物語「マルタ」は、ここまででやっと半分です。これからも頑張って続けていきます。
La libristo staris malantaŭ la magazena tablo kun brakoj krucigitaj sur la brusto, en pozo senmova. Komence iom konfuzita de la forta eksplodo de sentoj, kies atestanto li estis, li post momento fariĝis videble kortuŝita.
書店主は胸の上で腕を組んで店の机の後ろにじっと立っていた。最初は彼が見ている強い感情の爆発でいくらか困惑していたが少し経つと明らかに感動していた。
--- Mia Dio! --- li diris duonvoĉe, --- kiel ŝanĝiĝema estas do la sorto de homo sur la tero! Kiam mi konis vin antaŭe, ĉu mi povis tiam pensi, ke mi vidos vin iam en ĉi tiu stato de malĝojo kaj malriĉeco! Vi, gesinjoroj, vivis tiel bonstate, vi estis tiel sin reciproke amanta kaj feliĉa paro!
なんということでしょう！ 彼は小声で言った、この世の人の運命はなんと変わりやすいものなのでしょう！ 以前貴女を知っていた時、このような悲しく貧しい状態の貴女を見ることがあるとは思っても見ませんでした！ 貴女達はとても恵まれていてお互いに愛し合う幸せなご夫婦でした！
Marta forprenis la tukon for de la vizaĝo.
マルタは顔からハンカチを取り去った。
Jes, --- ŝi diris per mallaŭta voĉo, --- mi estis feliĉa... Kiam la homo, kiun mi amis, estis mortanta, mi pensis, ke mi lin ne supervivos... mi supervivis... sufero kaj sopiro restis en mi turmentaj, nekvietigitaj, sed por la morte vundita koro mi serĉis kvietigon en plenumado de la patrina devo, kaj ĝis nun mi ne povis ĝin plenumi. Soleca kaj malĝoja mi iris en la mondon, por batali por mi, pro la vivo kaj estonteco de mia infano... vane....
そうでした、彼女は低い声で言った、私は幸せでした…愛する人が死のうとしていた時、私も生き残ることはできないと思いました…私は生き残りました。苦悩と思い出が私の中に抑えられない苦痛として残りました。しかし死ぬほど傷ついた心を母親の義務を果たすことで静めようとしてきました。悲しみの中の私はたった一人で自分のために自分の子供の生活と未来のために闘おうと世に出ていきました…全て無駄でした。
La okuloj de la libristo, seriozaj kaj enpensaj, estis direktitaj en la spacon. Li havis grandan familion: li estis frato, edzo, patro. Eble, elvokitaj per la vortoj de Marta, antaŭ liaj okuloj preterŝoviĝis la vizaĝoj de la virinoj, kiujn li amis, de la juna fratino, la malgranda filino, la kara edzino. Ĉu ĉiu el ili ne povis iam subfali al tia sorto, kiel tiu sorto, kiu staris antaŭ li en la formo de ĉi tiu virino izolita, sen tegmento, kun koro dolorplena, kun buŝo bruligita de malsato kaj malespero? Li mem ja parolis antaŭ momento pri la kruela ŝanĝiĝeco de la sorto!
書店主の真剣で考え込んだ目は空間に向けられていた。彼には家族がたくさんいた。彼は兄であり夫であり父でもあった。おそらく丸太の言葉で呼び起こされたのであろう彼の愛する女性達や若い妹、小さな娘、愛しい妻の顔が彼の眼前を通り過ぎていった。彼らのうちの一人でもこの孤独な身を守る術もなく苦痛に満ちた心と飢餓と絶望に焼かれた唇を持つ女性の形をとって彼の前に立っているような運命に落ち込むことがありうるだろうか？ 彼自身もつい先ほど運命の残酷な変わりやすさについて語ったばかりであった！
