Poniższy tekst pochodzi z seryjnej kolumny Masayukiego Takayamy, który doprowadził cotygodniowy Shincho wydany w czwartek do pomyślnego zakończenia.
Ten artykuł udowadnia również, że jest jedynym dziennikarzem w powojennym świecie.
Tworzenie międzynarodowej opinii publicznej
To było jakiś czas temu.
Eriko Yamatani, minister odpowiedzialny za sprawę uprowadzeń, została zaproszona jako gość do Klubu Korespondentów Zagranicznych.
Korea Północna milczała, a Japonia nie miała możliwości odzyskania ofiar.
W takiej sytuacji wreszcie zainteresował się korespondent zagraniczny.
Yamatani udał się na konferencję prasową z uczuciem ujrzenia promienia światła.
Najpierw wstał reporter British Times, pan Perry, ale jego pytanie nie dotyczyło uprowadzenia, ale „Czy wiesz o Masuki?
Kontynuował: „Mam wspólne zdjęcie.
Adelstein, amerykański reporter, dodał: „Masuki jest członkiem Zaitokukai, prawda?”
Zaitokukai to grupa obywateli, która wzywa do autorefleksji na temat świadczeń socjalnych zapewnianych mieszkańcom Japonii, pomimo ich braku kwalifikacji.
Jeden z członków grupy, Masuki, przyjaźnił się z Yamatanim. Około 10 osób, w tym Shoko Egawa, rozłączyło się z Yamatani, mówiąc, że w tym tkwi problem.
Dlaczego odbyła się tak straszna konferencja prasowa?
Wskazówka pochodzi z wyznania Asahi Shimbun miesiąc wcześniej, że historia Seiji Yoshidy, głównego sprawcy problemu kobiet do towarzystwa, brzmiała „wszystkie kłamstwa”.
Kobiety do towarzystwa były po prostu prostytutkami. Wtedy nie było miejsca dla zagranicznych dziennikarzy, którzy szli na kłamstwach Asahi, aby upokorzyć Japonię.
To samo dotyczy Korei Południowej, która naciska Japonię na wygodę kobiet.
Chcą jak najszybciej stłumić opinię publiczną, która krytykuje Asahi.
Jednocześnie musimy znaleźć historię, która zmiażdży administrację Abe za ujawnienie kłamstw na temat kobiet do towarzystwa i wyrówna rachunki.
To, co znalazłem, to zdjęcie jednego z liści zrobione podczas jej przemówienia.
Po zaproszeniu Yamataniego planowano ją powiesić, zmusić do rezygnacji i pociągnąć Abe do odpowiedzialności za jej nominację.
W tym celu słyszałem, że koreańskie lobby rozdało biednym dziennikarzom zagranicznym dużo pieniędzy.
Odbyła się konferencja prasowa, a następnego dnia o pobiciu szeroko informowali Asahi i Mainichi.
Tokyo Shimbun kontynuował raport, że Yamatani pojawił się również w gazecie związanej z Kościołem Zjednoczenia, który zajmuje się sprzedażą parapsychiczną.
Jednak pomimo wysiłków trzech czerwonych domów opinia publiczna nie była skłonna wybaczyć Asahi za 30 lat hańby Japonii kłamstwami.
To nie Yamatani został zwolniony, ale prezydent Asahi.
Wykorzystanie Klubu Korespondentów Zagranicznych jako sceny do stworzenia sceny politycznej nie powiodło się, ale prawdę mówiąc, Klub Korespondentów Zagranicznych został pierwotnie założony przez GHQ jako urządzenie do tworzenia sceny politycznej w Japonii.
Pierwsza próba miała miejsce w 1946 roku.
GHQ nakazało korespondentom „zniszczyć Ichiro Hatoyamę”, następnego premiera.
Materiał był „pamiętnikiem gloryfikującym Hitlera”, jak pisze Mark Gein's Nippon Diary.
Hatoyama został zaproszony na obiadowe spotkanie Klubu Korespondentów Zagranicznych, ale pytania, które trwały do wieczora, dotyczyły Hitlera.
Następnego dnia gazeta go zatrzasnęła, w wyniku czego został wydalony.
To samo stało się z Kakuei Tanaką.
Przywrócił stosunki dyplomatyczne między Japonią a Chinami bez pytania Stanów Zjednoczonych.
To rozgniewało Stany Zjednoczone, które postrzegały chiński rynek jako „oczywiste przeznaczenie na całym Pacyfiku”.
Kakuei zwrócił się również do krajów Azji Południowo-Wschodniej, że „Japonia przelała krew, aby uniezależnić się” (G. Horn, The Race War).
Było to również nie do przyjęcia dla Stanów Zjednoczonych, które obawiały się odrodzenia Japonii.
Kakuei został zaproszony na spotkanie zagranicznych dziennikarzy, aby omówić aktualną sytuację. Mimo to reporter Los Angeles Times i inni pytali go o „linię pieniędzy Tanaka” i to wszystko.
Nieustannie powtarzano tę samą historię, o czym informowały zagraniczne telegramy i wywołała wrzawę w japońskich gazetach, zmuszając go do rezygnacji z funkcji premiera.
Oprócz Kakuei nie było nikogo innego.
Kolejni premierzy przestali chodzić do sanktuarium Yasukuni w USA, Chinach i Korei.
Klub Korespondentów Zagranicznych również jest otwarty, ale praktycznie nie ma żadnego interesu, a teraz są tylko niezależni pisarze, którzy są trochę lepsi od nich.
Reporter The Times, który torturował Yamataniego, to człowiek, który przybył do Japonii po wygraniu quizu, a Demilia z Włoch jest nielegalnym imigrantem.
Po konferencji prasowej Yamatani, Hideaki Kase i inni ze Stowarzyszenia Asahi Shimbun Suitors zorganizowali tutaj konferencję prasową.
Pod koniec przesłuchania Kase powiedział: „Wy ludzie nawet nie wiecie, że w Japonii nie było niewolników” i „Wszyscy jesteście ignorantami i niewykształconymi”.
On ma rację.
Na przykład w artykule Yoshiro Mori na temat kobiet japońskie gazety są bardzo zaniepokojone międzynarodową opinią publiczną, która demonizuje Japonię.
Pomogłoby, gdybyś spojrzał na twarz tokijskiego korespondenta, który od czasu do czasu o tym pisze.
