Poniższy tekst pochodzi z serii felietonów Yoshiko Sakurai, które pojawiły się w dzisiejszym Sankei Shimbun FrontPage.
Ten artykuł dowodzi również, że jest narodowym skarbem zdefiniowanym przez Saicho, najwyższy narodowy skarb.
(Podkreślenie w tekście, z wyjątkiem nagłówka, jest moje.
Gdzie jest obecność premiera?
Prezydent Chin Xi Jinping spotkał się 5 maja z sekretarzem generalnym ONZ Antonio Guterresem, aby pokazać inspektorom ONZ, jak traktuje się Ujgurów.
W przeszłości Hitlerowi udało się zorganizować igrzyska olimpijskie w Berlinie w 1936 roku, ukrywając straszliwy ucisk.
Pan Xi prawdopodobnie pójdzie za przykładem Hitlera.
Po pierwsze, Chiny bardzo dobrze reagują na fakty.
Nadszedł czas, aby Japonia, USA i Europa wzięły na siebie odpowiedzialność za historię w obliczu wyzwań stawianych przez dwóch despotycznych dyktatorów, rosyjskiego prezydenta Władimira Putina i Xi.
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008 koncentrowały się na ucisku Tybetańczyków, ale po zbyt wielkim hałasie i braku poprawy, tegoroczna uwaga skupiona jest na Ujgurach.
Wiele zeznań i świadków pokazuje „ludobójstwo”.
Mimo to pan Xi i Komunistyczna Partia Chin (KPCh) nie czują się źle i współpracują z panem Putinem, aby rzucić wyzwanie bitwie wartości stulecia.
Japonia, USA i Europa nie mają wyboru i muszą zrobić wszystko, co w ich mocy, aby powstrzymać Chiny i Rosję przed siłą.
Rzeczywiście jest to sytuacja nadzwyczajna teraz, gdy zaciekła walka wartości toczy się w obliczu ich bezwstydnej zuchwałości.
Rząd japoński nie może sobie pozwolić na zmarnowanie choćby jednego dnia na ochronę narodu i ładu międzynarodowego.
Premier Fumio Kishida może nie mieć zbytniego poczucia kryzysu, ponieważ odłożył większość swoich wewnętrznych i międzynarodowych konfliktów.
Kryzys na Ukrainie i kryzys na Tajwanie są niewątpliwie ze sobą powiązane.
Jeśli Japonia, Stany Zjednoczone i Europa nie powstrzymają Rosji przed inwazją na Ukrainę, Chiny umyją swoją wolę i władzę po tej stronie i wiją się.
Nieporozumienie, że możliwa jest inwazja na Tajwan, może doprowadzić do sytuacji kryzysowej w Japonii.
Wojska rosyjskie stacjonują w 100 000 na granicy z Ukrainą, 30 000 na Białorusi, północnym sąsiadu Ukrainy i na Krymie, który zajęli w 2014 roku.
Prawie połowa liczącej 330.000 żołnierzy armii rosyjskiej okrążyła Ukrainę.
W lutym prezydent USA Biden ostrzegł prezydenta Ukrainy Serenskiego przed rosyjską inwazją wojskową.
Inwazja wojskowa Putina jest prawie pewna.
Od ośmiu lat przygotowywał się do tego Putin, kiedy zdobył Krym.
Ograniczył import żywności z Zachodu, w tym warzyw, mięsa i produktów mlecznych, aby wytrzymać sankcje gospodarcze.
Nie znaleziono jeszcze alternatyw, w tym półprzewodników.
Dochód narodowy Rosji na mieszkańca spadł o 9,3% w ciągu 20 lat w porównaniu do 2013 roku.
Mimo to wola walki pana Putina nie uległa zmianie.
To nie gospodarka, ale surowa siła militarna podkopuje jego ambicje.
Dlatego Stany Zjednoczone dostarczają Ukrainie szeroką gamę broni, w tym najpotężniejszy na świecie ręczny pocisk przeciwpancerny Javelin.
Wielka Brytania dostarczyła również przenośne pociski przeciwpancerne.
Chętnie dostarczają broń również państwa bałtyckie, które widzą kryzys na Ukrainie jako swoją sprawę.
Wbrew temu, donosi się, że administracja Kishidy w końcu zaczęła rozważać sankcje wobec Rosji, ale działania Japonii były zauważalnie powolne.
Japonia powinna odczuwać ogromne poczucie kryzysu, zarówno Chiny, jak i Rosja spoglądają na Japonię, jednak opóźnienie premiera w podjęciu decyzji jest niezrozumiałe ze względu na brak świadomości w tym zakresie.
Pan Putin i pan Xi Jinping są do siebie podobni.
Pan Putin marzy o odzyskaniu ziemi, którą utracił wraz z rozpadem byłego Związku Radzieckiego, podczas gdy pan Xi ma na celu odzyskanie ziemi utraconej po pierwszej wojnie opiumowej w 1840 roku.
Marzenia obu panów to ambicje, które ignorują prawo międzynarodowe i są nie do zaakceptowania dla narodowych interesów Japonii.
Jednak, jak wspomniano powyżej, Japonia nie ogłosiła jeszcze sankcji wobec Rosji ze względu na swoje obawy.
Izba Reprezentantów przyjęła 1 stycznia rezolucję potępiającą Chiny, ale zamiast nazywać ją „rezolucją potępiającą”, nazwała ją tylko „rezolucją”.
O Tajwanie, gdzie interesy narodowe Japonii pokrywają się z interesami Stanów Zjednoczonych, rząd japoński i rząd USA wielokrotnie uznawały wagę „pokoju i stabilności w Cieśninie Tajwańskiej”.
To właśnie na styczniowym posiedzeniu japońsko-amerykańskiego komitetu konsultacyjnego ds. bezpieczeństwa (2 plus 2) ministrów gabinetu odpowiedzialnych za sprawy zagraniczne i obronę postanowiono wzmocnić sojusz japońsko-amerykański w celu odstraszenia Chin i uporać się z sytuacją, w której odstraszanie nie działa.
W jaki sposób zgoda na powyższe ma zastosowanie do realpolitik?
Oświadczenie byłego premiera Shinzo Abe, że „nagłe sytuacje na Tajwanie są sytuacjami kryzysowymi w Japonii i sojuszami japońsko-amerykańskimi” spotkało się z odpowiedzią sekretarza gabinetu naczelnego Hirokazu M.atsuno, który powiedział, że „rząd nie jest w stanie wyjaśnić” tego oświadczenia, ponieważ zostało „złożone przez kogoś, kto nie jest częścią rządu.
31 stycznia Yoshitaka Nakayama, burmistrz miasta Ishigaki w prefekturze Okinawa, Yoshihiko Yamada, profesor Uniwersytetu Tokai i inni, po raz pierwszy od 10 lat zbadali teren wokół wysp Senkaku.
Wtedy Matsuno ponownie powiedział: „Rząd chciałby powstrzymać się od komentowania każdej działalności samorządów i organizacji prywatnych”.
Kryzys na Tajwanie to kryzys Japonii.
Dlatego rząd japoński wielokrotnie podkreślał znaczenie pokoju i stabilności w Cieśninie Tajwańskiej.
Badanie Senkaku jest naturalnym działaniem rządu japońskiego, dlatego rząd autoryzował to badanie.
Zamiast obawiać się tarć z Chinami i Rosją, administracja Kishidy powinna mieć większe zaufanie do Japonii.
Załóżmy, że rząd oświadczył, że kryzys na Tajwanie jest kryzysem japońskim i że konieczne jest śledztwo Senkaku.
Opinia publiczna miałaby większe zaufanie do podejścia rządu do radzenia sobie z serią kryzysów.
Aby chronić 23-milionowy Tajwan przed zagrożeniem stwarzanym przez Chiny, z populacją 1,4 miliarda, prezydent Tsai Ing-wen odwiedził miejsce tajwańskiego szkolenia wojskowego co najmniej pięć razy w samym styczniu, aby zaoferować zachętę.
Tsai jednoczy się z Tajwańczykami w swojej determinacji, by własnymi rękami chronić Tajwan.
Również Japonia potrzebuje w tym czasie obecności swojego premiera.
Nawet jeśli Japonia znacząco zwiększy swoje wydatki na obronę na znak wzmocnienia swoich zdolności obronnych lub po cichu, ale szybko posunie się naprzód, wprowadzając środki mające na celu ustabilizowanie sukcesji na imperialnym tronie, która jest podstawą narodowego charakteru Japonii, świat zawsze będzie wspierać Japonię.
Premier Kishida i Japończycy mogą być naprawdę pewni siebie.
Jednym z powodów jest artykuł w styczniowo-lutowym numerze Foreign Affairs Elizabeth Economy, profesor Uniwersytetu Stanforda i eksperta ds. Chin.
W swoim artykule „Nowy porządek świata Xi Jinpinga” przedstawiła wyniki ankiety przeprowadzonej wśród azjatyckich ekspertów.
W swoim artykule „Nowy porządek świata Xi Jinpinga” przedstawia wyniki ankiety przeprowadzonej wśród azjatyckich ekspertów, z której wynika, że mniej niż 2% odpowiedziało twierdząco na pytanie: „Czy Chiny są współczującym supermocarstwem?”.
Według ankiety mniej niż 2% odpowiedziało twierdząco na pytanie: „Czy Chiny są współczującą potęgą?
Natomiast „więcej niż dwie trzecie” stwierdziło, że Japonia postępuje słusznie i przyczynia się do pokoju, bezpieczeństwa, dobrobytu i rządów na świecie.
Premier Kishida jest takim zaufanym przedstawicielem Japonii.
Mam nadzieję, że z pewnością będzie wysyłał wiadomości i podejmował działania.
W interesie narodowym byłoby bardzo pozytywne wykorzystanie czasu do lipcowych wyborów do Izby Wyższej, aby zmienić Japonię w Japonię bardziej szanowaną.
