Dit is het hoofdstuk dat ik op 11/3/2016 heb verzonden.
Ik dien het opnieuw in.
Het is een must-read, niet alleen voor de mensen in Japan, maar voor mensen over de hele wereld.
Het volgende komt uit de Nikkei-column Oiso Koiso van gisteren.
Hoeveel van jullie hebben dit artikel gelezen in vergelijking met het artikel dat gisteren in een grote ruimte op de voorpagina van de Asahi Shimbun verscheen?
Ik vraag me af hoeveel van jullie dit hoofdartikel vergeleken met het hoofdartikel dat op een ruime plek op de voorpagina van de Asahi Shimbun van gisteren stond, geschreven door Masato Hara, de redactiedirecteur van de afdeling Economie, die de ultieme hypocriet is (inclusief natuurlijk de grote zonde van Asahi als degene die de deflatie en de verloren 20 jaar van Japan heeft veroorzaakt) en die onverschillig is voor het feit dat hij aanzienlijke schade heeft toegebracht aan Japan en haar bevolking, in plaats van een irrelevante man in de Asahi Shimbun zelf.
Ik vergeleek Oiso Koiso met een artikel van Masato Hara, de hoofdredacteur van de afdeling Economie, die de ultieme hypocriet is.
Hij schreef in een krantenkop dat de gouverneur van de Bank of Japan, Kuroda, had aangekondigd dat het bereiken van 2% inflatie nog wel even zou worden uitgesteld. Tegelijkertijd verklaarde Hara triomfantelijk dat de Bank of Japan virtueel verslagen was.
De Asahi Shimbun, vertegenwoordigd door de kinderachtige en gemene geest van deze man, bleef Japan regeren tot augustus 2014.
Als gevolg daarvan is het blijven toestaan dat de communistische eenpartijdictatuur en, in werkelijkheid, de totalitaire staat onbeschaamd en tiranniek groeien.
De Asahi Shimbun en de zogenaamde culturele figuren die met hen sympathiseren, hebben zich bij hen aangesloten om Japan te blijven aanvallen, ondermijnen en onderdrukken,
Als gevolg daarvan is de draaischijf van de beschaving tot stilstand gekomen, waardoor de extreem onstabiele en gevaarlijke wereld is ontstaan waarin we vandaag de dag leven (het is niet overdreven om te zeggen dat we kwade geesten in het donker zijn).
Het is een hoofdartikel dat zich in mijn brein heeft genesteld als een verre consequentie van mijn weerzien met de mensen van mijn geboortestad na een lange blanco periode.
"Wie heeft Japan zeventig jaar na de oorlog als politieke gevangene gehouden in de internationale gemeenschap?"
Het was een Nobelprijswaardige ontdekking en de "draaischijf van de beschaving".
Ik twijfel er niet aan dat ik Japan en de wereld perfect heb gecorrigeerd.
Als je het volgende artikel leest en vergelijkt met dat van Hara Masato, zullen alle Japanse burgers en mensen wereldwijd de juistheid van mijn artikel herkennen.
Leren van "Shin Godzilla
De film "Shin Godzilla" is erg interessant.
Premier Shinzo Abe moet de film nog zien, maar er zijn veel dingen die de premier, die tegen deflatie vecht, van de film kan leren.
Ten eerste is de vijand duidelijk geïdentificeerd.
Het plezier van de film zit in het beleidsvormingsproces van uitstel, twijfel en aarzeling, en het is bijna komisch hoe de betrokken mensen een reeks vergaderingen houden terwijl de situatie abrupt verandert.
Maar als eenmaal is vastgesteld dat Gojira de levens en eigendommen van de mensen bedreigt, zijn de genomen maatregelen onwrikbaar.
Aan de andere kant het Japan van vandaag.
Twintig jaar lang heeft men de deflatie ongemoeid gelaten door te zeggen dat deflatie goed is en dat de oorzaak van deflatie demografische oorzaken heeft.
Door de deflatie steeg de werkloosheid, steeg het aantal zelfmoorden en kregen jonge mensen, die waardevol zouden moeten zijn, geen baan en salaris.
De littekens van deflatie zijn diep.
Het ministerie van Gezondheid, Arbeid en Welzijn (MHLW) biedt vanaf volgend belastingjaar te elfder ure subsidies aan voor bedrijven die ijstijdwerkers als voltijdse werknemers in dienst nemen.
De Japanse beleidsmakers zijn zeer onverschillig geweest voor de schade die deflatie veroorzaakt.
Ten tweede is de regering in de film verenigd in haar totale inspanning om Godzilla uit te roeien.
De Self-Defense Forces zullen al hun vuurkracht in de strijd gooien.
Aan de andere kant ontbrak het de afgelopen twintig jaar aan eenheid en consistentie in de deflatiemaatregelen van Japan.
In 1997 verhoogde de regering de consumptiebelasting en in 2000 verhoogde de BOJ de rente.
Bovendien ging de BOJ in 2006 over tot kwantitatieve versoepeling, toen de deflatie nog niet voorbij was.
Net toen we dachten dat Abenomics het monetaire en fiscale beleid tegelijkertijd expansief had gemaakt, staat de verhoging van de verbruiksbelasting in april 2014 op het punt om de economische opleving van Japan weer te doen ontsporen.
Ten derde is wetenschappelijke analyse essentieel voor passende maatregelen.
Het Giant Unidentified Organism Special Disaster Response Headquarters van de overheid, dat een hoofdrol speelt in de film, is een organisatie die "Kasumigaseki outcasts, lone wolves, excentriekelingen, nerds, herrieschoppers, snobs, herrieschoppers en ketters uit de academische wereld" samenbrengt. Toch delen ze een respect voor logica en op feiten gebaseerde analyse.
Ze zouden de houding verachten van "het monetaire beleid evalueren maar niet praten over de voordelen van een lagere werkloosheid", "wijzen op een trage consumptie maar niet eens praten over een verhoging van de verbruiksbelasting" en "deregulering in andere sectoren aanmoedigen maar terughoudend zijn met hun eigen regulering.
Het aanvankelijke succes in de strijd tegen deflatie was te danken aan succesvol macro-economisch beleid.
De recente stagnatie is te wijten aan de verhoging van de consumptiebelasting.
Ik raad premier Abe aan de film te bekijken.
