Poniższy tekst pochodzi z najnowszej książki Masayuki Takayama, Henken Jizai: Corona Taught Us About the Big Bad, opublikowanej 15.01.2021.
Ta książka jest również najlepsza na świecie, podobnie jak jego poprzednie książki.
To lektura obowiązkowa nie tylko dla Japończyków, ale także dla ludzi na całym świecie.
Każdy obywatel Japonii powinien udać się do najbliższej księgarni i kupić ją już teraz.
Przekażę reszcie świata jak najwięcej informacji.
Ten esej udowadnia również, że jest on jedynym dziennikarzem powojennego świata.
Podkreślenie w tekście, z wyjątkiem nagłówka, jest moje.
Tak naprawdę miał na myśli ambasador USA w Korei Południowej, który rozważał rezygnację.
Kiedy Korea pod rządami Japonii się skończyła, co było błogim czasem dla narodu koreańskiego, Stany Zjednoczone i Związek Radziecki sprowadziły Syngmana Rhee i Kim Ir Sunga, aby poprowadzili Koreę Północną i Południową.
Koreańczycy nie mieli przywództwa.
Niedługo potem, w czerwcu 1950 r., Północ zaatakowała Południe.
Syngman Rhee porzucił swoich żołnierzy i sam uciekł do Busan.
Było to również typowe zachowanie Koreańczyków, zgodnie z tradycją, że „kiedy nadejdzie wróg, król ucieka na wyspę Ganghwa”.
Nadal był zmartwiony i wydał rozkaz prefekturze Yamaguchi, aby „zbudować tymczasowy rząd. Przygotuj się na to”.
Gubernator prefektury natychmiast odmówił.
Stany Zjednoczone, również samolubnie, natychmiast zakończyły okupację Japonii, która miała trwać wiecznie, i postanowiły zawrzeć traktat pokojowy w San Francisco w następnym roku.
Po podpisaniu traktatu USA zamierzały doprowadzić do zniesienia przez Japonię Konstytucji MacArthura, zbrojenia i walki w Korei w miejsce żołnierzy amerykańskich.
Syngman Rhee interweniował.
Zażądał, aby MacArthur uczestniczył w konferencji pokojowej jako zwycięski naród i jako zwycięski naród miał prawo do wojennych odszkodowań.
MacArthur powiedział: „Nie jesteś ani zwycięzcą, ani pokonanym narodem. Jesteś nieistotnym krajem trzecim”.
Jeśli są nieistotne, nie możesz negocjować reparacji z Japonią.
Podczas wojny koreańskiej wyznaczyli linię na wodach terytorialnych Japonii, aby ukraść Takeshimę, linię Lee Syngmana i wezwali Japonię do zaakceptowania negocjacji.
Opuścili wojnę, którą rozpoczęli z USA i Chinami.
Ten rodzaj przebiegłości jest specjalnością Korei od czasu bitwy pod Baekgangr.
* Dzisiaj, 9 i 10 lutego 2021 r., Telewizja NHK E-TV będzie emitować program zatytułowany „Cesarz Tenchi”, który będzie dotyczył bitwy pod Baekgang. Mimo to NHK prawdopodobnie w ogóle nie wspomina o tym sprytnym posunięciu Joseona. Wręcz przeciwnie, prawdopodobnie będzie gloryfikować Joseon i spojrzeć z góry na Japonię..
Japonia zażądała zwrotu japońskich aktywów narodowych i japońskich aktywów cywilnych na półwyspie.
Japoński majątek państwowy i prywatny na półwyspie stanowił wówczas 85 procent aktywów Korei.
Gdybyśmy je oddali, nic by nie zostało.
Koreańczycy z południa powiedzieli: „To nasza własność” i zażądali przeprosin za japońskie rządy kolonialne oraz odszkodowania w wysokości 2,1 miliarda dolarów, czyli równowartości 10 lat japońskiego budżetu narodowego.
Oczywiście negocjacje się załamały.
W gniewie Syngman Rhee zaczął przejmować japońskie łodzie rybackie i zatrzymywać ich załogi.
Niektórzy ludzie zginęli.
Jeśli ci się to nie podoba, pozwól mi spotkać się z Yoshidą Shigeru i wznowić rozmowy między Japonią a Koreą.
Yoshida spotkał się z Lee w Tokio w styczniu następnego roku.
Lee pokazał mu palce bez paznokci i powiedział, że zostały usunięte podczas tortur w Korei pod rządami Japonii.
To kłamstwo.
W czasach dynastii Joseon został złapany przez komornika i torturowany w więzieniu przez siedem lat.
Yoshida przez całe życie nienawidził Syngmana Rhee wraz z Ichiro Kono i Sukarno.
Podczas wznowionych rozmów między Japonią a Koreą Kubota Kanichiro powiedział: „Co to są przeprosiny? Uzdrowiliśmy góry, zbudowaliśmy szkoły i zainstalowaliśmy prąd.
Sprowadzilibyśmy Koreańczyków do współczesności, mimo że żyli w starożytności.
Spotkanie znowu się załamało.
Yoshida, zniesmaczony brakiem wdzięczności Korei, nakazał „zamknięcie delegacji koreańskiej w Japonii”, „agresywną ochronę statków rybackich” i „zatrzymanie takiej samej liczby Koreańczyków w Japonii, co zatrzymanych rybaków”.
Oszołomiony Syngman Rhee pośpiesznie zaproponował Stanom Zjednoczonym „Trójstronny pakt o nieagresji między Japonią, USA i Koreą Południową.
Wykorzystanie USA do powstrzymania użycia siły przez Japonię było przebiegłym posunięciem.
Głupi Ichiro Hatoyama, który zastąpił Yoshidę, został oszukany przez Syngmana Rhee i poważnie rozważał podpisanie paktu o nieagresji.
Schwytani rybacy zostali zmuszeni do wyrażenia zgody na „wymianę jeńców wojennych między Japonią a Koreą” na rozkaz Syngmana Rhee.
Jeńcy japońscy byli więźniami morderców i przemytników w Japonii.
Wydając im prawo stałego pobytu, Syngman Rhee zwolnił rybaków.
Japończycy szczerze nie lubili Koreańczyków od tamtego czasu.
Po Syngman Rhee wyszedł bardziej przebiegły Park Chung-hee.
Zamiast prosić o przeprosiny, odmówił zwrotu japońskich aktywów, a ponadto połknął stronę japońską z 500 milionami dolarów i pomocą techniczną.
Ostatecznie Japończycy zostali zmuszeni do oddania hołdu Korei przez 70 lat, od Korei pod rządami Japonii po cud rzeki Han.
Z drugiej strony mieszkańcy półwyspu wyrośli z epoki paleolitu bez latryn i wozów, aby stać się jednym z wiodących krajów przemysłowych na świecie w ciągu tych 70 lat.
William Siebold, dyrektor generalny służby dyplomatycznej w GHQ, który wiele razy odwiedzał Koreę przed wojną, opisał swoje wrażenia z Korei jako „ponury kraj. Ludzie są uparci i wściekli” - napisał w swojej książce zaledwie w sześciu wierszach. "Mam tego dość."
Harris, obecny ambasador USA w Korei Południowej, zapowiedział rezygnację.
Powód jest taki: „Bez względu na to, co robię; nie ma wdzięczności. Nie chcę nawet być w Korei”.
Japonia miała zbyt wiele wspólnego z takim krajem.
Wiesz, jak orzeźwiające jest zerwanie z nimi relacji w Coronie.
Weźmy przykład Harrisa.
(30 kwietnia 2020)
