En la fino de la 1950-jaroj mia patrino ne povis dauxrigi la laboron de kudristo. Sxi eklaboris en najbara beligejo. Sxi sxatis la laboron de beligisto, kaj ekdeziris havi mem sian beligejon. Sxi eklernis por akiri kvalifikon de beligisto per koresponda kurso. La lernendaj objektoj estis iom ampleksaj kaj ege fremdaj por mia patrino ne tre edukita. Sxi tre diligente lernis, sed...
Kvankam laux sxi la lernado proksimigxis al la finigxo, sxi abrupte forjxetis la lernadon. Sxi diris, ke sxi perdis intereson pri la laboro de beligisto, plie, ke mankas cxe nia familio la kapitalo por malfermi novan beligejn.
Mi ne kredis sxian sinpravigajn vortojn. La lernado superis sxian kapablon, mi pensis.
La vivo de nia familio pli kaj pli bonigxis pro prospero de la fotista laboro de mia patro, kaj la patrino ne bezonis plu labori. Sxia intereso turnigxis al arto, unue al kaligrafio.
