Nieszczęścia zostały spotęgowane w TEPCO Fukushima... Naoto Kan stworzył nową japońską wersję Komisji Regulacji Jądrowej, ale z amatorami, którzy nie wiedzą nic o energii jądrowej ani terroryzmie jako jej członkami.
5 sierpnia 2021 r.
Poniższy tekst pochodzi z felietonu Masayuki Takayamy w drugiej części dzisiejszego wydania Shukan Shincho.
Ten artykuł dowodzi również, że jest on jedynym dziennikarzem w powojennym świecie.
Ten artykuł udowadnia również, że najbardziej zasługuje na literacką Nagrodę Nobla lub Nagrodę Pokojową.
Jest to lektura obowiązkowa nie tylko dla Japończyków, ale dla ludzi na całym świecie.
Siły Samoobrony Dziewięciu Potężnych Firm
Bin Laden zlecił terrorystom porwanie czterech komercyjnych samolotów pasażerskich.
Dwa z tych samolotów wbiły się w budynek World Trade Center w Nowym Jorku, a trzeci w Pentagon w Waszyngtonie.
Czwarty samolot, United Airlines Flight 93, został porwany przez oprawców i zawrócił, ale rozbił się po drodze.
Gdzie celował ten samolot?
Opierając się na kierunku nosa samolotu, niektórzy sądzili, że był to Biały Dom w Waszyngtonie.
Jeśli tak, to cel miałby trzy piętra i 21 metrów wysokości.
Sprawca pilotował tylko lekkie samoloty, a cel był zbyt mały, aby 115-tonowy samolot mógł się z nim zderzyć.
Był zbyt duży i łatwy do trafienia.
Cel był zbyt mały, by wbił się w niego 115-tonowy samolot i tym samym wyrządził ogromne szkody amerykańskiemu społeczeństwu.
Po dokonaniu oceny celu z tej perspektywy, elektrownia jądrowa Indian Point, położona 40 kilometrów od Nowego Jorku nad rzeką Hudson, stała się potencjalnym celem.
Posiada ona trzy reaktory.
Co by się stało, gdyby uderzył w nią 115-tonowy samolot pasażerski?
Amerykańska Komisja Nadzoru Jądrowego (NRC) zbudowała makietę i przetestowała fantom F4.
Zbiornik reaktora pozostał nienaruszony, a budynek został tylko nieznacznie uszkodzony.
Uderzenie i zniszczenia spowodowane pożarem były jednak znaczące.
Uderzenie spowodowało pęknięcie dna basenu paliwa jądrowego z boku reaktora i utratę zasilania.
Ponieważ woda chłodząca nie krążyła, reaktor zaczął wymykać się spod kontroli, a pręty paliwa jądrowego w wysuszonym basenie płonęły w wysokich temperaturach.
Jeśli ten scenariusz się sprawdzi, 44 000 osób zginie na początkowych etapach, a 500 000 osób zginie w promieniu 80 kilometrów.
Innymi słowy, gdyby samolot numer 4 rozbił się na tym obszarze, cały obszar Manhattanu stałby się miastem śmierci.
W 2005 r. NRC wydała nakaz naprawczy wymagający od każdej elektrowni jądrowej zainstalowania wielu solidnych zapasowych źródeł zasilania.
Rząd USA utworzył również Departament Bezpieczeństwa Wewnętrznego (DHS), który we współpracy z FBI i Departamentem Obrony podjął kroki, począwszy od nadzoru nad podejrzanymi obcokrajowcami, a skończywszy na dokładnej ochronie obiektów jądrowych.
Zdecydowano również, że każdy porwany samolot komercyjny zostanie zestrzelony bez wahania.
Polecenie ulepszenia zostało wysłane do GE, ale TEPCO, które zainstalowało reaktory lekkowodne wyprodukowane przez GE, nie zostało o tym poinformowane.
Gdyby ich poinformowano, utraty zasilania w wyniku tsunami z 11 marca 2011 r. można by uniknąć nawet sześć lat później.
Wypadek był sztuczną katastrofą spowodowaną przez nieodpowiedzialną amerykańską firmę.
Nieszczęście spotkało TEPCO Fukushima.
Naoto Kan stworzył nową japońską wersję Komisji Nadzoru Jądrowego, ale z amatorami, którzy nie wiedzą nic o energii jądrowej ani terroryzmie jako jej członkami.
Z jakiegoś powodu Komisja Nadzoru Jądrowego połączyła siły z Instytutem Badań nad Trzęsieniami Ziemi i Uniwersytetem Tokijskim, aby domagać się środków zaradczych na wypadek trzęsienia ziemi i tsunami.
Wokół elektrowni zbudowano bezsensowny Wielki Mur.
Środki antyterrorystyczne opierały się na założeniu, że 200-tonowy samolot pasażerski, czyli więcej niż zakładały Stany Zjednoczone, dostanie się do elektrowni.
Zażądano, aby budynki zostały wzmocnione, aby wytrzymać taki atak.
Gdyby tak się stało, uderzenie i pożar byłyby ogromne.
Gdyby zapalił się budynek administracyjny, zniszczeniu uległyby rury doprowadzające wodę chłodzącą.
Dlatego zbudowaliśmy zbiornik wodny o pojemności 50 000 ton i podziemne pomieszczenie kontrolne 100 metrów pod ziemią.
Nakazano również zareagować na ewentualny atak terrorystyczny z ziemi.
Któregoś dnia Komisja Regulacyjna ukarała TEPCO Kashiwazaki za "nieodpowiednie" środki antyterrorystyczne, ale za to powinien odpowiadać rząd krajowy.
Samoloty terrorystyczne powinny być zestrzeliwane przez Siły Samoobrony.
Naziemne Siły Samoobrony powinny odpierać ataki naziemne.
Jednak Komisja Regulacyjna twierdzi, że elektrownia jądrowa musi sama ponosić ciężar ochrony.
Całkowity koszt bezsensownej budowy Wielkiego Muru i alarmów terrorystycznych wyniósł kilkaset miliardów jenów na jednostkę.
W rezultacie koszt energii jądrowej jest nieograniczony.
Według ostatnich obliczeń METI, elektrownie jądrowe są droższe niż panele słoneczne.
W przeszłości energia jądrowa kosztowała mniej niż 5 jenów za kilowat w ujęciu realnym.
Elektrownie jądrowe zapewniały stabilne dostawy taniej energii elektrycznej do fabryk w całej Japonii, a miasta z zamkami jądrowymi mogły zaspokajać swoją chciwość do woli.
TEPCO finansowało wszystkie gminy wokół TEPCO Fukushima.
Tysiące milionerów urodziło się w wyniku zatrudnienia przez TEPCO.
Nawet po wypadku wydatki TEPCO są kontynuowane, a ofiary katastrofy rodzą się wszędzie.
Jednak elektrownie jądrowe nadal były w stanie zapewnić stabilne i niedrogie dostawy, a Komisja Regulacyjna ostatecznie je zamknęła.
W tym momencie rząd powinien stacjonować oddziały Sił Samoobrony z pociskami przeciwlotniczymi w każdej elektrowni jądrowej, aby umożliwić dostarczanie taniej energii elektrycznej.
2024/7/30 w Onomichi
