manusia, mengapa ia mengatakan ia mengeksport dan sebagainya?'
Terdapat broker pakai di Korea.
Ada di antara mereka adalah pertubuhan keagamaan, dan yang lainnya mempunyai status 'kesejahteraan sosial korporat.'
Akhbar Korea menulis organisasi sedemikian sebagai 'institusi untuk diterima pakai.'
Sesetengah orang tidak faham bahawa ia adalah organisasi kerajaan, tetapi apa yang dilindungi adalah broker angkat.
Sebagai pertukaran untuk satu memorandum berkata, 'Saya tidak akan mempunyai hubungan dengan anak ini selepas ini,' mereka membeli bayi dari pencipta untuk wang.
Kemudian, dapatkan daftar keluarga dengan anak yatim yang ibu bapa kelahirannya tidak tahu dan mengaturkan orang asing yang mahukan anak dan mengambil komisen.
Ia adalah trafik manusia.
Ia adalah 'pengeksportan bayi.'
Jika pemohon asing tidak dijumpai, tidak ada pilihan selain untuk menjual kepada pemohon domestik pada komisen yang lebih rendah.
Akhbar Hankyoreh yang disebutkan di atas melaporkan isi halaman utama korporat kebajikan Korea, yang dianggap sebagai organisasi hak asasi manusia.
'Ada biaya yang keluarga AS harus membayar untuk mengisi ulang anak-anak Korea, dengan harga $ 17.215. Bayi Korea adalah yang tertinggi dalam pasaran pengangkatan.
Telah dikhabarkan bahawa ia adalah pintar dan popular di kalangan pemohon asing. Yuran pendaftaran, kos kerja kertas, kos pengiring, dan lain-lain adalah berasingan. '
Dengan cara ini, tajuk utama artikel ini adalah 'Industrialized Adopted.' Kesalahan negara untuk membantu menjelang akhir dari awal hingga akhir. '
Eksport bayi Korea adalah 'industri.'
Artikel ini berterusan.
* Bab ini juga membuktikan bahawa keselesaan wanita adalah kebohongan. *

Ia adalah buku mesti dibaca bukan sahaja untuk orang Jepun tetapi juga untuk orang di seluruh dunia.
Seperti saya, ini adalah buku pertama yang diketahui orang di dunia mengenai Korea.
Negara-negara yang berbohong yang jahat dan munasabah adalah terletak pada realiti mereka sendiri.
Dalam erti kata lain, mereka menyimpan keadaan sebenar rahsia negara mereka.
Syarikat-syarikat akhbar seperti Asahi Shimbun, dll., Syarikat media TV seperti NHK, dan ahli politik pembangkang, yang dipanggil peguam hak asasi manusia, dan kumpulan warga yang telah berkomunikasi dengan Korea Selatan terus menyembunyikan realiti Korea Selatan.
Buku sebenar ini mendedahkannya.
Berikut adalah kesinambungan dari bab sebelumnya.
Jurang yang besar antara kaya dan miskin
Jadi, siapakah pembekal 'bahan mentah untuk eksport'?
'Kebanyakan peningkatan satu akaun untuk 87% di kalangan kanak-kanak yang diterima pakai di luar negara dalam anak tunggal ibu (anak sulung).
Baki 13% adalah kanak-kanak yang anaknya menjadi sukar kerana perceraian. ' (The Chosun Ilbo 25 Disember, 11).
Terdapat Konvensyen Hague mengenai Adopsi Antarabangsa.
Perjanjian ini bertujuan untuk mengurangkan penggunaan antarabangsa sebanyak mungkin.
Bagi orang kaya di Barat, mengamalkan dan menaikkan bayi bukan putih sebagai anak angkat seolah-olah menjadi simbol status tertentu.
Mungkin terdapat kes di mana anak-anak yatim miskin di Asia dan mereka yang kurang upaya benar-benar bersemangat untuk mengambil dan menaikkan mereka dengan baik, tetapi mengamalkannya. Walau bagaimanapun, terdapat banyak kes di mana pengadopsi bukan putih terdedah kepada diskriminasi dalam masyarakat kulit putih. Nampaknya.
Konvensyen Hague, oleh itu, menyatakan bahawa anak-anak yatim perlu dibangkitkan secara domestik secara prinsip dan bahawa penggunaan antarabangsa adalah 'pilihan terakhir' jika tidak dapat ditanam di dalam negara.
Sejak 1980-an, Korea telah berkembang menjadi sebuah negara yang lebih maju.
Pada tahun 1996, beliau menyertai Pertubuhan Kerjasama Ekonomi dan Pembangunan (OECD), yang boleh digambarkan sebagai 'pengumpulan negara kaya'.
Sudah tentu, ada jurang yang besar antara kaya dan miskin di Korea.
Dan ada yang ditinggalkan kerana kemiskinan mereka.
Nampaknya lebih banyak kanak-kanak yang terbengkalai dilahirkan kerana mereka adalah 'kelahiran yang tidak diingini', tetapi ada keluarga domestik yang menerima anak angkat.
Adalah mungkin untuk mengendalikan apa-apa perbelanjaan operasi di rumah anak yatim sekurang-kurangnya daripada belanjawan kerajaan.
Ia tidak boleh berlaku kerana saiz ekonomi Korea Selatan, seperti 'jika ia tidak dapat menaikkan apa-apa di Korea.'
Walau bagaimanapun, Korea tidak menyetujui perjanjian ini (sebenarnya, Jepun tidak menyertai.) Latar belakang penting berbeza dari Korea Selatan kerana Jepun hampir tidak mempunyai keputusan penggunaan antarabangsa untuk menghantar dan menerima).
Walau bagaimanapun, sesetengah orang Korea percaya bahawa mereka adalah ahli.
JoongAng Ilbo (25 Mei 2013) mengeluarkan laporan palsu yang menyatakan bahawa 'Korea menyetujui Perjanjian Pengangkatan Antarabangsa Hague.'
Malah, Menteri Kesihatan dan Kebajikan hanya 'menandatangani perjanjian' di The Hague.
Dengan kata lain, anda hanya mengesahkan bahawa anda menerima dokumen tersebut.
Parlimen Korea telah meluluskan usul untuk ratifikasi tetapi tidak mengesahkannya.
Undang-undang domestik asas tidak digubal sama sekali.
Walaupun demikian, Korea Selatan adalah ketua Suruhanjaya PBB mengenai Hak Anak, yang bertanggungjawab untuk memantau pelaksanaan Konvensi Hague,
Saya jijik pada orang yang tidak tahu malu.
Artikel ini berterusan.

Ligesom mig er det den første bog, som mennesker i verden kender til Korea.

Følgende er fra Katsumi Murotani, en ægte journalist og en af de bedste koreanske eksperter, 'Almindelig viden om anti-japanske stammer.'
Det er en must-read bog ikke kun for japanske mennesker, men også for mennesker over hele verden.
Som mig er det den første bog, som mennesker i verden kender til Korea.
Lande med onde og ægte løgne lyver om deres egen virkelighed.
Med andre ord holder de den aktuelle situation i deres land hemmelig.
Avisvirksomheder som Asahi Shimbun osv., Tv-medieselskaber som NHK og oppositionspolitikere, såkaldte menneskerettighedsadvokater og borgergrupper, der har kommunikeret med Sydkorea, skjuler fortsat Sydkoreas virkelighed.
Denne rigtige bog afslører det.
Det følgende er en fortsættelse af det forrige kapitel.
Adoptionsmægler, der køber en baby for penge
'Vi fastholdt fjerdepladsen efter land, men faldt midlertidigt til 15. pladsen i 2013 ... men vendte tilbage til femtepladsen i 2014 og 5. pladsen og steg til tredjepladsen sidste år.'
Selvom vi har spekuleret på, om vi skal rapportere en rang efter verdens bordtennisland, er dette en artikel fra Chosun Ilbo (6. maj 2016) med overskriften 'Adoption til De Forenede Stater; Sydkorea er den tredjestørste efter Etiopien. '
Ifølge rapporten adopterede USA 5.648 børn fra hele verden i 2015, hvoraf 2.354 var i Kina, 335 var i Etiopien, og 318 var i Korea.
De Forenede Stater tegner sig for 60-70% af de sydkoreanske adoptivdestinationer.
Derfor, hvis det samlede antal adopterede børn sendt af Korea i 2015 var omkring 500, var det meget lavere end det tidspunkt, hvor det blev sagt, at det steg med ca. 2.000 hvert år. Imidlertid er Kinas befolkning mere end tyve gange befolkningen i Sydkorea. Bortset fra Etiopien, hvor krige fortsætter, er Sydkorea stadig verdens førende babyeksportør.
Der vil være den person, der fanger ordet 'eksport' også.
'Det ville være et menneske, hvorfor siger det, at det eksporterer og så videre?'
Der er adoptivmæglere i Korea.
Nogle af dem er religiøse organisationer, og andre har status som et 'socialt velfærdsselskab'.
Den koreanske avis skriver en sådan organisation som 'institution til vedtagelse'.
Nogle mennesker misforstår, at det er en regeringsorganisation, men hvad der dækkes er adoptivmæglere.
Til gengæld for et memorandum, der siger: 'Jeg vil ikke have noget forhold til dette barn i det følgende', køber de en baby af skaberen for penge.
Derefter få et familieregister med en forældreløs, hvis fødsel forældre ikke kender og arranger en udlænding, der ønsker et barn og tage en provision.
Det er faktisk menneskelig trafik.
Det er 'babys eksport.'
Hvis der ikke findes udenlandske ansøgere, er der ikke andet valg end at sælge til indenlandske ansøgere til lavere provision.
Den nævnte avis Hankyoreh rapporterer indholdet på hjemmesiden til et koreansk velfærdsselskab, der betragtes som en menneskerettighedsorganisation.
'Der er en udgift, som amerikanske familier skal betale for at genoplade koreanske børn, til $ 17.215. Koreanske babyer er den højeste på adoptionsmarkedet.
Det er blevet rygtet om, at det er smart og populært blandt udenlandske ansøgere. Registreringsgebyrer, papirarbejdsomkostninger, escortomkostninger osv. Er separate. '
Forresten, overskriften på denne artikel er 'Industrialized Adopted'. En landsfejl til hjælp fra slutningen fra start til slut. '
Koreansk babyeksport er 'industri'.
Denne artikel fortsætter.
* Dette kapitel viser også, at trøstekvinder er løgne. *

Det er en must-read bog ikke kun for japanske mennesker, men også for mennesker over hele verden.
Som mig er det den første bog, som mennesker i verden kender til Korea.
Lande med ondskabsfulde onde og plausible løgne lyver om deres egen virkelighed.
Med andre ord holder de den aktuelle situation i deres land hemmelig.
Avisvirksomheder som Asahi Shimbun osv., Tv-medieselskaber som NHK og oppositionspolitikere, såkaldte menneskerettighedsadvokater og borgergrupper, der har kommunikeret med Sydkorea, skjuler fortsat Sydkoreas virkelighed.
Denne rigtige bog afslører det.
Det følgende er en fortsættelse af det forrige kapitel.
Den forfærdelige kløft mellem rige og fattige
Hvem er så leverandørerne af 'råvarer til eksport'?
'Den største stigning på én tegner sig for 87% blandt børn, der adopteres i udlandet hos enlig mors (jomfru) barn.
De resterende 13% er børn, hvis forældre er blevet vanskelig på grund af skilsmisse. ' (Chosun Ilbo den 25. december 11).
Der er Haag-konventionen om international adoption.
Traktaten har til hensigt at reducere international vedtagelse så meget som muligt.
For de velhavende mennesker i Vesten synes det at være et specifikt statussymbol at vedtage og opdrage ikke-hvide babyer som adoptivbørn.
Der kan være tilfælde, hvor fattige forældreløse børn i Asien og dem med handicap virkelig er ivrige efter at tage op og hæve dem godt, men praktiser dem. Der er dog meget mange tilfælde, hvor ikke-hvide adoptører udsættes for diskrimination i det hvide samfund. Det ser ud til.
I Haag-konventionen hedder det derfor, at forældreløse bør principielt hæves indenlandske, og at international vedtagelse er den 'sidste udvej', hvis den ikke kan dyrkes lokalt.
Siden 1980'erne har Korea udviklet sig til et mere udviklet land.
I 1996 tiltrådte han i Organisationen for Økonomisk Samarbejde og Udvikling (OECD), som kan beskrives som en "samling af rige lande."
Der er selvfølgelig en enorm kløft mellem rige og fattige i Korea.
Og nogle er forladt på grund af deres fattighed.
Det ser ud til, at flere forladte børn blev født, fordi de var 'uønskede fødsler', men der er hjemmefamilier, der accepterer adoptivbarn.
Det er muligt at arbejde ethvert beløb af driftsudgifter på et børnehjem mindst i et statsbudget.
Det kan ikke ske på grund af størrelsen på Sydkoreas økonomi, såsom 'hvis det ikke kan rejse noget i Korea.'
Korea har imidlertid ikke tiltrådt denne traktat (Japan har faktisk ikke tilsluttet sig. Den væsentlige baggrund er forskellig fra Sydkorea, fordi Japan næsten ikke har nogen internationale vedtagelsesresultater til både afsendelse og accept af).
Dog mener nogle koreanere, at de er medlemmer.
JoongAng Ilbo (25. maj 2013) udsendte en stor falsk rapport om, at "Korea tiltræder Haags internationale adoptionstraktat."
Faktisk har ministeren for sundhed og velfærd kun 'underskrevet traktaten' i Haag.
Med andre ord bekræftede du netop, at du modtog dokumenterne.
Det koreanske parlament har vedtaget et forslag til ratificering, men har ikke ratificeret det.
Grundlæggende nationale love vedtages slet ikke.
På trods af dette var Sydkorea formand for FN's Kommission for Barnets Rettigheder, der var ansvarlig for at overvåge gennemførelsen af Haag-konventionen,
Jeg er oprørt over den skamløse.
Denne artikel fortsætter.

Liksom mig är det den första boken som människor i världen vet om Korea.

Följande är från Katsumi Murotani, en äkta journalist och en av de bästa koreanska experterna, "Gemensam kunskap om anti-japanska stammar."
Det är en måste-läst bok inte bara för japaner utan också för människor över hela världen.
Liksom mig är det den första boken som människor i världen vet om Korea.
Länder med onda och äkta lögner ljuger om sin egen verklighet.
Med andra ord, de håller den faktiska situationen för deras land hemlig.
Tidningsföretag som Asahi Shimbun, etc., TV-medieföretag som NHK, och oppositionspolitiker, så kallade mänskliga rättighetsadvokater och medborgargrupper som har kommunicerat med Sydkorea fortsätter att dölja Sydkoreas verklighet.
Denna riktiga bok avslöjar den.
Följande är en fortsättning av föregående kapitel.
Adoptionsmäklare som köper en baby för pengar
"Vi behöll fjärde platsen efter land, men sjönk tillfälligt till 15: e plats 2013 ... men återvände till femteplatsen 2014 och femteplatsen och steg till tredje plats förra året."
Även om vi har undrat om vi ska anmäla en rang efter världstjänsten bordtennis, är detta en artikel från Chosun Ilbo (6 maj 2016) med rubriken "Adoption till USA; Sydkorea är den tredje största efter Etiopien. '
Enligt rapporten antog USA 5 648 barn från hela världen 2015, varav 2 354 var i Kina, 335 i Etiopien och 318 i Korea.
USA står för 60-70% av de sydkoreanska adoptionsdestinationerna.
Därför, om det totala antalet antagna barn som skickades av Korea 2015 var cirka 500, var det mycket lägre än den tid då det sades att det ökade med cirka 2 000 varje år. Kinas befolkning är dock mer än tjugo gånger den i Sydkorea. Bortsett från Etiopien, där krig fortsätter, förblir Sydkorea världens ledande babyexportör.
Där kommer den som fångar ordet "export" också.
"Det skulle vara en människa, varför säger den att den exporterar och så vidare?"
Det finns adoptivmäklare i Korea.
Vissa av dem är religiösa organisationer, och andra har status som ett "socialvårdsföretag".
Den koreanska tidningen skriver en sådan organisation som "institution för adoption."
Vissa människor missförstår att det är en statlig organisation, men det som täcks är adoptivmäklare.
I utbyte mot ett memorandum där jag säger: "Jag kommer inte att ha någon relation med det här barnet," köper de ett barn från skaparen för pengar.
Skaffa sedan ett familjeregister med en föräldralös barn vars föräldrar inte känner till och ordna en utlänning som vill ha ett barn och ta en provision.
Det är verkligen mänsklig trafik.
Det är "babys export".
Om utländska sökande inte hittas finns det inget annat val än att sälja till inhemska sökande till lägre provisioner.
Tidningen Hankyoreh som nämns ovan rapporterar innehållet på hemsidan för ett koreanskt välfärdsföretag, som betraktas som en organisation för mänskliga rättigheter.
"Det finns en kostnad som amerikanska familjer måste betala för att ladda koreanska barn, till 17 215 dollar. Koreanska barn är de högsta på adoptionsmarknaden.
Det har ryktats att det är smart och populärt bland utländska sökande. Registreringsavgifter, papperskostnader, eskortkostnader etc. är separata. '
Förresten, rubriken på denna artikel är "Industrialized Adopted." Ett landsfel som hjälper till i slutet från början till slut. '
Koreansk babyexport är "industri".
Den här artikeln fortsätter.
* Detta kapitel bevisar också att tröstkvinnor är lögner. *

Det är en måste-läst bok inte bara för japaner utan också för människor över hela världen.
Liksom mig är det den första boken som människor i världen vet om Korea.
Länder med onödiga onda och troliga lögner ljuger om sin egen verklighet.
Med andra ord, de håller den faktiska situationen för deras land hemlig.
Tidningsföretag som Asahi Shimbun, etc., TV-medieföretag som NHK, och oppositionspolitiker, så kallade mänskliga rättighetsadvokater och medborgargrupper som har kommunicerat med Sydkorea fortsätter att dölja Sydkoreas verklighet.
Denna riktiga bok avslöjar den.
Följande är en fortsättning av föregående kapitel.
Den fruktansvärda klyftan mellan rika och fattiga
Så, vem är leverantörerna av "råvaror för export"?
"Den största ökningen av en svarar för 87% bland barn som adopteras utomlands hos ensamstående (jungfru) barn.
De återstående 13% är barn vars föräldraskap har blivit svårt på grund av skilsmässa. ' (Chosun Ilbo 25 december 11).
Det finns Haagkonventionen om internationell adoption.
Fördraget avser att minska internationellt antagande så mycket som möjligt.
För de rika människorna i väst verkar adoption och uppfödning av icke-vita barn som adoptivbarn vara en specifik statussymbol.
Det kan finnas fall där fattiga föräldralösa barn i Asien och de som har funktionsnedsättningar verkligen är angelägna om att ta upp och höja dem väl, men praktisera dem. Det finns dock mycket många fall där icke-vita adoptörer utsätts för diskriminering i det vita samhället. Det verkar.
I Haagkonventionen anges därför att föräldralösa barn i princip bör höjas och att internationellt antagande är den "sista utväg" om den inte kan odlas lokalt.
Sedan 1980-talet har Korea utvecklats till ett mer utvecklat land.
1996 gick han med i Organisationen för ekonomiskt samarbete och utveckling (OECD), som kan beskrivas som en "samling av rika länder."
Naturligtvis finns det en enorm klyfta mellan rika och fattiga i Korea.
Och vissa är övergivna på grund av sin dålighet.
Det verkar som att mer övergivna barn föddes eftersom de var "oönskade födelser", men det finns inhemska familjer som accepterar adoptivbarn.
Det är möjligt att bearbeta alla driftskostnader för ett barnhem, åtminstone ur en statsbudget.
Det kan inte hända på grund av storleken på Sydkoreas ekonomi, till exempel "om det inte kan höja något i Korea."
Korea har dock inte anslutit sig till detta fördrag (Japan har faktiskt inte anslutit sig. Den väsentliga bakgrunden skiljer sig från Sydkorea eftersom Japan nästan inte har några internationella antagningsresultat för både skickande och godkännande).
Vissa koreaner tror dock att de är medlemmar.
JoongAng Ilbo (25 maj 2013) utfärdade en stor falsk rapport om att "Korea ansluter sig till Haag internationella adoptionsfördrag."
I själva verket har hälso- och välfärdsministeren bara "undertecknat fördraget" i Haag.
Med andra ord bekräftade du just att du fick dokumenten.
Det koreanska parlamentet har antagit ett förslag till ratificering men har inte ratificerat det.
Grundläggande nationella lagar antas inte alls.
Trots detta var Sydkorea ordförande för FN: s kommission för barnets rättigheter, som var ansvarig för att övervaka genomförandet av Haagkonventionen,
Jag är äcklad över den skamlösa.
Den här artikeln fortsätter.

Soos ek, is dit die eerste boek wat mense in die wêreld oor Korea weet.

Die volgende is van Katsumi Murotani, 'n opregte joernalis en een van die beste Koreaanse kundiges, 'Algemene kennis van anti-Japanese stamme.'
Dit is 'n moet-leesboek nie net vir Japanese mense nie, maar ook vir mense oor die hele wêreld.
Soos ek, is dit die eerste boek wat mense in die wêreld oor Korea weet.
Lande met bose en egte leuens lieg oor hul eie werklikheid.
Met ander woorde, hulle hou die werklike situasie van hul land geheim.
Koerantondernemings soos die Asahi Shimbun, ens., TV-mediamaatskappye soos NHK, en opposisiepolitici, sogenaamde menseregte-advokate, en burgergroepe wat met Suid-Korea gekommunikeer het, verberg steeds die werklikheid van Suid-Korea.
Hierdie regte boek onthul dit.
Die volgende is 'n voortsetting van die vorige hoofstuk.
Aannemingsmakelaar wat 'n baba vir geld koop
'Ons het die vierde plek per land behou, maar tydelik gedaal tot die 15de plek in 2013 ... maar teruggekeer na die vyfde plek in 2014 en die vyfde plek, en het verlede jaar tot die derde plek gestyg.'
Alhoewel ons ons afvra of ons 'n rangorde in die wêreld van die tafeltennis wil rapporteer, is dit 'n artikel uit die Chosun Ilbo (6 Mei 2016) opskrif 'Aanneming tot die Verenigde State; Suid-Korea is die derde grootste na Ethiopië. '
Luidens die verslag het die VSA in 2015 5,648 kinders van regoor die wêreld aangeneem, waarvan 2 354 in China, 335 in Ethiopië en 318 in Korea.
Die Verenigde State is verantwoordelik vir 60-70% van Suid-Koreaanse aannemingsbestemmings.
As die totale aantal aangenome kinders wat Korea in 2015 gestuur het, ongeveer 500 was, was dit dus baie laer as toe daar gesê is dat dit elke jaar met ongeveer 2,000 toegeneem het. Die bevolking van China is egter meer as twintig keer groter as die van Suid-Korea. Afgesien van Ethiopië, waar oorloë voortduur, bly Suid-Korea die wêreld se grootste baba-uitvoerder.
Daar sal ook iemand wees wat die woord 'uitvoer' vang.
'Dit sou 'n mens wees, waarom sê dit dat hy uitvoer ensovoorts?'
Daar is aannemingsmakelaars in Korea.
Sommige van hulle is godsdienstige organisasies, en ander het die status van 'n 'maatskaplike welsynskorporasie'.
Die Koreaanse koerant skryf so 'n organisasie as 'instelling vir aanneming'.
Sommige mense verstaan nie dat dit 'n regeringsorganisasie is nie, maar wat gedek word, is aannemingsmakelaars.
In ruil vir 'n memorandum wat sê: 'Ek sal hierna geen verhouding met hierdie kind hê nie', koop hulle 'n baba vir die geld by die skepper.
Kry dan 'n gesinsregister by 'n weeskind wie se geboorte ouers nie ken nie en reël 'n buitelander wat 'n kind wil hê en 'n kommissie neem.
Dit is inderdaad menseverkeer.
Dit is 'die uitvoer van baba'.
As buitelandse aansoekers nie gevind word nie, is daar geen ander keuse as om teen laer kommissies aan binnelandse aansoekers te verkoop nie.
Die bogenoemde koerant Hankyoreh berig die inhoud van die tuisblad van 'n Koreaanse welsynskorporasie, wat as 'n organisasie vir menseregte beskou word.
'Daar is 'n uitgawe wat Amerikaanse gesinne moet betaal om Koreaanse kinders op te laai, teen $ 17.215. Koreaanse babas is die hoogste in die aannemingsmark.
Daar is gerugte dat dit slim en gewild onder buitelandse aansoekers is. Registrasiefooie, papierwerkskoste, begeleidingskoste, ens. Is apart. '
Terloops, die kop van hierdie artikel is 'geïndustrialiseerd aangeneem'. 'N Landsfout om teen die einde van begin tot einde te help.'
Koreaanse baba-uitvoer is 'industrie'.
Hierdie artikel gaan voort.
* Hierdie hoofstuk bewys ook dat troosvroue leuens is. *

Dit is 'n moet-leesboek nie net vir Japanese mense nie, maar ook vir mense oor die hele wêreld.
Soos ek, is dit die eerste boek wat mense in die wêreld oor Korea weet.
Lande met onheilspellende boosheid en aanneemlike leuens lieg oor hul eie werklikheid.
Met ander woorde, hulle hou die werklike situasie van hul land geheim.
Koerantondernemings soos die Asahi Shimbun, ens., TV-mediamaatskappye soos NHK, en opposisiepolitici, sogenaamde menseregte-advokate, en burgergroepe wat met Suid-Korea gekommunikeer het, verberg steeds die werklikheid van Suid-Korea.
Hierdie regte boek onthul dit.
Die volgende is 'n voortsetting van die vorige hoofstuk.
Die verskriklike gaping tussen ryk en arm
Wie is die verskaffers van 'grondstowwe vir uitvoer'?
'Die grootste toename van een is verantwoordelik vir 87% onder kinders wat in die buiteland aangeneem is by 'n enkelmoederskind.
Die oorblywende 13% is kinders wie se egskeiding moeilik geword het weens egskeiding. ' (Die Chosun Ilbo 25 Desember 11).
Daar is die Haagse Konvensie oor Internasionale Aanneming.
Die verdrag beoog om die internasionale aanneming soveel as moontlik te verminder.
Vir die welgestelde mense in die Weste, is die aanneming en grootmaak van nie-blanke babas as aanneemkinders 'n spesifieke statussimbool.
Daar kan gevalle wees waar arm weeskinders in Asië en diegene met gestremdhede regtig gretig is om hulle goed op te neem en groot te maak, maar oefen dit. Daar is egter baie gevalle waar nie-blanke aannemers blootgestel word aan diskriminasie in die blanke samelewing. Dit blyk.
Die Haagse konvensie bepaal derhalwe dat weeskinders in beginsel binnelands opgewek moet word en dat internasionale aanneming die 'laaste uitweg' is as dit nie plaaslik gekweek kan word nie.
Sedert die 1980's het Korea ontwikkel tot 'n meer ontwikkelde land.
In 1996 sluit hy hom aan by die Organisasie vir Ekonomiese Samewerking en Ontwikkeling (OESO), wat beskryf kan word as 'n 'samekoms van ryk lande'.
Natuurlik is daar 'n geweldige gaping tussen ryk en arm in Korea.
En sommige word laat vaar weens hul swakheid.
Dit wil voorkom asof meer verlate kinders gebore is omdat hulle 'ongewenste geboortes' was, maar daar is huishoudelike families wat aangenome kinders aanvaar.
Dit is moontlik om enige bedryfsuitgawes van 'n weeshuis ten minste uit 'n staatsbegroting te werk.
Dit kan nie gebeur as gevolg van die omvang van die ekonomie in Suid-Korea nie, soos 'as dit niks in Korea kan oprig nie.'
Korea het egter nie tot hierdie verdrag toegetree nie (Japan het wel nie aangesluit nie. Die wesenlike agtergrond verskil van Suid-Korea omdat Japan byna geen internasionale aannemingsresultate het vir die versending en aanvaarding nie).
Sommige Koreane glo egter dat hulle lede is.
JoongAng Ilbo (25 Mei 2013) het 'n groot vals verslag uitgereik waarin hy sê dat 'Korea toetree tot die Internasionale Aannemingsverdrag van Den Haag.'
In werklikheid het die Minister van Gesondheid en Welsyn slegs 'die verdrag' in Den Haag onderteken.
Met ander woorde, u het net bevestig dat u die dokumente ontvang het.
Die Koreaanse parlement het 'n mosie van bekragtiging aanvaar, maar dit nie bekragtig nie.
Fundamentele binnelandse wette word glad nie uitgevaardig nie.
Desondanks was Suid-Korea voorsitter van die VN-kommissie vir die regte van die kind, wat verantwoordelik was vir die monitering van die uitvoering van die Haagse konvensie,
Ek is gewalg oor die skaamtelers.
Hierdie artikel gaan voort.

مثلي ، هو أول كتاب يعرفه الناس في العالم عن كوريا.

ما يلي هو من كاتسومي موروتاني ، صحفي حقيقي وأحد أفضل الخبراء الكوريين ، "المعرفة الشائعة بالقبائل المعادية لليابان".
إنه كتاب يجب قراءته ليس فقط لليابانيين ولكن أيضًا للأشخاص في جميع أنحاء العالم.
مثلي هو أول كتاب يعرفه الناس في العالم عن كوريا.
إن البلدان ذات الأكاذيب الشريرة والصادقة تكمن في واقعها.
وبعبارة أخرى ، فإنهم يبقون على الوضع الفعلي لبلدهم سرا.
شركات الصحف مثل Asahi Shimbun ، وما إلى ذلك ، وشركات الإعلام التلفزيوني مثل NHK ، والسياسيين المعارضين ، وما يسمى بمحامي حقوق الإنسان ، ومجموعات المواطنين التي تواصلت مع كوريا الجنوبية لا تزال تخفي واقع كوريا الجنوبية.
يكشف هذا الكتاب الحقيقي.
ما يلي هو استمرار للفصل السابق.
وسيط التبني شراء طفل مقابل المال
"حافظنا على المركز الرابع حسب البلد ، ولكن انخفض مؤقتًا إلى المركز الخامس عشر في عام 2013 ... لكنه عاد إلى المركز الخامس في 2014 والمركز الخامس ، وارتفع إلى المركز الثالث في العام الماضي."
على الرغم من أننا تساءلنا عما إذا كان سيتم الإبلاغ عن ترتيب حسب دولة العالم لتنس الطاولة أم لا ، فهذه مقالة من Chosun Ilbo (6 مايو 2016) بعنوان "التبني إلى الولايات المتحدة ؛ كوريا الجنوبية هي ثالث أكبر دولة بعد إثيوبيا.
وفقًا للتقرير ، تبنت الولايات المتحدة 5،648 طفلاً من جميع أنحاء العالم في عام 2015 ، منهم 2،354 في الصين ، و 335 في إثيوبيا ، و 318 في كوريا.
تمثل الولايات المتحدة 60-70٪ من وجهات التبني الكورية الجنوبية.
لذلك ، إذا كان العدد الإجمالي للأطفال المتبنين الذين أرسلتهم كوريا في عام 2015 حوالي 500 ، فهذا أقل بكثير من الوقت الذي قيل فيه أنه يزداد بنحو 2000 كل عام. ومع ذلك ، يبلغ عدد سكان الصين أكثر من عشرين مرة من سكان كوريا الجنوبية. بصرف النظر عن إثيوبيا ، حيث تستمر الحروب ، تظل كوريا الجنوبية أكبر مصدر للأطفال في العالم.
سيكون هناك الشخص الذي يمسك بكلمة "تصدير" أيضًا.
"سيكون إنسانًا ، لماذا تقول أنها تصدر وما إلى ذلك؟"
هناك وسطاء بالتبني في كوريا.
بعضها منظمات دينية ، والبعض الآخر له مركز "مؤسسة رعاية اجتماعية".
تكتب الصحيفة الكورية منظمة مثل "مؤسسة التبني".
بعض الناس يسيئون فهم أنها منظمة حكومية ، ولكن ما يتم تغطيته هو السماسرة بالتبني.
في مقابل مذكرة مفادها ، "لن يكون لي علاقة بهذا الطفل فيما بعد ،" يشترون طفلًا من الخالق مقابل المال.
بعد ذلك ، احصل على سجل عائلي مع يتيم لا يعرف والداه وترتيب أجنبيًا يريد طفلاً ويأخذ عمولة.
إنه بالفعل حركة بشرية.
إنه "تصدير الطفل".
إذا لم يتم العثور على المتقدمين الأجانب ، فلا يوجد خيار سوى البيع لمقدمي الطلبات المحليين بعمولات أقل.
ذكرت صحيفة هانكيوريه المذكورة أعلاه محتويات الصفحة الرئيسية لشركة رعاية كورية ، والتي تعتبر منظمة لحقوق الإنسان.
'هناك نفقات يجب على العائلات الأمريكية دفعها لإعادة شحن الأطفال الكوريين ، بمبلغ 17،215 دولار. الأطفال الكوريون هم الأعلى في سوق التبني.
يشاع أنه ذكي وشعبية بين المتقدمين الأجانب. رسوم التسجيل ، وتكاليف الأعمال الورقية ، وتكاليف المرافقة ، وما إلى ذلك منفصلة. "
بالمناسبة ، عنوان هذا المقال هو "الصناعية المعتمدة". خطأ بلد للمساعدة في النهاية من البداية إلى النهاية.
صادرات الأطفال الكوريين هي "الصناعة".
تستمر هذه المقالة.
* يثبت هذا الفصل أيضًا أن نساء المتعة أكاذيب. *

إنه كتاب يجب قراءته ليس فقط لليابانيين ولكن أيضًا للأشخاص في جميع أنحاء العالم.
مثلي هو أول كتاب يعرفه الناس في العالم عن كوريا.
البلدان ذات الشر الكئيب والأكاذيب المعقولة تكمن في واقعها.
وبعبارة أخرى ، فإنهم يبقون على الوضع الفعلي لبلدهم سرا.
شركات الصحف مثل Asahi Shimbun ، وما إلى ذلك ، وشركات الإعلام التلفزيوني مثل NHK ، والسياسيين المعارضين ، وما يسمى بمحامي حقوق الإنسان ، ومجموعات المواطنين التي تواصلت مع كوريا الجنوبية لا تزال تخفي واقع كوريا الجنوبية.
يكشف هذا الكتاب الحقيقي.
ما يلي هو استمرار للفصل السابق.
الفجوة الرهيبة بين الأغنياء والفقراء
لذا ، من هم موردو "المواد الخام للتصدير"؟
`` تمثل معظم الزيادة بنسبة 87 ٪ بين الأطفال الذين يتم تبنيهم في الخارج في طفل الأم الوحيدة (الأم الأولى).
أما النسبة المتبقية والبالغة 13٪ فهي أطفال أصبحت الوالدية صعبة بسبب الطلاق. (The Chosun Ilbo 25 ديسمبر 11).
هناك اتفاقية لاهاي بشأن التبني الدولي.
تهدف المعاهدة إلى تقليل التبني الدولي قدر الإمكان.
بالنسبة للأثرياء في الغرب ، يبدو أن تبني الأطفال غير البيض وتربيتهم كأطفال بالتبني هو رمز وضع محدد.
قد تكون هناك حالات يكون فيها الأيتام الفقراء في آسيا وأولئك الذين يعانون من إعاقات حريصين حقًا على استيعابهم وتربيتهم جيدًا ، لكنهم يمارسون ذلك. ومع ذلك ، هناك العديد من الحالات التي يتعرض فيها المتبنون غير البيض للتمييز في المجتمع الأبيض. يبدو.
لذلك ، تنص اتفاقية لاهاي على وجوب تربية الأيتام محليًا من حيث المبدأ وأن التبني الدولي هو "الملاذ الأخير" إذا لم يكن من الممكن زراعته محليًا.
منذ الثمانينيات ، تطورت كوريا إلى دولة أكثر تطوراً.
في عام 1996 ، انضم إلى منظمة التعاون الاقتصادي والتنمية (OECD) ، والتي يمكن وصفها بأنها "تجمع الدول الغنية".
بالطبع ، هناك فجوة هائلة بين الأغنياء والفقراء في كوريا.
وبعضهم مهجور بسبب شوقهم.
يبدو أن المزيد من الأطفال المتخلى عنهم ولدوا لأنهم "ولادات غير مرغوب فيها" ، ولكن هناك أسر محلية تقبل الأطفال المتبنين.
من الممكن العمل بأي مبلغ من نفقات التشغيل لدار الأيتام على الأقل خارج الميزانية الحكومية.
لا يمكن أن يحدث بسبب حجم اقتصاد كوريا الجنوبية ، مثل "إذا لم تستطع رفع أي شيء في كوريا".
ومع ذلك ، لم تنضم كوريا إلى هذه المعاهدة (في الواقع ، لم تنضم اليابان. الخلفية الأساسية تختلف عن كوريا الجنوبية لأن اليابان ليس لديها تقريبًا أي نتائج اعتماد دولية لكل من الإرسال والقبول).
ومع ذلك ، يعتقد بعض الكوريين أنهم أعضاء.
أصدر JoongAng Ilbo (25 مايو 2013) تقريرًا كاذبًا كبيرًا يفيد بأن "كوريا تنضم إلى معاهدة التبني الدولية في لاهاي".
والواقع أن وزير الصحة والرعاية الاجتماعية "وقع على المعاهدة" فقط في لاهاي.
بمعنى آخر ، لقد أكدت للتو أنك تلقيت المستندات.
لقد مرر البرلمان الكوري اقتراحًا بالتصديق عليه ولكنه لم يصادق عليه.
لا يتم سن القوانين المحلية الأساسية على الإطلاق.
على الرغم من ذلك ، كانت كوريا الجنوبية رئيسة لجنة الأمم المتحدة لحقوق الطفل ، التي كانت مسؤولة عن مراقبة تنفيذ اتفاقية لاهاي ،
أشعر بالاشمئزاز من الوقح.
تستمر هذه المقالة.

Как и я, это первая книга, которую люди в мире знают о Корее.

Следующее - от Кацуми Муротани, настоящего журналиста и одного из лучших корейских экспертов, «Общее знание антияпонских племен».
Это обязательная книга не только для японцев, но и для людей во всем мире.
Как и я, это первая книга, которую люди в мире знают о Корее.
Страны со злой и подлинной ложью лгут о своей собственной реальности.
Другими словами, они держат в секрете фактическое положение своей страны.
Газетные компании, такие как Asahi Shimbun и т. Д., Телекомпании, такие как NHK, и оппозиционные политики, так называемые адвокаты по правам человека и группы граждан, которые общались с Южной Кореей, продолжают скрывать реальность Южной Кореи.
Эта настоящая книга раскрывает это.
Следующее является продолжением предыдущей главы.
Приемный брокер покупает ребенка за деньги
«Мы сохранили четвертое место по стране, но временно опустились на 15-е место в 2013 году ... но вернулись на пятое место в 2014 году и на 5-е место, поднявшись на третье место в прошлом году».
Хотя мы задались вопросом, сообщать или нет указывать рейтинг страны по настольному теннису в мире, это статья из Chosun Ilbo (6 мая 2016 г.), озаглавленная «Усыновление в Соединенные Штаты; Южная Корея является третьей по величине после Эфиопии ».
Согласно отчету, в 2015 году США усыновили 5648 детей со всего мира, из которых 2354 были в Китае, 335 - в Эфиопии и 318 - в Корее.
На США приходится 60-70% южнокорейских приемных пунктов.
Поэтому, если общее количество усыновленных детей, отправленных Кореей в 2015 году, составляло около 500, это было намного меньше, чем в то время, когда говорили, что оно увеличивается примерно на 2000 каждый год. Тем не менее, население Китая более чем в двадцать раз превышает население Южной Кореи. Помимо Эфиопии, где продолжаются войны, Южная Корея остается ведущим экспортером детей в мире.
Там будет человек, который ловит слово «экспорт» тоже.
«Это был бы человек, почему он говорит, что экспортирует и так далее?»
В Корее есть приемные брокеры.
Некоторые из них являются религиозными организациями, а другие имеют статус «корпорации социального обеспечения».
Корейская газета пишет такую организацию как «институт по усыновлению».
Некоторые люди неправильно понимают, что это государственная организация, но застрахованы приемные брокеры.
В обмен на меморандум, говорящий: «У меня не будет никаких отношений с этим ребенком в будущем», они покупают ребенка у создателя за деньги.
Затем получите семейный реестр с сиротой, чьи родители не знают родных, и договоритесь с иностранцем, который хочет ребенка, и возьмите комиссию.
Это действительно торговля людьми.
Это «вывоз ребенка».
Если иностранные заявители не найдены, нет другого выбора, кроме как продать местным заявителям по более низкой комиссии.
Упомянутая выше газета Hankyoreh сообщает о содержании домашней страницы корейской корпорации социального обеспечения, которая считается правозащитной организацией.
«За перезарядку корейских детей приходится платить американским семьям 17,215 долларов. Корейские дети - самые высокие на рынке усыновления.
Ходят слухи, что он умный и популярный среди иностранных заявителей. Регистрационные сборы, расходы на оформление документов, расходы на сопровождение и т. Д. Являются отдельными. '
Кстати, заголовок этой статьи «Индустриальный принят». Ошибка страны в том, чтобы помочь к концу от начала до конца.
Корейский детский экспорт - это «промышленность».
Эта статья продолжается.
* Эта глава также доказывает, что утешительные женщины - ложь. *

Это обязательная книга не только для японцев, но и для людей во всем мире.
Как и я, это первая книга, которую люди в мире знают о Корее.
Страны с ужасным злом и правдоподобной ложью лгут о своей собственной реальности.
Другими словами, они держат в секрете фактическое положение своей страны.
Газетные компании, такие как Asahi Shimbun и т. Д., Телекомпании, такие как NHK, и оппозиционные политики, так называемые адвокаты по правам человека и группы граждан, которые общались с Южной Кореей, продолжают скрывать реальность Южной Кореи.
Эта настоящая книга раскрывает это.
Следующее является продолжением предыдущей главы.
Страшный разрыв между богатыми и бедными
Итак, кто является поставщиками «сырья на экспорт»?
«Наибольшее увеличение на одну долю приходится на 87% среди детей, усыновленных за границей у матери-одиночки (девичья мать).
Остальные 13% - это дети, чье воспитание детей стало трудным из-за развода ». (Чосон Ильбо 25 декабря 11).
Существует Гаагская конвенция о международном усыновлении.
Договор намерен максимально сократить международное усыновление.
Для богатых людей на Западе усыновление и воспитание небелых детей в качестве усыновленных детей представляется символом особого статуса.
Могут быть случаи, когда бедные сироты в Азии и инвалиды искренне стремятся хорошо их воспитать, но на практике. Тем не менее, очень много случаев, когда усыновленные небелые подвергаются дискриминации в белом обществе. Похоже на то.
Таким образом, Гаагская конвенция гласит, что детей-сирот в принципе следует воспитывать внутри страны и что международное усыновление является «последним средством», если его нельзя выращивать на местном уровне.
С 1980-х годов Корея превратилась в более развитую страну.
В 1996 году он вступил в Организацию экономического сотрудничества и развития (ОЭСР), которую можно охарактеризовать как «собрание богатых стран».
Конечно, в Корее существует огромный разрыв между богатыми и бедными.
А некоторые заброшены из-за своей бедности.
Кажется, что больше брошенных детей родилось, потому что они были «нежелательными рождениями», но есть домашние семьи, которые принимают приемных детей.
Можно израсходовать любое количество операционных расходов детского дома хотя бы из государственного бюджета.
Это не может произойти из-за размера экономики Южной Кореи, например, «если она не может ничего поднять в Корее».
Однако Корея не присоединилась к этому договору (на самом деле, Япония не присоединилась. Существенный фон отличается от Южной Кореи, потому что у Японии почти нет результатов международного принятия как для отправки, так и для принятия).
Однако некоторые корейцы считают, что они являются членами.
JoongAng Ilbo (25 мая 2013 г.) опубликовал большой фальшивый отчет о том, что «Корея присоединяется к Гаагскому международному договору об усыновлении».
На самом деле министр здравоохранения и социального обеспечения только «подписал договор» в Гааге.
Другими словами, вы только что подтвердили, что получили документы.
Парламент Кореи принял предложение о ратификации, но не ратифицировал его.
Основополагающие внутренние законы вообще не принимаются.
Несмотря на это, Южная Корея была председателем Комиссии ООН по правам ребенка, которая отвечала за мониторинг выполнения Гаагской конвенции,
Мне противно за бесстыдство.
Эта статья продолжается.

Como eu, é o primeiro livro que as pessoas no mundo conhecem sobre a Coréia.

O seguinte é de Katsumi Murotani, um jornalista genuíno e um dos melhores especialistas coreanos, 'Conhecimento comum das tribos anti-japonesas'.
É um livro de leitura obrigatória, não apenas para o povo japonês, mas também para pessoas de todo o mundo.
Como eu, é o primeiro livro que as pessoas no mundo conhecem sobre a Coréia.
Países com mentiras más e genuínas mentem sobre sua própria realidade.
Em outras palavras, eles mantêm em segredo a situação real de seu país.
Empresas de jornais como o Asahi Shimbun etc., empresas de mídia de TV como a NHK e políticos da oposição, os chamados advogados de direitos humanos e grupos de cidadãos que se comunicaram com a Coréia do Sul continuam a esconder a realidade da Coréia do Sul.
Este livro real revela isso.
A seguir, é apresentada uma continuação do capítulo anterior.
Corretor de adoção que compra um bebê por dinheiro
"Mantivemos o quarto lugar por país, mas caímos temporariamente para o 15º lugar em 2013 ... mas voltamos ao quinto lugar em 2014 e ao 5º lugar, subindo para o terceiro lugar no ano passado."
Embora tenhamos nos perguntado se deve ou não reportar uma classificação pelo país do tênis de mesa mundial, este é um artigo do Chosun Ilbo (6 de maio de 2016) intitulado 'Adoção para os Estados Unidos; A Coréia do Sul é a terceira maior depois da Etiópia.
Segundo o relatório, os EUA adotaram 5.648 crianças de todo o mundo em 2015, das quais 2.354 na China, 335 na Etiópia e 318 na Coréia.
Os Estados Unidos representam 60-70% dos destinos adotivos sul-coreanos.
Portanto, se o número total de crianças adotadas enviadas pela Coréia em 2015 era de cerca de 500, era muito menor do que o tempo em que se dizia que aumentava cerca de 2.000 a cada ano. No entanto, a população da China é mais de vinte vezes a da Coréia do Sul. Além da Etiópia, onde as guerras continuam, a Coréia do Sul continua sendo o principal exportador de bebês do mundo.
Haverá a pessoa que entenderá a palavra "exportação" também.
"Seria um ser humano, por que diz que exporta e assim por diante?"
Existem corretores adotivos na Coréia.
Alguns deles são organizações religiosas e outros têm o status de 'corporação de assistência social'.
O jornal coreano escreve uma organização como "instituição para adoção".
Algumas pessoas entendem mal que é uma organização governamental, mas o que está sendo coberto são os corretores adotivos.
Em troca de um memorando dizendo: 'Não terei mais nenhum relacionamento com essa criança no futuro', eles compram um bebê do criador por dinheiro.
Em seguida, faça um registro de família com um órfão cujos pais biológicos não conhecem e arranje um estrangeiro que queira um filho e faça uma comissão.
É tráfego humano, de fato.
É 'exportação de bebê'.
Se candidatos estrangeiros não forem encontrados, não há escolha a não ser vender para candidatos domésticos em comissões inferiores.
O jornal Hankyoreh mencionado acima relata o conteúdo da página inicial de uma corporação de assistência social coreana, que é considerada uma organização de direitos humanos.
'Há uma despesa que as famílias americanas têm que pagar para recarregar as crianças coreanas, em 17.215 dólares. Os bebês coreanos são os mais altos no mercado de adoção.
Há rumores de que é inteligente e popular entre os candidatos estrangeiros. As taxas de inscrição, os custos de papelada, os custos de escolta etc. são separados.
A propósito, o título deste artigo é 'Adotado industrializado'. Um erro do país em ajudar até o fim, do começo ao fim.
As exportações coreanas de bebês são 'indústria'.
Este artigo continua.
* Este capítulo também prova que o conforto das mulheres é mentira. *

É um livro de leitura obrigatória, não apenas para o povo japonês, mas também para pessoas de todo o mundo.
Como eu, é o primeiro livro que as pessoas no mundo conhecem sobre a Coréia.
Países com um mal abismal e mentiras plausíveis mentem sobre sua própria realidade.
Em outras palavras, eles mantêm em segredo a situação real de seu país.
Empresas de jornais como o Asahi Shimbun etc., empresas de mídia de TV como a NHK e políticos da oposição, os chamados advogados de direitos humanos e grupos de cidadãos que se comunicaram com a Coréia do Sul continuam a esconder a realidade da Coréia do Sul.
Este livro real revela isso.
A seguir, é apresentada uma continuação do capítulo anterior.
A terrível lacuna entre ricos e pobres
Então, quem são os fornecedores de 'matérias-primas para exportação'?
“O maior aumento de um é responsável por 87% entre as crianças adotadas no exterior no filho de mãe solteira (mãe de solteira).
Os 13% restantes são filhos cuja paternidade se tornou difícil devido ao divórcio. ' (O Chosun Ilbo em 25 de dezembro de 11).
Existe a Convenção de Haia sobre Adoção Internacional.
O tratado pretende reduzir ao máximo a adoção internacional.
Para as pessoas ricas do Ocidente, adotar e criar bebês não-brancos como crianças adotivas parece ser um símbolo de status específico.
Pode haver casos em que os órfãos pobres da Ásia e os portadores de deficiência estejam realmente ansiosos para adotá-los e criá-los bem, mas praticá-los. No entanto, existem muitos casos em que os adotantes não brancos são expostos à discriminação na sociedade branca. Parece.
A Convenção de Haia, portanto, afirma que os órfãos devem ser criados internamente em princípio e que a adoção internacional é o 'último recurso' se não puder ser cultivada localmente.
Desde a década de 1980, a Coréia evoluiu para um país mais desenvolvido.
Em 1996, ele ingressou na Organização para Cooperação e Desenvolvimento Econômico (OCDE), que pode ser descrita como um 'encontro de países ricos'.
É claro que existe uma tremenda diferença entre ricos e pobres na Coréia.
E alguns são abandonados por causa de sua pobreza.
Parece que mais crianças abandonadas nasceram porque foram 'nascimentos indesejados', mas há famílias domésticas que aceitam crianças adotadas.
É possível trabalhar qualquer quantia de despesas operacionais de um orfanato, pelo menos fora do orçamento do governo.
Isso não pode acontecer por causa do tamanho da economia da Coréia do Sul, como "se não pode levantar nada na Coréia".
No entanto, a Coréia não aderiu a esse tratado (na verdade, o Japão não aderiu. O cenário essencial é diferente da Coréia do Sul porque o Japão quase não tem resultados de adoção internacional para enviar e aceitar).
No entanto, alguns coreanos acreditam que são membros.
JoongAng Ilbo (25 de maio de 2013) emitiu um grande relatório falso afirmando que 'a Coréia está aderindo ao Tratado de Adoção Internacional de Haia'.
De fato, o Ministro da Saúde e Bem-Estar apenas 'assinou o tratado' em Haia.
Em outras palavras, você acabou de confirmar que recebeu os documentos.
O Parlamento coreano aprovou uma moção para ratificação, mas não a ratificou.
Leis domésticas fundamentais não são promulgadas.
Apesar disso, a Coréia do Sul foi presidente da Comissão dos Direitos da Criança das Nações Unidas, responsável pelo monitoramento da implementação da Convenção de Haia,
Estou com nojo dos desavergonhados.
Este artigo continua.

Wie ich ist es das erste Buch, das Menschen auf der Welt über Korea wissen.

Das Folgende stammt von Katsumi Murotani, einem echten Journalisten und einem der besten koreanischen Experten: "Allgemeines Wissen über antijapanische Stämme".
Es ist ein Muss, nicht nur für Japaner, sondern auch für Menschen auf der ganzen Welt.
Wie ich ist es das erste Buch, das Menschen auf der Welt über Korea wissen.
Länder mit bösen und echten Lügen lügen über ihre eigene Realität.
Mit anderen Worten, sie halten die tatsächliche Situation ihres Landes geheim.
Zeitungsunternehmen wie Asahi Shimbun usw., TV-Medienunternehmen wie NHK und Oppositionspolitiker, sogenannte Menschenrechtsanwälte und Bürgergruppen, die mit Südkorea kommuniziert haben, verbergen weiterhin die Realität Südkoreas.
Dieses echte Buch enthüllt es.
Das Folgende ist eine Fortsetzung des vorherigen Kapitels.
Adoptionsmakler, der ein Baby für Geld kauft
"Wir haben den vierten Platz nach Ländern beibehalten, sind aber 2013 vorübergehend auf den 15. Platz gefallen ... sind aber 2014 auf den fünften Platz und 2014 auf den fünften Platz zurückgekehrt und sind letztes Jahr auf den dritten Platz gestiegen."
Obwohl wir uns gefragt haben, ob wir einen Rang nach Tischtennis des Landes der Welt melden sollen oder nicht, ist dies ein Artikel aus dem Chosun Ilbo (6. Mai 2016) mit der Überschrift „Adoption in die Vereinigten Staaten; Südkorea ist nach Äthiopien das drittgrößte Land. '
Dem Bericht zufolge haben die USA 2015 5.648 Kinder aus der ganzen Welt adoptiert, davon 2.354 in China, 335 in Äthiopien und 318 in Korea.
Die Vereinigten Staaten machen 60-70% der südkoreanischen Adoptivziele aus.
Wenn die Gesamtzahl der von Korea im Jahr 2015 entsandten Adoptivkinder etwa 500 betrug, war dies viel weniger als zu dem Zeitpunkt, als gesagt wurde, dass sie jedes Jahr um etwa 2.000 zunahm. Die Bevölkerung Chinas ist jedoch mehr als zwanzigmal so groß wie die Südkoreas. Abgesehen von Äthiopien, wo die Kriege andauern, bleibt Südkorea der weltweit führende Babyexporteur.
Es wird auch die Person geben, die das Wort "Export" versteht.
"Es wäre ein Mensch, warum heißt es, dass es exportiert und so weiter?"
In Korea gibt es Adoptivmakler.
Einige von ihnen sind religiöse Organisationen, andere haben den Status einer "Sozialhilfegesellschaft".
Die koreanische Zeitung schreibt eine solche Organisation als "Institution zur Adoption".
Einige Leute verstehen falsch, dass es sich um eine Regierungsorganisation handelt, aber was abgedeckt wird, sind Adoptivmakler.
Als Gegenleistung für ein Memorandum mit der Aufschrift „Ich werde später keine Beziehung zu diesem Kind haben“ kaufen sie dem Schöpfer ein Baby für Geld.
Holen Sie sich dann ein Familienregister bei einem Waisenkind, dessen leibliche Eltern es nicht kennen, und arrangieren Sie einen Ausländer, der ein Kind haben möchte, und nehmen Sie eine Provision entgegen.
Es ist in der Tat menschlicher Verkehr.
Es ist "Babys Export".
Wenn ausländische Bewerber nicht gefunden werden, bleibt nichts anderes übrig, als zu niedrigeren Provisionen an inländische Bewerber zu verkaufen.
Die oben erwähnte Zeitung Hankyoreh berichtet über den Inhalt der Homepage eines koreanischen Wohlfahrtsunternehmens, das als Menschenrechtsorganisation gilt.
'Es gibt eine Ausgabe, die US-Familien zahlen müssen, um koreanische Kinder wieder aufzuladen, und zwar 17.215 US-Dollar. Koreanische Babys sind die höchsten auf dem Adoptionsmarkt.
Es wurde gemunkelt, dass es bei ausländischen Bewerbern klug und beliebt ist. Anmeldegebühren, Papierkramkosten, Begleitkosten usw. sind getrennt. '
Die Überschrift dieses Artikels lautet übrigens "Industrialized Adopted". Ein Länderfehler, der am Ende von Anfang bis Ende hilft. '
Koreanische Babyexporte sind "Industrie".
Dieser Artikel wird fortgesetzt.
* Dieses Kapitel beweist auch, dass Trostfrauen Lügen sind. * *

Es ist ein Muss, nicht nur für Japaner, sondern auch für Menschen auf der ganzen Welt.
Wie ich ist es das erste Buch, das Menschen auf der Welt über Korea wissen.
Länder mit abgründigen bösen und plausiblen Lügen lügen über ihre eigene Realität.
Mit anderen Worten, sie halten die tatsächliche Situation ihres Landes geheim.
Zeitungsunternehmen wie Asahi Shimbun usw., TV-Medienunternehmen wie NHK und Oppositionspolitiker, sogenannte Menschenrechtsanwälte und Bürgergruppen, die mit Südkorea kommuniziert haben, verbergen weiterhin die Realität Südkoreas.
Dieses echte Buch enthüllt es.
Das Folgende ist eine Fortsetzung des vorherigen Kapitels.
Die schreckliche Kluft zwischen Arm und Reich
Also, wer sind die Lieferanten von "Rohstoffen für den Export"?
„Der größte Anstieg von einem macht 87% bei Kindern aus, die im Ausland als Kind einer alleinerziehenden Mutter (Muttermutter) adoptiert werden.
Die restlichen 13% sind Kinder, deren Elternschaft aufgrund einer Scheidung schwierig geworden ist. ' (Der Chosun Ilbo 25. Dezember 11).
Es gibt das Haager Übereinkommen über die internationale Adoption.
Der Vertrag beabsichtigt, die internationale Adoption so weit wie möglich zu reduzieren.
Für die wohlhabenden Menschen im Westen scheint die Adoption und Erziehung nicht weißer Babys als Adoptivkinder ein spezifisches Statussymbol zu sein.
Es kann Fälle geben, in denen arme Waisenkinder in Asien und Menschen mit Behinderungen wirklich bestrebt sind, sie aufzunehmen und gut zu erziehen, sie aber praktizieren. Es gibt jedoch sehr viele Fälle, in denen nicht-weiße Adoptierende in der weißen Gesellschaft Diskriminierung ausgesetzt sind. Es scheint.
Das Haager Übereinkommen besagt daher, dass Waisenkinder grundsätzlich im Inland aufgezogen werden sollten und dass die internationale Adoption das „letzte Mittel“ ist, wenn sie nicht lokal angebaut werden kann.
Korea hat sich seit den 1980er Jahren zu einem stärker entwickelten Land entwickelt.
1996 trat er der Organisation für wirtschaftliche Zusammenarbeit und Entwicklung (OECD) bei, die als "Zusammenkunft reicher Länder" bezeichnet werden kann.
Natürlich gibt es in Korea eine enorme Kluft zwischen Arm und Reich.
Und einige werden wegen ihrer Armut aufgegeben.
Es scheint, dass mehr verlassene Kinder geboren wurden, weil sie „unerwünschte Geburten“ waren, aber es gibt Hausfamilien, die Adoptivkinder aufnehmen.
Es ist möglich, einen beliebigen Betrag an Betriebskosten eines Waisenhauses zumindest aus einem Staatshaushalt herauszuarbeiten.
Es kann nicht passieren, weil die südkoreanische Wirtschaft so groß ist wie "wenn sie in Korea nichts aufbringen kann".
Korea ist diesem Vertrag jedoch nicht beigetreten (tatsächlich ist Japan nicht beigetreten. Der wesentliche Hintergrund unterscheidet sich von Südkorea, da Japan fast keine internationalen Adoptionsergebnisse für das Senden und Akzeptieren hat).
Einige Koreaner glauben jedoch, dass sie Mitglieder sind.
JoongAng Ilbo (25. Mai 2013) gab einen großen falschen Bericht heraus, in dem es heißt: "Korea tritt dem Haager Internationalen Adoptionsvertrag bei."
Tatsächlich hat der Minister für Gesundheit und Soziales den Vertrag nur in Den Haag unterzeichnet.
Mit anderen Worten, Sie haben gerade bestätigt, dass Sie die Dokumente erhalten haben.
Das koreanische Parlament hat einen Antrag auf Ratifizierung angenommen, ihn jedoch nicht ratifiziert.
Grundlegende innerstaatliche Gesetze werden überhaupt nicht erlassen.
Trotzdem war Südkorea Vorsitzender der UN-Kommission für die Rechte des Kindes, die für die Überwachung der Umsetzung des Haager Übereinkommens verantwortlich war.
Ich bin angewidert über die Schamlosen.
Dieser Artikel wird fortgesetzt.

Como yo, es el primer libro que la gente en el mundo sabe sobre Corea.

Lo siguiente es de Katsumi Murotani, un periodista genuino y uno de los mejores expertos coreanos, 'Conocimiento común de las tribus anti-japonesas'.
Es un libro de lectura obligada no solo para los japoneses, sino también para personas de todo el mundo.
Como yo, es el primer libro que la gente en el mundo sabe sobre Corea.
Los países con mentiras malvadas y genuinas mienten sobre su propia realidad.
En otras palabras, mantienen en secreto la situación real de su país.
Las compañías de periódicos como Asahi Shimbun, etc., las compañías de medios de televisión como NHK y los políticos de oposición, los llamados abogados de derechos humanos y los grupos de ciudadanos que se han comunicado con Corea del Sur continúan ocultando la realidad de Corea del Sur.
Este libro real lo revela.
Lo siguiente es una continuación del capítulo anterior.
Agente de adopción que compra un bebé por dinero
"Mantuvimos el cuarto lugar por país, pero temporalmente bajamos al 15 ° lugar en 2013 ... pero volvimos al quinto lugar en 2014 y al 5 ° lugar, subiendo al tercer lugar el año pasado".
Aunque nos hemos preguntado si debemos informar o no un rango por el país del tenis de mesa mundial, este es un artículo del Chosun Ilbo (6 de mayo de 2016) titulado 'Adopción a los Estados Unidos; Corea del Sur es la tercera más grande después de Etiopía '.
Según el informe, Estados Unidos adoptó a 5.648 niños de todo el mundo en 2015, de los cuales 2.354 estaban en China, 335 en Etiopía y 318 en Corea.
Estados Unidos representa el 60-70% de los destinos adoptivos de Corea del Sur.
Por lo tanto, si el número total de niños adoptados enviados por Corea en 2015 fue de alrededor de 500, fue mucho menor que cuando se dijo que aumentaba en aproximadamente 2,000 cada año. Sin embargo, la población de China es más de veinte veces la de Corea del Sur. Aparte de Etiopía, donde continúan las guerras, Corea del Sur sigue siendo el principal exportador mundial de bebés.
También habrá una persona que se dé cuenta de la palabra 'exportación'.
'Sería un ser humano, ¿por qué dice que exporta, etc.?'
Hay corredores adoptivos en Corea.
Algunas de ellas son organizaciones religiosas, y otras tienen el estatus de una 'corporación de bienestar social'.
El periódico coreano escribe una organización como "institución de adopción".
Algunas personas no entienden que se trata de una organización gubernamental, pero lo que se está cubriendo son los corredores adoptivos.
A cambio de un memorándum que dice: "No tendré relación con este niño de aquí en adelante", le compran un bebé al creador por dinero.
Luego, obtenga un registro familiar con un huérfano cuyos padres biológicos no conocen y organice un extranjero que quiera un hijo y asuma una comisión.
Es tráfico humano, de hecho.
Es 'la exportación del bebé'.
Si no se encuentran solicitantes extranjeros, no hay más remedio que vender a solicitantes nacionales a comisiones más bajas.
El periódico Hankyoreh mencionado anteriormente informa el contenido de la página de inicio de una corporación de bienestar coreana, que es considerada como una organización de derechos humanos.
"Hay un gasto que las familias estadounidenses tienen que pagar para recargar a los niños coreanos, a $ 17,215. Los bebés coreanos son los más altos en el mercado de adopción.
Se rumorea que es inteligente y popular entre los solicitantes extranjeros. Las tarifas de registro, los costos de papeleo, los costos de escolta, etc. están separados ''.
Por cierto, el titular de este artículo es 'Adoptado industrializado'. Un error del país para ayudar al final de principio a fin.
Las exportaciones coreanas de bebés son 'industria'.
Este artículo continúa
* Este capítulo también prueba que consolar a las mujeres son mentiras. * *

Es un libro de lectura obligada no solo para los japoneses, sino también para personas de todo el mundo.
Como yo, es el primer libro que la gente en el mundo sabe sobre Corea.
Los países con maldad abismal y mentiras plausibles mienten sobre su propia realidad.
En otras palabras, mantienen en secreto la situación real de su país.
Las compañías de periódicos como Asahi Shimbun, etc., las compañías de medios de televisión como NHK y los políticos de oposición, los llamados abogados de derechos humanos y los grupos de ciudadanos que se han comunicado con Corea del Sur continúan ocultando la realidad de Corea del Sur.
Este libro real lo revela.
Lo siguiente es una continuación del capítulo anterior.
La terrible brecha entre ricos y pobres.
Entonces, ¿quiénes son los proveedores de 'materias primas para la exportación'?
'La mayor parte de un aumento representa el 87% entre los niños que son adoptados en el extranjero por el hijo de una madre soltera (madre soltera).
El 13% restante son niños cuya crianza se ha vuelto difícil debido al divorcio '. (El Chosun Ilbo, 25 y 11 de diciembre).
Existe la Convención de La Haya sobre Adopción Internacional.
El tratado tiene la intención de reducir la adopción internacional tanto como sea posible.
Para las personas ricas de Occidente, adoptar y criar bebés no blancos como niños adoptivos parece ser un símbolo de estatus específico.
Puede haber casos en los que los huérfanos pobres en Asia y aquellos con discapacidades estén realmente ansiosos por aceptarlos y criarlos bien, pero practíquelos. Sin embargo, hay muchos casos en que los adoptantes no blancos están expuestos a la discriminación en la sociedad blanca. Parece.
La Convención de La Haya, por lo tanto, establece que los huérfanos deben criarse en el país en principio y que la adopción internacional es el "último recurso" si no se puede cultivar localmente.
Desde la década de 1980, Corea se ha convertido en un país más desarrollado.
En 1996, se unió a la Organización para la Cooperación y el Desarrollo Económico (OCDE), que puede describirse como una "reunión de países ricos".
Por supuesto, hay una tremenda brecha entre ricos y pobres en Corea.
Y algunos son abandonados por su pobreza.
Parece que nacieron más niños abandonados porque eran 'nacimientos no deseados', pero hay familias domésticas que aceptan niños adoptados.
Es posible trabajar cualquier cantidad de gastos operativos de un orfanato al menos con un presupuesto gubernamental.
No puede suceder debido al tamaño de la economía de Corea del Sur, como 'si no puede recaudar nada en Corea'.
Sin embargo, Corea no se ha adherido a este tratado (en realidad, Japón no se ha unido. El antecedente esencial es diferente de Corea del Sur porque Japón casi no tiene resultados de adopción internacional tanto para enviar como para aceptar).
Sin embargo, algunos coreanos creen que son miembros.
JoongAng Ilbo (25 de mayo de 2013) emitió un gran informe falso afirmando que "Corea está adhiriendo al Tratado de Adopción Internacional de La Haya".
De hecho, el Ministro de Salud y Bienestar solo 'firmó el tratado' en La Haya.
En otras palabras, acaba de confirmar que recibió los documentos.
El Parlamento coreano aprobó una moción de ratificación pero no la ratificó.
Las leyes nacionales fundamentales no se promulgan en absoluto.
A pesar de esto, Corea del Sur fue presidente de la Comisión de los Derechos del Niño de la ONU, responsable de supervisar la aplicación de la Convención de La Haya,
Estoy disgustado por lo desvergonzado.
Este artículo continúa

Come me, è il primo libro che le persone al mondo conoscono della Corea.

Quello che segue è di Katsumi Murotani, un vero giornalista e uno dei migliori esperti coreani, "Conoscenza comune delle tribù anti-giapponesi".
È un libro da leggere non solo per i giapponesi ma anche per le persone di tutto il mondo.
Come me, è il primo libro che le persone al mondo conoscono della Corea.
I paesi con bugie malvagie e genuine mentono sulla propria realtà.
In altre parole, mantengono segreta la situazione reale del loro paese.
Aziende di giornali come Asahi Shimbun, ecc., Società di media televisive come NHK e politici dell'opposizione, i cosiddetti avvocati per i diritti umani e gruppi di cittadini che hanno comunicato con la Corea del Sud continuano a nascondere la realtà della Corea del Sud.
Questo vero libro lo rivela.
Quanto segue è una continuazione del capitolo precedente.
Mediatore di adozione che compra un bambino per soldi
"Abbiamo mantenuto il quarto posto per paese, ma siamo temporaneamente scesi al 15 ° posto nel 2013 ... ma siamo tornati al quinto posto nel 2014 e al 5 ° posto, salendo al terzo posto l'anno scorso."
Sebbene ci siamo chiesti se segnalare o meno una classifica da parte del paese del tennis da tavolo mondiale, questo è un articolo di Chosun Ilbo (6 maggio 2016) intitolato "Adozione negli Stati Uniti; La Corea del Sud è la terza più grande dopo l'Etiopia ".
Secondo il rapporto, gli Stati Uniti hanno adottato 5.648 bambini da tutto il mondo nel 2015, di cui 2.354 in Cina, 335 in Etiopia e 318 in Corea.
Gli Stati Uniti rappresentano il 60-70% delle destinazioni adottive della Corea del Sud.
Pertanto, se il numero totale di bambini adottati inviati dalla Corea nel 2015 era di circa 500, era molto più basso rispetto a quando si diceva che aumentava di circa 2.000 ogni anno. Tuttavia, la popolazione cinese è più di venti volte quella della Corea del Sud. A parte l'Etiopia, dove continuano le guerre, la Corea del Sud rimane il principale esportatore mondiale di bambini.
Ci sarà anche la persona che prende la parola "esportazione".
"Sarebbe un essere umano, perché dice che esporta e così via?"
Ci sono broker adottivi in Corea.
Alcuni di loro sono organizzazioni religiose e altri hanno lo status di "società di assistenza sociale".
Il giornale coreano scrive un'organizzazione come "istituzione per adozione".
Alcune persone fraintendono che si tratta di un'organizzazione governativa, ma ciò che viene coperto sono i broker adottivi.
In cambio di un memorandum che dice: "Non avrò relazioni con questo bambino d'ora in poi", comprano un bambino dal creatore per soldi.
Quindi, prendi un registro di famiglia con un orfano i cui genitori non lo conoscono e organizza uno straniero che vuole un figlio e prende una commissione.
È il traffico umano, anzi.
È "l'esportazione del bambino".
Se non vengono trovati candidati stranieri, non vi è altra scelta che vendere a candidati nazionali a commissioni inferiori.
Il quotidiano Hankyoreh menzionato sopra riporta i contenuti della homepage di una società di welfare coreana, che è considerata un'organizzazione per i diritti umani.
'C'è una spesa che le famiglie statunitensi devono pagare per ricaricare i bambini coreani, a $ 17.215. I bambini coreani sono i più alti nel mercato delle adozioni.
Si dice che sia intelligente e popolare tra i candidati stranieri. Le tasse di registrazione, i costi delle scartoffie, i costi di scorta, ecc. Sono separati.
A proposito, il titolo di questo articolo è "Adozione industrializzata". Un errore di paese per aiutare entro la fine dall'inizio alla fine. '
Le esportazioni di bambini coreani sono "industria".
Questo articolo continua.
* Questo capitolo dimostra anche che le donne di conforto sono bugie. *

È un libro da leggere non solo per i giapponesi ma anche per le persone di tutto il mondo.
Come me, è il primo libro che le persone al mondo conoscono della Corea.
Paesi con malvagità abissale e bugie plausibili mentono sulla propria realtà.
In altre parole, mantengono segreta la situazione reale del loro paese.
Aziende di giornali come Asahi Shimbun, ecc., Società di media televisive come NHK e politici dell'opposizione, i cosiddetti avvocati per i diritti umani e gruppi di cittadini che hanno comunicato con la Corea del Sud continuano a nascondere la realtà della Corea del Sud.
Questo vero libro lo rivela.
Quanto segue è una continuazione del capitolo precedente.
Il terribile divario tra ricchi e poveri
Quindi, chi sono i fornitori di "materie prime per l'esportazione"?
'La maggior parte dell'aumento rappresenta l'87% dei bambini adottati all'estero nel figlio di una madre single (madre da nubile).
Il restante 13% sono bambini la cui genitorialità è diventata difficile a causa del divorzio. " (The Chosun Ilbo, 25, 11 dicembre).
Esiste la Convenzione dell'Aia sull'adozione internazionale.
Il trattato intende ridurre il più possibile l'adozione internazionale.
Per i ricchi in Occidente, adottare e allevare bambini non bianchi come bambini adottivi sembra essere uno status symbol specifico.
Ci possono essere casi in cui i poveri orfani in Asia e coloro che hanno disabilità sono veramente desiderosi di accettarli e allevarli bene, ma praticarli. Tuttavia, ci sono molti casi in cui gli utenti non bianchi sono esposti alla discriminazione nella società bianca. Sembra.
La Convenzione dell'Aia, pertanto, afferma che gli orfani dovrebbero essere allevati in linea di principio a livello nazionale e che l'adozione internazionale è "l'ultima risorsa" se non può essere coltivata localmente.
Dagli anni '80, la Corea si è evoluta in un paese più sviluppato.
Nel 1996, ha aderito all'Organizzazione per la cooperazione e lo sviluppo economico (OCSE), che può essere descritto come un "raduno di paesi ricchi".
Certamente, c'è un enorme divario tra ricchi e poveri in Corea.
E alcuni sono abbandonati a causa della loro povertà.
Sembra che siano nati più bambini abbandonati perché erano "nascite indesiderate", ma ci sono famiglie domestiche che accettano bambini adottati.
È possibile lavorare qualsiasi importo delle spese operative di un orfanotrofio almeno con un budget statale.
Non può accadere a causa delle dimensioni dell'economia della Corea del Sud, ad esempio "se non può raccogliere nulla in Corea".
Tuttavia, la Corea non ha aderito a questo trattato (in realtà, il Giappone non ha aderito. Lo sfondo essenziale è diverso dalla Corea del Sud perché il Giappone non ha quasi risultati di adozione internazionale sia per l'invio che per l'accettazione).
Tuttavia, alcuni coreani credono di essere membri.
JoongAng Ilbo (25 maggio 2013) ha pubblicato un grande falso rapporto affermando che "la Corea sta aderendo al Trattato di adozione internazionale dell'Aia".
In effetti, il ministro della sanità e del benessere ha solo "firmato il trattato" a L'Aia.
In altre parole, hai appena confermato di aver ricevuto i documenti.
Il parlamento coreano ha approvato una proposta di ratifica ma non l'ha ratificata.
Le leggi nazionali fondamentali non sono affatto emanate.
Ciononostante, la Corea del Sud era presidente della Commissione delle Nazioni Unite per i diritti dell'infanzia, responsabile del monitoraggio dell'attuazione della Convenzione dell'Aia,
Sono disgustato dal sfacciato.
Questo articolo continua.

「白人には白人の重荷があるように日本にも黄色い重荷がある」と朝鮮を押し付けてきた説の方がずっと説得力がある

以下は本日発売された週刊新潮の掉尾を飾る高山正之の連載コラムからである。
本稿も彼が戦後の世界で唯一無二のジャーナリストであることを証明している。
日本国民のみならず世界中の人達は彼の精進に感嘆し尊敬の念を抱くはずである。
日帝の防疫
日本近代史の都市伝説の一つに桂タフト協定がある。
米国のフィリピン植民地化を認めよう。
その代わり朝鮮は日本のものとするという話だ。　
ただ、そんな外交文書は日本にも米国にもない。
史実に照らせばこれっぽっちも真実味はない。　
例えばフィリピン。
スペイン支配に抵抗するアギナルドに米国が独立を約束し、ともに戦った。　
が、スペインが降伏すると米国は約束を反故にしてフィリピンを自分の植民地にしてしまった。　
怒るアギナルド軍の抵抗は４年間も続き、40万人もが殺された。
その間、日本はアジア同胞の苦境に同情し、日清戦争で鹵獲した銃火器をこっそり送り出したり、山田美妙の『あぎなるど』がベストセラーになったり。
それで６人の志士が潜入し、米軍に捕まってもいる。　
抵抗派の大物リカルテは日本に亡命し、先の戦争で日本軍がマッカーサーを叩き出した後に故国に凱旋している。　
義に篤い日本がフィリピンを残忍な米国に喜んで委ねるわけもない。　
一方の朝鮮はすぐ隣にいながら性格は日本人とは真反対。
まず義を知らない。
奸計に長け、自国の戦争すら他国に押し付ける。
白村江もしかり。
南北で始めた朝鮮戦争もいつの間にか米支の戦争にした。　
そういう狡さ以上に日本人が嫌ったのが不潔さだ。　
イサベラ・バードは糞便塗れの京城を歩いて世界一不浄としたが、後に北京を見て第２位とした。
＊この箇所で私は１位と2位を取り違えていた事に気づいた…バードは朝鮮紀行の中で、1894年の訪問時のソウルに関して、道は牛がすれ違えないほど細く迷路のようであり、家から出た汚物によって悪臭が酷く、北京を見るまで「ソウルこそこの世で一番不潔な町」だとし、「紹興へ行くまではソウルの悪臭こそこの世で一番ひどいにおいだ」「都会であり首都であるにしては、そのお粗末さは実に形容しがたい」と記している。また、人工の道や橋も少なく、「あっても夏には土埃が厚くて、冬にはぬかるみ、ならしてない場合はでこぼこの地面と、突き出た岩の上をわだちが通っている。道と言っても獣や人間の通行でどうやら識別可能な程度についた通路に過ぎない」と記している…以上、ウィキペディアから＊　
汚穢度ですら世界一の座を支那に譲る。
華夷秩序への律義さだけがこの民族の取り柄に見える。　
つまり日本がフィリピンとの義を捨ててまでそんな汚い国を欲しがるなどありえない話なのだ。　
そう見れば、セオドア・ルーズベルトが「白人には白人の重荷があるように日本にも黄色い重荷がある」と朝鮮を押し付けてきた説の方がずっと説得力がある。　
厄介な国を押し付けられれば日本の大いなる負担になる。
「日本の脅威」を削げるという読みだ。　
日本はそんなお荷物はいらない。
だから伊藤博文は元駐日米代理公使Ｄ・スティーブンスの協力で朝鮮に鉄道や港湾、教育制度などインフラを与え、距離を取った保護国にしようとした。　
セオドアはそんな勝手を許さない。
だから彼は伊藤もスティーブンスも暗殺して一気に日韓併合までもっていかせた。　
その途端、朝鮮をペスト禍が見舞う。
日本は改めて朝鮮の汚さを思い知った。　
幸い北里柴三郎が菌の正体を突き止めていたからすぐに終息させられた。　
と思ったら次は腸チフスが流行り、終わったら今度はコレラが襲った。
さすが世界２位の汚穢国家だ。　
で、総督府は日本の内務省に倣って防疫を警備局所管とした。
その強制力で流行地への交通を遮断し、罹患者を隔離し、集会を禁止したと総督府の記録にある。　
衛生観念も教え、各戸に便所を作らせた。　
活動写真で病気の怖さを教え、各村落に「防疫自衛団」を置き「自分たちで防疫」意識を高めさせた。　
総督府は仁川の海港防疫を重視し、支那の船は沖泊めし、乗員の検便検査をしたうえで入港を認めた。　
ただ乗船者の中の「支那人下層労働者」は一切入国禁止とした。　
日帝支配10年目のコレラ禍も支那から入ってきた。
経路は取り締まりが難しい地方の港に入る漁船だった。　
総督府は防疫自衛団に戸口調査をさせ、患者を見つけ隔離した。　
火葬を厭って患者を隠す家もある。
それには報奨金つき密告制を採った。　
おかげで最初の流行は僅か２ヵ月で終息させた。　
こうした衛生観念は日帝支配後も生き残り、1970年代の外務省資料では韓国民の回虫を持つ割合が50％を切ったとある。　
その韓国で武漢コロナが猛威を振るう。　
日帝が徹底して教え込んだ「支那人入国禁止」を文在寅がどうしても受け入れなかったためとか。　
華夷に秩序があれば肺炎に死すとも可なり、か。

一方の朝鮮はすぐ隣にいながら性格は日本人とは真反対。まず義を知らない。奸計に長け、自国の戦争すら他国に押し付ける。

以下は本日発売された週刊新潮の掉尾を飾る高山正之の連載コラムからである。
本稿も彼が戦後の世界で唯一無二のジャーナリストであることを証明している。
日本国民のみならず世界中の人達は彼の精進に感嘆し尊敬の念を抱くはずである。
日帝の防疫
日本近代史の都市伝説の一つに桂タフト協定がある。
米国のフィリピン植民地化を認めよう。
その代わり朝鮮は日本のものとするという話だ。　
ただ、そんな外交文書は日本にも米国にもない。
史実に照らせばこれっぽっちも真実味はない。　
例えばフィリピン。
スペイン支配に抵抗するアギナルドに米国が独立を約束し、ともに戦った。　
が、スペインが降伏すると米国は約束を反故にしてフィリピンを自分の植民地にしてしまった。　
怒るアギナルド軍の抵抗は４年間も続き、40万人もが殺された。
その間、日本はアジア同胞の苦境に同情し、日清戦争で鹵獲した銃火器をこっそり送り出したり、山田美妙の『あぎなるど』がベストセラーになったり。
それで６人の志士が潜入し、米軍に捕まってもいる。　
抵抗派の大物リカルテは日本に亡命し、先の戦争で日本軍がマッカーサーを叩き出した後に故国に凱旋している。　
義に篤い日本がフィリピンを残忍な米国に喜んで委ねるわけもない。　
一方の朝鮮はすぐ隣にいながら性格は日本人とは真反対。
まず義を知らない。
奸計に長け、自国の戦争すら他国に押し付ける。
白村江もしかり。
南北で始めた朝鮮戦争もいつの間にか米支の戦争にした。　
そういう狡さ以上に日本人が嫌ったのが不潔さだ。　
イサベラ・バードは糞便塗れの京城を歩いて世界一不浄としたが、後に北京を見て第２位とした。
＊この箇所で私は１位と2位を取り違えていた事に気づいた…バードは朝鮮紀行の中で、1894年の訪問時のソウルに関して、道は牛がすれ違えないほど細く迷路のようであり、家から出た汚物によって悪臭が酷く、北京を見るまで「ソウルこそこの世で一番不潔な町」だとし、「紹興へ行くまではソウルの悪臭こそこの世で一番ひどいにおいだ」「都会であり首都であるにしては、そのお粗末さは実に形容しがたい」と記している。また、人工の道や橋も少なく、「あっても夏には土埃が厚くて、冬にはぬかるみ、ならしてない場合はでこぼこの地面と、突き出た岩の上をわだちが通っている。道と言っても獣や人間の通行でどうやら識別可能な程度についた通路に過ぎない」と記している…以上、ウィキペディアから＊　
汚穢度ですら世界一の座を支那に譲る。
華夷秩序への律義さだけがこの民族の取り柄に見える。　
つまり日本がフィリピンとの義を捨ててまでそんな汚い国を欲しがるなどありえない話なのだ。　
そう見れば、セオドア・ルーズベルトが「白人には白人の重荷があるように日本にも黄色い重荷がある」と朝鮮を押し付けてきた説の方がずっと説得力がある。　
厄介な国を押し付けられれば日本の大いなる負担になる。
「日本の脅威」を削げるという読みだ。　
日本はそんなお荷物はいらない。
だから伊藤博文は元駐日米代理公使Ｄ・スティーブンスの協力で朝鮮に鉄道や港湾、教育制度などインフラを与え、距離を取った保護国にしようとした。　
セオドアはそんな勝手を許さない。
だから彼は伊藤もスティーブンスも暗殺して一気に日韓併合までもっていかせた。　
その途端、朝鮮をペスト禍が見舞う。
日本は改めて朝鮮の汚さを思い知った。　
幸い北里柴三郎が菌の正体を突き止めていたからすぐに終息させられた。　
と思ったら次は腸チフスが流行り、終わったら今度はコレラが襲った。
さすが世界２位の汚穢国家だ。　
で、総督府は日本の内務省に倣って防疫を警備局所管とした。
その強制力で流行地への交通を遮断し、罹患者を隔離し、集会を禁止したと総督府の記録にある。　
衛生観念も教え、各戸に便所を作らせた。　
活動写真で病気の怖さを教え、各村落に「防疫自衛団」を置き「自分たちで防疫」意識を高めさせた。　
総督府は仁川の海港防疫を重視し、支那の船は沖泊めし、乗員の検便検査をしたうえで入港を認めた。　
ただ乗船者の中の「支那人下層労働者」は一切入国禁止とした。　
日帝支配10年目のコレラ禍も支那から入ってきた。
経路は取り締まりが難しい地方の港に入る漁船だった。　
総督府は防疫自衛団に戸口調査をさせ、患者を見つけ隔離した。　
火葬を厭って患者を隠す家もある。
それには報奨金つき密告制を採った。　
おかげで最初の流行は僅か２ヵ月で終息させた。　
こうした衛生観念は日帝支配後も生き残り、1970年代の外務省資料では韓国民の回虫を持つ割合が50％を切ったとある。　
その韓国で武漢コロナが猛威を振るう。　
日帝が徹底して教え込んだ「支那人入国禁止」を文在寅がどうしても受け入れなかったためとか。　
華夷に秩序があれば肺炎に死すとも可なり、か。

この章は村上春樹は永遠に日本国民に謝罪し続けなければならない事を明らかにしている

以下は本物のジャーナリストであり最高の韓国通の一人でもある室谷克実氏の著作「反日種族の常識」からである。
日本国民のみならず世界中の人達が必読の書である。
私と同様に、世界中の人達も初めて知る韓国の実態を明らかにした本である。
底しれぬ悪とまことしやかな嘘の国々は、自国の実態についても嘘をつく。
つまり自国の実態については隠し通す。
韓国と通じてきた朝日新聞等の新聞会社やNHK等のテレビメディア会社、野党の政治屋、所謂人権派弁護士、及び市民団体等は、この真実の本が明らかにしている韓国の実態を隠し続けてきたのである。
以下は前章の続きである。
なぜ永遠に「謝罪」を要求するのか　
だからスポーツ競技でも、どこまでも勝敗に拘る。
フェアプレー精神がない。　
国内の中高校生の大会ですら、父兄やコーチによる審判買収がある。
彼らは、どんな汚い手を使っても勝てばいいと思っている。　
韓国人はいつの頃からか、そんな精神文化のなかで育ってきた。
おそらく、朱子学に染まり切った歴史が影響しているのだろう。　
「非を認めること」は、韓国人とすれば「負けること」に他ならない。
だから、彼らは「素直に謝る」ことができない。　
非を認めて素直に謝れば、周囲はそれで何事もなかったかのように扱ってくれるのが日本社会だ。
しかし、韓国は違う。　
謝罪したら最後、徹底的に追い込まれる。
朴槿恵前大統領がその良い例だ。　
そういう精神文化のなかにいるから、自分は謝罪しないが、相手にはしつこく謝罪を要求する。
韓国人は、白分たちの精神文化（彼らの言葉では「道徳性」となる）は優れていると思い込んでいる。
物質的な意味での先進国はみな同じような精神文化だが、自分たちの道徳性には劣ると韓国人は信じている。　
だから韓国人の口からは、「日本に対して道徳的優位にある我々は……」といった言葉が当たり前のように発せられるのだ。　
夜郎自大の国というか、国民的な大誤解を抱えていると言える。　
慰安婦問題、いわゆる徴用工問題で、いつまで経っても「謝罪」を要求するのは、そうした独善的な精神文化によるところが大きい。　
それだから、日本ごときの「道徳的に遅れた国」が謝罪しても認めない。
いつまで経っても、「誠意ある謝罪ではないからダメだ」となる。
もう付き合いきれない反日種族だ。　
加害者から被害者にすり替わる特技　
泥棒族の話に戻れば、非を認めず、したがって謝罪もしたくないから、「お前こそ、前に俺の物を盜んだじゃないか」と言い返すのだ。これで相手を面食らわせる。
そして、「お‐前こそ……」と声を張り上げることで、泥棒をしたところを見付けられてしまった弱い立場から、「お前がしたから、こちらもしたのだ」という“対等の立場”になって開き直る。
主張の論理性よりも、声が大きいほうが勝つ。
俗にいう「韓国の声闘文化」だ。
「レーダー照射を受けた」と、日本側が再発防止を求めた（誤解している人が多いが、日本は謝罪を要求しなかった）のに対して、韓国国防省は当初、「わが軍は正常的な作戦活動中たった。作戦活動の際にレーダーを運用したが、日本の海上哨戒機を追跡する目的で運用した事実はない」（聯合ニュース18年12月21日）と述べた。　　
つまり、レーダーを照射した事実は認めていた。
泥棒族でいえば「借りただけ」と、犯意を否定したわけだ。　　
この時点で、国防省が「正常な作戦活動中」として「北朝鮮の遭難船の救助活動に当たっていた」と言わなかったのはなぜか。
私は見逃せないポイントだと思う。　
その後、韓国国防省の弁明は「レーダー照射はしていなかった」となり、日本側が証拠映像を公表するや逆切れして、［お前こそ低空で威嚇飛行をした。謝罪しろ］と出てきた。　
まさに「泥棒と言われたら……」の処世訓どおり、質悪の泥棒族の対応になった。　
レーダー照射をした加害者が、威嚇飛行をされた被害者に変わったのだ。
加害者から被害者への変わり身の早さは韓国人の特技だ。

＊この章は村上春樹は永遠に日本国民に謝罪し続けなければならない事を明らかにしている＊