Ifuatayo ni kutoka kwa makala ya Chuo Kikuu cha Tokyo Profesa Mstaafu Sukehiro Hirakawa ambayo ilionekana katika "Seiron" ya Sankei Shimbun mnamo Juni 17, yenye kichwa "Wakati Laana ya 'Katiba ya Amani' Inapoondolewa."
Mnamo 1945, taifa lililoshindwa la Japan lilipokonywa silaha, na katiba ikatangazwa mwaka uliofuata, ambayo ilisema kwamba "tukiamini haki na imani ya watu wanaopenda amani, tunaazimia kulinda usalama na uwepo wetu" (Dibaji) na kwamba. Japani "haitahifadhi" uwezekano wowote wa vita. (Kifungu cha 9)
Tangu wakati huo, hoja kuu mbili zimekuwa zikitofautiana na zinaendelea kuwa hivyo hadi leo.
Wengi wanaunga mkono kunyang'anywa silaha kwa majeshi yanayoikalia kimabavu nchini Japani na wanatetea Katiba, kama vile "Asahi Shimbun," "Komei Shimbun," na "Bendera Nyekundu."
Kupokonywa Silaha za Akili za Watu wa Japani
Ndoto ya "Katiba ya Amani" ni nzuri.
Wanashikilia udanganyifu huu kwa sababu sera ya umiliki ilinuia kuwapokonya silaha Wajapani kiroho. Bado, laana iliendelea hata baada ya kurejeshwa kwa enzi kuu kwa sababu Wajapani walitamani sana hilo bora.
Kulikuwa na ripoti kwamba amani iliwezekana kutokana na Katiba.
Walakini, hadithi kama hizo juu ya usalama wa Japani zilipasuka kama mapovu ya sabuni kutokana na kuongezeka kwa hali ya kimataifa.
Je, Marekani inalinda Japan, ambayo haijaribu kumwaga damu?
Ni kwa sababu mashaka hayo yameshika mioyo ya Wajapani.
Iliwasadikisha Wajapani kwamba "hawakushindwa kabisa" kabla ya vita na waliamini kwa upofu "amani kamili" baada ya vita, lakini zote mbili ni pande mbili za sarafu moja.
Jina la utani la "Katiba ya Amani" limekuwa mwiko unaokataza kukosolewa kwa Katiba na kutulaani.
Macho yetu yakawa na mawingu kuona ukweli wa mambo ya kimataifa, na mawazo yetu yaliendelea kusimama.
Lakini udanganyifu wa amani ulivunjwa wakati dikteta alipotisha kwa vitisho vya nyuklia.
Uvamizi wa Ukraine ulibadilisha fikra za Waskandinavia na Wajapani.
Ni lazima tujihadhari na udhalimu wa majirani zetu.
Sankei Shimbun, ambayo inaidhinisha Mkataba wa Usalama na kutetea mageuzi ya katiba, ilikuwa ni wachache katika ulimwengu wa magazeti, lakini maoni yake sasa yanakuwa ya kawaida.
Hapa, ningependa kufuatilia kumbukumbu zangu za magazeti na kuchora jinsi nilivyojiweka huru kutoka kwa mfumo wa baada ya vita.
Nilianza kusoma magazeti nikiwa darasa la tano shule ya msingi.
Ilikuwa ni kwa sababu nilitaka kujua matokeo ya vita ya jeshi na wanamaji, ambayo si tofauti na watoto wa siku hizi ambao wana furaha au huzuni kwa idadi ya vipigo, wastani wa kupigwa, au alama katika besiboli au soka.
Kila asubuhi nilitazamia kusoma "Kaigun (Navy)," makala ya mfululizo ya Bunroku Shishi, ambaye jina lake halisi lilikuwa Toyoo Iwata, kuhusu mashujaa wa shambulio la bomu la Pearl Harbor katika jarida la "Asahi".
Wakati Yomiuri Hochi (Habari za Yomiuri) na magazeti mengine yalipochapisha "Oni-zoku●■ (BeiEi)" na upande wa mnyama wa jina hilo ukiongezwa, nilihisi kuchukizwa na ukosefu wa uboreshaji. ("●" ni ya "Mmarekani," na "■" ni ya "Waingereza.)
Ingawa niliishi kama mwanafunzi chini ya kazi hiyo, maoni yangu juu ya ulimwengu yalibadilika niliposoma ng'ambo katika Ufaransa, Ujerumani, Uingereza, na Italia kutoka mwisho wa miaka ya 1945, niliona ulimwengu, na kusoma magazeti kutoka kote ulimwenguni.
Demokrasia ya Magharibi ni bora kuliko demokrasia ya watu.
Mnamo 1959, nilishangaa wakati Inajiro Asanuma wa Chama cha Kisoshalisti alipoenda Beijing na kusema, "Ubeberu wa Marekani ni adui wa pamoja wa Japan na China."
Niliporudi Japani, watu walionizunguka walikuwa kikundi kikubwa cha waimbaji kupinga Mkataba wa Usalama.
"Ninapingana na vuguvugu la kupinga usalama. Linda demokrasia. Fuata kura nyingi za Congress," nilisema, lakini inachukuliwa kama msingi.
Chuo kikuu kilikuwa kwenye mgomo mwaka mzima.
Mimi, profesa mshiriki, pia nilikuwa kazini, lakini hata huko, profesa msaidizi wa hisabati alinikasirikia, akisema, "Hirakawa kila wakati hutoa maoni ya kushangaza."
Niligundua kuwa singeweza kuzungumza na mwenzangu ambaye alisoma tu Asahi Shimbun.
Ni mbali na Mao Zedong, mbali na radi yake.
Wakati huo, Masanori Kikuchi alikuwa mtu maarufu wa Asahi Shimbun katika Chuo Kikuu cha Tokyo, na alikuwa mpenda Mapinduzi ya Utamaduni.
Kinyume chake, Mineo Nakajima, ambaye alikuja kuwa profesa mshiriki katika Chuo Kikuu cha Tokyo cha Mafunzo ya Kigeni, aliona Mapinduzi ya Kitamaduni kama mapambano ya Mao ya kuwania mamlaka na hakusita kuchapisha uchanganuzi wake.
Pia mara kwa mara nilichangia safu ya jarida hili la "Maoni ya moja kwa moja", ambamo niliandika kwamba balozi wa Ujerumani Mashariki alishangaa kwamba Mwenyekiti Mao alimsoma mshairi wa Kijerumani Sturm kwa sababu mfasiri, Guo Moruo, alijifunza "Immensee" kwa Kijerumani alipokuwa akisoma huko. Shule ya Upili ya Okayama ya zamani.
Bado nilijiepusha na maoni ya moja kwa moja ya kisiasa.
Bado, niliacha kusoma "Asahi" na kujiandikisha kwa "Sankei.
Mara tu baada ya kifo cha Mao Zedong mnamo Septemba 1976, marafiki zangu wa zamani ambao walikuwa wamesoma huko Paris walikusanyika.
Kenichi Honda, profesassor katika Chuo Kikuu cha Tokyo katika kemia iliyotumika, alisema kwamba alikuwa ameomboleza na kuandikisha ubalozi wa China, kwa hiyo nikajibu, "Ni wakati wa Bi. Jiang Qing kukamatwa."
Mwanadiplomasia Yoshiya Kato anasema, "Hey, huu ni mkahawa wa Kichina, tafadhali jizuie kuzungumza."
Toru Haga, mwenzake wa utamaduni linganishi, alisema, "Ni nini ibada hiyo kwa Uchina?" Dhuluma "Asahi" kwa ukali.
Kisha Donald Keene akajibu, "Niko katika nafasi ya kufuatilia hali ya kitamaduni nchini Japani, kwa hivyo safu ya kitamaduni ni" Asahi. "
Mwaka uliofuata, nilihamishwa hadi Kituo cha Wilson huko Washington, D.C., ambako nilikutana na Heishiro Ogawa, ambaye aliwahi kuwa balozi wa kwanza wa China nchini Japani wakati wa kurejeshwa kwa uhusiano wa kidiplomasia kati ya Japani na China, ambaye aliniambia, "Simjali 'Sankei.
Pseudo-Pacifist Autointoxication
Je, "Sankei," ambayo ilikataliwa kuwa na mwandishi wa habari huko Beijing, ilikuwa sahihi, au ilikuwa "Asahi," ambaye alikuwa na mwandishi aliyewekwa Beijing ambaye aliendelea kutuma makala kwa China kwenda Japan, ilikuwa ya busara?
Kulikuwa na mwandishi wa Beijing ambaye, baada ya kuacha "Asahi," akawa mhariri wa "People's China," gazeti la China la PR la Japan. Bado, yeye ni mtu ambaye hafai kwa kampuni ya mtu.
Shuichi Kato alichukua msimamo unaoonekana kuwa "mwenye dhamiri" kwamba Japan ilikuwa na rekodi ya uhalifu ya vita vya uchokozi dhidi ya China, kwa hivyo singeikosoa Uchina hata kidogo. Badala yake, alitumiwa sana katika "Asahi."
Asahi aliheshimu maoni ya "jitu la kiakili" Kato.
Hata hivyo, tukikumbuka nyuma, Asahi alipoteza uaminifu si kwa sababu tu ya tukio la faraja la wanawake lililohusisha hadithi ya ulaghai ya Seiji Yoshida.
Ilikuwa ni kwa sababu umma ulichoshwa na ulevi wa kujiendesha wa pseudo-pacifist.
Tayari imepita nusu karne tangu makala ya mzaha "Red Red Red Asahi Asahi" ilipotokea kwenye gazeti la kampuni hiyo.
Mnamo 1945, taifa lililoshindwa la Japan lilipokonywa silaha, na katiba ikatangazwa mwaka uliofuata, ambayo ilisema kwamba "tukiamini haki na imani ya watu wanaopenda amani, tunaazimia kulinda usalama na uwepo wetu" (Dibaji) na kwamba. Japani "haitahifadhi" uwezekano wowote wa vita. (Kifungu cha 9)
Tangu wakati huo, hoja kuu mbili zimekuwa zikitofautiana na zinaendelea kuwa hivyo hadi leo.
Wengi wanaunga mkono kunyang'anywa silaha kwa majeshi yanayoikalia kimabavu nchini Japani na wanatetea Katiba, kama vile "Asahi Shimbun," "Komei Shimbun," na "Bendera Nyekundu."
Kupokonywa Silaha za Akili za Watu wa Japani
Ndoto ya "Katiba ya Amani" ni nzuri.
Wanashikilia udanganyifu huu kwa sababu sera ya umiliki ilinuia kuwapokonya silaha Wajapani kiroho. Bado, laana iliendelea hata baada ya kurejeshwa kwa enzi kuu kwa sababu Wajapani walitamani sana hilo bora.
Kulikuwa na ripoti kwamba amani iliwezekana kutokana na Katiba.
Walakini, hadithi kama hizo juu ya usalama wa Japani zilipasuka kama mapovu ya sabuni kutokana na kuongezeka kwa hali ya kimataifa.
Je, Marekani inalinda Japan, ambayo haijaribu kumwaga damu?
Ni kwa sababu mashaka hayo yameshika mioyo ya Wajapani.
Iliwasadikisha Wajapani kwamba "hawakushindwa kabisa" kabla ya vita na waliamini kwa upofu "amani kamili" baada ya vita, lakini zote mbili ni pande mbili za sarafu moja.
Jina la utani la "Katiba ya Amani" limekuwa mwiko unaokataza kukosolewa kwa Katiba na kutulaani.
Macho yetu yakawa na mawingu kuona ukweli wa mambo ya kimataifa, na mawazo yetu yaliendelea kusimama.
Lakini udanganyifu wa amani ulivunjwa wakati dikteta alipotisha kwa vitisho vya nyuklia.
Uvamizi wa Ukraine ulibadilisha fikra za Waskandinavia na Wajapani.
Ni lazima tujihadhari na udhalimu wa majirani zetu.
Sankei Shimbun, ambayo inaidhinisha Mkataba wa Usalama na kutetea mageuzi ya katiba, ilikuwa ni wachache katika ulimwengu wa magazeti, lakini maoni yake sasa yanakuwa ya kawaida.
Hapa, ningependa kufuatilia kumbukumbu zangu za magazeti na kuchora jinsi nilivyojiweka huru kutoka kwa mfumo wa baada ya vita.
Nilianza kusoma magazeti nikiwa darasa la tano shule ya msingi.
Ilikuwa ni kwa sababu nilitaka kujua matokeo ya vita ya jeshi na wanamaji, ambayo si tofauti na watoto wa siku hizi ambao wana furaha au huzuni kwa idadi ya vipigo, wastani wa kupigwa, au alama katika besiboli au soka.
Kila asubuhi nilitazamia kusoma "Kaigun (Navy)," makala ya mfululizo ya Bunroku Shishi, ambaye jina lake halisi lilikuwa Toyoo Iwata, kuhusu mashujaa wa shambulio la bomu la Pearl Harbor katika jarida la "Asahi".
Wakati Yomiuri Hochi (Habari za Yomiuri) na magazeti mengine yalipochapisha "Oni-zoku●■ (BeiEi)" na upande wa mnyama wa jina hilo ukiongezwa, nilihisi kuchukizwa na ukosefu wa uboreshaji. ("●" ni ya "Mmarekani," na "■" ni ya "Waingereza.)
Ingawa niliishi kama mwanafunzi chini ya kazi hiyo, maoni yangu juu ya ulimwengu yalibadilika niliposoma ng'ambo katika Ufaransa, Ujerumani, Uingereza, na Italia kutoka mwisho wa miaka ya 1945, niliona ulimwengu, na kusoma magazeti kutoka kote ulimwenguni.
Demokrasia ya Magharibi ni bora kuliko demokrasia ya watu.
Mnamo 1959, nilishangaa wakati Inajiro Asanuma wa Chama cha Kisoshalisti alipoenda Beijing na kusema, "Ubeberu wa Marekani ni adui wa pamoja wa Japan na China."
Niliporudi Japani, watu walionizunguka walikuwa kikundi kikubwa cha waimbaji kupinga Mkataba wa Usalama.
"Ninapingana na vuguvugu la kupinga usalama. Linda demokrasia. Fuata kura nyingi za Congress," nilisema, lakini inachukuliwa kama msingi.
Chuo kikuu kilikuwa kwenye mgomo mwaka mzima.
Mimi, profesa mshiriki, pia nilikuwa kazini, lakini hata huko, profesa msaidizi wa hisabati alinikasirikia, akisema, "Hirakawa kila wakati hutoa maoni ya kushangaza."
Niligundua kuwa singeweza kuzungumza na mwenzangu ambaye alisoma tu Asahi Shimbun.
Ni mbali na Mao Zedong, mbali na radi yake.
Wakati huo, Masanori Kikuchi alikuwa mtu maarufu wa Asahi Shimbun katika Chuo Kikuu cha Tokyo, na alikuwa mpenda Mapinduzi ya Utamaduni.
Kinyume chake, Mineo Nakajima, ambaye alikuja kuwa profesa mshiriki katika Chuo Kikuu cha Tokyo cha Mafunzo ya Kigeni, aliona Mapinduzi ya Kitamaduni kama mapambano ya Mao ya kuwania mamlaka na hakusita kuchapisha uchanganuzi wake.
Pia mara kwa mara nilichangia safu ya jarida hili la "Maoni ya moja kwa moja", ambamo niliandika kwamba balozi wa Ujerumani Mashariki alishangaa kwamba Mwenyekiti Mao alimsoma mshairi wa Kijerumani Sturm kwa sababu mfasiri, Guo Moruo, alijifunza "Immensee" kwa Kijerumani alipokuwa akisoma huko. Shule ya Upili ya Okayama ya zamani.
Bado nilijiepusha na maoni ya moja kwa moja ya kisiasa.
Bado, niliacha kusoma "Asahi" na kujiandikisha kwa "Sankei.
Mara tu baada ya kifo cha Mao Zedong mnamo Septemba 1976, marafiki zangu wa zamani ambao walikuwa wamesoma huko Paris walikusanyika.
Kenichi Honda, profesassor katika Chuo Kikuu cha Tokyo katika kemia iliyotumika, alisema kwamba alikuwa ameomboleza na kuandikisha ubalozi wa China, kwa hiyo nikajibu, "Ni wakati wa Bi. Jiang Qing kukamatwa."
Mwanadiplomasia Yoshiya Kato anasema, "Hey, huu ni mkahawa wa Kichina, tafadhali jizuie kuzungumza."
Toru Haga, mwenzake wa utamaduni linganishi, alisema, "Ni nini ibada hiyo kwa Uchina?" Dhuluma "Asahi" kwa ukali.
Kisha Donald Keene akajibu, "Niko katika nafasi ya kufuatilia hali ya kitamaduni nchini Japani, kwa hivyo safu ya kitamaduni ni" Asahi. "
Mwaka uliofuata, nilihamishwa hadi Kituo cha Wilson huko Washington, D.C., ambako nilikutana na Heishiro Ogawa, ambaye aliwahi kuwa balozi wa kwanza wa China nchini Japani wakati wa kurejeshwa kwa uhusiano wa kidiplomasia kati ya Japani na China, ambaye aliniambia, "Simjali 'Sankei.
Pseudo-Pacifist Autointoxication
Je, "Sankei," ambayo ilikataliwa kuwa na mwandishi wa habari huko Beijing, ilikuwa sahihi, au ilikuwa "Asahi," ambaye alikuwa na mwandishi aliyewekwa Beijing ambaye aliendelea kutuma makala kwa China kwenda Japan, ilikuwa ya busara?
Kulikuwa na mwandishi wa Beijing ambaye, baada ya kuacha "Asahi," akawa mhariri wa "People's China," gazeti la China la PR la Japan. Bado, yeye ni mtu ambaye hafai kwa kampuni ya mtu.
Shuichi Kato alichukua msimamo unaoonekana kuwa "mwenye dhamiri" kwamba Japan ilikuwa na rekodi ya uhalifu ya vita vya uchokozi dhidi ya China, kwa hivyo singeikosoa Uchina hata kidogo. Badala yake, alitumiwa sana katika "Asahi."
Asahi aliheshimu maoni ya "jitu la kiakili" Kato.
Hata hivyo, tukikumbuka nyuma, Asahi alipoteza uaminifu si kwa sababu tu ya tukio la faraja la wanawake lililohusisha hadithi ya ulaghai ya Seiji Yoshida.
Ilikuwa ni kwa sababu umma ulichoshwa na ulevi wa kujiendesha wa pseudo-pacifist.
Tayari imepita nusu karne tangu makala ya mzaha "Red Red Red Asahi Asahi" ilipotokea kwenye gazeti la kampuni hiyo.
